aalter-bellem: 6 april 2019:
Na een afwezigheid van ongeveer 7 maand na mijn valpartij in Assenede op 1 juli 2018, keek ik er met veel zin naar uit om terug te kunnen koersen.
We vertrokken met een 100 tal renner in Aalter-Bellem voor een nieuw seizoen. Bij het ingaan van de tweede ronde ging het echter al verkeerd. Iedereen moest hard in de remmen op de smalle, te kleine weggetjes voor dergelijk peloton. We reden op dit moment een goeie 58 km/u zodanig dat de stilstand nogal hevig was. Door het remmen brandde mijn achterste tube volledig door en stond ik lek met een gat van ongeveer twee vingers in mijn tube. Ik was niet de enige renner die dit fenomeen tegenkwam. Wij moesten met verschillende renners reeds na 1,5 ronde de strijd staken.
Valse noot dus bij de start van het nieuwe seizoen. We hopen dat we volgende week in Lotenhulle iets meer het geluk aan onze zijde hebben en de wedstrijd zonder kleerscheuren kunnen uitrijden.
We vertrokken met een 100 tal renner in Aalter-Bellem voor een nieuw seizoen. Bij het ingaan van de tweede ronde ging het echter al verkeerd. Iedereen moest hard in de remmen op de smalle, te kleine weggetjes voor dergelijk peloton. We reden op dit moment een goeie 58 km/u zodanig dat de stilstand nogal hevig was. Door het remmen brandde mijn achterste tube volledig door en stond ik lek met een gat van ongeveer twee vingers in mijn tube. Ik was niet de enige renner die dit fenomeen tegenkwam. Wij moesten met verschillende renners reeds na 1,5 ronde de strijd staken.
Valse noot dus bij de start van het nieuwe seizoen. We hopen dat we volgende week in Lotenhulle iets meer het geluk aan onze zijde hebben en de wedstrijd zonder kleerscheuren kunnen uitrijden.
SEIZOEN 2019.
ASSENEDE 1 JULI 2018:
Na een rustperiode van drie weken en een deugddoende vakantie in de Dominicaanse Republiek met mijn vriendin, ging ik terug van start om de conditie op te bouwen voor het BK van volgende week.
Ik besloot om in Assenede de wedstrijd te betwisten.
Warm was het wel en al bij de verkenning bleek dat de lokale ronde niet echt ongevaarlijk te noemen was.
Op het einde van de eerste ronde gaan een viertal renners aan de haal waaronder mijn twee ploegmakkers Jonas en Wouter. Ik hou de benen stil en in ronde twee komt er een eerste valpartij in het peloton waardoor we met acht renners in de achtervolging gaan. Niet lang echter want bij een flauwe bocht merkt de renner voor mij te laat een verkeersbord op (die nota bene totaal onbeschermt op de rijweg was aangebracht) en knalt er tegen aan. Door de val van de renner voor mij, kan ik hem totaal niet meer ontwijken en ga ik in volle snelheid over de renner. Ik kom op mijn linker schouder en rug terug. Ook mij helm komt niet ongehavend uit de val.
Mijn vader die zich op slechts 150 meter van de val bevond, gaf mij direct de eerste zorgen. Enkele opdringerige omstaanders, die duidelijk geen kaas gegeten hadden van EHBO, zorgden ervoor dat mijn vader meer werk had met de omstaanders dan met mezelf om mij te kunnen verzorgen.
De opgeroepen ambulance bracht de onfortuinlijke renner naar het ziekenhuis. Mijn pa besloot om, na een eerste onderzoek, mij na het ziekenhuis in Brugge te brengen.
Daar werd een acromion-claviculaire luxatie vastgesteld en verder geen breuken aan schouder of rug.
Ondanks het feit dat er geen breuken vastgesteld werden, moet ik toch op een inactiviteit van zes weken rekenen om het letsel volledig te laten helen. Dit betekent dat ik ten vroegste in de tweede helft van Augustus terug in competitie kan komen.
Ik besloot om in Assenede de wedstrijd te betwisten.
Warm was het wel en al bij de verkenning bleek dat de lokale ronde niet echt ongevaarlijk te noemen was.
Op het einde van de eerste ronde gaan een viertal renners aan de haal waaronder mijn twee ploegmakkers Jonas en Wouter. Ik hou de benen stil en in ronde twee komt er een eerste valpartij in het peloton waardoor we met acht renners in de achtervolging gaan. Niet lang echter want bij een flauwe bocht merkt de renner voor mij te laat een verkeersbord op (die nota bene totaal onbeschermt op de rijweg was aangebracht) en knalt er tegen aan. Door de val van de renner voor mij, kan ik hem totaal niet meer ontwijken en ga ik in volle snelheid over de renner. Ik kom op mijn linker schouder en rug terug. Ook mij helm komt niet ongehavend uit de val.
Mijn vader die zich op slechts 150 meter van de val bevond, gaf mij direct de eerste zorgen. Enkele opdringerige omstaanders, die duidelijk geen kaas gegeten hadden van EHBO, zorgden ervoor dat mijn vader meer werk had met de omstaanders dan met mezelf om mij te kunnen verzorgen.
De opgeroepen ambulance bracht de onfortuinlijke renner naar het ziekenhuis. Mijn pa besloot om, na een eerste onderzoek, mij na het ziekenhuis in Brugge te brengen.
Daar werd een acromion-claviculaire luxatie vastgesteld en verder geen breuken aan schouder of rug.
Ondanks het feit dat er geen breuken vastgesteld werden, moet ik toch op een inactiviteit van zes weken rekenen om het letsel volledig te laten helen. Dit betekent dat ik ten vroegste in de tweede helft van Augustus terug in competitie kan komen.
ETTELGEM: 02 JUNI: "pLOEGWERK MOOI AFGEWERKT"
Bijna een thuiswedstrijd en één dag voor mijn 24e verjaardag keek ik uit naar deze wedstrijd om op zoek te gaan naar mijn eerste overwinning van het seizoen. We stonden met vijf renners van Innofec aan de start en al snel werd duidelijk dat in elke ontsnapping de ploeg aanwezig was. Verschillende malen werden er pogingen ondernomen om weg te geraken maar telkens kwam het peloton terug aansluiten. Op vier ronden van het einde gingen we er echter met acht man vandoor. In de kopgroep zaten naast mezelf ook nog Kim en Jonas. In de achtergrond deden Flor en Shane het nodige en de vogels waren gaan vliegen. In de voorlaatste ronde demarreren Kim en Jonas en gaat Anthony Slabbinck en Spencer mee, ikzelf laat het gaatje vallen en weg waren ze. In de laatste ronde gaat Kim er nog alleen vandoor met in zijn wiel Anthony Slabbinck. In de spurt wint Kim het gemakkelijk van Anthony, Jonas wordt derde, ikzelf wordt zesde en Shane wint de pelotonspurt. Teamwork die mooi afgewerkt wordt noemt men dit dan......
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
pk handzame 26 mei:
"vanaf de eerste meters in de aanval met dank aan de ploegmakkers en mooie tweede plaats"
Provinciaal kampioenschap West Vlaanderen vandaag in Handzame. Heet, zeer heet en niet direct mijn weersomstandigheden. Toch besluit ik om er van bij de start de beuk in te gooien. Na ongeveer 600 meter kies ik solo het hazenpad met de bedoeling om een kopgroep te doen ontstaan en zo al een eerste schifting door te voeren. Echter krijg ik in mijn zog Dominique Feys. Met ons twee rijden we een zestal ronden aan de kop van de wedstrijd met een dertigtal seconden voorsprong op het peloton waar mijn ploegmakkers voorbeeldig mijn vlucht afstoppen.
In ronde zeven komen een zevental renners aansluiten. Ik heb al gans de wedstrijd ongelofelijk veel last van de hitte maar doe voor één keer wat ik normaal niet doe, namelijk veel drinken. Mijn vader heeft zijn handen vol met het aangeven van bidons! De kopgroep loopt verder uit op het peloton dat zich door mijn ploegmakkers totaal laat in slaap wiegen. De enkele solisten die het nog proberen zijn eraan voor de moeite. In de laatste twee kilometer ontsnappen nog drie renners. De vier West- vlamingen in de kopgroep laten die rijden want geen enkele van deze renners komt in aanmerking voor de titel. In de spurt moet ik de duimen leggen voor Dominique Feys maar wordt ik tot mijn eigen verbazing knap tweede. Ik klop door mijn vroege aanzet tot de spurt Commeyne en Slabbinck.
Ik kan voor de eerste maal dit seizoen terug kijken op een uitstekende wedstrijd. Van de 70 kilometer heb ik 69,5 km in de aanval gereden en om dan nog tweede te worden in een spurt met toch enkele goeie spurters kan ik enkel en alleen maar tevreden zijn. Ook dank aan mijn ploegmakkers voor het beschermen van mijn vlucht. Zonder hen had de ontsnapping in het begin van de wedstrijd niet mogelijk geweest.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3090044
In ronde zeven komen een zevental renners aansluiten. Ik heb al gans de wedstrijd ongelofelijk veel last van de hitte maar doe voor één keer wat ik normaal niet doe, namelijk veel drinken. Mijn vader heeft zijn handen vol met het aangeven van bidons! De kopgroep loopt verder uit op het peloton dat zich door mijn ploegmakkers totaal laat in slaap wiegen. De enkele solisten die het nog proberen zijn eraan voor de moeite. In de laatste twee kilometer ontsnappen nog drie renners. De vier West- vlamingen in de kopgroep laten die rijden want geen enkele van deze renners komt in aanmerking voor de titel. In de spurt moet ik de duimen leggen voor Dominique Feys maar wordt ik tot mijn eigen verbazing knap tweede. Ik klop door mijn vroege aanzet tot de spurt Commeyne en Slabbinck.
Ik kan voor de eerste maal dit seizoen terug kijken op een uitstekende wedstrijd. Van de 70 kilometer heb ik 69,5 km in de aanval gereden en om dan nog tweede te worden in een spurt met toch enkele goeie spurters kan ik enkel en alleen maar tevreden zijn. Ook dank aan mijn ploegmakkers voor het beschermen van mijn vlucht. Zonder hen had de ontsnapping in het begin van de wedstrijd niet mogelijk geweest.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3090044
LICHTERVELDE 19 MEI: "slaapmodus stond weer aan"
Lichtervelde vandaag. Ik had deze morgen wat maaglast en hoopte dat dit vanmiddag mij geen parten zou spelen bij de wedstrijd. Slechts 45 renners aan de start, weinig in tegenstelling tot de afgelopen wedstrijden.
Weinig wind, lange rechte stroken in het parcours, dus moeilijk om weg te rijden. In het begin van de wedstrijd waren er toch enkele schuchtere pogingen, ook ééntje waar ik mee was maar telkens werd alles terug te samen gebracht.
In ronde 6 gaan er toch acht man op kousenvoeten vandoor! Ik zit gewoon te slapen en reageer niet, in de veronderstelling dat alles terug gaat samensmelten. Niets is echter minder waar. De acht nemen 30 seconden en zingen het uit tot aan de meet. Ik bol als 20 e over de meet. Weeral een positie waar ik niet tevreden kan mee zijn. De conclusie voor wat betreft het eerste derde van het seizoen is simpel. Ondermaats in vergelijking tot vorig jaar en mijn kwaliteiten. Het wordt tijd dat ik eens terug mijn focus vind zoals vorig seizoen.
Weinig wind, lange rechte stroken in het parcours, dus moeilijk om weg te rijden. In het begin van de wedstrijd waren er toch enkele schuchtere pogingen, ook ééntje waar ik mee was maar telkens werd alles terug te samen gebracht.
In ronde 6 gaan er toch acht man op kousenvoeten vandoor! Ik zit gewoon te slapen en reageer niet, in de veronderstelling dat alles terug gaat samensmelten. Niets is echter minder waar. De acht nemen 30 seconden en zingen het uit tot aan de meet. Ik bol als 20 e over de meet. Weeral een positie waar ik niet tevreden kan mee zijn. De conclusie voor wat betreft het eerste derde van het seizoen is simpel. Ondermaats in vergelijking tot vorig jaar en mijn kwaliteiten. Het wordt tijd dat ik eens terug mijn focus vind zoals vorig seizoen.
Ronde van haspengouw 2018
Rit 1: Mielen boven Aalst:
165 renners aan de start op een licht golvend parcours en met een aankomstlijn die in dalende lijn lag. Altijd een nerveus gedoe tijdens dag 1 van een driedaagse rittenwedstrijd. Ik nestelde mij dan ook vooraan in het peloton. Snel was duidelijk dat wegrijden in deze rit een zeer moeilijke opdracht ging worden. Diverse pogingen werden dan ook in de kiem gesmoord. Op twee ronden van het einde slaagden dan toch een vijftal renners erin om even een kleine voorsprong te nemen. Schuurmans sprong uit dit groepje weg in de laatste kilometer en won de rit, kort gevolgd door het viertal en het peloton. De tijdsverschillen waren dus ontzettend klein. Naar gewoonte had ik mij in de laatste kilometer laten uitzakken naar de staart van het peloton. Een massaspurt is nog nooit mijn ding geweest en zeker niet één die in neerwaartse lijn verloopt.
Uitslag: 96/165
Rit 2: Groot-Gelmen:
Deze dag bestond uit een individuele tijdrit en een omnium over 28 kilometer. De tijdrit was slechts over een afstand van 3,2 kilometer en dus niet echt mijn ideale afstand. Ik finishte in een tijd van 4'21 en werd daarmee 26e. Toch wel een beetje ontgoocheld over de rit daar het verschil met de winnaar 19 seconden was. Had gehoopt om toch wat dichter te eindigen en zo te kunnen opschuiven in het klassement.
In de namiddag werd er een omnium gereden. Ik werd daar derde in na een ontsnapping met vier renners. ik kon ook nog wat punten meesprokkelen om zo mijn positie in het algemeen klassement wat te verbeteren.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2018/resultats/ECW-20180513--RVH%202-3.pdf
http://www.ecwvelo.be/uploads/2018/resultats/ECW-20180512--RVH%20Général.pdf
Rit 3: Hoeleden:
Regen op zondag en fris. In schril contrast met de voorbije twee dagen waar we toch konden rekenen op mooi koersweer. Weerom geen selectief parcours.
De weersomstandigheden waren zeker niet stimulerend voor het peloton en er werd dan ook rustig gestart. Twee renners gingen in de aanvangsfase aan de haal en reden op kousenvoeten weg uit het peloton. Tot ieders verbazing aan de kant bleven die renners ook weg tot in de eindfase, enkel werden ze nog bijgebeend door twee renners. Het peloton dacht van even een scenario in te lassen zoals bij de profs, namelijk de vluchters grijpen in de laatste kilometer, maar ze hadden duidelijk een foute berekening gemaakt en kwamen 100 meter te kort om over de vluchters te walsen.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2018/resultats/ECW-20180513--RVH%204%20et%20final.pdf
ik eindig op de 24e plaats in de Ronde van Haspengouw 2018.
165 renners aan de start op een licht golvend parcours en met een aankomstlijn die in dalende lijn lag. Altijd een nerveus gedoe tijdens dag 1 van een driedaagse rittenwedstrijd. Ik nestelde mij dan ook vooraan in het peloton. Snel was duidelijk dat wegrijden in deze rit een zeer moeilijke opdracht ging worden. Diverse pogingen werden dan ook in de kiem gesmoord. Op twee ronden van het einde slaagden dan toch een vijftal renners erin om even een kleine voorsprong te nemen. Schuurmans sprong uit dit groepje weg in de laatste kilometer en won de rit, kort gevolgd door het viertal en het peloton. De tijdsverschillen waren dus ontzettend klein. Naar gewoonte had ik mij in de laatste kilometer laten uitzakken naar de staart van het peloton. Een massaspurt is nog nooit mijn ding geweest en zeker niet één die in neerwaartse lijn verloopt.
Uitslag: 96/165
Rit 2: Groot-Gelmen:
Deze dag bestond uit een individuele tijdrit en een omnium over 28 kilometer. De tijdrit was slechts over een afstand van 3,2 kilometer en dus niet echt mijn ideale afstand. Ik finishte in een tijd van 4'21 en werd daarmee 26e. Toch wel een beetje ontgoocheld over de rit daar het verschil met de winnaar 19 seconden was. Had gehoopt om toch wat dichter te eindigen en zo te kunnen opschuiven in het klassement.
In de namiddag werd er een omnium gereden. Ik werd daar derde in na een ontsnapping met vier renners. ik kon ook nog wat punten meesprokkelen om zo mijn positie in het algemeen klassement wat te verbeteren.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2018/resultats/ECW-20180513--RVH%202-3.pdf
http://www.ecwvelo.be/uploads/2018/resultats/ECW-20180512--RVH%20Général.pdf
Rit 3: Hoeleden:
Regen op zondag en fris. In schril contrast met de voorbije twee dagen waar we toch konden rekenen op mooi koersweer. Weerom geen selectief parcours.
De weersomstandigheden waren zeker niet stimulerend voor het peloton en er werd dan ook rustig gestart. Twee renners gingen in de aanvangsfase aan de haal en reden op kousenvoeten weg uit het peloton. Tot ieders verbazing aan de kant bleven die renners ook weg tot in de eindfase, enkel werden ze nog bijgebeend door twee renners. Het peloton dacht van even een scenario in te lassen zoals bij de profs, namelijk de vluchters grijpen in de laatste kilometer, maar ze hadden duidelijk een foute berekening gemaakt en kwamen 100 meter te kort om over de vluchters te walsen.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2018/resultats/ECW-20180513--RVH%204%20et%20final.pdf
ik eindig op de 24e plaats in de Ronde van Haspengouw 2018.
RUISELEDE: 6 MEI 2018: " Lekker de boot gemist"
Lekker heet vandaag en voor de eerste maal in Ruiselede. 86 renners opnieuw aan de start voor een snelle wedstrijd. In de beginfase probeer ik enkele malen om weg te geraken maar het peloton zit niet stil en rijdt telkens het gaatje op mezelf en de ontsnapte renners terug dicht. Net op het moment dat er wat luwte komt in het peloton, gaan er zeven man vandoor. Niet de eerste de beste. De reactie uit het peloton laat op zich wachten, ikzelf zit iets te ver gepossioneerd om direct te kunnen reageren en weg waren de vogels! Ondanks een poging om een tegenreactie op gang te brengen, leek niemand zin te hebben om de handen uit de mouwen te steken. Einde wedstrijd en wedstrijdkilometers opdien was vanaf dan de boodschap.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3080266
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3080266
dikkele: 21 april: "misrekening van het peloton"
Altijd een lastige wedstrijd daar in Dikkele met een kasseistrookje net voor de aankomstlijn die in de kleren kruipt. Zeker bij een dag als vandaag waar de temperatuur toch ver boven de 20 graden was voor de periode van het jaar. We kunnen de wedstrijd kort samenvatten, na één ronde gaat een renner solo aan de haal. Hij neemt snel bijna één minuut voorsprong op het peloton en dit was net de fout die wij gemaakt hebben.
Ondanks verwoede pogingen om de kloof terug te dichten, slaagden we daar niet in en won hij de wedstrijd.
Ikzelf zat in de achtervolgende groep van 14 renners en eindigde op de 10e plaats.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3068518
Ondanks verwoede pogingen om de kloof terug te dichten, slaagden we daar niet in en won hij de wedstrijd.
Ikzelf zat in de achtervolgende groep van 14 renners en eindigde op de 10e plaats.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3068518
LOTENHULLE: 14 aPRIL: "ONMOGELIJK OM WEG TE GERAKEN"
Normaal in Lotenhulle een lastige koers maar wegens afwezigheid van de wind werd het dit keer geen lastige wedstrijd.
Zelfs wegrijden uit het peloton was een onbegonnen werk. Er werden diverse pogingen ondernomen om weg te geraken maar niemand slaagde in zijn opzet.
Ikzelf probeerde op vijf ronden van het einde om met een drietal weg te geraken maar het gebrek aan wind en de lange rechte wegen zorgden ervoor dat niemand uit de greep van het peloton bleef.
Een massaspurt was dan ook onvermijdelijk. In de laatste kilometer gingen er nog twee renners aan de haal, die werden achterna gezeten door de voorwacht van het peloton, gevolgd door de rest op een lang gerekt lint. Het onvermijdelijke gebeurde op het moment dat de twee renners gegrepen werden op 100 meter van de meet. Twee renners raakten elkaar en gingen zwaar tegen de grond. Ikzelf had dit scenario zien aankomen en had mij in de veilige zone geplaatst, waardoor ik als 17e over de meet bolde.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3067172
Zelfs wegrijden uit het peloton was een onbegonnen werk. Er werden diverse pogingen ondernomen om weg te geraken maar niemand slaagde in zijn opzet.
Ikzelf probeerde op vijf ronden van het einde om met een drietal weg te geraken maar het gebrek aan wind en de lange rechte wegen zorgden ervoor dat niemand uit de greep van het peloton bleef.
Een massaspurt was dan ook onvermijdelijk. In de laatste kilometer gingen er nog twee renners aan de haal, die werden achterna gezeten door de voorwacht van het peloton, gevolgd door de rest op een lang gerekt lint. Het onvermijdelijke gebeurde op het moment dat de twee renners gegrepen werden op 100 meter van de meet. Twee renners raakten elkaar en gingen zwaar tegen de grond. Ikzelf had dit scenario zien aankomen en had mij in de veilige zone geplaatst, waardoor ik als 17e over de meet bolde.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3067172
AALTER-BELLEM: 30 MAART 2018
Eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen. De samenvatting van de wedstrijd kan heel kort zijn, nl nooit in de wedstrijd geweest!
Dat de seizoenstart niet zo vlot ging verlopen als vorig jaar was al duidelijk nadat we in de winter gedurende een periode van een vijftal weken gesukkeld hebben met de ene verkoudheid na de andere en daardoor onze trainingen niet naar behoren konden doen. Neem daarbij nog een aantal andere bezigheden die het trainen ook belemmerden en dan weet je snel waar je staat in het begin van het seizoen, een 37e plaats of mijn slechtste resultaat sedert ik besloot om in de nevenbond te gaan rijden. Er is nog wat werk aan de winkel om terug het niveau van vorig jaar te behalen.
De wedstrijd zelf was kort samen te vatten. Na een vijftal ronden namen 12 renners een voorsprong die ze gestaag uitbouwden tot ze een veilige voorsprong hadden. Ik kon mij enkel beperken tot het meerijden in het peloton. Meer valt er over deze wedstrijd niet te vertellen. Mijn ploegmaat Jonas reed in de laatste ronden weg met een metgezel en moest de duimen leggen voor de zege. Mooi resultaat voor de ploeg.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
Dat de seizoenstart niet zo vlot ging verlopen als vorig jaar was al duidelijk nadat we in de winter gedurende een periode van een vijftal weken gesukkeld hebben met de ene verkoudheid na de andere en daardoor onze trainingen niet naar behoren konden doen. Neem daarbij nog een aantal andere bezigheden die het trainen ook belemmerden en dan weet je snel waar je staat in het begin van het seizoen, een 37e plaats of mijn slechtste resultaat sedert ik besloot om in de nevenbond te gaan rijden. Er is nog wat werk aan de winkel om terug het niveau van vorig jaar te behalen.
De wedstrijd zelf was kort samen te vatten. Na een vijftal ronden namen 12 renners een voorsprong die ze gestaag uitbouwden tot ze een veilige voorsprong hadden. Ik kon mij enkel beperken tot het meerijden in het peloton. Meer valt er over deze wedstrijd niet te vertellen. Mijn ploegmaat Jonas reed in de laatste ronden weg met een metgezel en moest de duimen leggen voor de zege. Mooi resultaat voor de ploeg.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
SEIZOEN 2018
Kruishoutem-LOZER: " DERDE ZEGE VAN HET SEIZOEN"
Laatste wedstrijd van het seizoen vandaag in Kruishoutem. Er stonden slechts 45 kilometer op de agenda. De eerste vier ronden hou ik mij gedeinsd in het peloton daar de benen niet echt schitterend aanvoelen. Geleidelijk aan verbetert de toestand echter en op vier ronden van het einde plaats ik een eerste demarrage. Drie renners van hetzelfde team schuiven mee in mijn wiel en snel bouwen wij onze voorsprong uit tot 40 seconden. Ik zit echter met een probleem daar er drie renners van hetzelfde team meezitten. Er twijfel ik om mee te rijden maar dan besluit ik om zelf het initiatief te nemen en voor de aanval te gaan. Op een strook tegenwind, gevolgd door een strook zijwind plaats ik een demarrage. Eén renner slaagt er nog in om met veel moeite mijn wiel te houden, de twee anderen kunnen mijn tempo niet volgen en moeten de rol lossen. In de laatste ronde heb ik de indruk dat mijn metgezel door zijn beste krachten heen zit. Het is echter zijn thuiskoers en ik wil toch geen risico pakken. Op 600 meter van de meet plaats ik een nieuwe demarrage en weg ben ik. Ik rij zo solo naar mijn derde overwinning van het seizoen......
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
http://orkam.be/LWU%202017%20Deel%202/LWU%202017%20Seizoensklassement%20Eindstand%20Alle%20reeksen.pdf
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
http://orkam.be/LWU%202017%20Deel%202/LWU%202017%20Seizoensklassement%20Eindstand%20Alle%20reeksen.pdf
ETTELGEM: 23 SEPTEMBER 2017: " SCHITTEREND PLOEGWERK MAAR JAMMER NIET KUNNEN AFWERKEN"
TEttelgem, voor mij bijna een thuiswedstrijd en tevens ook de laatste wedstrijd van het seizoen meetellend voor het regelmatigheidscriterium waar ik nog de derde plaats kon behalen. Na een tweetal ronden rustig tempo rijden, rijden er vier renners weg. Ik besluit ogenblikkelijk in de tegenaanval te gaan en neem in mijn zog nog eens drie renners mee. Met acht renners nemen we al snel 35 seconden voorsprong. Met Kim Van Oost en mezelf kunnen we proberen het ploegenspel te spelen maar Debaere en Francois laten echter niet begaan. In de laatste ronde gaat Van Oost en Debaere er nog van door maar Francois rijdt het gaatje terug dicht. We komen op ongeveer 450 meter van de meet terug aansluiten. Ik besluit om direct door te trekken en mijn kans te wagen daar ik toch tegen twee rasspurters geen schijn van kans heb. De aankomstmeet ligt echter 50 meter te ver en in die laatste meters komen Debaere en Vanoost nog over mij. Kim kan echter niet voorbij Debaere, die dan ook de wedstrijd wint. Ik bol als derde over de meet na opnieuw een wedstrijd waar ik heb helpen de koers kleuren. Jammer voor Kim dat hij de spurt niet kon winnen en ook jammerlijk voor Jonas die de benen moest stilhouden toen wij met vier het hazepad kozen en hij niet kon meeschuiven. Hiermee blijkt nogmaals hoe goed de teamspirit binnen de ploeg is. Dit jaar al meermaals meegemaakt dat de ploegmakkers die niet mee zijn in de aanval de benen stilhouden of schitterend afstoppingfswerk verrichten, iets wat ik tijdens mijn beloftencarriere weinig tot niet gezien of meegemaakt heb, integendeel........ bedankt jongens voor het schitterend seizoen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
Aalter: 20 september 2017: "Derde plaats na spannend spurtje"
Vandaag wedstrijd gereden in Aalter. Wegens afwezigheid verslaggever, enkel vermelding van de uitslag. Derde plaats na opnieuw een wedstrijd in de aanval.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3021585
http://orkam.be/LWU%202017%20Deel%202/LWU%202017%20Klassement%20alle%20reeksen%20tem%2020%20september%20Aalter.pdf
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3021585
http://orkam.be/LWU%202017%20Deel%202/LWU%202017%20Klassement%20alle%20reeksen%20tem%2020%20september%20Aalter.pdf
LOTENHULLE: 17 SEPTEMBER 2017: "LEUK WEEKEND VOOR DE PLOEG"
3Voor de tweede maal dit seizoen reden we een wedstrijd in Lotenhulle. Slechts 22 renners aan de start voor deze wedstrijd. Blijkbaar hadden heel wat renners hun zinnen gezet op een andere wedstrijd maar dit maakte deze wedstrijd een tikkeltje lastiger door het beperkt aantal renners. Na enkele pogingen, acht ik het moment gekomen om een eerste aanval op te zetten, alhoewel ik duidelijk voelde dat de benen nog niet gerecupereerd worden van gisteren. Met acht man gaan we er vandoor en al snel kunnen we onze voorsprong uitbouwen tot ongeveer 1 minuut. In de kopgroep zit ook mijn ploegmakker Flor mee, die nota bene zijn verjaardag vierde vandaag. Tevens zitten Holvoet en Claes ook mee en het was duidelijk dat die twee renners mij extra in de gaten hielden. De kopgroep werd nog gereduceerd naar zes renners, waar één renner de indruk gaf niet beter te kunnen maar uiteindelijk toch nog naar een derde plaats zou spurten......
Op 1,5 ronden van het einde demarreert Flor uit de groep, er wordt getwijfeld, er wordt naar mij gekeken maar ik hou mijn benen stil. Flor slaagt erin om solo voorop te blijven en zo de zege te pakken. Holvoet rijdt nog weg uit onze groep en in de spurt voor de derde plaats wordt ik nog geklopt en bol ik als vijfde over de streep.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3020791
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3020929
Op 1,5 ronden van het einde demarreert Flor uit de groep, er wordt getwijfeld, er wordt naar mij gekeken maar ik hou mijn benen stil. Flor slaagt erin om solo voorop te blijven en zo de zege te pakken. Holvoet rijdt nog weg uit onze groep en in de spurt voor de derde plaats wordt ik nog geklopt en bol ik als vijfde over de streep.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3020791
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3020929
waterman-oudeman: "eindelijk tweede overwinning van het seizoen"
Waterman-Oudeman was de locatie vandaag. Nog nooit van gehoord van dit dorp maar lag dus blijkbaar in de buurt van Sint Laureins. 33 deelnemers aan de start en na een week van complete rust in Mallorca had ik het gissen naar de toestand van de benen voor deze wedstrijd. Na een viertal ronden in het peloton rondgereden te hebben, beslis ik om een eerste keer ten aanval te trekken. Tot mijn grote verbazing gaat niemand mee in de actie en rij ik solo vier ronden of een goeie twintig kilometer alleen voorop met een voorsprong die maximaal oploopt tot 25 seconden.
Er komen een zevental renners in de achtervolging en op vier ronden van het einde wordt ik ingelopen door het zevental. We draaien goed rond en de rest van het peloton is eraan voor de moeite. In de laatste ronde plaats ik een demarrage en één renner springt mee om de laatste 5,5 kilometer af te haspelen. Op achthonderd meter van de eindmeet plaats ik een ultieme jump en sla ik direct een gaatje. Mijn tegenstander is niet meer in staat om het gat te dichten en ik rij solo naar mijn tweede individuele overwinning van het seizoen. Lang moeten erop wachten ondanks een massa ereplaatsen, het was van de eerste wedstrijd van het seizoen dat ik nog eens de handen in de lucht mocht steken. Zeer tevreden keer ik dan ook huiswaarts met de zegebloemen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3020443
Er komen een zevental renners in de achtervolging en op vier ronden van het einde wordt ik ingelopen door het zevental. We draaien goed rond en de rest van het peloton is eraan voor de moeite. In de laatste ronde plaats ik een demarrage en één renner springt mee om de laatste 5,5 kilometer af te haspelen. Op achthonderd meter van de eindmeet plaats ik een ultieme jump en sla ik direct een gaatje. Mijn tegenstander is niet meer in staat om het gat te dichten en ik rij solo naar mijn tweede individuele overwinning van het seizoen. Lang moeten erop wachten ondanks een massa ereplaatsen, het was van de eerste wedstrijd van het seizoen dat ik nog eens de handen in de lucht mocht steken. Zeer tevreden keer ik dan ook huiswaarts met de zegebloemen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3020443
INGELMUNSTER: "sterkste man in koers maar weer geen overwinning"
Ingelmunster was een parcours dat ik reeds van vorig jaar kende. Slechts 2,8 kilometer lang en niet zo evident om er weg te geraken. In de eerste ronden bleef ik rustig in het peloton zitten om de benen eens te voelen na vier vroegdiensten na elkaar. In de zesde ronde vond ik het moment aangebroken en plaatste ik een demarrage. Ik reed alleen weg uit het peloton en enkel Debaere en Debaene konden bij mij aansluiten nadat ik die had zien afkomen. Met drie zetten we door en namen we een kleine 15 seconden op het peloton. Uit dit peloton kwamen ook nog Van Oost en Devroye aansluiten en weg waren we voor de rest van de wedstrijd. We reden op een bepaald moment constant met een twintigtal seconden voor het peloton voor en konden die voorsprong niet echt aandikken maar het peloton kon ook niets terugnemen omdat ploegmaat Kobe uitstekend afstoppingfswerk verrichtte.
Op twee ronden van het einde was het peloton echter tot op 15 seconden genaderd en plaatste ik mijn eerste demarrage. Ik nam een dertigtal meters maar het was Devroye die zich tussen zijn kader plooide en de anderen terugbracht. Tot driemaal toe probeerde ik nog te ontsnappen en telkens was het Devroye die het gat terug dichtreed. Onbegrijpelijk waarom hij dit telkens deed.
We gingen met vijf man naar de meet, op vierhonderd meter bij het aansnijden van een bocht, tik ik op Vanoost zijn rug met de bedoeling om mij door te laten en de spurt voor hem aan te trekken. Kim begrijpt het signaal echter verkeerd en trekt zich op gang voor de spurt. Debaere kan hem echter nog demonteren en op de meet kloppen. Ik bol als vierde over de meet, de zoveelste top 5 plaats dit jaar maar toch een beetje gefrustreerd dat het weer niet gelukt is om een prachtige wedstrijd met uitstekende benen af te ronden.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3016170
Op twee ronden van het einde was het peloton echter tot op 15 seconden genaderd en plaatste ik mijn eerste demarrage. Ik nam een dertigtal meters maar het was Devroye die zich tussen zijn kader plooide en de anderen terugbracht. Tot driemaal toe probeerde ik nog te ontsnappen en telkens was het Devroye die het gat terug dichtreed. Onbegrijpelijk waarom hij dit telkens deed.
We gingen met vijf man naar de meet, op vierhonderd meter bij het aansnijden van een bocht, tik ik op Vanoost zijn rug met de bedoeling om mij door te laten en de spurt voor hem aan te trekken. Kim begrijpt het signaal echter verkeerd en trekt zich op gang voor de spurt. Debaere kan hem echter nog demonteren en op de meet kloppen. Ik bol als vierde over de meet, de zoveelste top 5 plaats dit jaar maar toch een beetje gefrustreerd dat het weer niet gelukt is om een prachtige wedstrijd met uitstekende benen af te ronden.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3016170
Waarschoot: (LWU): " aanvalslustige wedstrijd "
Vandaag stond het Oostvlaamse Kampioenschap op het programma. Een wedstrijd van de LWU kalender waar ik als West Vlaming wel niet kon meedingen voor de titel maar toch zin had om opnieuw een uitstekend resultaat te halen. In ronde 1 ga ik al direct in de aanval maar krijg slechts één renner mee in de ontsnapping. We rijden een drietal rondes op kop met een voorsprong van om en bij de 15 seconden maar te weinig om uit de greep van het peloton te geraken. Nadat we ingelopen zijn, ga ik na één ronde recuperatie opnieuw aan maar tot mijn grote verbazing gaat geen enkele renner mee in de aanval. Na twee ronden staak ik dan ook mijn inspanning en laat ik mij terug inlopen. In de luwte van de wedstrijd, gaan er nu echter acht man aan de haal, daar ik mij even heb laten uitzakken in het peloton mis ik de ontsnapping maar twee rondes verder, besluit ik samen met twee metgezellen om de kloof van twintig seconden dicht te rijden. Na een intense achtervolging sluit ik aan bij de leiders en is de definitieve ontsnapping vertrokken.
De groep fietst snel 40 seconden bijéén en de achtervolgers zitten naar elkaar te kijken waardoor wij een vrijgeleide hebben.
Op twee ronden van het einde probeer ik vanop de kop weg te springen, één renner springt mee in mijn wiel maar de rest van de kopgroep laat niet gebeuren. We worden na een halve ronde terug gegrepen, en dan gaan twee renners direct aan de haal. Ik moet even bekomen van mijn geleverde inspanning en kan niet direct reageren, ik moet even een halve ronde bekomen en ga dan net voor het ingaan van de laatste ronde samen met twee andere renners in de tegenaanval. De 3.8 kilometer is echter te kort om nog bij de leiders te geraken en we stranden op 200 meter van de leiders, ik spurt als 4e over de eindmeet en kan terugkijken op een uitstekende wedstrijd, die ik gekruid heb met aanvallen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
De groep fietst snel 40 seconden bijéén en de achtervolgers zitten naar elkaar te kijken waardoor wij een vrijgeleide hebben.
Op twee ronden van het einde probeer ik vanop de kop weg te springen, één renner springt mee in mijn wiel maar de rest van de kopgroep laat niet gebeuren. We worden na een halve ronde terug gegrepen, en dan gaan twee renners direct aan de haal. Ik moet even bekomen van mijn geleverde inspanning en kan niet direct reageren, ik moet even een halve ronde bekomen en ga dan net voor het ingaan van de laatste ronde samen met twee andere renners in de tegenaanval. De 3.8 kilometer is echter te kort om nog bij de leiders te geraken en we stranden op 200 meter van de leiders, ik spurt als 4e over de eindmeet en kan terugkijken op een uitstekende wedstrijd, die ik gekruid heb met aanvallen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
Oudenaarde-welden: 20 AUGUSTUS 2017: " LEK HALFWEG KOERS NEKT MIJN AMBITIES"
Vandaag reden we richting Oudenaarde voor een wedstrijd van de LWU bond. Veel toppers namen deel aan het West Vlaamse Kampioenschap van de OWVF, maar daar ik daar geen vergunning heb, kon ik toch niet meedingen voor de titel van West Vlaamse Kampioen. Ik was met ambitie richting Oudenaarde afgezakt om zeker een top drie plaats te rijden.
Ik probeer in de eerste twee ronden al een eerste schifting op poten te zetten maar telkens komt het peloton terug. In ronde drie rijden een zestal renners weg waaronder mijn ploegmakker Flor Nachtegaele. De renners in het peloton kijken in eerste instantie naar mij maar ik hou de benen stil. Ik probeer wel een aantal keren om naar de kopgroep te rijden maar moet telkens mijn poging staken omwille van het aantal renners die in mijn wiel zitten en om zo ook de vlucht van Flor niet in gevaar te brengen. Naar de kopgroep rijden met vijftien renners in mijn wiel kan en mag nu ook de bedoeling niet zijn. Het zestal neemt dertig seconden voorsprong in ronde zes maar dan slaat het noodlot toe voor mij. Op één van de slechte stroken in het parcours, rij ik lek achteraan, net totaal aan de andere kant van het parcours van waar mijn vader zich bevindt. Tegen dat ik bij hem kom om van wiel te verwisselen is het peloton zodanig ver, dat verder koersen eigenlijk geen zin meer heeft. Ik rij nog één ronde en staak dan de wedstrijd. De koplopers worden in de laatste ronde nog gegrepen en er komt een massaspurt met een twintigtal renners.
Uitslag:
Ik probeer in de eerste twee ronden al een eerste schifting op poten te zetten maar telkens komt het peloton terug. In ronde drie rijden een zestal renners weg waaronder mijn ploegmakker Flor Nachtegaele. De renners in het peloton kijken in eerste instantie naar mij maar ik hou de benen stil. Ik probeer wel een aantal keren om naar de kopgroep te rijden maar moet telkens mijn poging staken omwille van het aantal renners die in mijn wiel zitten en om zo ook de vlucht van Flor niet in gevaar te brengen. Naar de kopgroep rijden met vijftien renners in mijn wiel kan en mag nu ook de bedoeling niet zijn. Het zestal neemt dertig seconden voorsprong in ronde zes maar dan slaat het noodlot toe voor mij. Op één van de slechte stroken in het parcours, rij ik lek achteraan, net totaal aan de andere kant van het parcours van waar mijn vader zich bevindt. Tegen dat ik bij hem kom om van wiel te verwisselen is het peloton zodanig ver, dat verder koersen eigenlijk geen zin meer heeft. Ik rij nog één ronde en staak dan de wedstrijd. De koplopers worden in de laatste ronde nog gegrepen en er komt een massaspurt met een twintigtal renners.
Uitslag:
Merelbeke: 15 augustus 2017: "3e na terugkomst uit de achtergrond door hinder na valpartij"
Na hevige onweersbuien in de voormiddag, bleef het gelukkig droog in de namiddag maar reeds in de eerste ronde gebeurt er een valpartij midden in het peloton waardoor ik voet aan grond moet zetten. Zo verlies ik ongelofelijk veel tijd en rijden een tiental renners weg. Ik moet dus net als zaterdag jl terug de achtervolging inzetten. Samen met Coppens rijden wij een viertal ronden in de achtervolging op de leiders en slagen wij erin om de kloof te overbruggen. Wij nestelen ons terug in de kopgroep. Ondertussen is het peloton al meer dan één minuut achter de kopgroep en lijken die verslagen om terug te komen.
Bij het ingaan van de laatste ronde gaat Debaere en Coppens aan de haal. Ik zet solo de achtervolging in en op twee kilometer van de meet sluit ik aan. Ik besluit om direct door te zetten om zo de spurt, waar ik toch geen kans maak, te ontlopen. Ik neem enkele meters voorsprong en lijk een kloofje te hebben van een dertigtal meters. Dit blijft zo hangen tot op ongeveer achthonderd meter van de meet de twee renners erin slagen om mij terug te grijpen. In de spurt zet ik niet meer aan en bol ik als derde over de meet. Eigenlijk opnieuw een schitterend resultaat als je bekijk waar we stonden na de eerste ronde. Jammerlijk genoeg beschik ik niet over die eindjump aan de meet om de overwinning binnen te halen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3012097
Bij het ingaan van de laatste ronde gaat Debaere en Coppens aan de haal. Ik zet solo de achtervolging in en op twee kilometer van de meet sluit ik aan. Ik besluit om direct door te zetten om zo de spurt, waar ik toch geen kans maak, te ontlopen. Ik neem enkele meters voorsprong en lijk een kloofje te hebben van een dertigtal meters. Dit blijft zo hangen tot op ongeveer achthonderd meter van de meet de twee renners erin slagen om mij terug te grijpen. In de spurt zet ik niet meer aan en bol ik als derde over de meet. Eigenlijk opnieuw een schitterend resultaat als je bekijk waar we stonden na de eerste ronde. Jammerlijk genoeg beschik ik niet over die eindjump aan de meet om de overwinning binnen te halen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3012097
aalter -brug: 12 augustus 2017: "2e plaats ondanks kettingproblemen"
in Aalter werd er vandaag een wedstrijd gereden in de LWU categorie. We begonnen vandaag rustig aan de wedstrijd maar na een aantal ronden werd het tempo serieus verhoogd en scheurde het peloton in twee stukken. Met een man of 22 kozen we het hazepad en hadden we snel een twintigtal seconden. Plots kreeg ik problemen met de ketting en tegen dat het euvel opgelost was, zat ik terug in het tweede peloton. Met een achterstand van om en bij de dertig seconden ging ik direct terug op zoek naar de aansluiting. Ik kon aansluiting krijgen bij een aantal geloste renners uit het eerste peloton en samen zetten we de achtervolging in. Net voor ik de aansluiting kon maken rijden er drie renners weg. Eénmaal terug in het peloton moet ik even op adem komen en dat is voldoende voor de leiders om een voorsprong uit te bouwen van om en bij de 35 seconden. Op drie ronden van het einde valt de kopgroep helemaal uit elkaar en besluit ik om solo de achtervolging in te zetten. Ik kan de twee geloste renners uit de kopgroep counteren en ook achterlaten en ga solo achter de leider aan. Er is echter nog maar één ronde te rijden en ik weet dat ik de achterstand van 25 seconden niet meer zal kunnen overbruggen. Ik probeer echter mijn tweede plaats veilig te stellen, wat uiteindelijk ook lukt. Ik behoud een voorsprong van twintig seconden op het achtervolgend peloton en bol als tweede over de eindstreep.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3011452
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3011452
ZEDELGEM: 11 AUGUSTUS 2017: "HEROPTREDEN NA ZIEKTE" (owvf)
vANZedelgem was dicht tegen mijn woonplaats en na een nachtdienst besloot ik toch om daar terug in competitie te komen na mijn bronchitis en antibioticakuur van de laatste tien dagen. De vraag was voor vandaag, hoe erg was de conditie aangetast door de ziektetoestand?
Er werd zoals steeds snel gestart en de ene aanvalspoging na de andere werd afgevuurd. In de derde ronde geraken wij met acht man voorop en bouwen we langzaam onze voorsprong uit tot één minuut. Een achtervolgende groep heeft in eerste instantie nog de neiging om te komen aansluiten maar strand op 25 seconden en valt dan terug tot op en bij de minuut. Ik voel halfweg koers dat de conditie toch een serieuze duw gekregen heeft en op vijf ronden van het einde moet ik samen met vier andere renners het gaatje laten vallen en krijgen we het niet meer dicht. Er rest mij niets anders op dan mij te laten terugzakken naar de achtervolgende groep en daar nog eens proberen alles te geven in de eindspurt. Ik bol als 15e over de meet en heb bij deze ondervonden dat mijn conditie toch terug een stukje moet heropgebouwd worden na de bronchitis....... Vandaag zat er veel meer in voor opnieuw een mooie ereplaats of overwinning. Domweg ziek geworden en nu toch voor een paar weken even achter de feiten aanhollen en terug proberen op het niveau van voor de ziekte te komen om de laatste zes weken van het seizoen nog goed door te brengen en enkele knappe prestaties neer te zetten.
Uitslag:
http://ovwf.be/uitslagen/leeg%20blad%20-%20niet%20invullen/vrij%2011%20augustus%20Zedelgem.html
Er werd zoals steeds snel gestart en de ene aanvalspoging na de andere werd afgevuurd. In de derde ronde geraken wij met acht man voorop en bouwen we langzaam onze voorsprong uit tot één minuut. Een achtervolgende groep heeft in eerste instantie nog de neiging om te komen aansluiten maar strand op 25 seconden en valt dan terug tot op en bij de minuut. Ik voel halfweg koers dat de conditie toch een serieuze duw gekregen heeft en op vijf ronden van het einde moet ik samen met vier andere renners het gaatje laten vallen en krijgen we het niet meer dicht. Er rest mij niets anders op dan mij te laten terugzakken naar de achtervolgende groep en daar nog eens proberen alles te geven in de eindspurt. Ik bol als 15e over de meet en heb bij deze ondervonden dat mijn conditie toch terug een stukje moet heropgebouwd worden na de bronchitis....... Vandaag zat er veel meer in voor opnieuw een mooie ereplaats of overwinning. Domweg ziek geworden en nu toch voor een paar weken even achter de feiten aanhollen en terug proberen op het niveau van voor de ziekte te komen om de laatste zes weken van het seizoen nog goed door te brengen en enkele knappe prestaties neer te zetten.
Uitslag:
http://ovwf.be/uitslagen/leeg%20blad%20-%20niet%20invullen/vrij%2011%20augustus%20Zedelgem.html
Zilverberg: 22 Juli 2017:"afwerken blijft een probleem"
Vorig jaar reed ik hier één van mijn eerste wedstrijden bij de nevenbond. Een leuk parcours waar de wind altijd gevaarlijk staat en waar een ontsnapping plots verder kan dragen of dat wat iedereen verwacht.
Na een nachtdienst had ik besloten om een tweetal ronden mee te rijden in het peloton om de benen wat op te warmen. Echter op het einde van de tweede ronde ging G. Debaere aan de haal en zetten vier man de achtervolging in. Op de lange rechte lijn richting aankomst zag ik dat de voorsprong al snel begon op te lopen. In plaats van de benen nog wat ontspanning te geven besloot ik op mijn ééntje om vanuit het peloton de achtervolging in te zetten. Na één ronde sloot ik aan bij het vijftal en weg waren we. We reden snel een voorsprong van dertig tot vijfendertig seconden bij elkaar. Dit stagneerde enkele ronden maar plots steeg de voorsprong tot 45 seconden omdat in het peloton een reactie op onze ontsnapping teniet was gedaan en het stilviel. Op dit moment demarreer ik weg uit het zestal, ik krijg enkel Debaere in mijn wiel. De samenwerking verloopt uitstekend en we fietsen snel een voorsprong van 25 seconden bijéén op de vier achtervolgers. In de laatste ronde probeer ik nog driemaal het hazepad te kiezen om zodoende de eindspurt te ontlopen daar Debaere snellere benen heeft dan mezelf. Ik slaag echter niet in mijn opzet, deels door de slechte positie van de wind. In de eindspurt wordt ik geklopt en bol als tweede over de eindmeet. Mijn ploegmakker Flor Nachtegale eindigt op de derde plaats waardoor INOFEC met twee renners opnieuw op het podium staat.
uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3006559
Na een nachtdienst had ik besloten om een tweetal ronden mee te rijden in het peloton om de benen wat op te warmen. Echter op het einde van de tweede ronde ging G. Debaere aan de haal en zetten vier man de achtervolging in. Op de lange rechte lijn richting aankomst zag ik dat de voorsprong al snel begon op te lopen. In plaats van de benen nog wat ontspanning te geven besloot ik op mijn ééntje om vanuit het peloton de achtervolging in te zetten. Na één ronde sloot ik aan bij het vijftal en weg waren we. We reden snel een voorsprong van dertig tot vijfendertig seconden bij elkaar. Dit stagneerde enkele ronden maar plots steeg de voorsprong tot 45 seconden omdat in het peloton een reactie op onze ontsnapping teniet was gedaan en het stilviel. Op dit moment demarreer ik weg uit het zestal, ik krijg enkel Debaere in mijn wiel. De samenwerking verloopt uitstekend en we fietsen snel een voorsprong van 25 seconden bijéén op de vier achtervolgers. In de laatste ronde probeer ik nog driemaal het hazepad te kiezen om zodoende de eindspurt te ontlopen daar Debaere snellere benen heeft dan mezelf. Ik slaag echter niet in mijn opzet, deels door de slechte positie van de wind. In de eindspurt wordt ik geklopt en bol als tweede over de eindmeet. Mijn ploegmakker Flor Nachtegale eindigt op de derde plaats waardoor INOFEC met twee renners opnieuw op het podium staat.
uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3006559
ZEDELGEM: BK (LWU) 16 JULI 2017: "Wanneer wordt ik eens beloond?"
Belangrijke wedstrijd op het programma vandaag, nl het Belgisch Kampioenschap (LWU) . Na een uitstekende week stond ik met enorm veel ambitie aan de start en had ik meer dan mijn zinnen gezet op de tricolore trui. De drang om eens beloond te worden voor het harde werken moest en zou vandaag beloond moeten worden volgens mij. Mijn entourage hield er een andere mening op na, namelijk het feit dat het parcours eigenlijk biljartvlak was, er geen wind stond en de spurters meer dan in het voordeel waren spraken volgens mijn ouders tegen mijn kansen. Bijkomend het feit dat mijn vormcurve uitstekend was, zou ik volgens mijn ouders ook geviseerd worden bij de minste beweging dat ik zou maken.
Al snel werd duidelijk dat de koers gesloten bleef. Ondanks het enthousiasme van bepaalde deelnemers slaagde niemand in om weg te geraken, het leek wel een kopie van het PK van enkele weken terug.
Toch slagen wij erin om op vier ronden van het einde met een groep van ongeveer 14 renners het hazepad te kiezen. We nemen een kleine voorsprong op het peloton en bouwen die gestaag uit. In de kopgroep zitten we met vijf renners van de ploeg. We gaan de laatste ronde in met de kopgroep en daar probeer ik nog weg te geraken maar niets lukt....... Op vijfhonderd meter van de meet probeer ik het een laatste keer, de deur wordt dichtgesmeten en ik ben zelfs genoodzaakt om even het trottoir op te zoeken om een valpartij te vermijden. Ik trek mij op de lichte helling op gang om mij los te werken maar de spurters bijten zich vast in mijn wiel. Ik moet mijn hoofd buigen en bol als 6e over de meet. Kim Van Oost wint de wedstrijd en zo blijft de trui in onze ploeg.
Voor mezelf betekent dit een enorme ontgoocheling. Ik ben ontroostbaar en kan de bemoedigende woorden van mijn grootouders en ouders maar weinig appreciëren............
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
Al snel werd duidelijk dat de koers gesloten bleef. Ondanks het enthousiasme van bepaalde deelnemers slaagde niemand in om weg te geraken, het leek wel een kopie van het PK van enkele weken terug.
Toch slagen wij erin om op vier ronden van het einde met een groep van ongeveer 14 renners het hazepad te kiezen. We nemen een kleine voorsprong op het peloton en bouwen die gestaag uit. In de kopgroep zitten we met vijf renners van de ploeg. We gaan de laatste ronde in met de kopgroep en daar probeer ik nog weg te geraken maar niets lukt....... Op vijfhonderd meter van de meet probeer ik het een laatste keer, de deur wordt dichtgesmeten en ik ben zelfs genoodzaakt om even het trottoir op te zoeken om een valpartij te vermijden. Ik trek mij op de lichte helling op gang om mij los te werken maar de spurters bijten zich vast in mijn wiel. Ik moet mijn hoofd buigen en bol als 6e over de meet. Kim Van Oost wint de wedstrijd en zo blijft de trui in onze ploeg.
Voor mezelf betekent dit een enorme ontgoocheling. Ik ben ontroostbaar en kan de bemoedigende woorden van mijn grootouders en ouders maar weinig appreciëren............
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
gISTEL: 13 JULI: " GEPLANDE TRAININGSRIT VERANDERDE IN WEDSTRIJD IN DE KOPGROEP"
Eventjes nog een wedstrijd bij de elite zonder contract meenemen vandaag als voorbereiding op de wedstrijd van zondag in Zedelgem. Ik startte duidelijk met de bedoeling om met het peloton mee te draaien en zo de nodige trainingskilometers in wedstrijdtrim te kunnen afwerken.
Maar weer liep de namiddag op meer uit dan enkel een trainingsrit. Bij het ingaan van de tweede van achttien rondes, ging ik met een twaalftal mee in een vlucht die uiteindelijk tot aan het einde van de wedstrijd zou dragen. Lange tijd hadden we amper 15 seconden voorsprong op het peloton tot op het moment dat daar de veer brak en wij snel uitliepen tot 1.25. Ikzelf draaide moeiteloos mee met de grote jongens maar had na een viertal rondes last van mijn maag. Mijn spaghettimaaltijd speelde mij parten en ik moest een viertal keer overgeven tijdens de wedstrijd. Dit belemmerde mij om diep te gaan en ik wist dat bij een versnelling, ik problemen zou krijgen om te volgen. Dit gebeurde ook, op 2,5 ronden van het einde moest ik bij een tempoversnelling de rol lossen. Ik liet mij uitzakken tot bij de achtervolgende groep, negen man sterk en kon daar moeiteloos verder mee rijden daar het tempo daar iets lager lag .
In de eindspurt bolde ik als 19e over de meet. Ik keerde tevreden terug naar huis. Na 118 km voelden de benen nog uitstekend aan, ik was niet echt vermoeid, enkel mijn maag had mij parten gespeeld vandaag.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1703&datum=13/07/2017
Maar weer liep de namiddag op meer uit dan enkel een trainingsrit. Bij het ingaan van de tweede van achttien rondes, ging ik met een twaalftal mee in een vlucht die uiteindelijk tot aan het einde van de wedstrijd zou dragen. Lange tijd hadden we amper 15 seconden voorsprong op het peloton tot op het moment dat daar de veer brak en wij snel uitliepen tot 1.25. Ikzelf draaide moeiteloos mee met de grote jongens maar had na een viertal rondes last van mijn maag. Mijn spaghettimaaltijd speelde mij parten en ik moest een viertal keer overgeven tijdens de wedstrijd. Dit belemmerde mij om diep te gaan en ik wist dat bij een versnelling, ik problemen zou krijgen om te volgen. Dit gebeurde ook, op 2,5 ronden van het einde moest ik bij een tempoversnelling de rol lossen. Ik liet mij uitzakken tot bij de achtervolgende groep, negen man sterk en kon daar moeiteloos verder mee rijden daar het tempo daar iets lager lag .
In de eindspurt bolde ik als 19e over de meet. Ik keerde tevreden terug naar huis. Na 118 km voelden de benen nog uitstekend aan, ik was niet echt vermoeid, enkel mijn maag had mij parten gespeeld vandaag.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1703&datum=13/07/2017
CRITERUM GISTEL: 10 juli: " EVEN DE BENEN TESTEN BIJ DE ELITE ZONDER CONTRACT"
Vandaag reden we naar jaarlijkse gewoonte het criterium in Gistel. Slechts 35 renners aan de start op een toch mooi parcours door het stadscentrum van Gistel.
We gingen de benen even testen na de zware wedstrijd van gisteren in Kruiseke en om even te kijken of we het niveau van de elite zonder contract nog aankonden, nu we toch veel in de nevenbond rijden.
Over dit laatste kunnen we alvast meer dan tevreden zijn. Ik kon het tempo zonder problemen volgen en kwam nooit in de problemen tijdens de wedstrijd.
De wedstrijd zelf dan, die begon bijna in mineur want vijf minuten voor de start moet ik nog snel een wielwissel doorvoeren daar ik lek rij in de opwarming. Daardoor kan ik op de eerste startrij starten en kies ik meteen in het wiel van een Britse deelnemer het hazepad.
We rijden twee ronden voorop en ondertussen neem ik een premietje mee, net datgene wat bij bepaalde renners zo belangrijk is.
Ik rij dan nog een ronde met een vijftal metgezellen voorop en wordt dan opgeslorpt door de groep. Zoals steeds in een criterium blijven de aanvallen in de eerste wedstrijdhelft zich opvolgen maar telkens worden die in de kiem gesmoord.
Net als een een stilte in de wedstrijd is, rijden op hun sokken drie renners weg. Blijkbaar heeft niemand zin om het gat te dichten en snel nemen de leiders dertig seconden voorsprong. Het peloton laat echter begaan en op een achttal ronden voor het einde neem ik samen met een vijftal renners het initiatief om de kloof te dichten. We komen tot op tien seconden maar dan blijken bepaalde renners geen zin meer te hebben om de kloof te dichten, vooral diegene die van gans de wedstrijd nog geen initiatief genomen hebben maar blijkbaar in hun achterhoofd al bezig zijn met hun eindresultaat!
Zodoende kunnen de leiders voorop blijven, en kunnen Aneca en Constant uitmaken wie de wedstrijd wint, omdat hun derde metgezel de pech heeft om nog lek te rijden bij het ingaan van de laatste ronde.
Ik moei mij niet in de eindspurt in de smalle straten van Gistel en bol als 26e over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1701&datum=10/07/2017
We gingen de benen even testen na de zware wedstrijd van gisteren in Kruiseke en om even te kijken of we het niveau van de elite zonder contract nog aankonden, nu we toch veel in de nevenbond rijden.
Over dit laatste kunnen we alvast meer dan tevreden zijn. Ik kon het tempo zonder problemen volgen en kwam nooit in de problemen tijdens de wedstrijd.
De wedstrijd zelf dan, die begon bijna in mineur want vijf minuten voor de start moet ik nog snel een wielwissel doorvoeren daar ik lek rij in de opwarming. Daardoor kan ik op de eerste startrij starten en kies ik meteen in het wiel van een Britse deelnemer het hazepad.
We rijden twee ronden voorop en ondertussen neem ik een premietje mee, net datgene wat bij bepaalde renners zo belangrijk is.
Ik rij dan nog een ronde met een vijftal metgezellen voorop en wordt dan opgeslorpt door de groep. Zoals steeds in een criterium blijven de aanvallen in de eerste wedstrijdhelft zich opvolgen maar telkens worden die in de kiem gesmoord.
Net als een een stilte in de wedstrijd is, rijden op hun sokken drie renners weg. Blijkbaar heeft niemand zin om het gat te dichten en snel nemen de leiders dertig seconden voorsprong. Het peloton laat echter begaan en op een achttal ronden voor het einde neem ik samen met een vijftal renners het initiatief om de kloof te dichten. We komen tot op tien seconden maar dan blijken bepaalde renners geen zin meer te hebben om de kloof te dichten, vooral diegene die van gans de wedstrijd nog geen initiatief genomen hebben maar blijkbaar in hun achterhoofd al bezig zijn met hun eindresultaat!
Zodoende kunnen de leiders voorop blijven, en kunnen Aneca en Constant uitmaken wie de wedstrijd wint, omdat hun derde metgezel de pech heeft om nog lek te rijden bij het ingaan van de laatste ronde.
Ik moei mij niet in de eindspurt in de smalle straten van Gistel en bol als 26e over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1701&datum=10/07/2017
Kruiseke: 09 juli: " ploegwerk mooi afgeROND"
CVandaag wilden we terug een beetje wedstrijdritme opdoen in de wedstrijd in Kruiseke. De dag begon echter met de nodige chaos. We moesten een uurtje overwerken waardoor we slechts om 15 uur konden vertrekken richting Kruiseke. We kwamen een half uurtje voor de aanvang van de wedstrijd ter plaatse aan. Op weg naar Kruiseke moest ik nog mijn middagmaal naar binnenwerken want door de drukke voormiddag was ik daar nog niet in geslaagd.
In het begin van de wedstrijd hielden wij ons dan ook een beetje afzijdig om in het ritme te komen. In Ronde 5 besloot ik toch om eens te testen en met twee metgezellen gingen we er van door. We konden nooit meer dan 20 seconden nemen op het peloton en na drie ronden was het verhaal dan ook over. In ronde 9 ging Kim van Oost en Claes ervan door. Ik keek eerst de kat uit de boom maar niemand leek geneigd om de sprong te maken. Na het lokale klimmetje met uitloper en de wind op kop besloot ik toch om alleen het gat dicht te rijden. In een korte maar hevige inspanning slaagde ik erin om de kloof van 15 seconden te overbruggen. Met drie reden we de laatste drie ronden in en we konden onze voorsprong uitbouwen tot maximaal 25 seconden. Daar wij met twee ploegmakkers in de kopgroep zaten, besloten we om het spel slim te spelen. Ik probeerde als minst goeie spurter weg te geraken maar ik werd telkens gecounterd. Mijn beste pijlen waren ook verschoten en in de laatste ronde besliste ik om mij volledig leeg te rijden om zo Kim Van Oost in een zetel naar de eindspurt te brengen. Mijn opzet slaagde en Kim werkte het ploegenspel perfect af. Hij won de wedstrijd en ik eindig als derde, kort gevolgd door het aanstormende peloton.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
In het begin van de wedstrijd hielden wij ons dan ook een beetje afzijdig om in het ritme te komen. In Ronde 5 besloot ik toch om eens te testen en met twee metgezellen gingen we er van door. We konden nooit meer dan 20 seconden nemen op het peloton en na drie ronden was het verhaal dan ook over. In ronde 9 ging Kim van Oost en Claes ervan door. Ik keek eerst de kat uit de boom maar niemand leek geneigd om de sprong te maken. Na het lokale klimmetje met uitloper en de wind op kop besloot ik toch om alleen het gat dicht te rijden. In een korte maar hevige inspanning slaagde ik erin om de kloof van 15 seconden te overbruggen. Met drie reden we de laatste drie ronden in en we konden onze voorsprong uitbouwen tot maximaal 25 seconden. Daar wij met twee ploegmakkers in de kopgroep zaten, besloten we om het spel slim te spelen. Ik probeerde als minst goeie spurter weg te geraken maar ik werd telkens gecounterd. Mijn beste pijlen waren ook verschoten en in de laatste ronde besliste ik om mij volledig leeg te rijden om zo Kim Van Oost in een zetel naar de eindspurt te brengen. Mijn opzet slaagde en Kim werkte het ploegenspel perfect af. Hij won de wedstrijd en ik eindig als derde, kort gevolgd door het aanstormende peloton.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/
pk te moerbrugge: 25 juni 2017
Vandaag stond het PK op het programma. De eerste wedstrijd na mijn stage in Mallorca waar ik een uitstekende trainingsweek achter de rug gehad heb. Die wedstrijd stond aangestipt op mijn kalender en ik startte dan ook met enorm veel ambities, misschien wel met een beetje teveel ambities.
Al snel bleek duidelijk dat het parcours niet op mijn maat gesneden was, enerzijds was het biljartvlak en anderzijds stond de wind totaal verkeerd waardoor je niet in staat was om op de smallere stroken het op een lint te trekken om zo de groep te doen breken. Om een solo slim af te werken blies de wind op bepaalde stroken zo in het nadeel dat alleen weg geraken eigenlijk onmogelijk was. En zo geschiedde het ook in de wedstrijd. Ondanks ettelijke pogingen om weg te geraken was er niemand die verder dan 50 meter voor het peloton kon weg
geraken. Een onvermijdelijke massaspurt was dan ook het gevolg.
Ik mengde mij niet in de spurt en bol als 27e over de eindmeet. Ik kon mijn ontgoocheling niet onder stoelen of banken steken. Ik had veel meer van dit PK verwacht, er ook veel voor getraind met als resultaat één van mijn slechtste resultaten van het seizoen.
Relativeren is dan de juiste oplossing volgens mijn vader! Alles juist kaderen en beseffen dat soms er een aantal factoren kunnen tegenzitten waar je niets kan aan doen en dat net die factoren niet compatibel zijn met je kwaliteiten. Dan sta je daar machteloos tegen. Ik ben geen spurter, zal het ook nooit worden en vandaag was dit een wedstrijd waar je al na één ronde wist dat dit op een massaspurt zou eindigen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3000542
Al snel bleek duidelijk dat het parcours niet op mijn maat gesneden was, enerzijds was het biljartvlak en anderzijds stond de wind totaal verkeerd waardoor je niet in staat was om op de smallere stroken het op een lint te trekken om zo de groep te doen breken. Om een solo slim af te werken blies de wind op bepaalde stroken zo in het nadeel dat alleen weg geraken eigenlijk onmogelijk was. En zo geschiedde het ook in de wedstrijd. Ondanks ettelijke pogingen om weg te geraken was er niemand die verder dan 50 meter voor het peloton kon weg
geraken. Een onvermijdelijke massaspurt was dan ook het gevolg.
Ik mengde mij niet in de spurt en bol als 27e over de eindmeet. Ik kon mijn ontgoocheling niet onder stoelen of banken steken. Ik had veel meer van dit PK verwacht, er ook veel voor getraind met als resultaat één van mijn slechtste resultaten van het seizoen.
Relativeren is dan de juiste oplossing volgens mijn vader! Alles juist kaderen en beseffen dat soms er een aantal factoren kunnen tegenzitten waar je niets kan aan doen en dat net die factoren niet compatibel zijn met je kwaliteiten. Dan sta je daar machteloos tegen. Ik ben geen spurter, zal het ook nooit worden en vandaag was dit een wedstrijd waar je al na één ronde wist dat dit op een massaspurt zou eindigen.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=3000542
LICHTERVELDE: 3 JUNI 2017.
in de week na de ronde moest ik even op doktersbezoek voor een infectie van de luchtwegen. In Lichtervelde was de infectie nog niet 100% voorbij en zodoende kwam ik aan de start met een aantal vraagtekens. Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn. In de tweede ronde kies ik samen met negen metgezellen het hazepad. We nemen vrij snel 50 seconden voorsprong en met achtervolgende peloton was eraan voor de moeite. Enige verandering in de resterende rondes was dat de kopgroep stelselmatig uitgedund werd en dat we uiteindelijk nog met vijf renners overbleven.
Dury probeerde nog weg te geraken maar werd vrij gemakkelijk geremonteerd door K. Vanoost. In de spurt zet ik als eerste aan vanuit laatste positie, zodoende dat ik al op volle snelheid was tegen dat de andere vier zich op gang trokken om zodoende mijn spurtcapaciteiten volledig te benutten. Maar net op het moment dat ik mij naast Dries Claes bevindt, wijkt die volledig van zijn lijn af! Ik moet vol in de remmen om een valpartij te vermijden en eindig daardoor als vierde de wedstrijd. Dominique Feys wint de wedstrijd.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?startdatum=1496008800&stopdatum=1496613600
Dury probeerde nog weg te geraken maar werd vrij gemakkelijk geremonteerd door K. Vanoost. In de spurt zet ik als eerste aan vanuit laatste positie, zodoende dat ik al op volle snelheid was tegen dat de andere vier zich op gang trokken om zodoende mijn spurtcapaciteiten volledig te benutten. Maar net op het moment dat ik mij naast Dries Claes bevindt, wijkt die volledig van zijn lijn af! Ik moet vol in de remmen om een valpartij te vermijden en eindig daardoor als vierde de wedstrijd. Dominique Feys wint de wedstrijd.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?startdatum=1496008800&stopdatum=1496613600
Ronde van haspengouw: 26-28 mei 2017
Rit 1: Heide Oplinter:
De eerste rit werd onder meer dan hitte omstandigheden gereden. Niet direct mijn ideaal weer om goed te presteren maar we hadden ons toch een bepaald doel gesteld voor deze Ronde en we wilden er dan ook het beste van maken. Na een hectische aanvangsfase probeerde ik enkele malen weg te geraken uit het peloton en een ontsnapping op poten te zetten maar telkens werden mijn pogingen in de kiem gesmoord.
Toch slaagden er 8 renners in om weg te geraken. Niemand van de ploeg was mee in de ontsnapping en dus werden alle zeilen bijgezet om de koplopers terug te halen die ondertussen al een voorsprong hadden van ongeveer 50 seconden. We slaagden erin om in twee ronden terug te komen tot op een luttele tien tot vijftien seconden maar niemand leek happig om de laatste meters dicht te rijden. Zodoende konden de koplopers terug voldoende voorsprong nemen en ook voor een definitieve ontsnapping zorgen. In de voorlaatste ronde rijden er nog een vijftiental renners weg, ik probeer in de laatste ronde nog weg te geraken richting dit peloton maar telkens wordt mijn aanval geblokt. Ik besluit dan ook om mij niet te mengen in de gevaarlijke massaspurt voor de klassementspunten. Ik bol als 120e over de meet met een dubbel gevoel, enerzijds ben ik veilig geëindigd maar anderzijds heb ik geen enkele punt voor het algemeen klassement.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2017/resultats/ECW-20170526--RVH1.pdf
Rit 2: ploegentijdrit over 10 km in Groot- Gelmen:
De ploegentijdrit was de eerste opdracht van dag twee. We waren erop gebrand om een uitstekende tijd neer te zetten in deze tijdrit om nogmaals mijn tijdrit kwaliteiten te tonen. We hadden echter geen idee hoe het zou lopen daar wij als ploeg voor de eerste maal samen reden en we de tijdrit ook moesten afwerken met onze gewone koersfiets.
We kunnen kort zijn, de tijdrit liep als een trein. Iedereen leverde stuk voor stuk een buitengewone prestatie en we wonnen dan ook de ploegentijdrit met 9 seconden voorsprong op de tweede. De euforie was groot in ons kamp daar wij als "ploeg" een schitterende prestatie geleverd hadden. Door die overwinning stegen wij ongelofelijk in het algemeen klassement en kwamen we plots met vijf renners in de top tien te staan.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2017/resultats/ECW-20170527--RVH2.pdf
Rit 3 : Omniumkoers met 35 renners over 23 kilometer:
Totaal nieuw voor mij, deze manier van koersen. 7 ronden over een afstand van ongeveer 3,5 kilometer met telkens een spurt op het einde van elke ronde om punten te verdienen voor het klassement.
Gezien mijn spurterskwaliteiten niet echt mijn ding maar we waren gemotiveerd en nog in de boost van de voormiddagprestatie dat we er voluit voor gingen. In de derde ronde ontsnapt een renner en ik besluit solo om de achtervolging in te zetten. Ik rij drie ronden lang alleen op de tweede plaats op 15 seconden van de leider maar slaag er niet in om de aansluiting te maken. Het peloton heeft echter de achtervolging op mij ingezet en na drie ronden wordt ik dan ook ingerekend. Ik ga van de veronderstelling uit dat we verder de jacht organiseren op de leider maar daar heeft blijkbaar niemand meer zin in........... Na zeven ronden rijdt die dan ook als overwinnaar over de eindmeet. In de voorlaatste ronde slagen er nog drie renners in om uit het peloton te ontsnappen en hun voorsprong te behouden. In de spurt voor de plaatsen en de nodige punten bol ik als 8e over de meet waardoor ik in het algemeen klassement beslag leg op de 11e plaats.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2017/resultats/ECW-20170527--RVH2.pdf
Rit 4: Borgloon:
De temperatuur bedroeg 32 graden vandaag maar toch voelde ik mij uitstekend en vooral de benen voelden niet slecht aan. Ik had mij voorgenomen om vandaag alles in het werk te stellen om een top tien plaats te behalen. De wedstrijd was nog maar goed 10 kilometer ver en het vuur geraakte even uit het peloton. Voor mij het signaal om een aanval te plaatsen na advies van K. Van Oost. Ik kreeg vijf man mee maar al snel werd ons groepje uitgedund tot vier renners. We bleven 40 kilometer op kop, namen een voorsprong van om en bij de minuut maar al snel was het mij duidelijk dat enkele van mijn metgezellen door hun beste krachten zaten. Het peloton slaagde er dan ook in om in minder dan tien kilometer het verschil terug te dringen. Op drie ronden van het einde gingen een achttal renners er vandoor. Blijkbaar had het peloton geen zin meer om de jacht in te zetten en bleven de leiders uit de greep van het peloton.
Voor mij was het belangrijk om in de laatste klim die naar de aankomst liep, vooraan in het peloton te zitten en zo mijn top tien veilig te stellen. Dit lukte uitstekend en ik zat net voor de aanvang van de klim mooi in de eerste tien van het peloton. Dan sloeg voor de zoveelste keer in mijn carriere het noodlot toe. Een renner links van de groep bleef met zijn stuur haperen en werd weggeslingerd over de volledige breedte van het peloton naar rechts waardoor een aantal renners ten val kwamen net voor mij. Ik moest vol in de remmen en belandde uiteindelijk in de graskant. Weg was mijn mooi eindresultaat en volledig ontgoocheld bolde ik als één van de laatste van het peloton over de eindmeet. Weg punten, weg top tien plaats.........
Uiteindelijk werd ik 26e in de eindstand alhoewel er veel meer inzat in deze eerste deelname aan de Ronde van Haspengouw. Toch kunnen we tevreden terugkijken op de persoonlijke prestaties, over de sfeer binnen de ploeg en de begeleiding die we kregen van de ploegleiding en de ouders van Sven die ervoor zorgden dat wij perfect gesoigneerd werden tijdens deze Ronde. Niets was deze mensen teveel om ons in uitstekende omstandigheden aan de start te krijgen.
Uitslag:
http://www.ecwvelo.be/uploads/2017/resultats/ECW-20170528--RVH4.pdf
wijnendale-torhout u23/ezc: 13 mei 2017
Met het oog op de Ronde van Haspengouw, waaraan ik eind mei deelneem, besloot ik om zaterdag te starten bij de U23/EZC te Wijnendale-Torhout. Na een nachtshift en slechts 4 uur slaap stond ik samen met 110 andere renners klaar voor een wedstrijd over 114kilometer. Van bij de start kiezen enkele renners het hazenpad. In schuifjes ontstaat er na 3 kilometer reeds een kopgroep van 11 renners. Jo MAES en Koen DEMUYNCK zijn de gevaarlijkste pionnen in de kopgroep. Ik zie het gevaar van de ontsnapping in en maak nog de sprong met 4 mederenners. Weg zijn we met 16, na amper een halve ronde. De gaskraan wordt onmiddellijk opengedraaid en bij de eerste passage aan de meet hebben we al een halve minuut voorsprong. De verstandhouding is goed en onze voorsprong loopt al snel op naar een minuut. In het eerste wedstrijduur leggen we maar liefste 46,8 kilometer af. Naar mate de wedstrijd vordert, is het mij al snel duidelijk dat Jo MAES de sterkste is. De kopgroep blijft samen tot in de laatste ronde. Onze voorsprong bedraagt ondertussen meer dan 2 minuten. Ikzelf voel mij niet meer fris. Logisch na een nachtshift, amper 4 uur slaap en dit in combinatie met het hoge koersgemiddelde. JO MAES kan op 4 kilometer van het einde wegrijden uit de groep. Hij komt solo aan en wint meer dan verdiend de wedstrijd. De spurt voor de 2e plaats in onze groep wordt gewonnen door Manolito BALCAEN. Ikzelf heb geen jus meer in de benen en bol als 12 over de meet. Meer dan tevreden kan ik terugblikken op de wedstrijd. De conditie is uitmuntend en mentaal zit het ook goed. Ik ben alvast klaar voor de Ronde v. Haspengouw.
Tijdrit oostende: 07 Mei 2017
Vandaag lieten we de wedstrijd van de LWU links liggen omdat we ons eens wilden testen op het tijdrit vlak met een aantal triatleten. We kozen daarvoor de wedstrijd in Oostende- Bredene. Een wedstrijd over 18 kilometer.
De weersomstandigheden waren allesbehalve uitstekend. Het was koud en winderig en bij momenten vielen er ook enkele druppels uit de lucht.
De opwarming verliep zoals steeds in voorbereiding tot een tijdrit uitgebreid en vol vertrouwen nam ik mijn positie in op het startpodium.
Ik reed de eerste 9 kilometer in een tijd van 11.44 met een gemiddelde snelheid van 45,26 km/u.
De laatste 9 kilometer reed ik in een tijd van 12.34 met een gemiddelde snelheid van 42,25 km/u. Ik klokte af op een tijd van 24.18.250 en reed daarmee de 9e tijd met een gemiddelde snelheid van 43,70 km/u. Eigenlijk niet slecht wetende dat ik geen enkele voorbereiding naar deze wedstrijd gedaan had en dat de renners die voor mij eindigden eigenlijk dagdagelijks bezig zijn met het oefenen op de tijdrit vanuit hun sport die ze beoefenen.
Ik keerde dan ook tevreden naar huis.
Uitslag:
http://uitslagen.3athlon.be/pdffiles/2017/oostende2017/oostende2017_17km_categorie.pdf
De weersomstandigheden waren allesbehalve uitstekend. Het was koud en winderig en bij momenten vielen er ook enkele druppels uit de lucht.
De opwarming verliep zoals steeds in voorbereiding tot een tijdrit uitgebreid en vol vertrouwen nam ik mijn positie in op het startpodium.
Ik reed de eerste 9 kilometer in een tijd van 11.44 met een gemiddelde snelheid van 45,26 km/u.
De laatste 9 kilometer reed ik in een tijd van 12.34 met een gemiddelde snelheid van 42,25 km/u. Ik klokte af op een tijd van 24.18.250 en reed daarmee de 9e tijd met een gemiddelde snelheid van 43,70 km/u. Eigenlijk niet slecht wetende dat ik geen enkele voorbereiding naar deze wedstrijd gedaan had en dat de renners die voor mij eindigden eigenlijk dagdagelijks bezig zijn met het oefenen op de tijdrit vanuit hun sport die ze beoefenen.
Ik keerde dan ook tevreden naar huis.
Uitslag:
http://uitslagen.3athlon.be/pdffiles/2017/oostende2017/oostende2017_17km_categorie.pdf
Zingem 30 april 2017: "lekke band kost mij misschien de overwinning"
Niet werken op zondagmiddag betekent koers! Ik trok met mijn vader richting Zingem, een gemeente vlak naast Asper-Gavere (Oudenaarde) en op een boogscheut van Dikkele waar ik vorig weekend nog 3de werd. Ik had al meerdere keren tegen mijn vader gezegd dat ik hoopte op een parcours à la Dikkele. Niets was minder waar. Een biljartvlak parcours waar een vluchtheuvel zorgde voor de hoogtemeters... Tijdens de opwarming merk ik dat de wind wel prominent aanwezig is. Samen met 50 andere renners starten we om 16u15 voor onze strijd. Vanaf de eerste ronde wordt het verschil gemaakt. 4 renners, waaronder de Belgische Kampioen, nemen snel 10 seconden op een strook zijwind. Ook Davy Dury, vooraf nog uitgeroepen tot topfavoriet, is een van de koplopers. Hun voorsprong blijft rond de 10-15 seconden hangen. Ik word door ploegmakker Wouter De Fauw vooraan in het peloton uit de wind gezet en wacht het ideale moment af om de sprong te maken. In ronde 2 maak ik op dezelfde strook zijwind de sprong naar de leiders. Enkele renners in het peloton proberen nog in mijn wiel aan te klampen maar uiteindelijk maak ik alleen de oversteek. Vertrokken waren we met z'n 5. De voorsprong loopt snel uit tot een halve minuut. Iets over halfweg koers moet een renner uit de kopgroep lossen. Naar mate de wedstrijd vordert, voel ik mij steeds beter en beter. Al snel word duidelijk dat Dury en mezelf de sterksten zijn in de kopgroep. Dury probeert enkele malen weg te rijden wanneer ik een drinkbus aanneem. Echter kan ik telkens het gat op hem weer dichtrijden. Toch gebeurt op 3 ronden van het einde het ondenkbare en slaat het noodlot toe. Ik voel mijn achterwiel tijdens het nemen van een bocht licht wegglijden. Een leegloper, een kilometer nadat ik mijn vader ben gepasseerd... Ook de rest van de kopgroep merk dit op. Ik kan nog met 1-2 bar in mijn tube blijven aanklampen tot bij mijn pa waar ik in de voorlaatste ronde wissel van wiel. Wanneer Dury de wissel opmerkt, demarreert hij vol met de 2 resterende vluchters in zijn zog. Nadat ik terug kan vertrekken, bedraagt mijn achterstand al 20 seconden. Ik haal nog alles uit de kast maar merk al snel dat de 3 koplopers elkaar blindelings vinden. Onbegonnen werk met de wind. Ik kom nog op 13 seconden maar uiteindelijk moet ik het hoofd toch buigen. Dury wint de wedstrijd. Ikzelf kan nog de achtervolgende groep afhouden en kom zwaar ontgoocheld als 4de over de meet. Ik besef dat de overwinning vandaag heel dichtbij was. Maar koers is koers en mechanische pech is hier onderdeel van. Jammer, maar op naar volgende week!
Staden 29 april 2017: "In slaap laten wiegen door het koersverloop"
Afgelopen zaterdag stond ik, samen met 8 ploegmaten, in Staden aan de start voor een wedstrijd van 65kilometer waarin we de welbekende 'Stadenberg' 12x moesten beklimmen. Samen met een strakke wind hoopte ik dat de koers snel ging openbreken. Vanaf de eerste beklimming Stadenberg lag het tempo enorm hoog. De ene demarrage volgde de andere op, maar echt wegrijden deed niemand. Ook ikzelf probeerde verschillende keren maar telkens zonder succes. Meer en meer begon ik het gevoel te krijgen dat een massasprint onvermijdelijk was. Ik liet mij wat uitzakken naar de buik van het peloton om de energietank te laten bijvullen. Op dat moment kon een groep van 18 renners op kousenvoeten wegrijden. Zowel ikzelf als ploegmaat Jonas Acket werden verrast. De groep nam snel 30 seconden voorsprong. Samen met Jonas Acket en een Ier slaagden we er nog in om de sprong naar de leiders te maken. In een ronde reden we het gat van 30 seconden toe. Net wanneer wij de aansluiting hadden gemaakt, reden 9 renners weg uit de kopgroep. Ik had zonet mijn grootste 'cartouche' verschoten en moest passen. Kim Van Oost maakte wel deel uit van de kopgroep. In de sprint voor de overwinning werd hij 6de. Ikzelf werd tweede in de sprint van de achtervolgende groep en kon zo nog een mooie 11e plaats behalen.
Dikkele: 22 April: "Afstopping werk levert plaats 1 en 3 op voor de ploeg"
Vandaag reden we in Dikkele, midden in de Vlaamse Ardennen. Direct na de start werd de beuk erin gegooid en ging ik al in de aanval. We probeerden weg te geraken in de eerste rondes maar telkens kwam het peloton terug. In één van die inhaalmanoeuvres ontsnappen drie renners, waaronder teammakker Kim VanOost. Ik laat direct het gat vallen en weg waren de drie. Vanaf dan moest ik constant in het defensief rijden om de vlucht van Kim te beschermen. Iedereen zat naar mij te kijken maar ik hield mijn benen stil en bolde rustig met het peloton mee. Op drie ronden van het einde werden wij in het peloton opgeschrikt door een val van Giovanni Debaere, die net achter mij zat en zonder het te merken in een put reed terwijl hij naar zijn drinkbus aan het grijpen was. Hij kwam nogal zwaar in contact met het asfalt maar alles bleef uiteindelijk beperkt tot uitgebreide schaafwonden.
Bij het ingaan van de laatste ronde was de voorsprong van Kim Van oost en zijn metgezel meer dan groot genoeg om een aanval te plaatsen en de derde plaats veilig te stellen. Op een strook met de wind schuin op kop ging ik dan ook vlot aan de haal en kon ik zo mijn derde plaats veilig stellen.
Vanoost won de spurt en zo ook de wedstrijd, ikzelf werd derde en vervolledigde daarmee het podium.
https://www.youtube.com/watch?v=TLQXm3X80i4#action=share
Bij het ingaan van de laatste ronde was de voorsprong van Kim Van oost en zijn metgezel meer dan groot genoeg om een aanval te plaatsen en de derde plaats veilig te stellen. Op een strook met de wind schuin op kop ging ik dan ook vlot aan de haal en kon ik zo mijn derde plaats veilig stellen.
Vanoost won de spurt en zo ook de wedstrijd, ikzelf werd derde en vervolledigde daarmee het podium.
https://www.youtube.com/watch?v=TLQXm3X80i4#action=share
Lotenhulle 15 april 2017: "2de na een knappe teamprestatie"
Na een gesloten koersverloop van vorige week, hoopte ik deze week op een harde wedstrijd. De weergoden waren mij alleszins goed gezind. Een strakke wind gekoppeld aan een parcours met open vlaktes, betekende dat de koers hard kon gemaakt worden. 14 rondjes van 4,55km zorgden voor een totaal van 64 kilometer. Van bij de start besluit ploegmaat Wouter De Fauw om meteen in de aanval te trekken. Samen met een medevluchter rijden ze enkele ronden voorop. Nadat zij terug worden ingelopen, kiest ploegmaat Flor Nachtergaele het hazenpad. Samen met 2 medevluchters fietsen ze een mooie voorsprong bijeen. Belgisch Kampioen Debaere ziet het gevaar en plaatst een tegenaanval. Ploeggenoot Warre Leyn schuift mee met de Belgisch Kampioen. Ook zij nemen snel een 15-tal seconden voorsprong op het peloton, doch slagen zij er niet meteen in om aansluiting te maken met de koplopers. Op de volgende strook zijwind besluit ik om mijn tegenaanval te plaatsen. Ik rijd alleen naar Debaere en Leyn toe. Aangezien ik zo snel mogelijk naar de koplopers wil toe rijden, ga ik op en over Debaere en Leyn. Samen met hen in mijn wiel rijd ik in 1 ruk naar de koplopers. Met 5 voorop waarvan we met 3 vertegenwoordigt zijn voor Inofec Cycling Team. Echter wordt de voorsprong ons niet cadeau gegeven door het peloton. Ronden lang moeten we knokken tegen een jagend peloton op 20-25 seconden achterstand. Voor Flor ligt het tempo net iets te hoog waardoor hij moet lossen. Op 4 ronden van het einde komen uiteindelijk nog 4 man aansluiten. Een renner demarreert onmiddellijk maar zijn voorsprong bedraagt nooit meer dan 10 seconden. Zowel ik als Warre voelen ons nog prima en spreken onderling af hoe we de koers zullen aanpakken. Bij het ingaan van de laatste ronde kan Warre wegrijden samen met BK Debaere. Zij kunnen aansluiten bij de koploper en voor de rest lijken de vogels gaan vliegen. Ik slaag er nog als enige in om alleen de sprong te maken. Op 2 kilometer van de streep kan ik de aansluiting maken. Ik probeer op de verassing te spelen en demarreer onmiddellijk. Debaere weet echter dat hij mij niet mag laten rijden en doet er alles aan om mij terug te halen, waarin hij ook slaagt. Samen met Warre dwingen wij Debaere op kop. Hij is de snelste en dus ook de gevaarlijkste man in de sprint. Ik ben op papier de traagste van de 4 in de sprint. Ik reageer iets te laat bij het aanzetten waardoor ik 2de word na BK Debaere. Ploegmaat Warre wordt 3de.
Een filmpje van de eindsprint is hieronder te bekijken via of volgende link => https://www.youtube.com/watch?v=jSCqlVRX54U
Een filmpje van de eindsprint is hieronder te bekijken via of volgende link => https://www.youtube.com/watch?v=jSCqlVRX54U
HEULE 8 april 2017: "massasprint na koers aan hoge snelheid"
11 ronden, goed voor 66 kilometer, dat stond ons te wachten in Heule. De organisatie slaagde erin om een mooi parcours van 6 kilometer uit te tekenen. De lente is in het land met temperaturen van 18°C en een zwakke bries van amper 1-2bft. Lange rechte wegen waardoor ik vooraf als wist dat het enorm moeilijk zou zijn om weg te rijden. Licht vermoeid na opnieuw een nachtshift, start ik om 16u30 aan mijn wedstrijd. Ik had mezelf voorgenomen om de eerste ronden rustig mee te bollen, maar toch plaats ik in ronde 3 al een eerste aanval. Geen medevluchters waardoor ik een ronde lang voorop rijd. Ik besef dat ik alleen maar krachten verspil en besluit om mij terug te laten inlopen. Het tempo in het peloton valt nooit stil. Met een gemiddelde van 43,5 km/u lijkt een massasprint onvermijdelijk. Mijn ploegmaten en ikzelf proberen nog enkele malen het verschil te maken maar hier slagen wij niet in. Vooraf had ik in overleg met mijn pa beslist om mij niet te moeien in een eventuele massasprint. Op 200 meter van de meet ligt namelijk nog een laatste bocht van 180°. De laatste 2 kilometer zet ik mij uiteindelijk op kop van het peloton om het tempo zo hoog mogelijk te houden. Zo kan ik ploegmaat Warre Leyn in een ideale positie afzetten aan de laatste bocht. Warre kan zo nog naar een knappe 9de plaats sprinten. Ikzelf bol veilig als 17e over de meet.
Aalter-bellem 1 april 2017: "Eerste overwinning van het seizoen!"
Na een dubbele nachtshift die op zaterdagmorgen nog uitliep door het salpeterzuurlek in Gistel, stond ik in de namiddag om 16u aan de start in Aalter-Bellem om mijn tweede wedstrijd van het seizoen af te werken. Met 95 renners gaan we van start om 67 kilometer af te werken, verdeeld over 21 ronden. De wind is amper aanwezig waardoor de koers niet hard kon gemaakt worden. Slag om slinger wordt er gedemarreerd. In iedere ontsnappingspoging is een renner van de ploeg vertegenwoordigd. Dit zorgt ervoor dat de andere renners van de ploeg, inclusief mezelf, rustig kunnen mee peddelen in het peloton. Ook ikzelf probeer enkele malen een ontsnappingspoging tot stand te brengen. Ik krijg echter geen metgezellen mee en rijdt twee maal een 4-tal ronden solo op 'reserve' rond. Net over halfkoers gaat ploegmaat Jonas Acket samen met een andere renner tegen de vlakte. Een sterke pion dat wegvalt voor het verdere verloop van de wedstrijd. Gelukkig blijft de schade beperkt tot schaafwonden. Op 4 ronden van het einde slaag ik erin om weg te rijden met 4 metgezellen. Ploegmaat Flor Nachtergaele is ook mee en rijdt de longen uit zijn lijf zodat onze groep voorop blijft. Net voor de laatste bocht, op 300 meter van de finish, word ik gehinderd door een medevluchter die zich koste wat kost nog voor mij wou plaatsen. Net na de bocht wordt de sprint onmiddellijk op gang getrokken doch schiet de renner voor mij in kramp waardoor er meteen een gaatje ontstaat met de anderen. Ik word na een sterke sprint uiteindelijk 2de. Dik ontgoocheld, word mij na de aankomst verteld dat ik blijkbaar toch win. De renner die de spurt wint, betreft de renner die samen met ploegmaat Jonas Acktet ten val kwam. Na de val heeft hij een ronde gewacht, waarna hij terug aansloot bij het peloton. Uiteindelijk wordt hij gediskwalificeerd en word ik uitgeroepen tot officiële winnaar. Een chaotisch slot, maar de vreugde om de overwinning is er daardoor zeker niet minder om. Blij dat ik terug op mijn oude niveau ben en terug enorm veel plezier beleef aan de wielersport.
Een filmpje van de sprint is te bekijken via volgende link: https://youtu.be/1fzoKLs9-sQ
Een filmpje van de sprint is te bekijken via volgende link: https://youtu.be/1fzoKLs9-sQ
Zarren 25 MAART 2017: "START VAN HET NIEUWE SEIZOEN"
De eerste wedstrijd van het seizoen.. Altijd met angst een beetje afwachten hoe goed de conditie reeds is, of net niet. Nochtans hoefde ik hier geen schrik voor te hebben. De inspanningstesten na de winterperiode waren prima! Nadat ik tot 3u 's nachts had gewerkt, besloot ik om te starten in Zarren bij de OVWF. Ideaal is de voorbereiding niet, maar we gingen er het beste van maken. Met 84 gaan we van start voor een goeie 65 kilometer. Direct van bij de start gaat het razendsnel ondanks de strakke 5-6bft noordenwind. Ook ikzelf probeer enkele malen iets te forceren maar de benen voelen niet lekker aan. Ik zit onmiddellijk aan mijn limiet en moet mij herzetten in het peloton. Op dat moment rijden er in 2 schuifjes 9 renners weg. Ploegmakker Jonas Acket is mee en vertegenwoordigt onze kleuren. Ze nemen snel een halve minuut voorsprong. Ik kan niet onmiddellijk reageren en moet toekijken vanop de tweede rij. Nadat ik terug ben bekomen van de snelle start, plaats ik een demarrage op een stuk zijwind. Samen met een 7-tal anderen kunnen we ons afscheiden van het peloton. De samenwerking verloopt niet super. Enkele jongens draaien niet mee omdat ze aan hun limiet zitten. Ronden lang jagen we op de kopgroep. Beetje bij beetje komen we dichterbij, toch gaat het naar mijn gevoel niet snel genoeg. Ik probeer de anderen wat aan te sporen maar zonder resultaat. Uit de kopgroep zijn ondertussen 2 renners gelost. Bij het ingaan van de laatste ronde hebben de 7 leiders nog steeds 15 seconden voorsprong. Op de laatste strook tegenwind probeer ik nog alleen de sprong te maken maar kom uiteindelijk 7 seconden te kort aan de eindstreep. Ik bol uiteindelijk als 8ste over de meet. Dominique Feys wint de sprint net voor ploegmakker Jonas Acket.
Stalhille 02 Oktober: " Laatste koers van het seizoen 2016"
Vandaag reden we onze laatste koers van 2016. Door werkomstandigheden was een wedstrijd bij de nevenbond een optie. Eerst was er enige twijfeling bij mij om van start te gaan door een ontstoken rugspier opgelopen na een incident op mijn werk woensdag jl maar de zin om te koersen was te groot om deze wedstrijd niet te betwisten.
We gingen met 35 renners van start. In de eerste ronde proberen we met een tiental renners al een eerste kloof te slaan maar onze poging mislukt en we worden net voor het einde van de eerste ronde terug ingelopen. Zes andere renners proberen t ontsnappen bij de hergroepering en wat blijkt, dit is dan ook de goede ontsnapping. In twee ronden tijd nemen de leiders een voorsprong van 40 seconden en wat wij ook proberen in de achtergrond met een aantal renners, we naderen geen seconde op de leiders. Na 65 kilometer kunnen die dan ook spurten voor de eindzege. Ik spurt voor de 11e plaats daar nog een viertal renners op twee kilometer van de streep ervan doorgegaan waren. Ik win de pelotonspurt en wordt zo 11e.
Uitslag:
http://ovwf.be/uitslagen/leeg%20blad%20-%20niet%20invullen/zon%202%20oktober%20stalhille.html
We gingen met 35 renners van start. In de eerste ronde proberen we met een tiental renners al een eerste kloof te slaan maar onze poging mislukt en we worden net voor het einde van de eerste ronde terug ingelopen. Zes andere renners proberen t ontsnappen bij de hergroepering en wat blijkt, dit is dan ook de goede ontsnapping. In twee ronden tijd nemen de leiders een voorsprong van 40 seconden en wat wij ook proberen in de achtergrond met een aantal renners, we naderen geen seconde op de leiders. Na 65 kilometer kunnen die dan ook spurten voor de eindzege. Ik spurt voor de 11e plaats daar nog een viertal renners op twee kilometer van de streep ervan doorgegaan waren. Ik win de pelotonspurt en wordt zo 11e.
Uitslag:
http://ovwf.be/uitslagen/leeg%20blad%20-%20niet%20invullen/zon%202%20oktober%20stalhille.html
Varsenare 24 September: "Altijd leuk, een thuiswedstrijd"
3 weken was het geleden dat ik nog een wedstrijd had gereden. Eerst een verkoudheid en daarna het huwelijksfeest van mijn broer hadden mij verhindert om een wedstrijd te rijden. Ik koos voor mijn thuiswedstrijd in Varsenare boven een wedstrijd van de LWU in Ettelgem.
Klassiek stond er veel zijwind op het parcours en in het eerste wedstrijduur werd er serieus doorgereden in een poging om het deelnemersveld te doen splitsen.
Ik zat telkens goed gepositioneerd en kon ook goed reageren op eventuele uitvalspogingen. Na ongeveer een achttal ronden laat ik mij echter verrassen, een vijftiental renners gaan ervan door en dit blijkt de juiste ontsnapping te zijn. De kopgroep neemt snel één minuut voorsprong en de rest van het peloton heeft duidelijk niet veel punch meer om een poging te doen om de achterstand te verminderen. Op één ronde van het einde mogen dan ook nog 15 renners verder rijden. De rest mag de wedstrijd staken.
Ik bol als 61e over de eindmeet en was verwondert dat ik de volledige wedstrijd heb kunnen uitrijden, gezien het hoge tempo, de kilometers en het feit dat ik al drie weken niet meer gekoerst had.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=666&datum=24/09/2016
Klassiek stond er veel zijwind op het parcours en in het eerste wedstrijduur werd er serieus doorgereden in een poging om het deelnemersveld te doen splitsen.
Ik zat telkens goed gepositioneerd en kon ook goed reageren op eventuele uitvalspogingen. Na ongeveer een achttal ronden laat ik mij echter verrassen, een vijftiental renners gaan ervan door en dit blijkt de juiste ontsnapping te zijn. De kopgroep neemt snel één minuut voorsprong en de rest van het peloton heeft duidelijk niet veel punch meer om een poging te doen om de achterstand te verminderen. Op één ronde van het einde mogen dan ook nog 15 renners verder rijden. De rest mag de wedstrijd staken.
Ik bol als 61e over de eindmeet en was verwondert dat ik de volledige wedstrijd heb kunnen uitrijden, gezien het hoge tempo, de kilometers en het feit dat ik al drie weken niet meer gekoerst had.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=666&datum=24/09/2016
Ingelmunster 3 september: (LWU) "3e plaats na leuke wedstrijd en na vroegdienst"
Vandaag konden we door werkomstandigheden (vroegdienst tot 14u) onmogelijk op tijd aan de start geraken van een wedstrijd voor elite zonder contract. Een blik op de kalender leerde ons snel dat er een wedstrijd (LWU) was in Ingelmunster. Als alles naar wens verliep zouden we daar de start kunnen nemen om 16u.
We gingen met 45 renners op weg voor een wedstrijd over 65 kilometer op een bochtig en kort parcours. 23 ronden van 2.8 kilometer moesten er afgelegd worden. Ik stond wat achteraan op de startgrid en moest dan ook ronden lang knokken om vooraan te geraken. Mensen die met minachting op deze categorie neerkijken, zouden snel leren dat er hier even snel gefietst wordt als bij de elite zonder contract. Na een zestal ronden bevond ik mij in de spits van het peloton waar jacht werd gemaakt op twee renners. Deze twee werden in ronde 7 bij de lurven gegrepen. Voor mij het signaal om in ronde acht een eerste versnelling te plaatsen. Blijkbaar was dit de juiste versnelling. Met drie metgezellen, Debaere, De Vroye en Leyn gingen we ervan door en namen we snel 35 seconden. Ronde na ronde werd de voorsprong uitgediept en op acht ronden van het einde hadden we 1.15 min voorsprong op het peloton.
We namen wat gas terug en de voorsprong slonk tot 50 seconden, zelfs tot op 30 seconden in de voorlaatste ronde op drie achtervolgende renners. Ik probeerde in de laatste vier ronden weg te geraken, tot zesmaal toe, maar werd telkens geremonteerd door De Vroye. Waarom? Samen in het KTA gezeten? In de laatste ronde probeer ik nogmaals van mijn drie metgezellen af te geraken maar telkens remonteerde De Vroye mij. Bij dit manoever demarreert Debaere en kijk ik bewust naar De Vroye. Die zat aan zijn limiet en reageert nu niet op de ontsnappingspoging. Met als gevolg dat Debaere de wedstrijd wint en ik in de spurt voor plaats twee de duimen moet leggen tegen Leyn.
Tevreden over mijn wedstrijd, lekkere wedstrijd gereden na een vroegdienst. De test was geslaagd. De bedoeling van de dag was kijken hoe de benen reageren na vroeg opstaan om 05u, een ganse voormiddag werken en dan nog een koerste rijden met een gemiddelde 42 km.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2917466
We gingen met 45 renners op weg voor een wedstrijd over 65 kilometer op een bochtig en kort parcours. 23 ronden van 2.8 kilometer moesten er afgelegd worden. Ik stond wat achteraan op de startgrid en moest dan ook ronden lang knokken om vooraan te geraken. Mensen die met minachting op deze categorie neerkijken, zouden snel leren dat er hier even snel gefietst wordt als bij de elite zonder contract. Na een zestal ronden bevond ik mij in de spits van het peloton waar jacht werd gemaakt op twee renners. Deze twee werden in ronde 7 bij de lurven gegrepen. Voor mij het signaal om in ronde acht een eerste versnelling te plaatsen. Blijkbaar was dit de juiste versnelling. Met drie metgezellen, Debaere, De Vroye en Leyn gingen we ervan door en namen we snel 35 seconden. Ronde na ronde werd de voorsprong uitgediept en op acht ronden van het einde hadden we 1.15 min voorsprong op het peloton.
We namen wat gas terug en de voorsprong slonk tot 50 seconden, zelfs tot op 30 seconden in de voorlaatste ronde op drie achtervolgende renners. Ik probeerde in de laatste vier ronden weg te geraken, tot zesmaal toe, maar werd telkens geremonteerd door De Vroye. Waarom? Samen in het KTA gezeten? In de laatste ronde probeer ik nogmaals van mijn drie metgezellen af te geraken maar telkens remonteerde De Vroye mij. Bij dit manoever demarreert Debaere en kijk ik bewust naar De Vroye. Die zat aan zijn limiet en reageert nu niet op de ontsnappingspoging. Met als gevolg dat Debaere de wedstrijd wint en ik in de spurt voor plaats twee de duimen moet leggen tegen Leyn.
Tevreden over mijn wedstrijd, lekkere wedstrijd gereden na een vroegdienst. De test was geslaagd. De bedoeling van de dag was kijken hoe de benen reageren na vroeg opstaan om 05u, een ganse voormiddag werken en dan nog een koerste rijden met een gemiddelde 42 km.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2917466
Jabbeke: 27 Augustus: criterium: " 32 graden, een tropische wedstrijd"
Broei heet vandaag in jabbeke, de temperatuur stond op 32 graden en we hadden ons ingeschreven voor een criterium. Er werd rustig gestart en dit was ook goed om de benen wat los te werken. Na enkele schermutselingen om er vandoor te gaan en vooral ook om de premie mee te pikken, gaat één renner solo aan de haal. Het peloton laat begaan en daardoor kan de renner vijf ronden solo rijden. Ik probeer wat beweging in het peloton te krijgen en na enkele pogingen gaan twee renners in de achtervolging op de leider. Deze slagen erin om de aansluiting te forceren en met drie rijden ze steeds verder weg van het peloton.
In de slotfase scheurt het peloton nog in stukken en brokken uiteen. Ik finish als 14e en ben eigenlijk wel tevreden over mijn wedstrijd. Terwijl vele renners er de brui aangaven omwille van de hitte, reed ik lekker mijn wedstrijd uit en kon ik ook enkele malen een poging ondernemen om wat animo in de wedstrijd te krijgen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1091&datum=27/08/2016
In de slotfase scheurt het peloton nog in stukken en brokken uiteen. Ik finish als 14e en ben eigenlijk wel tevreden over mijn wedstrijd. Terwijl vele renners er de brui aangaven omwille van de hitte, reed ik lekker mijn wedstrijd uit en kon ik ook enkele malen een poging ondernemen om wat animo in de wedstrijd te krijgen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1091&datum=27/08/2016
Aalter Brug: 13 Augustus (LWU): "wedstrijd gemaakt ondanks slechte benen"
Vandaag reden we terug een wedstrijd bij de nevenbond. Na een periode van veertien dagen constant werken, zou een wedstrijd bij de elite zc teveel van het goede zijn. Ik voel al in de opwarming dat de benen niet in goede doen zijn en besluit dan ook om rustig te beginnen. Na vijf ronden echter kan het beestje in mij niet meer gecontroleerd worden en ga ik eens testen. Direct wordt het peloton op een lint getrokken en moeten enkele jongens afhaken. De volgende ronde besluit ik dan maar om eens vol aan de boom te schudden. We gaan er met twee renners vandoor. In een strook tegen wind kan mijn metgezel mijn tempo niet volgen en kom ik alleen te zitten. Ik rij zo nog een volle ronde door maar zie in de achtergrond in twee fasen zeven renners. Ik besluit dan ook om in te houden en met ons acht het verschil te gaan maken.
De hergroepering komt er en met acht renners rijden we mooi rond om zo één minuut voorsprong te nemen. Op een drietal rondes van het einde zijn er al duidelijk metgezellen die geen zin meer hebben om hun beurten te doen, waardoor het peloton nog terugkomt tot op dertig seconden.
In de laatste kilometer zou ik een beslissende demarrage proberen te plaatsen maar op het moment dat ik mij laat uitzakken en aanzet, gooien twee renners op rechts de deur dicht, waardoor ik in de remmen moet. Op zeshonderd meter van de streep gaat Vernaet op de solotour, iedereen kijkt naar mij maar ik besluit om mijn benen stil te houden waardoor Vernaet met lichte voorsprong de wedstrijd wint. Ik bol als zesde over de meet maar kijk terug op een leuke wedstrijd waar ik voor een groot stuk de wedstrijd gemaakt heb.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2911835
De hergroepering komt er en met acht renners rijden we mooi rond om zo één minuut voorsprong te nemen. Op een drietal rondes van het einde zijn er al duidelijk metgezellen die geen zin meer hebben om hun beurten te doen, waardoor het peloton nog terugkomt tot op dertig seconden.
In de laatste kilometer zou ik een beslissende demarrage proberen te plaatsen maar op het moment dat ik mij laat uitzakken en aanzet, gooien twee renners op rechts de deur dicht, waardoor ik in de remmen moet. Op zeshonderd meter van de streep gaat Vernaet op de solotour, iedereen kijkt naar mij maar ik besluit om mijn benen stil te houden waardoor Vernaet met lichte voorsprong de wedstrijd wint. Ik bol als zesde over de meet maar kijk terug op een leuke wedstrijd waar ik voor een groot stuk de wedstrijd gemaakt heb.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2911835
Moorsele:29 Juli: " Eindelijk eens een wedstrijd zoals in de good old days"
Daar we gans het weekend moeten werken, reden we vanavond nog eens een wedstrijd bij de "grote jongens". Het ging er direct hard aan toe vanaf de aanvang van de wedstrijd. Een viertal renners kiezen het hazepad en in de reactie kan ik samen met Demuynck en nog een drietal andere renners ernaar toe rijden. Er komen nog een aantal renners aansluiten waardoor de kopgroep uit 11 renners bestaat. Ronden lang hebben we moeten rijden om onze voorsprong uit te diepen, snelheden constant van meer dan 50 km stonden op de garmin teller. Uiteindelijk kunnen we een voorsprong van één minuut bemachtigen op een achtervolgende groep. Het peloton laat het helemaal afweten en wordt vier ronden voor het einde uit wedstrijd genomen wegens een te grote achterstand.
Op twee ronden van het einde bedraagt onze voorsprong ongeveer 1 minuut 50, geruststellend. Het hoge tempo zorgt er echter wel voor dat ik op het einde van de wedstrijd door mijn beste krachten heen zit om nog een uitvalspoging te wagen. Ik weet dat ik in de spurt geen schijn van kans maak en meng mij dan ook niet in de spurt. Ik bol als 9e over de streep. Uitstekend resultaat voor mezelf want vandaag hebben we echt moeten knokken om dit te kunnen verwezenlijken maar dankzij de goede samenwerking in de kopgroep kwam dit mooie resultaat tot stand.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1773&datum=29/07/2016
Op twee ronden van het einde bedraagt onze voorsprong ongeveer 1 minuut 50, geruststellend. Het hoge tempo zorgt er echter wel voor dat ik op het einde van de wedstrijd door mijn beste krachten heen zit om nog een uitvalspoging te wagen. Ik weet dat ik in de spurt geen schijn van kans maak en meng mij dan ook niet in de spurt. Ik bol als 9e over de streep. Uitstekend resultaat voor mezelf want vandaag hebben we echt moeten knokken om dit te kunnen verwezenlijken maar dankzij de goede samenwerking in de kopgroep kwam dit mooie resultaat tot stand.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1773&datum=29/07/2016
Roeselare-Zilverberg: 23 Juli: "leuke wedstrijd waar iedereen met gelijke wapens strijd en gans de wedstrijd voorop"
Nieuwe wedstrijd met de nevenbond LWU in Roeselare- Zilverberg. Er stonden vandaag slechts 60 kilometer op het programma, daar er nog een manche volgde van de Ronde van Belgie. In de eerste ronde gaan er vier renners aan de haal. Na even te aarzelen, besluit ik toch mee te glippen daar de wedstrijd niet echt lang is. We nemen direct een voorsprong van 25 seconden en we houden het tempo hoog om uit de greep van het peloton te blijven. Blijkbaar was het tempo te hoog voor drie van de vijf metgezellen want in ronde vier moeten drie renners afhaken en gaan wij met twee op pad. G. Debaere en mezelf rijden de rest van de wedstrijd voorop. We nemen tussen de 35 en 55 seconden voorsprong, moeten nog even zwaar in de remmen voor een auto die even het luminus idee had om tegen de rijrichting in te draaien en ons zo de weg te blokkeren maar we slagen erin om met een voorsprong van 35 seconden de laatste ronde in te gaan. In die laatste ronde spelen wij beiden een pokerspel . Ik heb ondertussen geleerd dat mijn metgezel een uitstekende spurter is en ik maak tegen hem geen kans in een directe confrontatie. Ik wil op de helling, de Zilverberg een ultieme demarrage plaatsen maar door het aanvangen van het pokerspel en de geringe voorsprong op het peloton zijn we echter verplicht om toch door te blijven rijden. In de laatste kilometer probeer ik hem nog eens af te schudden maar dit lukt mij niet, hij blijft in mijn wiel zitten, neemt niet meer over en ik laat het tempo zakken. Op een gegeven moment zie ik dat het peloton toch sterk aan het naderen is en besluit ik om toch door te rijden. Na een ganse wedstrijd op kop gereden te hebben, heb ik geen zin meer om nog door het peloton gegrepen te worden. In de spurt wordt ik dan ook kansloos verslagen en eindig ik opnieuw op de tweede plaats. In vier wedstrijden met de nevenbond LWU eindig ik drie maal op plaats twee en éénmaal op plaats drie.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2906926
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2906926
Lauwe: 21 Juli: (LWU): "net niet fris genoeg om het af te maken"
Wedstrijd in Lauwe vandaag met de nevenbond LWU. Wij besluiten om daar aan deel te nemen. Het is warm, niet bepaald mijn ideaal koersweer en zeker na de nachtshift van dinsdagavond besluiten we om rustig te beginnen. In het begin van de koers kennen we de klassieke pogingen tot uitval maar telkens komt alles terug te samen. In de zevende van zestien ronden, rijden we met een negental renners weg uit het peloton. Ik bepaal het tempo om zo een definitieve kloof te slaan. We nemen snel één minuut voorsprong en kunnen die ook ronden lang vasthouden. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde plaats ik een demarrage, achter mij wordt getwijfeld en ik sla een kloof van 250 meter op de acht achtervolgers. Ik doe een poging om alleen weg te geraken daar de benen toch niet zo fris aanvoelen en ik geen schijn van kans maak in de kopgroep als het op een spurt aankomt. Er resten mij nog tien kilometer. Ik kan die voorsprong vasthouden tot op 400 meter van de streep. Twee renners slagen erin om de kloof te overbruggen nadat ze kilometers achter mij gehangen hebben op ongeveer een kleine 100 meter. Het gaat naar een spurt met drie waar ik door mijn beste krachten heen zit en op de derde plaats eindig. Niet slecht gefietst maar toch niet voldoende fris om het te kunnen afmaken.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2906520
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?ID=2906520
Gistel: 11 juli: criterium: "lekker meegeknokt vandaag in het koersgeweld"
Vandaag namen we deel aan het criterium te Gistel op aandringen van een collega van mij bij de politie, die tevens ook in de organisatie zit van deze wedstrijd. Met 35 renners namen we de start en het was voor mij een wedstrijd met heel wat supporters aan de kant. Op heel wat kruispunten werd ik aangemoedigd door mijn collega's van PZ Kouter en langs de weg stonden ook nog een aantal collega's te supporteren, speciaal afgekomen na het rondsturen van een mail op het werk door mijn collega om mij te komen aanmoedigen.
We moesten dus ons beste beentje voorzetten. Het was al enige tijd geleden dat ik nog eens bij de wielerbond gereden had wegens werkomstandigheden en trainingsstage maar uiteindelijk kan ik terugblikken op een meer dan verdienstelijke wedstrijd waar ik niet moest onderdoen voor veel van mijn collega's. Zoals steeds in een criterium volgde de ene demarrage de andere op en was het telkens terug werken geblazen om de groep terug compact te krijgen. Op 11 ronden van het einde was er echter één man die toch erin slaagde om het hazepad te kiezen. Niemand minder dan "prof" G. Marchand reed weg van het peloton. Er werd wat getalmd om de achtervolging in te zetten en weg was hij. Wat er ook nog geprobeerd werd achter hem, hij bouwde zijn voorsprong steeds verder uit en won de wedstrijd met één minuut voorsprong op de rest van de groep. Naar klassieke gewoonte ging Aneca in de laatste twee ronden aan de haal en werd hij tweede.
Ikzelf bolde rustig als 19e over de eindmeet. Ik had geen zin om mij in de smalle aankomststrook tot halswagerij te laten verleiden voor amper wat duro's. Morgen is er opnieuw een werkdag en moet ik liefst ongeschonden bij mijn oversten melden.
De wedstrijd was goed, ik ben tevreden en mentaal zit het ook weer wat beter. Ik ondervond dat ik niet moest onderdoen voor jongens die veel minder dan een full time job uitoefenen en niet op zaterdagnacht een nachtshift hadden moeten doen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=317&datum=11/07/2016
We moesten dus ons beste beentje voorzetten. Het was al enige tijd geleden dat ik nog eens bij de wielerbond gereden had wegens werkomstandigheden en trainingsstage maar uiteindelijk kan ik terugblikken op een meer dan verdienstelijke wedstrijd waar ik niet moest onderdoen voor veel van mijn collega's. Zoals steeds in een criterium volgde de ene demarrage de andere op en was het telkens terug werken geblazen om de groep terug compact te krijgen. Op 11 ronden van het einde was er echter één man die toch erin slaagde om het hazepad te kiezen. Niemand minder dan "prof" G. Marchand reed weg van het peloton. Er werd wat getalmd om de achtervolging in te zetten en weg was hij. Wat er ook nog geprobeerd werd achter hem, hij bouwde zijn voorsprong steeds verder uit en won de wedstrijd met één minuut voorsprong op de rest van de groep. Naar klassieke gewoonte ging Aneca in de laatste twee ronden aan de haal en werd hij tweede.
Ikzelf bolde rustig als 19e over de eindmeet. Ik had geen zin om mij in de smalle aankomststrook tot halswagerij te laten verleiden voor amper wat duro's. Morgen is er opnieuw een werkdag en moet ik liefst ongeschonden bij mijn oversten melden.
De wedstrijd was goed, ik ben tevreden en mentaal zit het ook weer wat beter. Ik ondervond dat ik niet moest onderdoen voor jongens die veel minder dan een full time job uitoefenen en niet op zaterdagnacht een nachtshift hadden moeten doen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=317&datum=11/07/2016
Kruiseke: 9 Juli: " 2e plaats na spurt met acht" (nevenbond)
Vandaag reden we een wedstrijd in Kruiseke. Afstand bedroeg 70 kilometer op een winderig en golvend parcours. We moesten 11 ronden afleggen en al snel bleek dat alleen wegrijden of zelfs met een drietal niet zo evident zou zijn. Na enkele schuchtere pogingen trok ikzelf in ronde 4 voor de eerste maal door. Op één van de twee klimmetjes trok ik vanop de kop door en het peloton scheurde uit elkaar. Uiteindelijk bleven er nog een twintigtal renners over. Op vijf ronden van het einde gaat een tweetal ervan door. Niemand in het peloton heeft zin om er naar toe te rijden. Het tweetal neemt dertig seconden voorsprong en op twee ronden van het einde acht ik het moment gekomen om in de achtervolging te gaan. Met een vijftal renners in mijn kielzog rijden we in een halve ronde de kloof dicht.
In de laatste ronde gebeurt er niets meer en we gaan spurten voor de zege met acht man. Ik geraak wat ingesloten en kan geen kanten meer op. Uiteindelijk finish ik als tweede, weer tweede, in deze wedstrijd.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?startdatum=1467583200&stopdatum=1468188000
In de laatste ronde gebeurt er niets meer en we gaan spurten voor de zege met acht man. Ik geraak wat ingesloten en kan geen kanten meer op. Uiteindelijk finish ik als tweede, weer tweede, in deze wedstrijd.
Uitslag:
http://www.bloggen.be/lwu/archief.php?startdatum=1467583200&stopdatum=1468188000
BK Ploegentijdrit in Borlo: 2 Juli: "23e/29 door gebrek aan ervaring "
De ploegentijdrit in Borlo bracht mij de laatste drie jaar telkens de zege. De formule was echter veranderd en was nu het BK geworden. Dit betekent dat beide competities, zowel Beker van Belgie als Topcompetitie bij elkaar gegooid werden.
Met een volledig nieuwe ploeg en weinig ervaring in de ploeg konden we niets anders doen dan ons beste beentje voorzetten.
Het gebrek aan ervaring bleek achteraf van doorslaggevende aard te zijn om een beter resultaat neer te zetten.
Drie rondes van 15 kilometer moest er afgelegd worden.
We starten goed en na amper acht kilometer spelen we al één van onze ploegmakkers kwijt. Na ronde één komen we door met de vierde tussentijd en houden we een strak tempo aan. Ik probeer lange beurten te draaien en op de korte hellingetjes het tempo te bepalen. Dit lukt aardig maar in ronde twee spelen we een tweede ploegmakker kwijt die het tempo niet meer kan volgen en wordt er op de hellingen te veel naar boven gespurt ipv egaal naar boven te rijden als ploeg. We verliezen hierdoor toch wat tijd en verliezen in ronde twee meer dan 45 seconden op de ploeg die achter ons gestart was.
In ronde drie zit ik door mijn beste krachten heen, het vele kopwerk van in de eerste twee ronden begint door te wegen en mijn collega's zijn niet in staat om lange beurten te draaien zodoende dat we wat langer konden uitblazen gezien het feit dat we nog maar met vier renners waren.
In de laatste kilometer en bij de laatste steile helling zet ik mij op kop en probeer ik vol door te rijden. Op dat moment worden we ingelopen door team Dovy (4e plaats). In plaats van als ploeg verder te rijden springen mijn teammakkers uit mijn wiel naar het wiel van de renners van Dovy. Die demarrage is voor mij teveel, daar ik à bloc zat op het einde van de helling en ik moet een gaatje laten van 100 meter. Zo verliezen we nog meer kostbare tijd doordat de tijd van de vierde renner bepalend was voor de eindtijd.
We eindigen als 23e op 29 ploegen en moeten na een korte debriefing de nodige conclusies trekken. Voornamelijk het gebrek aan ervaring heeft ons deze uitslag opgeleverd. Maar iedereen moet leren, en tijdrijden is een specialisme die je ligt of niet ligt, die je graag doet of niet graag doet.
Op naar de volgende zou ik zeggen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2053&datum=03/07/2016
Met een volledig nieuwe ploeg en weinig ervaring in de ploeg konden we niets anders doen dan ons beste beentje voorzetten.
Het gebrek aan ervaring bleek achteraf van doorslaggevende aard te zijn om een beter resultaat neer te zetten.
Drie rondes van 15 kilometer moest er afgelegd worden.
We starten goed en na amper acht kilometer spelen we al één van onze ploegmakkers kwijt. Na ronde één komen we door met de vierde tussentijd en houden we een strak tempo aan. Ik probeer lange beurten te draaien en op de korte hellingetjes het tempo te bepalen. Dit lukt aardig maar in ronde twee spelen we een tweede ploegmakker kwijt die het tempo niet meer kan volgen en wordt er op de hellingen te veel naar boven gespurt ipv egaal naar boven te rijden als ploeg. We verliezen hierdoor toch wat tijd en verliezen in ronde twee meer dan 45 seconden op de ploeg die achter ons gestart was.
In ronde drie zit ik door mijn beste krachten heen, het vele kopwerk van in de eerste twee ronden begint door te wegen en mijn collega's zijn niet in staat om lange beurten te draaien zodoende dat we wat langer konden uitblazen gezien het feit dat we nog maar met vier renners waren.
In de laatste kilometer en bij de laatste steile helling zet ik mij op kop en probeer ik vol door te rijden. Op dat moment worden we ingelopen door team Dovy (4e plaats). In plaats van als ploeg verder te rijden springen mijn teammakkers uit mijn wiel naar het wiel van de renners van Dovy. Die demarrage is voor mij teveel, daar ik à bloc zat op het einde van de helling en ik moet een gaatje laten van 100 meter. Zo verliezen we nog meer kostbare tijd doordat de tijd van de vierde renner bepalend was voor de eindtijd.
We eindigen als 23e op 29 ploegen en moeten na een korte debriefing de nodige conclusies trekken. Voornamelijk het gebrek aan ervaring heeft ons deze uitslag opgeleverd. Maar iedereen moet leren, en tijdrijden is een specialisme die je ligt of niet ligt, die je graag doet of niet graag doet.
Op naar de volgende zou ik zeggen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2053&datum=03/07/2016
BK Politiediensten in Olen
Als eerste wedstrijd van het tweede deel van het seizoen, reden we richting Olen voor het BK voor politiediensten. Door mijn job als politie inspecteur was ik gemachtigd om daar aan deel te nemen. Het was een stap in het onbekende daar we geen weet hadden van het niveau van de andere deelnemers of wat wij mochten verwachten qua parcours. Dit laatste was alvast uitstekend, een pittig parcours werd ons voorgeschoteld en 70 km.
In de eerste rondes zijn er een aantal schermutselingen maar niemand geraakt eigenlijk weg. Na een viertal rondes is het kaf van het koren gescheiden en bevinden zich de betere renners vooraan in het peloton. Met een 35 tal renners gaan we ronde 5 in. In die ronde demarreert Gheysen Kurt, ex prof en nog altijd renner bij Crelan Vastgoedservice. Ik besluit om niet mee te springen daar er nog een kleine vijftig kilometer te gaan zijn. In twee rondes neemt de leider echter 45 seconden en ga ik toch in de tegenaanval met een renner. Bij ons komen er nog twee renners aansluiten en met vier proberen wij tot bij de leider te geraken. Tevergeefs echter. Gheysen rijdt in zijn ééntje naar de titel, wij proberen met vier om de achterstand van één minuut ongedaan te maken maar dit lukte voor geen seconde. Verdiende zege dan ook voor Gheysen.
In de spurt voor plaats twee moet ik de duimen leggen, de verschillen zijn minimaal maar ik strand op plaats 4. Jammer dat ik net het podium mis voor mijn eerste deelname maar tevreden toch voor mijn eerste wedstrijd na vijf weken inactiviteit door werk en stage in Mallorca.
You tube:
In de eerste rondes zijn er een aantal schermutselingen maar niemand geraakt eigenlijk weg. Na een viertal rondes is het kaf van het koren gescheiden en bevinden zich de betere renners vooraan in het peloton. Met een 35 tal renners gaan we ronde 5 in. In die ronde demarreert Gheysen Kurt, ex prof en nog altijd renner bij Crelan Vastgoedservice. Ik besluit om niet mee te springen daar er nog een kleine vijftig kilometer te gaan zijn. In twee rondes neemt de leider echter 45 seconden en ga ik toch in de tegenaanval met een renner. Bij ons komen er nog twee renners aansluiten en met vier proberen wij tot bij de leider te geraken. Tevergeefs echter. Gheysen rijdt in zijn ééntje naar de titel, wij proberen met vier om de achterstand van één minuut ongedaan te maken maar dit lukte voor geen seconde. Verdiende zege dan ook voor Gheysen.
In de spurt voor plaats twee moet ik de duimen leggen, de verschillen zijn minimaal maar ik strand op plaats 4. Jammer dat ik net het podium mis voor mijn eerste deelname maar tevreden toch voor mijn eerste wedstrijd na vijf weken inactiviteit door werk en stage in Mallorca.
You tube:
Wedstrijd Ettelgem: 2e/42 deelnemers (LWU reeks A)
Nu er dit weekend geen wedstrijden waren, buiten de interclub in Zwevezele waar ik niet voor geselecteerd was, en ik kon genieten van een vrij werkweekend, besloot ik om deel te nemen aan het provinciaal kampioenschap van de LWU, reeks A. Er kwamen 42 renners aan de start en vanaf de eerste ronde werd er stevig doorgereden. In ronde twee wil ik eens de benen testen en plaats ik een demarrage. Ik krijg in twee fases eerst drie renners in mijn wiel en daarna nog eens twee. Met de kopgroep van zes renners bouwen wij onze voorsprong uit tot 40 seconden maar het peloton laat niet af en er wordt een kat en muis spel gespeeld met de seconden. Soms 40 dan weer 20 en zo gaat het continue op en neer. Op vijf ronden van het einde moeten twee metgezellen de rol lossen en knokken we met vier verder tegen het jagend peloton. In de laatste ronde worden we terug gegrepen maar ik blijf mij vooraan in het peloton handhaven en bij de laatste doortocht over de lokale brug proberen vier renners weg te springen. Ik rij het gaatje dicht met in mijn kielzog het ganse peloton. In de laatste drie honderd meter plaats ik nog een laatste tempoversnelling en slechts één renner kan zich vastbijten in mijn wiel, de rest kan mijn tempo niet volgen. In de spurt wordt ik geklopt door mijn metgezel en bol ik als 2e over de finish, met een leegloper van mijn tube achteraan.
Ik ben zeer tevreden over mijn wedstrijd. Leuk om nog eens mee te doen in de kop van de wedstrijd en zo met een goed gevoel naar huis te gaan. We reden over de 80 kilometer een gemiddelde van 42 en moesten gans de wedstrijd knokken om voorop te blijven.
Voor diegene die denken dat fietsen in de nevenbond met de vingers in de neus kan, pas op want je kan je serieus mispakken. Misschien is dit voor mij wel de toekomst in combinatie met mijn werksituatie, doordat het aantal kilometers beperkter is dan bij de beloften en we te maken hebben met mensen die allemaal gaan werken wat bij de beloften en elite zonder contract nogal ver uit elkaar ligt.
Even over nadenken dus.
Uitslag:
http://belgiancyclingselection.be/uitslagen.html
Ik ben zeer tevreden over mijn wedstrijd. Leuk om nog eens mee te doen in de kop van de wedstrijd en zo met een goed gevoel naar huis te gaan. We reden over de 80 kilometer een gemiddelde van 42 en moesten gans de wedstrijd knokken om voorop te blijven.
Voor diegene die denken dat fietsen in de nevenbond met de vingers in de neus kan, pas op want je kan je serieus mispakken. Misschien is dit voor mij wel de toekomst in combinatie met mijn werksituatie, doordat het aantal kilometers beperkter is dan bij de beloften en we te maken hebben met mensen die allemaal gaan werken wat bij de beloften en elite zonder contract nogal ver uit elkaar ligt.
Even over nadenken dus.
Uitslag:
http://belgiancyclingselection.be/uitslagen.html
1.12.B: Merkem: "ondanks de wil opnieuw zelfde vaststelling, onvoldoende gerecupereerd na reeks werkshiften"
We kunnen opnieuw kort zijn over de wedstrijd van vandaag. Ik startte opnieuw met een uitstekend moraal en ging zelfs in ronde 1 mee in een poging om direct weg te rijden. We gingen in ronde twee ook nog vol door en kregen een klein kloofje maar geraakten niet weg met ons groepje van een tiental renners.
In ronde drie valt alles stil en worden we teruggegrepen door het peloton. In de daaropvolgende ronde wordt ik teruggeslagen en geraak ik slecht gepositioneerd. In ronde vier valt het peloton helemaal uit elkaar en zit ik in een verloren positie in groep vier. De renners waaien er letterlijk uit en na zes ronden mag ik ook de remmen dichttrekken, einde wedstrijd. Conclusie van het verhaal is simpel: ondanks mijn uitstekende conditie slaag ik er niet in om mijn niveau te halen. Enige reden daarvan is dat ik moet opboksen met ongelijke wapens tegens jongens die met hun fiets opstaan en ermee gaan slapen, dit terwijl ik full time werk in een onregelmatig systeem. Wij gaan deze week samenzitten met mijn trainer om een aantal zaken te bespreken en de nodige conclusies te trekken
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=876&datum=28/05/2016
In ronde drie valt alles stil en worden we teruggegrepen door het peloton. In de daaropvolgende ronde wordt ik teruggeslagen en geraak ik slecht gepositioneerd. In ronde vier valt het peloton helemaal uit elkaar en zit ik in een verloren positie in groep vier. De renners waaien er letterlijk uit en na zes ronden mag ik ook de remmen dichttrekken, einde wedstrijd. Conclusie van het verhaal is simpel: ondanks mijn uitstekende conditie slaag ik er niet in om mijn niveau te halen. Enige reden daarvan is dat ik moet opboksen met ongelijke wapens tegens jongens die met hun fiets opstaan en ermee gaan slapen, dit terwijl ik full time werk in een onregelmatig systeem. Wij gaan deze week samenzitten met mijn trainer om een aantal zaken te bespreken en de nodige conclusies te trekken
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=876&datum=28/05/2016
1.12.B: Wakken: "om moedeloos van te worden"
Na een zeer drukke werkperiode van 17 dagen zonder één dag recuperatie, probeerde ik toch vandaag te starten in de koers te Wakken. Ik wist dat het moeilijk ging worden daar het wedstrijdritme gevoel weer volledig weg was. Dit bleek ook tijdens de wedstrijd, hoe ik ook mijn best doe, hoe uitstekend mijn conditietesten ook zijn, ik geraak gewoon geen poot vooruit. Ik wordt er zelf een beetje moedeloos van. Nochtans is de uitleg simpel en moeten we stilletjes aan de balans gaan opmaken. Koersen tegen jongens die zg ook werken en studeren maar eigenlijk volledig met de koers bezig zijn is voor mij een ongelijke strijd. Full time werken als inspecteur bij de politie is momenteel niet van de poes. Ik kan wel mijn trainingsschema's perfect afwerken maar het grote probleem zit hem in de rustperiodes. Het was vandaag duidelijk dat ik na een periode van 17 dagen constant werken onmogelijk fris aan de start kon staan. Maandag had ik nog een namiddagdienst tot 22u.00 Het resultaat was dan ook dat ik na 50 km koers de wedstrijd mocht verlaten. De wedstrijd van vandaag was een maat voor niets, ik wilde persé een wedstrijd rijden maar had beter moeten weten. Zelfs mijn vader kon alles meer dan relativeren en probeerde mij na een woordje uitleg te motiveren om te blijven verder doen. De wedstrijd zelf was eigenlijk na drie ronden al gereden. Tien renners trokken in de aanval en namen snel een halve minuut voorsprong. De wedstrijd lag in zijn definitieve plooi en Willems won de wedstrijd.
Uitslag:
Uitslag:
Interclub Wielsbeke en wedstrijd Assebroek:
Over beide wedstrijden kunnen we kort zijn. In de interclub zit ik telkens te ver in het peloton gepositioneerd, ondanks aanbevelingen om in het eerste derde van peloton te zitten voor de wedstrijd. Ik moet dan ook een ongelofelijke inspanning doen om terug de aansluiting te vinden bij een uitvalspoging. Bij deze inspanning ga ik te ver in het rood, blaas mij volledig op en moet ik na 110 km volledig leeg de wedstrijd verlaten. Een wedstrijd om snel te vergeten dus.
Twee dagen later in Assebroek ben ik wel bij de pinken, in de twee ronde gaan we er met acht renners vandoor, even later komen nog vier renners aansluiten. Na zes ronden hebben we al 55 seconden voorsprong maar de verschroeiende hitte is voor mij een tegenstander. In ronde 9 moet ik met ademhalingsproblemen de leiders laten rijden. Ik probeer mij nog in het peloton te handhaven maar ik krijg de ademhaling niet onder controle. Problemen om lucht binnen te krijgen en opstapeling van fluimen belemmeren het normaal functioneren. Ik besluit dan ook in ronde 12 om de wedstrijd te staken. Verder rijden heeft geen zin en mijn gezondheid op het spel zetten nog minder. Ik ben ontgoocheld, de positieve lijn die zich aan het manifesteren was gedurende de laatste weken heeft met die twee wedstrijden een serieuze knauw gekregen op mentaal vlak. Op naar de volgende wedstrijd........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=874&datum=07/05/2016
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=705&datum=05/05/2016
Twee dagen later in Assebroek ben ik wel bij de pinken, in de twee ronde gaan we er met acht renners vandoor, even later komen nog vier renners aansluiten. Na zes ronden hebben we al 55 seconden voorsprong maar de verschroeiende hitte is voor mij een tegenstander. In ronde 9 moet ik met ademhalingsproblemen de leiders laten rijden. Ik probeer mij nog in het peloton te handhaven maar ik krijg de ademhaling niet onder controle. Problemen om lucht binnen te krijgen en opstapeling van fluimen belemmeren het normaal functioneren. Ik besluit dan ook in ronde 12 om de wedstrijd te staken. Verder rijden heeft geen zin en mijn gezondheid op het spel zetten nog minder. Ik ben ontgoocheld, de positieve lijn die zich aan het manifesteren was gedurende de laatste weken heeft met die twee wedstrijden een serieuze knauw gekregen op mentaal vlak. Op naar de volgende wedstrijd........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=874&datum=07/05/2016
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=705&datum=05/05/2016
1.12.B: ARDOOIE: " Mogelijks goed resultaat de grond ingeboord door val"
Wegens wegwerkzaamheden had men in Ardooie een nieuw parcours moeten uittekenen. Veel bochtenwerk, landelijke wegen en veel optrekken na de bochten.
De wedstrijd begint met een aanval in ronde twee met drie renners, waaronder Jo Maes, de latere winnaar. Door opnieuw een slechte positionering bij de start en het bochtige parcours slaag ik er in om in ronde zes eens in de voorste geledingen van het peloton te geraken. Ondertussen hebben de drie leiders een voorsprong van ongeveer 48 seconden.
De deur staat voornamelijk achteraan open en door de wind wordt dit nogal sterk in de hand gewerkt. Op dertien ronden van het einde rijden nog slechts 26 renners van de 62 gestarte renners rond in de wedstrijd.
Ik ben onderrtussen mooi gepositioneerd in het peloton en zie dat er vandaag misschien wel een top tien in de lucht kan hangen, gezien het slinkend aantal renners en het goed aanvoelen van de benen.
Echter op twaalf ronden van het einde loopt het verkeerd voor mij. Op sommige plaatsen op het parcours is het aan het regenen en liggen de banen nat. Daarna volgt opnieuw een droge strook en in zo een strook blijft er zand aan mijn wielen hangen die aan het opdrogen zijn. In één van de 180 graden bochten ga ik rustig in de remmen en slaat mij voorwiel weg. Ik ga onderuit en neem in mijn val nog een andere renner mee. Ik val nogal pijnlijk op mijn handen en mijn rechter heup. Tegen dat ik terug mijn wedstrijd verder kan zetten, is het peloton gaan vliegen en moet ik de wedstrijd staken. Jammer want vandaag zat er voor mij toch wel iets meer in.
We kunnen echter, ondanks de val en het vroegtijdig staken van de wedstrijd, terugblikken op een positieve veertiendaagse waar ik enkel en alleen een goed gevoel aan over hou. De conditie wordt geleidelijk beter, en dit doet deugd, zeker na het rampseizoen van vorig jaar en het harde werk om terug te komen, om mijn normaal niveau te halen. We zijn op goede weg.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1000&datum=24/04/2016
De wedstrijd begint met een aanval in ronde twee met drie renners, waaronder Jo Maes, de latere winnaar. Door opnieuw een slechte positionering bij de start en het bochtige parcours slaag ik er in om in ronde zes eens in de voorste geledingen van het peloton te geraken. Ondertussen hebben de drie leiders een voorsprong van ongeveer 48 seconden.
De deur staat voornamelijk achteraan open en door de wind wordt dit nogal sterk in de hand gewerkt. Op dertien ronden van het einde rijden nog slechts 26 renners van de 62 gestarte renners rond in de wedstrijd.
Ik ben onderrtussen mooi gepositioneerd in het peloton en zie dat er vandaag misschien wel een top tien in de lucht kan hangen, gezien het slinkend aantal renners en het goed aanvoelen van de benen.
Echter op twaalf ronden van het einde loopt het verkeerd voor mij. Op sommige plaatsen op het parcours is het aan het regenen en liggen de banen nat. Daarna volgt opnieuw een droge strook en in zo een strook blijft er zand aan mijn wielen hangen die aan het opdrogen zijn. In één van de 180 graden bochten ga ik rustig in de remmen en slaat mij voorwiel weg. Ik ga onderuit en neem in mijn val nog een andere renner mee. Ik val nogal pijnlijk op mijn handen en mijn rechter heup. Tegen dat ik terug mijn wedstrijd verder kan zetten, is het peloton gaan vliegen en moet ik de wedstrijd staken. Jammer want vandaag zat er voor mij toch wel iets meer in.
We kunnen echter, ondanks de val en het vroegtijdig staken van de wedstrijd, terugblikken op een positieve veertiendaagse waar ik enkel en alleen een goed gevoel aan over hou. De conditie wordt geleidelijk beter, en dit doet deugd, zeker na het rampseizoen van vorig jaar en het harde werk om terug te komen, om mijn normaal niveau te halen. We zijn op goede weg.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1000&datum=24/04/2016
1.12.B: De Haan: "slecht aanvoelende benen maar toch een degelijke wedstrijd"
Ruim deelnemersveld in De Haan. We starten met 117 renners voor een tochtje tegen de wind. In ronde 1 gaan er een 7 tal renners vandoor die al snel 1 minuut voorsprong nemen. Ikzelf voel dat de benen niet echt lekker aanvoelen en moet mij dan ook in het eerste deel van de wedstrijd beperken tot meerijden en hopen dat de benen soepelder beginnen aan te voelen.
Op acht ronden van het einde gaan een vijftiental renners in de tegenaanval en de voorsprong van het zevental begint langzaam naar beneden te lopen. Op zes ronden van het einde is een hergroepering dan ook een feit want naast de tegenaanval heeft ook de rest van het peloton een tandje bijgestoken. Net op het moment van de hergroepering gaan drie renners er van door. De voorsprong loopt op tot ongeveer 30 seconden maar in de voorlaatste ronde slagen toch nog een drietal renners erin om de aansluiting te maken.
Het peloton spat in de voorlaatste ronde volledig uiteen. Naast de zes koplopers hebben zich nog een vijftiental renners afgescheiden van het peloton. Ik ben in eerste instantie niet mee maar met een achttal metgezellen rukken wij ons nog los uit het peloton en rijden we in de laatste ronde de twintig seconden achterstand op deze groep terug dicht.
Verdoolaeghe wint de wedstrijd en ik bol in de achtervolgende groep als 33e over de meet. Eigenlijk nog een degelijke prestatie nadat de benen gans de dag niet goed aanvoelden maar ik er toch in slaagde om op het einde van de wedstrijd nog een serieuze inspanning te leveren.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=305&datum=20/04/2016
Op acht ronden van het einde gaan een vijftiental renners in de tegenaanval en de voorsprong van het zevental begint langzaam naar beneden te lopen. Op zes ronden van het einde is een hergroepering dan ook een feit want naast de tegenaanval heeft ook de rest van het peloton een tandje bijgestoken. Net op het moment van de hergroepering gaan drie renners er van door. De voorsprong loopt op tot ongeveer 30 seconden maar in de voorlaatste ronde slagen toch nog een drietal renners erin om de aansluiting te maken.
Het peloton spat in de voorlaatste ronde volledig uiteen. Naast de zes koplopers hebben zich nog een vijftiental renners afgescheiden van het peloton. Ik ben in eerste instantie niet mee maar met een achttal metgezellen rukken wij ons nog los uit het peloton en rijden we in de laatste ronde de twintig seconden achterstand op deze groep terug dicht.
Verdoolaeghe wint de wedstrijd en ik bol in de achtervolgende groep als 33e over de meet. Eigenlijk nog een degelijke prestatie nadat de benen gans de dag niet goed aanvoelden maar ik er toch in slaagde om op het einde van de wedstrijd nog een serieuze inspanning te leveren.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=305&datum=20/04/2016
1.12.B: Vlissegem: "Eindelijk een goed gevoel"
Vandaag Vlissegem. Meestal een lastige wedstrijd door de windrichting en vandaag was het niet anders. Wind mee, wind pal op de kop en weinig stroken om een waaier te trekken. Voor de wedstrijd beslis ik om zuinig te rijden tijdens de eerste wedstrijdhelft want meestal valt hier de beslissing in de eindfase van de wedstrijd. Echter éénmaal op de fiets kan ik mijn natuur niet bedwingen. In ronde twee ontsnap ik uit het peloton met een metgezel, neem nog eens sedert lang een premie mee maar in de strook tegen de wind in, zie ik het zinloze van mijn inspanning in en hou ik de benen stil.
De wedstrijd gaat in sneltempo verder, 44 km gemiddeld rijden we weer. In ronde zeven gaan we met een twintigtal renners ervan door. Ik voel dat ik sedert lang goede benen heb en werk volop mee om de afscheiding tot stand te brengen. Dit lukt echter niet, het peloton komt na één ronde terug tot mijn grote verwondering. Ik laat mij dan ook uitzakken in het opnieuw samengesmolten peloton maar dit blijkt een misse beslissing te zijn. Direct na de hergroepering gaan opnieuw zestien man aan de haal en die rijden nu wel weg en nemen snel 35 seconden. In ronde 10 vind ik dat er iets moet gebeuren in het peloton en ga op kop rijden. Ik drijf het tempo op en voor ik het goed en wel besef zijn we met een achttal renners aan het wegrijden, gewoon van op de kop van het peloton. In twee ronden tijd rijden we de kloof van 35 seconden dicht en sluiten we aan bij de kopgroep. Ondertussen hebben daar een aantal renners de rol moeten lossen en kunnen die ook ons tempo niet volgen.
In de voorlaatste ronde springen zes renners weg uit de kopgroep. K. Maene slaagt er nog in om solo weg te rijden. Ik spurt voor plaats acht en lijk een goede sprint te rijden tot op 100 meter van de meet ik in een kramp schiet en de benen stil moet houden. Ik bol dan ook als 15e over de meet.
Tevreden keer ik huis, eindelijk met een goed gevoel, zeer lang geleden, dit gevoel.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=989&datum=17/04/2016
De wedstrijd gaat in sneltempo verder, 44 km gemiddeld rijden we weer. In ronde zeven gaan we met een twintigtal renners ervan door. Ik voel dat ik sedert lang goede benen heb en werk volop mee om de afscheiding tot stand te brengen. Dit lukt echter niet, het peloton komt na één ronde terug tot mijn grote verwondering. Ik laat mij dan ook uitzakken in het opnieuw samengesmolten peloton maar dit blijkt een misse beslissing te zijn. Direct na de hergroepering gaan opnieuw zestien man aan de haal en die rijden nu wel weg en nemen snel 35 seconden. In ronde 10 vind ik dat er iets moet gebeuren in het peloton en ga op kop rijden. Ik drijf het tempo op en voor ik het goed en wel besef zijn we met een achttal renners aan het wegrijden, gewoon van op de kop van het peloton. In twee ronden tijd rijden we de kloof van 35 seconden dicht en sluiten we aan bij de kopgroep. Ondertussen hebben daar een aantal renners de rol moeten lossen en kunnen die ook ons tempo niet volgen.
In de voorlaatste ronde springen zes renners weg uit de kopgroep. K. Maene slaagt er nog in om solo weg te rijden. Ik spurt voor plaats acht en lijk een goede sprint te rijden tot op 100 meter van de meet ik in een kramp schiet en de benen stil moet houden. Ik bol dan ook als 15e over de meet.
Tevreden keer ik huis, eindelijk met een goed gevoel, zeer lang geleden, dit gevoel.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=989&datum=17/04/2016
Ledegem: 1.12.B: "regen en modder op de weg"
Door een wisseling op mijn werk was ik in staat om vandaag te gaan koersen in Ledegem. Voor de middag zag het weer er droog uit maar na de middag gingen de regensluizen open. Als toetje lagen de wegen er lekker modderig bij. Na de wedstrijd had je de indruk dat de renners aan een veldrit meegedaan hadden in plaats van aan een wegwedstrijd. 12 bochten in een ronde en door de regen moesten die bijna allemaal stapvoets genomen worden, waardoor er na de bocht telkens keihard werd opgetrokken. In het begin van de wedstrijd zat ik vooraan in het peloton. Een aantal renners gingen in de aanval en in een tegenreactie slaagde ik erin om het peloton te doen scheuren. Alles kwam echter terug samen en we konden van nul terug herbeginnen.
Plots neem ik een bocht slecht waardoor ik terugzak tot halfweg het peloton. Op dit moment gebeurt natuurlijk de selectie en het peloton breekt in verschillende stukken. Ik bevind mij in groep drie en probeer nog alleen naar groep twee te rijden. De slechte toestand van de wegen maakt het echter gevaarlijk en om het verschil dicht te fietsen zou ik meer risico's moeten nemen in het bochtenwerk. Ik besluit echter om dit niet te doen en kan aldus het verschil van twintig seconden niet meer overbruggen.
De vogels zijn gaan vliegen, ongeveer een 25 renners vormen de kopgroep en zullen niet meer bijgebeend worden. In de spurt wordt ik wat ingesloten, moet even in de remmen maar kan toch nog een aantal renners remonteren om weer niet in de staart van het peloton te eindigen. Uiteindelijk bol ik als 49e over de meet. Ik had echter een goed gevoel gedurende gans mijn wedstrijd in de benen. Ik voel dat de conditie en de achterstand die ik opgelopen had vorig jaar langzaam aan het beteren is. Dit heeft mij hoop voor de rest van het seizoen om toch terug op niveau te komen. Blijven werken is de boodschap en geduldig afwachten.....
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=781&datum=13/04/2016
Plots neem ik een bocht slecht waardoor ik terugzak tot halfweg het peloton. Op dit moment gebeurt natuurlijk de selectie en het peloton breekt in verschillende stukken. Ik bevind mij in groep drie en probeer nog alleen naar groep twee te rijden. De slechte toestand van de wegen maakt het echter gevaarlijk en om het verschil dicht te fietsen zou ik meer risico's moeten nemen in het bochtenwerk. Ik besluit echter om dit niet te doen en kan aldus het verschil van twintig seconden niet meer overbruggen.
De vogels zijn gaan vliegen, ongeveer een 25 renners vormen de kopgroep en zullen niet meer bijgebeend worden. In de spurt wordt ik wat ingesloten, moet even in de remmen maar kan toch nog een aantal renners remonteren om weer niet in de staart van het peloton te eindigen. Uiteindelijk bol ik als 49e over de meet. Ik had echter een goed gevoel gedurende gans mijn wedstrijd in de benen. Ik voel dat de conditie en de achterstand die ik opgelopen had vorig jaar langzaam aan het beteren is. Dit heeft mij hoop voor de rest van het seizoen om toch terug op niveau te komen. Blijven werken is de boodschap en geduldig afwachten.....
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=781&datum=13/04/2016
PK op de weg in Rollegem: 56e plaats maar tevreden over stijgend ritme.
PK op de weg valt vroeg in het jaar dit seizoen. We gingen ook eens richting Rollegem voor een wedstrijd met hellingen en wind. Het zou een waaierkoers worden. Ik wilde wel eens weten of ik in een wedstrijd van meer dan 120 km mijn mannetje kon staan. Na vorig seizoen amper wedstrijden te hebben mogen rijden; keek ik wel uit naar deze wedstrijd.
De wedstrijd startte met direct het vuur aan de lont. Ik probeer mij vooraan in het peloton te handhaven. Na enkele schermutselingen breekt het peloton in stukken en gaan een aantal renners ervan door. Seppe Verschuere reageert als laatste van de favorieten op de uitval van de groep. Ik zie het gevaar maar moet enkele lengtes laten door voorrijden renners die niet kunnen reageren. Ik probeer de aansluiting bij Seppe te vinden maar slaag er niet in om beukend tegen de wind de laatste 20 meter dicht te rijden op de voorliggende groep. Noodgedwongen moet ik mij gewonnen geven en rijdt die groep verder van mij weg. Deze groep zou wegblijven en uiteindelijk voor de zege spurten. Ik rijd mij PK verder en bol als 56e over de meet. Ben terug tevreden over de stijgende conditie.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=718&datum=09/04/2016
De wedstrijd startte met direct het vuur aan de lont. Ik probeer mij vooraan in het peloton te handhaven. Na enkele schermutselingen breekt het peloton in stukken en gaan een aantal renners ervan door. Seppe Verschuere reageert als laatste van de favorieten op de uitval van de groep. Ik zie het gevaar maar moet enkele lengtes laten door voorrijden renners die niet kunnen reageren. Ik probeer de aansluiting bij Seppe te vinden maar slaag er niet in om beukend tegen de wind de laatste 20 meter dicht te rijden op de voorliggende groep. Noodgedwongen moet ik mij gewonnen geven en rijdt die groep verder van mij weg. Deze groep zou wegblijven en uiteindelijk voor de zege spurten. Ik rijd mij PK verder en bol als 56e over de meet. Ben terug tevreden over de stijgende conditie.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=718&datum=09/04/2016
PK Tijdrijden in Ruddervoorde: 20e plaats en vooral beuken tegen de wind.
Het Provinciaal Kampioenschap Tijdrijden laten we nooit aan ons voorbij gaan. Ik hou van deze discipline en tekende dan ook present voor een editie waar de wind de deelnemers veel parten speelde.
Ik moest om 13U17 van start gaan en probeerde direct het goede tempo te zoeken. In de eerste strook met de wind mee haalde ik snelheden van 58 kilometer per uur. Strook 2 en 3 bleken echter de moeilijke stroken, nl wind schuin op kop en volledig op kop maakten de wedstrijd ontzettend zwaar. Ik haalde echter goede snelheden en reed na één ronde een gemiddelde van 45 km. Ik reed een constante wedstrijd, hield enige reserve over na ronde twee om vol door te gaan in ronde drie. Ik naderde tot op 20 seconden van mijn voorganger en dit gaf mij moed in de moeilijke stroken. Ik bolde over de streep met een tijd van 32'52 en eindigde daarmee op de twintigste plaats.
Het gebrek aan competitie, de wind hebben mij enkele plaatsen gekost maar ik hou een goed gevoel over aan deze wedstrijd en voel dat de conditie, lees het gebrek aan wedstrijden van vorig jaar duidelijk in de lift zit. Nog een beetje geduld maar langzaam zijn we uit het dal aan het kruipen.
Ik moest om 13U17 van start gaan en probeerde direct het goede tempo te zoeken. In de eerste strook met de wind mee haalde ik snelheden van 58 kilometer per uur. Strook 2 en 3 bleken echter de moeilijke stroken, nl wind schuin op kop en volledig op kop maakten de wedstrijd ontzettend zwaar. Ik haalde echter goede snelheden en reed na één ronde een gemiddelde van 45 km. Ik reed een constante wedstrijd, hield enige reserve over na ronde twee om vol door te gaan in ronde drie. Ik naderde tot op 20 seconden van mijn voorganger en dit gaf mij moed in de moeilijke stroken. Ik bolde over de streep met een tijd van 32'52 en eindigde daarmee op de twintigste plaats.
Het gebrek aan competitie, de wind hebben mij enkele plaatsen gekost maar ik hou een goed gevoel over aan deze wedstrijd en voel dat de conditie, lees het gebrek aan wedstrijden van vorig jaar duidelijk in de lift zit. Nog een beetje geduld maar langzaam zijn we uit het dal aan het kruipen.
1.12.B: St Kruis Brugge: " beter gevoel na week ziekte"
165 renners aan de start op woensdagnamiddag voor een kermiskoers. Vanaf de eerste ronde was er al actie en gingen een drietal renners aan de haal. Door mijn slechte startpositie duurde het een tweetal rondes voor ik helemaal vooraan in het peloton zat. De leiders liepen uit tot ongeveer een veertigtal seconden. Ik on mij gedurende de wedstrijd constant in de eerste vijftien renners van het peloton handhaven, wat mij wel een aangenaam gevoel gaf. Op een bepaald moment komen een er een 19 tal renners aan de leiding. Het peloton blijft jagen op dit groepje en we komen zelfs tot op 15 seconden terug maar dichter geraken wij niet. In de laatste ronde springt Kevin Deltombe weg uit de kopgroep en rijdt solo over de meet. Ikzelf moet mij de laatste twee ronden wat laten uitzakken in het peloton. Niet dat ik mij niet meer kon handhaven maar door het verlies van een contactlens is mijn gezichtsveld sterk verminderd. Ik neem dan ook geen risico's op valpartijen en bol als 81e over de meet. Conclusie van de dag: beter gevoel in de benen en meer dan tevreden, zeker na de ziekte van vorige week.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=458&datum=30/03/2016
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=458&datum=30/03/2016
1.12.B: Ichtegem: "90e plaats, meer valt er niet te zeggen, voorlopig"
De tweede wedstrijd van het seizoen en na vorige week stond ik met weinig motivatie aan de wedstrijd. Ook vandaag kunnen we kort zijn in het verslag. Het loopt voor geen meter, wat er aan de hand is weet ik niet maar bij de minste inspanning voel ik de energie uit mijn lichaam wegebben. Ik kan ondanks mijn wil om te koersen opnieuw geen vuist maken en moet ik mij beperken tot volgen van de groep. Daarvoor doen we niet aan wielrennen, enkel en alleen om mee te rijden. Ik bol als 90e over de finish, enerzijds blij dat ik de wedstrijd kan uitrijden maar vol vraagtekens over wat er aan de hand is.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=211&datum=20/03/2016
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=211&datum=20/03/2016
1.12.B: Haringe: "grootste ontgoocheling uit mijn wielercarriere"
Haringe, nog nooit gekoerst en eerste wedstrijd van het seizoen 2016. De start is chaotisch en na één ronde ligt de ganse groep uit elkaar in vijf groepen. De grootste groep is ongeveer 35 renners zat helemaal vooraan en nam al snel 1 minuut voorsprong. Ik voelde dat er iets mis was lichamelijk maar dacht dat dit normaal was bij mijn eerste wedstrijd. De kopgroep nam snel 2.30 minuten alvorens we ons konden organiseren. Mondjes maat kwamen we terug tot op 45 seconden. Bij het ingaan van de plaatselijke kleine rondes was de voorsprong gezakt tot 40 seconden maar plots ging bij mij het licht uit, kon geen poot meer vooruit. Ik moest dan ook de rol lossen en reed volledig gedisilluioneerd over de meet.
Vijf maand lang heb ik alles gedaan om mij op dit seizoen voor te bereiden. Er werden medische controles uitgevoerd na mijn triestig seizoen 2015 maar alles bleek normaal te zijn.
De ontgoocheling is groot nu blijkt dat mijn eerste wedstrijd een voortzetting is van het vorige seizoen. Wat is er aan de hand?
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=411&datum=13/03/2016
Vijf maand lang heb ik alles gedaan om mij op dit seizoen voor te bereiden. Er werden medische controles uitgevoerd na mijn triestig seizoen 2015 maar alles bleek normaal te zijn.
De ontgoocheling is groot nu blijkt dat mijn eerste wedstrijd een voortzetting is van het vorige seizoen. Wat is er aan de hand?
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=411&datum=13/03/2016
1.12.B: Deerlijk, Belgiek: afsluiter van het seizoen.
Laatste wedstrijd van het seizoen in Deerlijk. We hadden de dag voordien zeer lang moeten overwerken en de benen voelden alles behalve fris aan. 75 renners aan de start voor de afsluiter van het seizoen, en alle grote namen waren aanwezig. De wedstrijd bleef lang gesloten, enkele aanvallen ten spijt. Van cauwenberghe won de wedstrijd en wordt zo de zegekoning van dit seizoen. Ik kon nooit een vuist maken en moest op twee ronden van het einde de wedstrijd staken door de jury.
Einde van het seizoen
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1453&datum=11/10/2015
Einde van het seizoen
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1453&datum=11/10/2015
Interclub Ichtegem: "Materiaalpech zorgt voor vroege opgave"
Nog eens een interclub rijden was al geruime tijd gereden. Vorige jaar was ik hier in de aanval in Ichtegem en ik keek uit naar deze wedstrijd. We kunnen echter kort zijn over de wedstrijd. Materiaalpech zorgde ervoor dat ik al na één uur wedstrijd de remmen mocht dichttrekken. Mijn kabel van mijn versnellingsapparaat had het begeven en ik was niet meer in staat om te schakelen. Afstappen was de enige optie.....
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=257&datum=07/10/2015
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=257&datum=07/10/2015
Criterium Kuurne: "geef maar gas jongens"
In Kuurne pikten we eens een criterium mee. Weinig ervaring met dergelijke wedstrijden en dit was direct merkbaar. K. Boutte schoot er als een speer weg na de start en direct zat het vuur in de wedstrijd. Ik moest mij toch even herpakken na deze blitsstart maar voor ik het goed en wel wist waren er een vijftiental renners weg met een tiental seconden voor. Het duurde meer dan tien seconden alvorens wij die terug bijgevend hadden.
Na dit debacle zat ik verder goed in de wedstrijd. Op het einde van de race gingen een zestal man aan de haal. Ik miste de trein en spurtte mij naar een 22e plaats, meer zat er niet in met mijn spurterskwaliteiten. Positief was wel dat ik weer voel dat het de goede richting uitga en ik langzaam naar mijn oude peil aan het teruggroeien ben.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=320&datum=05/10/2015
Na dit debacle zat ik verder goed in de wedstrijd. Op het einde van de race gingen een zestal man aan de haal. Ik miste de trein en spurtte mij naar een 22e plaats, meer zat er niet in met mijn spurterskwaliteiten. Positief was wel dat ik weer voel dat het de goede richting uitga en ik langzaam naar mijn oude peil aan het teruggroeien ben.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=320&datum=05/10/2015
1.12.B: Varsenare: "home sweet home"
Thuiswedstrijd vandaag. Ik wide tonen dat ik terug aan de betere hand was en ging direct in de aanval. Mijn pogingen werden telkens gecounterd en na diverse pogingen moest ik mij toch even rustig houden. Ondertussen ging het spervuur aan aanvallen verder in in de 7e van 16 ronden gingen twee man aan de haal. Op dit moment had het peloton er blijkbaar geen erg in, niets was minder waar. Een renner Vancauwenberghe ging solo naar de meet en won oververdiend de wedstrijd. Het peloton naderde nog tot op tien seconden maar was eraan voor de moeite. In de laatste kilometer deed er zich nog een serieuze valpartij voor waardoor ik hard in de remmen moest. Mijn kansen op een mooie ereplaats waren daardoor verkeken en ik bolde rustig met D. Clarysse over de meet, blij dat we niet tegen de grond gegaan waren en aldus geen schade opgelopen hadden.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=394&datum=26/09/2015
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=394&datum=26/09/2015
1.12.B: Westkerke: " Heroptreden na drie weken"
Na drie weken kon ik nog eens een wedstrijdje rijden. We hadden de fiets even aan de kant moeten laten staan door ziekte maar na anderhalve week trainen wilden we nog wel eens een wedstrijd rijden in de herfstfase van het seizoen.
In de beginfase ging het razend snel door de aanwezigheid van toch wel enkele bekende namen maar ook door het feit dat ik het tempo van een wedstrijd een beetje verloren was. Daardoor zakte ik telkens te ver weg in het peloton en moest ik telkens de inspanning leveren om terug te komen op het moment dat de groep in stukken brak.
Na ongeveer vijf ronden rijden drie renners weg gevolgd door een nieuwe aanvalsgolf van een 12 tal renners. Ronden lang wordt er jacht gemaakt op de drie leiders en de kopgroep en achtervolgende groep smelten samen en nemen snel 55 seconden op het resterende peloton waar ik in vertoef.
Toch geven we de strijd niet op en na een kilometerlange achtervolging slagen we erin om op drie ronden van het einde tot op 15 seconden te naderen. In deze ronde maken we de aansluiting met de koplopers maar net voor de aansluiting slagen een tiental renners om het hazepad te kiezen onder impuls van G. Marchand.
Deze kopgroep blijft uit de greep van het peloton en neemt steeds meer afstand bij het ingaan van de laatste ronde. Ik heb veel werk verzet in de achtervolging op de kopgroep en het vet is van de soep. Mijn opdracht voor vandaag was geslaagd en ik moei mij dan ook niet meer in de spurt voor een niets betekende ereplaats. Ik bol dan ook rustig als 40e over de streep. Belangrijk is dat ik met een goed gevoel deze wedstrijd verlaat na een afwezigheid van ruim drie weken koers en beperkte trainingsintensiteit.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1475&datum=17/09/2015
In de beginfase ging het razend snel door de aanwezigheid van toch wel enkele bekende namen maar ook door het feit dat ik het tempo van een wedstrijd een beetje verloren was. Daardoor zakte ik telkens te ver weg in het peloton en moest ik telkens de inspanning leveren om terug te komen op het moment dat de groep in stukken brak.
Na ongeveer vijf ronden rijden drie renners weg gevolgd door een nieuwe aanvalsgolf van een 12 tal renners. Ronden lang wordt er jacht gemaakt op de drie leiders en de kopgroep en achtervolgende groep smelten samen en nemen snel 55 seconden op het resterende peloton waar ik in vertoef.
Toch geven we de strijd niet op en na een kilometerlange achtervolging slagen we erin om op drie ronden van het einde tot op 15 seconden te naderen. In deze ronde maken we de aansluiting met de koplopers maar net voor de aansluiting slagen een tiental renners om het hazepad te kiezen onder impuls van G. Marchand.
Deze kopgroep blijft uit de greep van het peloton en neemt steeds meer afstand bij het ingaan van de laatste ronde. Ik heb veel werk verzet in de achtervolging op de kopgroep en het vet is van de soep. Mijn opdracht voor vandaag was geslaagd en ik moei mij dan ook niet meer in de spurt voor een niets betekende ereplaats. Ik bol dan ook rustig als 40e over de streep. Belangrijk is dat ik met een goed gevoel deze wedstrijd verlaat na een afwezigheid van ruim drie weken koers en beperkte trainingsintensiteit.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1475&datum=17/09/2015
U23 Wedstrijd Kortrijk:
Drie ronden lang heeft de wedstrijd vandaag geduurd! We waren met 33 renners aan de start van deze U23 wedstrijd. In ronde één rijden we nog allemaal te samen. In ronde twee demarreert K. Deltombe en zes man gaan mee in zijn wiel. Ik zie het gebeuren maar voel opnieuw datzelfde wat ik nu al enkele weken voel, ik kan gewoon niet diep gaan en de inspanning leveren om mee te gaan. Met onmacht zie ik in ronde drie nog eens acht renners vertrekken maar ik moet mij beperken tot gewoon meerijden. De twee groepen komen samen in ronde vier en weg zijn ze. Ik rij met nog een tiental renners in de achtervolging maar al snel kijken we op een achterstand van meer dan één minuut.
Waar is de tijd dat ik meedeed vooraan? Ik hoop dat dit triestig seizoen snel voorbij is.........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=459&datum=23/08/2015
Waar is de tijd dat ik meedeed vooraan? Ik hoop dat dit triestig seizoen snel voorbij is.........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=459&datum=23/08/2015
Omloop van de Grensstreek: "andermaal pech, pech en nog eens pech! Om je fiets aan de kant te gooien"
Vandaag hernam ik de competitie na een rustperiode van veertiendagen door oververmoeidheid. Het deed deugd om na al de perikelen binnen de ploeg en de eigen gezondheidsproblemen opnieuw aan de start te staan van een grote wedstrijd. De aanwezigheid van de regen baarde mij wel de nodige zorgen en dit bleek al gegrond toen in het officieuze gedeelte van de wedstrijd Defreyne al tegen de grond ging en ik genoodzaakt was om voet aan grond te zetten.
Na de officiële start plaatste ik mij vooraan in het peloton om valpartijen te vermijden. Niets was echter minder waar, ik zat ongeveer in 25e positie toen er zich een valpartij voordeed en ik tussen de renners lag. Ik kon vrij snel mijn weg hervatten maar twee kilometer verder moest ik opnieuw van de fiets voor een lekke band. De ploegauto zat nog vooraan omdat ze ook Jesper teruggebracht hadden zodat ik snel zou kunnen wisselen van wiel. Maar stress bij de mecanicien zorgde ervoor dat ik ongelofelijk veel tijd verloor. Ik moest de achtervolging inzetten op het peloton en werd eerst door de ploegwagen dichter gebracht en later ook door een niet onbekende ploegleider weer tot in de staart van het peloton gebracht.
Eénmaal daar terug probeer ik zo snel mogelijk op te schuiven. Op dat moment nemen we een brug en gaan achteraan in het peloton opnieuw een heleboel renners liggen. Ik moet opnieuw voet aan grond zetten maar kan nergens door. Ik moet wachten en op het moment dat ik mijn weg kan verder zetten is het peloton al een stuk opgeschoven. De kloof is te groot en ik kan ook niet achter de ploegwagen terugkomen daar die te snel voorbij rijden. Ook de volgwagens konden het fietskerkhof niet voorbij geraken.
Einde verhaal al na 40 kilometer. Ik rij nog ongeveer twee uur verder om toch de nodige trainingskilometers in de benen te hebben.
Conclusie van de dag: blijkbaar zit al de pech en misérie in één jaar samengevat. Wat ik ook doe, niets zit mee voorlopig op geen enkel vlak. Je zou er je motivatie door verliezen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=684&datum=18/08/2015
Na de officiële start plaatste ik mij vooraan in het peloton om valpartijen te vermijden. Niets was echter minder waar, ik zat ongeveer in 25e positie toen er zich een valpartij voordeed en ik tussen de renners lag. Ik kon vrij snel mijn weg hervatten maar twee kilometer verder moest ik opnieuw van de fiets voor een lekke band. De ploegauto zat nog vooraan omdat ze ook Jesper teruggebracht hadden zodat ik snel zou kunnen wisselen van wiel. Maar stress bij de mecanicien zorgde ervoor dat ik ongelofelijk veel tijd verloor. Ik moest de achtervolging inzetten op het peloton en werd eerst door de ploegwagen dichter gebracht en later ook door een niet onbekende ploegleider weer tot in de staart van het peloton gebracht.
Eénmaal daar terug probeer ik zo snel mogelijk op te schuiven. Op dat moment nemen we een brug en gaan achteraan in het peloton opnieuw een heleboel renners liggen. Ik moet opnieuw voet aan grond zetten maar kan nergens door. Ik moet wachten en op het moment dat ik mijn weg kan verder zetten is het peloton al een stuk opgeschoven. De kloof is te groot en ik kan ook niet achter de ploegwagen terugkomen daar die te snel voorbij rijden. Ook de volgwagens konden het fietskerkhof niet voorbij geraken.
Einde verhaal al na 40 kilometer. Ik rij nog ongeveer twee uur verder om toch de nodige trainingskilometers in de benen te hebben.
Conclusie van de dag: blijkbaar zit al de pech en misérie in één jaar samengevat. Wat ik ook doe, niets zit mee voorlopig op geen enkel vlak. Je zou er je motivatie door verliezen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=684&datum=18/08/2015
Interclub Reningelst: " een complete catastrofe"
Na ongelofelijk veel perikelen binnen de ploeg en een hectische week was ik toch blij om nog eens in een interclub te mogen starten. Het was opnieuw lang geleden. Het plezier zou echter van heel korte duur zijn. Na drie ronden moest ik de rol lossen en ondanks al mijn inspanningen slaagde ik er niet in om het tempo van het peloton te volgen. Ik begreep er niets van maar geraakte geen poot vooruit.
In ronde vier mocht ik al de wedstrijd verlaten. Ik wist niet wat mij overkwam……….. S'avonds werd er direct een bloedanalyse uitgevoerd en de volgende dag wist ik al het verdict: "oververmoeidheid". Een bevestiging van datgene wat al gans het seizoen in de lucht ging, momenteel is de combinatie tussen mijn werk,training en rust niet in evenwicht waardoor ik niet in staat ben om mijn prestaties op een behoorlijk niveau te brengen. Rust is hier de enige oplossing, de welke dan ook zal gebeuren.
In ronde vier mocht ik al de wedstrijd verlaten. Ik wist niet wat mij overkwam……….. S'avonds werd er direct een bloedanalyse uitgevoerd en de volgende dag wist ik al het verdict: "oververmoeidheid". Een bevestiging van datgene wat al gans het seizoen in de lucht ging, momenteel is de combinatie tussen mijn werk,training en rust niet in evenwicht waardoor ik niet in staat ben om mijn prestaties op een behoorlijk niveau te brengen. Rust is hier de enige oplossing, de welke dan ook zal gebeuren.
Zedelgem: 1.12.B: "eerste solowedstrijd na rustperiode"
We waren vandaag terug in Zedelgem voor de aanvang van het tweede deel van het seizoen. Ik startte met een goed gevoel maar al snel bleek ik met een zeer eigenaardig fenomeen te zitten. De benen voelden zeer goed aan maar bij de minste inspanning had ik het gevoel dat ik niet diep kon gaan. Al na 200 meter reden een tiental renners weg en die zouden de rest van de wedstrijd bepalen. Voor mij opnieuw geen moment van positief gevoel. Ik kon mij enkel beperken tot volgen en reed dan ook als 44e over de eindmeet.
Deze week volgt nog een inspanningstest maar eerst een bloedonderzoek want volgens mij papa klopt er iets niet, de combinatie van twaalf uur shiften en de trainingsintensiteit zijn moeilijk combineerbaar en wijzen volgens hem op tekenen van oververmoeidheid. Kijken of dit klopt.........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1587&datum=21/07/2015
Deze week volgt nog een inspanningstest maar eerst een bloedonderzoek want volgens mij papa klopt er iets niet, de combinatie van twaalf uur shiften en de trainingsintensiteit zijn moeilijk combineerbaar en wijzen volgens hem op tekenen van oververmoeidheid. Kijken of dit klopt.........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1587&datum=21/07/2015
PLOEGENTIJDRIT BORLO : " voor het derde jaar op rij op plaats één!"
Ik was pas één week terug van een deugddoende vakantie en rustperiode, had net deze week mijn trainingen hervat en daar stond al de ploegentijdrit van Borlo op het programma. Ik wist dat het voor mij moeilijk zou worden om één van de dragers te worden van de ploeg doordat ik pas mijn trainingen hervat had en ik nu ook niet aan mijn sterkste seizoen ooit bezig ben.
Op zaterdag reisden we al af richting Borlo om het parcours nogmaals te verkennen en niets aan het toeval over te laten. Het was er snikheet en dan rendeer ik totaal niet. Mijn zelfvertrouwen en moraal kreeg al een flinke deuk. Op zondag echter was het weer totaal anders en bereiden we ons voor om de derde keer op rij de tijdrit te winnen.
We gingen er als een speer vandoor. De gaskraan werd direct vol opengedraaid en de ploeg draaide uitstekend rond. Ik kwam echter met een probleem te zitten, ik kon niet naar mijn elf schakelen of mijn ketting had de neiging om naast mijn blad te lopen. Dit betekende dat ik dus veel kleiner moest trappen dan mijn ploegmakkers. Ik nam in de eerste ronde de moeilijke stroken voor mijn rekening en bleef lang aan kop rijden. Bij het begin van de tweede ronde snelden mijn teammakkers me voorbij net voor een bocht, ik was enigszins verrast door dit manoeuvre en moest een gaatje laten. Door het feit dat ik een kleinere versnelling trapte, kreeg ik het gaatje niet meer dicht, al was het maar twee meter maar de wind op kop deed zijn deel en ik moest de ploeg laten rijden. Ik was daardoor zeer zwaar ontgoocheld en kon na het overschrijden van de finish niet echt direct genieten van onze overwinning. Al mijn ploegmakkers kwamen mijn troosten daar ik echt het hart ervan in was dat ik, als tijdrit specialist, de rol had moeten lossen, en ik het gevoel had te weinig voor de ploeg gedaan te hebben.
Eénmaal op het podium was ik toch wel blij om daar te staan op het hoogste schavotje. Opnieuw waren wij de beste en dit voor het derde jaar op rij.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=634&datum=12/07/2015
Op zaterdag reisden we al af richting Borlo om het parcours nogmaals te verkennen en niets aan het toeval over te laten. Het was er snikheet en dan rendeer ik totaal niet. Mijn zelfvertrouwen en moraal kreeg al een flinke deuk. Op zondag echter was het weer totaal anders en bereiden we ons voor om de derde keer op rij de tijdrit te winnen.
We gingen er als een speer vandoor. De gaskraan werd direct vol opengedraaid en de ploeg draaide uitstekend rond. Ik kwam echter met een probleem te zitten, ik kon niet naar mijn elf schakelen of mijn ketting had de neiging om naast mijn blad te lopen. Dit betekende dat ik dus veel kleiner moest trappen dan mijn ploegmakkers. Ik nam in de eerste ronde de moeilijke stroken voor mijn rekening en bleef lang aan kop rijden. Bij het begin van de tweede ronde snelden mijn teammakkers me voorbij net voor een bocht, ik was enigszins verrast door dit manoeuvre en moest een gaatje laten. Door het feit dat ik een kleinere versnelling trapte, kreeg ik het gaatje niet meer dicht, al was het maar twee meter maar de wind op kop deed zijn deel en ik moest de ploeg laten rijden. Ik was daardoor zeer zwaar ontgoocheld en kon na het overschrijden van de finish niet echt direct genieten van onze overwinning. Al mijn ploegmakkers kwamen mijn troosten daar ik echt het hart ervan in was dat ik, als tijdrit specialist, de rol had moeten lossen, en ik het gevoel had te weinig voor de ploeg gedaan te hebben.
Eénmaal op het podium was ik toch wel blij om daar te staan op het hoogste schavotje. Opnieuw waren wij de beste en dit voor het derde jaar op rij.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=634&datum=12/07/2015
Zedelgem: 1.12B: "Kapotte schoenplaat gooit meer dan roet in het eten"!
Na het criterium gisteren in Oudenburg was ik benieuwd hoe de benen gingen aanvoelen vandaag in Zedelgem. Onmiddellijk werd de beuk erin gegooid en na één ronde slaagden wij erin om met 14 renners het hazepad te kiezen. De samenwerking verliep uitstekend, op een paar renners na die nooit meewerken, en al snel namen wij een voorsprong van om en bij de 50 seconden op een peloton dat in twee groepen geschift was. Na anderhalf uur wedstrijd ging onze voorsprong het ene moment van vijftig seconden naar dertig, naar tien en dan terug naar vijftig. Het was continu vechten om onze voorsprong te behouden op de achtervolgende groep. Op een bepaald moment trekt Jan Logier het tempo de hoogte in, ik kom uit mijn zadel om in zij wiel mee te gaan maar ik kon mij niet rechtstellen. Mijn boutjes van mijn schoenplaat waren losgekomen en mijn schoenplaatje draaide in mijn kliksysteem. Ik was niet meer bij machte om recht te staan na elke bocht en werd genoodzaakt om de wedstrijd te verlaten. Jammer, want ik reed voor de tweede dag op rij mee met de kopgroep, had goede benen maar mijn materiaal liet mij vandaag in de steek.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1586&datum=14/06/2015
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1586&datum=14/06/2015
Criterium Oudenburg: 1.12.B: " meer dan lastig criteriumke"
We gingen voor het laatste koersweekend alvorens de "rustperiode" in een eerste luik richting Oudenburg voor het betwisten van een criterium. We kwamen met 34 renners aan de start op een parcours van twee kilometer lang en met een stevige bries op deze mooie zonnige zaterdagavond. Zoals verwacht wordt van bij de aanvang van de wedstrijd het tempo direct de hoogte ingetrokken en regent het aanvallen voor het binnenhalen van de premies. In ronde vijf ga ik met een vijftal metgezellen voor de eerste keer in de aanval. We houden het een ronde vol maar wegraken zit er momenteel nog niet in. In de spurten voor de premies moet ik moedeloos toezien want mijn sprintsnelheid is niet opgewassen tegen bepaalde premiejagers.
In ronde twaalf lopen we met een twaalftal renners eventjes uit. Ik reageer op een aanval van M. Willems en krijg nog tien metgezellen mee. We bouwen langzaam onze voorsprong uit. In de achtergrond proberen F. Toortelboom en S. Minne nog de aansluiting te vinden maar ze slagen daar niet in omdat het tempo in de kopgroep ontzettend hoog ligt. We bouwen onze voorsprong uit tot één minuut en dit blijft ronden lang zo, tot de achtervolgers de handdoek in de ring gooien in ronde 24. Op acht ronden van het einde plaatst M. Willems een verschroeiende demarrage (weet niet welk verzet die mens trapt). Wie niet direct in zijn wiel zit, is er aan voor de moeite, enkel K. Constant en Schoonacker kunnen volgen.
Ze bouwen een voorsprong op en niemand in onze groep lijkt nog geneigd om een tegenreactie te doen. In de laatste twee ronden wordt ook Constant eraf gereden en wint M. Willems met de vingers in de neus dit criterium. Ik bol als negende over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=228&datum=13/06/2015
In ronde twaalf lopen we met een twaalftal renners eventjes uit. Ik reageer op een aanval van M. Willems en krijg nog tien metgezellen mee. We bouwen langzaam onze voorsprong uit. In de achtergrond proberen F. Toortelboom en S. Minne nog de aansluiting te vinden maar ze slagen daar niet in omdat het tempo in de kopgroep ontzettend hoog ligt. We bouwen onze voorsprong uit tot één minuut en dit blijft ronden lang zo, tot de achtervolgers de handdoek in de ring gooien in ronde 24. Op acht ronden van het einde plaatst M. Willems een verschroeiende demarrage (weet niet welk verzet die mens trapt). Wie niet direct in zijn wiel zit, is er aan voor de moeite, enkel K. Constant en Schoonacker kunnen volgen.
Ze bouwen een voorsprong op en niemand in onze groep lijkt nog geneigd om een tegenreactie te doen. In de laatste twee ronden wordt ook Constant eraf gereden en wint M. Willems met de vingers in de neus dit criterium. Ik bol als negende over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=228&datum=13/06/2015
Interclub Zwevezele: " tevreden van mijn wedstrijd maar hongerklop nekt mijn prestatie"
Vandaag nam ik deel aan de interclubwedstrijd in Zwevezele. Door de gekende werkomstandigheden was het lang geleden dat ik nog eens mocht starten in een interclub. Het deed dan ook deugd om aan de start te staan. Van bij de aanvang van de wedstrijd nestelde ik mij vooraan in het peloton en probeerde daar verschillende malen een aanval op te zetten. Daar het parcours niet selectief genoeg was en de wind op de belangrijkste stroken telkens in de rug blies, slaagde het peloton telkens erin om terug te komen. In ronde 8 rijden er echter een dertigtal renners weg. Ik ben voor één keer niet attent en mis dan ook de trein. In de daaropvolgende ronden laat ik mij een beetje verrassen en kom ik in een derde groep te zitten. Ik demarreer uit die groep weg en rij in één ruk naar de tweede groep. Erop en erover denk ik en ik zet mijn inspanning door. Ik kom tot op 15 seconden van de leidersgroep maar krijg dan plots een "hongerklop". Door mijn positie en mijn inspanning ben ik vergeten van te eten en geraak ik zo niet tot bij de leiders. Ik moet mij noodgedwongen terug laten inlopen. Tegen dat ik min of meer wat herstelt ben van mijn dipje is de koers gereden en bol ik als 58e over de eindmeet. Domme fout, een vergetelheid die mij misschien wel een mooie plaats kost in deze interclub.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=958&datum=06/06/2015
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=958&datum=06/06/2015
Beselare: " lastige koers"
Wie Beselare kiest voor een wielerwedstrijd weet dat hij een ongelofelijke zware opdracht tegemoet gaat. Wind en elke ronde opnieuw een lange klim van ongeveer 1.5 km. We namen de start met 72 renners. Ondanks de Tryptique waren toch heel wat bekende namen aanwezig op deze kermiskoers.
Tevens kwamen ook vier renners uit Rwanda aan de start die al na twee ronden de wedstrijd mochten verlaten. Blijkbaar hadden die jongens de opdracht toch lichtjes onderschat.
In die tweede ronde gaan in twee schuitjes 12 renners ervan door. Ik probeer de aansluiting nog te vinden maar strand op ongeveer vier seconden van de kopgroep en kan de aansluiting niet maken. We houden echter met het peloton de kloof beperkt tot 45 seconden, komen dan eens terug tot op 20 seconden, vijftien en dan maken twee renners de sprong richting de kopgroep ,die op dat moment uiteen aan het vallen is. Ik heb een moeilijk moment wegens terugkerende rugklachten die mij woensdag jl de wedstrijd in Assebroek deden staken. Ik kan pas morgen een consult krijgen bij mijn osteopaat en moet dus rekening houden met het feit dat de rugklachten kunnen terugkeren. Ik bijt echter door en kan mij vlot in het peloton handhaven. In de laatste ronde springen nog een aantal renners weg uit mijn groep. Ik wacht tot op de eindspurt en ondanks mijn "schildpadspurtje" kan ik toch nog een sterke spurt uit mijn benen schudden. Ik bol als 22e over de streep. Voor het eerst dit seizoen had ik uitstekende benen maar was de rug de spelbreker. Toch keer ik terug naar huis met een positief gevoel
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=149&datum=25/05/2015
Tevens kwamen ook vier renners uit Rwanda aan de start die al na twee ronden de wedstrijd mochten verlaten. Blijkbaar hadden die jongens de opdracht toch lichtjes onderschat.
In die tweede ronde gaan in twee schuitjes 12 renners ervan door. Ik probeer de aansluiting nog te vinden maar strand op ongeveer vier seconden van de kopgroep en kan de aansluiting niet maken. We houden echter met het peloton de kloof beperkt tot 45 seconden, komen dan eens terug tot op 20 seconden, vijftien en dan maken twee renners de sprong richting de kopgroep ,die op dat moment uiteen aan het vallen is. Ik heb een moeilijk moment wegens terugkerende rugklachten die mij woensdag jl de wedstrijd in Assebroek deden staken. Ik kan pas morgen een consult krijgen bij mijn osteopaat en moet dus rekening houden met het feit dat de rugklachten kunnen terugkeren. Ik bijt echter door en kan mij vlot in het peloton handhaven. In de laatste ronde springen nog een aantal renners weg uit mijn groep. Ik wacht tot op de eindspurt en ondanks mijn "schildpadspurtje" kan ik toch nog een sterke spurt uit mijn benen schudden. Ik bol als 22e over de streep. Voor het eerst dit seizoen had ik uitstekende benen maar was de rug de spelbreker. Toch keer ik terug naar huis met een positief gevoel
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=149&datum=25/05/2015
Assebroek: 1.12.B: "rugklachten"
Midweekwedstrijd in Assebroek. Kunnen kort zijn in de samenvatting, na ongeveer 1 uur wedstrijd moeten afstappen wegen rugklachten. Boeken toe en terug naar huis.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1873&datum=20/05/2015
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1873&datum=20/05/2015
Aartrijke: 1.12.B: "opdracht trainer, rijden van bij aanvang van de wedstrijd perfect uitgevoerd. "
113 renners aan de start in Aartrijke voor de enige wielerwedstrijd in West Vlaanderen dit weekend. Ik kwam voor het eerst aan de start na mijn evaluatie van de eerste twee maanden van het seizoen met een andere bijgestuurde ingesteldheid. De verwachtingen die we hadden bij aanvang van het seizoen hebben we nu moeten bijsturen tot er zich een betere uurregeling qua werksituatie zich voordoet in de toekomst. De opdracht van mijn trainer was vandaag: aanvallen, meerijden van bij aanvang van de wedstrijd.
Deze opdracht werd dan ook direct uitgevoerd na de start van de wedstrijd. In de eerste dertien ronden van de negentien geplande ronden zat ik telkens mee vooraan in de wedstrijd, hetzij in de kopgroep, hetzij in de directe achtervolging op de kopgroep. Na eerst enkele klassieke schermutselingen rijden in ronde 8 tien renners weg. Ik zet samen met ploegmakker Marchand de achtervolging in met een achttal renners in ons kielzog. Meter per meter komen we dichter en ik rij in mijn ééntje het laatste gaatje met de tien koplopers dicht. We hebben een leidend peloton van ongeveer 20 renners en we nemen direct 35 seconden op het peloton.
We lijken de juiste vlucht te hebben tot plots in ronde 13 het peloton tot op tien seconden terugkomt, uit het niets, ondanks een strak tempo en goede samenwerking in de kopgroep. In ronde 13 komt er dan ook een algemene hergroepering. Ik heb net een serieuze inspanning geleverd en laat mij iets te ver in het peloton terugzakken om even te recupereren. In ronde 14 komt er echter een aanval van 5 renners die gans het peloton op een lint trekken. De vijf nemen een voorsprong en onder impuls van Marchand breekt het peloton en gaan een 15 tal renners in de tegenaanval. Ik zit op dat moment te ver en kan de kloof niet meer overbruggen, waardoor ik in het peloton moet achterblijven. Een inschattingsfout van mijn kant, had nooit mij zo ver mogen laten uitzakken.
De vijf leiders lijken op het einde van de wedstrijd gewonnen spel te hebben maar worden nog gegrepen in de laatste ronde. In de spurt wint K. Maene zijn thuiskoers.
Ik bol met het sterk uitgedunde peloton als 37e over de aankomstlijn.
Kan gezien de omstandigheden tevreden terugkijken op mijn wedstrijd, opdracht van mijn trainer uitgevoerd en op het einde van de wedstrijd nog goede benen, het was een tijdje geleden. Enkel jammer van mijn inschattingsfout, die kost mij toch wel een mooie eindplaats. Op naar de volgende wedstrijd woensdag in Assebroek.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1318&datum=16/05/2015
Deze opdracht werd dan ook direct uitgevoerd na de start van de wedstrijd. In de eerste dertien ronden van de negentien geplande ronden zat ik telkens mee vooraan in de wedstrijd, hetzij in de kopgroep, hetzij in de directe achtervolging op de kopgroep. Na eerst enkele klassieke schermutselingen rijden in ronde 8 tien renners weg. Ik zet samen met ploegmakker Marchand de achtervolging in met een achttal renners in ons kielzog. Meter per meter komen we dichter en ik rij in mijn ééntje het laatste gaatje met de tien koplopers dicht. We hebben een leidend peloton van ongeveer 20 renners en we nemen direct 35 seconden op het peloton.
We lijken de juiste vlucht te hebben tot plots in ronde 13 het peloton tot op tien seconden terugkomt, uit het niets, ondanks een strak tempo en goede samenwerking in de kopgroep. In ronde 13 komt er dan ook een algemene hergroepering. Ik heb net een serieuze inspanning geleverd en laat mij iets te ver in het peloton terugzakken om even te recupereren. In ronde 14 komt er echter een aanval van 5 renners die gans het peloton op een lint trekken. De vijf nemen een voorsprong en onder impuls van Marchand breekt het peloton en gaan een 15 tal renners in de tegenaanval. Ik zit op dat moment te ver en kan de kloof niet meer overbruggen, waardoor ik in het peloton moet achterblijven. Een inschattingsfout van mijn kant, had nooit mij zo ver mogen laten uitzakken.
De vijf leiders lijken op het einde van de wedstrijd gewonnen spel te hebben maar worden nog gegrepen in de laatste ronde. In de spurt wint K. Maene zijn thuiskoers.
Ik bol met het sterk uitgedunde peloton als 37e over de aankomstlijn.
Kan gezien de omstandigheden tevreden terugkijken op mijn wedstrijd, opdracht van mijn trainer uitgevoerd en op het einde van de wedstrijd nog goede benen, het was een tijdje geleden. Enkel jammer van mijn inschattingsfout, die kost mij toch wel een mooie eindplaats. Op naar de volgende wedstrijd woensdag in Assebroek.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1318&datum=16/05/2015
Ardooie:1.12.B: "trainingswedstrijd"
Na alweer een drukke werkweek gingen we vandaag richting Ardooie in plaats van richting Ardense Pijl. De bedoeling was simpel, wedstrijdkilometers maken om zodoende de moraal en de conditie terug de hoogte in de krijgen.
Na één ronde gaan er 14 renners aan de haal. Ondanks het feit dat wij als peloton niet stilzitten nemen de leiders binnen de kortste keren een voorsprong van om en bij de minuut. De wedstrijd was dan al gereden. Voor de rest niet veel meer te beleven in de wedstrijd. Achteraan gingen er een paar renners af en op het einde van de wedstrijd gingen nog een aantal renners weg uit het peloton waaronder mijn vriend K. Deltombe. Ik bleef echter in het peloton zitten omdat ik last had van vermoeide benen en ik niet over de limiet wilde gaan. Ik bolde dan ook als 44e over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1210&datum=10/05/2015
Na één ronde gaan er 14 renners aan de haal. Ondanks het feit dat wij als peloton niet stilzitten nemen de leiders binnen de kortste keren een voorsprong van om en bij de minuut. De wedstrijd was dan al gereden. Voor de rest niet veel meer te beleven in de wedstrijd. Achteraan gingen er een paar renners af en op het einde van de wedstrijd gingen nog een aantal renners weg uit het peloton waaronder mijn vriend K. Deltombe. Ik bleef echter in het peloton zitten omdat ik last had van vermoeide benen en ik niet over de limiet wilde gaan. Ik bolde dan ook als 44e over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1210&datum=10/05/2015
PK op de weg: Ruddervoorde: " valpartij voor mij, en gedaan was de wedstrijd"
Vandaag stond het PK op de dagschotel. Een wedstrijd die mij niet ligt maar toch moest ik vandaag iets bewijzen aan de ploeg. Ik startte dan ook op de eerste startrijen; na vier ronden echter stond ik al met één voet aan de grond. Een valpartij net voor mij neus zorgde er voor dat het peloton in stukken uiteenviel. Ik verzeilde in de achterste groep maar na een inspanning konden we toch terug de aansluiting maken. Er werd echter direct gedemarreerd met als gevolg dat we terug de rol moesten lossen. Ik reed dan ook tot het einde van ronde twaalf met een laatste groep van zestien renners mee tot wij verplicht werden om af te stappen. Alweer een wedstrijd om snel te vergeten......... echter de ene mens vergeet al vlugger dan de andere!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=989&datum=03/05/2015
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=989&datum=03/05/2015
Interclub in Affligem: tweede grote wedstrijd van het seizoen:
Ik kreeg deze week telefoon van mijn ploegleider dat ik ter vervanging moest aantreden in Affligem. Niet ideaal daar ik vrijdagnacht nog moest werken en zodoende niet echt gerecupereerd aan mijn tweede interclub van het jaar kwam. Affligem is al een wedstrijd die mij niet echt ligt maar toch hoopten we na de begunstigde resultaten van de afgelopen veertien dagen toch iets te laten zien.
Niets was minder waar, we kunnen kort zijn. Nooit in de wedstrijd geweest, gewoon meegereden in het peloton, slechte benen en na 130 kilometer was het vet van de soep. Het begon dan nog te regenen op het einde van de koers en ik moest de rol lossen om op één ronde van het einde uit de wedstrijd te verdwijnen.
Weinig plezier te beleven aan de wedstrijd en dan ook ontgoocheld en met laag moraal naar huis gereden.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=558&datum=26/04/2015
Niets was minder waar, we kunnen kort zijn. Nooit in de wedstrijd geweest, gewoon meegereden in het peloton, slechte benen en na 130 kilometer was het vet van de soep. Het begon dan nog te regenen op het einde van de koers en ik moest de rol lossen om op één ronde van het einde uit de wedstrijd te verdwijnen.
Weinig plezier te beleven aan de wedstrijd en dan ook ontgoocheld en met laag moraal naar huis gereden.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=558&datum=26/04/2015
De Haan: 1.12.B: " lekke achter tube in ronde vijf gooit roet in het eten"
Eventjes voor we aan de nachtdienst beginnen, gaan koersen in de achtertuin nl De Haan. 129 renners aan de start, niet echt weinig voor een normale doordeweekse dag. De eerste vier ronden verlopen gesloten, er zijn wel enkele aanvalspogingen maar door de aard van het parcours is ontsnappen hier vandaag geen sinecure, nl lange rechte weg waar je ver de ontsnapte renners zou kunnen zien rijden. Voor mij komt het echter zo ver niet, ik bevind mij steeds in de eerste vijftien renners van het peloton, de benen voelen goed aan maar mijn achter tube blijkbaar niet. In ronde vijf rij ik lek achteraan en mag ik een kruis maken over de wedstrijd! De wedstrijd zit er dan ook voor mij op na ongeveer 50 km rijden. Douchen en wegwezen is de boodschap, jammer maar helaas, dit is koersen en een lekke band hadden we dit jaar nog niet gehad!
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1302&datum=22/04/2015
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1302&datum=22/04/2015
Beselare: 1.12.B: " is me da een lastig koerske, piepedood op het einde na de inspanningen van gisteren in Laarne"
Beselare vandaag op het menu, 16 ronden met telkens een venijnige klim naar de aankomst toe, veel open vlakte en veel wind. Alle ingrediënten aanwezig voor opnieuw een pittige wedstrijd. Vraag was, hoe de benen gerecupereerd waren na de inspanning van gisteren. Reeds na drie ronden moest ik de eerste inspanning van de dag leveren. Een tiental renners hadden zich afgescheiden en namen een voorsprong van een 20 tal seconden. Ik reageerde en samen met nog een tweetal renners reden we het gaatje dicht. Er kwamen nog een aantal renners in ons kielzog aansluiten en weg was de kopgroep van 28 man. In de daaropvolgende ronden diepten we onze voorsprong uit ; ik verzette bergen werk en uiteindelijk bleef de kopgroep nog met 19 man over. De rest van het peloton was verslagen en keek rap op een achterstand aan van 1.30. Op vier ronden van het einde begon ik de inspanningen van gisteren te voelen en die van vandaag, en kon dan ook niet reageren toen op drie ronden van het einde drie renners aan de haal gingen. Blijkbaar hadden niet veel jongens zin om de achtervolging in te zetten. Ik wilde mij ook niet meer opofferen en voelde dat het beste eraf was. Op twee ronden van het einde kwamen nog twee renners uit de achtergrond aansluiten bij onze groep en scheurde de groep nog in twee groepen. Ikzelf was einde krachten en in de laatste kilometer kreeg ik nog een krampscheut waardoor ik niet in staat was om te reageren op een demarrage. Ik liet de boel dan ook maar lopen en eindigde als 20e in deze kei zware wedstrijd. Ik kan tevreden terugkijken op mijn weekend. De vorm is in stijgende lijn, enkel nog in de finale een paar procentjes winst boeken en het zit lekker. Op naar de volgende wedstrijd, we hebben ons terug getoond in het weekend.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=148&datum=19/04/2015
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=148&datum=19/04/2015
Laarne: 1.12.B: 18 April 2015: " Nog niet beloond voor de persoonlijke inspanning maar uitstekende ploegtactiek"
Eerste maal dit seizoen dat we in de provincie Oost-Vlaanderen gaan rijden wegens gebrek aan wedstrijden in onze eigen provincie. 176 renners aan de start en een mooi zonnig weertje maar toch heel wat wind die het grootste deel van de ronde schuin op kop zat. Attent meezitten van bij de aanvang van de wedstrijd was de boodschap dus. In ronde twee is het al van dat, we rijden met 18 renners weg uit het peloton die niet direct geneigd is om te reageren. We trekken samen door en een vijftal renners moet nog de rol lossen. Met dertien man zijn we vertrokken voor een ontsnapping die zou duren tot het einde van de koers. We bouwen gestaag onze voorsprong op om op twee ronden van het einde een voorsprong te hebben van 1 min 45 seconden. Ik zit mee in de kopgroep met ploegmakker Brian. Ik rij in functie van mijn ploegmakker en laat hem een paar beurten rusten zodanig dat hij in de finale voldoende punch zou hebben voor een eventuele eindspurt. Bij het ingaan van de laatste ronde rijden 7 renners weg, ik blijf zitten want mijn ploegmakker Brian is mee, de rest zit rond te kijken en de zeven zijn gaan vliegen. Zij spurten uiteindelijk voor de overwinning. Op 500 meter van de eindmeet plaats ik een demarrage aan de binnenkant, één van mijn metgezellen ziet mij manoeuver en gaat dan zeer onsportief de deur dicht doen waardoor ik bijna in de goot ten val kom. Proficiat aan die sukkel, hopelijk krijgt hij binnenkort van het zelfde laken een broek. Door dit manoeuver kom ik in laatste stelling de rechte lijn opgedraaid en zijn mijn kansen op mijn eerste top tien plaats van het seizoen gaan vliegen.
Ik kan echter terugkijken op een uitstekende wedstrijd, mee in de kopgroep, veel gewerkt in functie van mijn ploegmakker en jammerlijk genoeg geen top tien plaats door het toedoen van een sukkel die de naam "wielrenner" niet waard is!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=853&datum=18/04/2015
Ik kan echter terugkijken op een uitstekende wedstrijd, mee in de kopgroep, veel gewerkt in functie van mijn ploegmakker en jammerlijk genoeg geen top tien plaats door het toedoen van een sukkel die de naam "wielrenner" niet waard is!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=853&datum=18/04/2015
Ledegem: 1.12.B: 15 April 2015:
Lekker warm weer vandaag om te koersen, 136 renners aan de start en van bij de aanvang wordt de beuk erin gegooid. Alles wordt op een lint getrokken langs de fijne smalle wegen en zodoende zit de lont al direct in het vuur. In de eerste twee ronden ben ik al genoodzaakt om een gat dicht te rijden toen er een breuk viel in het peloton en ongeveer 30 renners leken weg te rijden. Ik laat dit niet gebeuren en trek het ganse peloton terug mee naar de dertig renners.
In ronde drie gaan er 12 renners vandoor en zit ik een beetje gevangen. Drie ploegmakkers zijn mee in de kopgroep; Ik besluit om de sprong niet te wagen naar de leiders omdat ik misschien een aantal renners meebreng en zo een gevaar kan betekenen. Ronden lang rijden we met een achterstand van dertig seconden maar ik ben ervan overtuigd dat dit de goede ontsnapping niet is, daar er nog veel "schoon volk" in het peloton aanwezig is. Op het moment dat de voorsprong oploopt naar 50 seconden, begin ik mij toch te bedenken. Maar in één ronde tijd brengt het peloton de voorsprong terug tot op 20 seconden. We dichten de kloof en ik doe terug mee in de debatten, laat mij meer dan opmerken in de wedstrijd en ga in de finale zelfs in de aanval met K.Deltombe. We worden terug bijgebeend en vier man gaan in de aanval, waaronder mijn ploegmakkers Bryan en Jesper. Ik zit gevangen en besluit om niet mee te werken in de achtervolging alhoewel we tot op amper tien seconden naderen, "ploegmentaliteit" noemt dat! Ik posteer mij achteraan omdat ik het gevoel heb dat onze groep naar de vier gaat grijpen. Mijn bedoeling is om dan een laatste jump te plaatsen maar zo ver komt het niet. Ze rijden het laatste gaatje niet meer dicht en we gaan naar een spurt voor plaats vijf. Ik besluit het wiel te nemen van de immer snelle Deltombe maar ik vergis mij, blijkbaar had Kevin nog niet zijn uitstekende vorm teruggevonden en moet ik toezien hoe wij in de spurt geen poot vooruit komen. Ik eindig dan ook als 22e.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1299&datum=15/04/2015
In ronde drie gaan er 12 renners vandoor en zit ik een beetje gevangen. Drie ploegmakkers zijn mee in de kopgroep; Ik besluit om de sprong niet te wagen naar de leiders omdat ik misschien een aantal renners meebreng en zo een gevaar kan betekenen. Ronden lang rijden we met een achterstand van dertig seconden maar ik ben ervan overtuigd dat dit de goede ontsnapping niet is, daar er nog veel "schoon volk" in het peloton aanwezig is. Op het moment dat de voorsprong oploopt naar 50 seconden, begin ik mij toch te bedenken. Maar in één ronde tijd brengt het peloton de voorsprong terug tot op 20 seconden. We dichten de kloof en ik doe terug mee in de debatten, laat mij meer dan opmerken in de wedstrijd en ga in de finale zelfs in de aanval met K.Deltombe. We worden terug bijgebeend en vier man gaan in de aanval, waaronder mijn ploegmakkers Bryan en Jesper. Ik zit gevangen en besluit om niet mee te werken in de achtervolging alhoewel we tot op amper tien seconden naderen, "ploegmentaliteit" noemt dat! Ik posteer mij achteraan omdat ik het gevoel heb dat onze groep naar de vier gaat grijpen. Mijn bedoeling is om dan een laatste jump te plaatsen maar zo ver komt het niet. Ze rijden het laatste gaatje niet meer dicht en we gaan naar een spurt voor plaats vijf. Ik besluit het wiel te nemen van de immer snelle Deltombe maar ik vergis mij, blijkbaar had Kevin nog niet zijn uitstekende vorm teruggevonden en moet ik toezien hoe wij in de spurt geen poot vooruit komen. Ik eindig dan ook als 22e.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1299&datum=15/04/2015
PK Tijdrijden: Ruddervoorde: 09 April 2015:
Slechts 28 beloften aan de start vandaag in West-Vlaanderen voor het PK tijdrijden. Blijkbaar weinig jongens die geïnteresseerd zijn in de strijd tegen de klok. Ik was zoals elk jaar terug enthousiast naar Ruddervoorde afgezakt omdat ik nu éénmaal van deze discipline hou, zonder mij echter specifiek te gaan voorbereiden op de wedstrijd.
Gezien de moeilijke maand maart om alles deftig te kunnen combineren hadden we dan ook weinig ambities. In normale omstandigheden zou ik mij toch moeten kunnen mengen voor een top tien plaats.
Ik startte behouden en na één ronde had ik reeds mijn voorganger bijgehaald maar toch bleek die ronde net te traag om een mooie ereplaats te kunnen pakken.
Bijna geen wind en dus voelt dit aan alsof je toch telkens tegenwind hebt. Ik bol over de meet in een tijd van 32 min 14 seconden en wordt derde in mijn reeks.
Uiteindelijk moet ik mij tevreden stellen met een 12e plaats, niet slecht maar ook niet goed gezien mijn status als tijdrijder. Ik keer dan ook met een gemengd gevoel naar huis en zal in de toekomst mij toch iets beter moeten voorbereiden op het tijdrijden. Vroeger kon ik het gewoon bolwerken op mijn talent van tijdrijder maar dit is echter verleden tijd. Ik krijg wel het gevoel dat binnen de wereld van beloften en elite zonder contract, de wereld van zg studeren, werken en koersen er toch enkele jongens zitten die de "titel" prof mogen dragen daar ze zeven dagen op zeven bezig zijn met hun hobby!
Het is momenteel twee maten en twee gewichten na één maand competitie……...
Toch een dikke proficiat aan Jan Logier met het behalen van de provinciale titel.
Uitslag:
Gezien de moeilijke maand maart om alles deftig te kunnen combineren hadden we dan ook weinig ambities. In normale omstandigheden zou ik mij toch moeten kunnen mengen voor een top tien plaats.
Ik startte behouden en na één ronde had ik reeds mijn voorganger bijgehaald maar toch bleek die ronde net te traag om een mooie ereplaats te kunnen pakken.
Bijna geen wind en dus voelt dit aan alsof je toch telkens tegenwind hebt. Ik bol over de meet in een tijd van 32 min 14 seconden en wordt derde in mijn reeks.
Uiteindelijk moet ik mij tevreden stellen met een 12e plaats, niet slecht maar ook niet goed gezien mijn status als tijdrijder. Ik keer dan ook met een gemengd gevoel naar huis en zal in de toekomst mij toch iets beter moeten voorbereiden op het tijdrijden. Vroeger kon ik het gewoon bolwerken op mijn talent van tijdrijder maar dit is echter verleden tijd. Ik krijg wel het gevoel dat binnen de wereld van beloften en elite zonder contract, de wereld van zg studeren, werken en koersen er toch enkele jongens zitten die de "titel" prof mogen dragen daar ze zeven dagen op zeven bezig zijn met hun hobby!
Het is momenteel twee maten en twee gewichten na één maand competitie……...
Toch een dikke proficiat aan Jan Logier met het behalen van de provinciale titel.
Uitslag:
Torhout-Wijnendale: 1.12.B: 29 Maart 2015: "wat een weer, te zot voor woorden, voor echte flandriens"p
Regen, wind, geen weer om een hond door te jagen maar toch stonden er vandaag 159 renners aan de start in Wijnendale voor een koers in apocalyptische weersomstandigheden. In ronde 1 werd al onmiddellijk gans het peloton in acht stukken verdeeld. Door de hevige wind was het bijna onmogelijk om op de fiets te blijven zitten. Links en rechts van mij vielen de renners gewoon van het fiets zonder dat er ook maar één renner in de buurt was of hinderde.
Na acht kilometer bij de afdaling van Aartrijke moet ik ook even in de remmen voor een manoeuver van een renner die even de controle over de fiets kwijt was. Daardoor verspeel ik een twintigtal plaatsen en verlies ik de voeling met de kop van het peloton waar ik mij in bevond. Net op dit moment komen we aan de helling richting Wijnendale en daar breekt het peloton ter hoogte van ongeveer de twintigste plaats. Deze renners vormen direct de kopgroep van de dag. Ik probeer er nog alleen naar toe te rijden, kom op ongeveer 30 meter maar door de hevige zijwind slaag ik er niet in om de aansluiting te krijgen. Ik waai terug in een tweede waaier met een renner of vijftien en we zetten de achtervolging in. Drie ronden proberen wij de aansluiting te krijgen. We naderen tot op vijftien seconden maar niemand lijkt geneigd om de laatste meters dicht te rijden. Ik probeer het andermaal alleen, tot tweemaal toe maar het is onbegonnen werk om alleen dit kloofje te dichten door de hevige wind. Tevens plaatst mijn ploegmakker Brian net vooraan in de kopgroep een demarrage waardoor de leidersgroep scheurt en negen renners het hazepad kiezen. Een bijkomende factor die het voor mij zeker onmogelijk maakt om de kloof te dichten.
Snel wordt de achterstand 50 seconden. Nog éénmaal probeer ik de motor binnen onze groep terug op gang te krijgen, door nogmaals alleen in de aanval te gaan maar de "spirit" was weg uit mijn groep. Ik ben genoodzaakt om met mijn groep naar het einde van de wedstrijd te rijden, de vogels zijn letterlijk gaan vliegen. In de kopgroep is het ook niet al koek en ei. Regelmatig vallen er renners weg en komt het afgescheurde deel van de kopgroep terug bij de leiders onder impuls van S.Minne.
In de voorlaatste ronde kiezen drie renners het hazepad, Farazijn, Maes en een nobele onbekende buitenlander. Ze nemen zeer snel 1 minuut op de rest en spurten voor de eindzege.
In de achtergrond en op ongeveer 2min 30 van de leiders springen in mijn groep in de voorlaatste ronde nog zes renners weg. Het beste is eraf bij mij en ik laat die rijden. Ik bol als 25e over de eindmeet op 4min 30 van de winnaar.
Eindelijk een wedstrijd waar ik het bewijs kreeg dat mijn conditie niet zo slecht is, maar dat ik geduldig verder moet werken. De omschakeling naar de combinatie werken/fietsen gaat moeilijker dan verwacht door de huidige omstandigheden maar er is nog geen reden tot paniek.
Uitslag:
Na acht kilometer bij de afdaling van Aartrijke moet ik ook even in de remmen voor een manoeuver van een renner die even de controle over de fiets kwijt was. Daardoor verspeel ik een twintigtal plaatsen en verlies ik de voeling met de kop van het peloton waar ik mij in bevond. Net op dit moment komen we aan de helling richting Wijnendale en daar breekt het peloton ter hoogte van ongeveer de twintigste plaats. Deze renners vormen direct de kopgroep van de dag. Ik probeer er nog alleen naar toe te rijden, kom op ongeveer 30 meter maar door de hevige zijwind slaag ik er niet in om de aansluiting te krijgen. Ik waai terug in een tweede waaier met een renner of vijftien en we zetten de achtervolging in. Drie ronden proberen wij de aansluiting te krijgen. We naderen tot op vijftien seconden maar niemand lijkt geneigd om de laatste meters dicht te rijden. Ik probeer het andermaal alleen, tot tweemaal toe maar het is onbegonnen werk om alleen dit kloofje te dichten door de hevige wind. Tevens plaatst mijn ploegmakker Brian net vooraan in de kopgroep een demarrage waardoor de leidersgroep scheurt en negen renners het hazepad kiezen. Een bijkomende factor die het voor mij zeker onmogelijk maakt om de kloof te dichten.
Snel wordt de achterstand 50 seconden. Nog éénmaal probeer ik de motor binnen onze groep terug op gang te krijgen, door nogmaals alleen in de aanval te gaan maar de "spirit" was weg uit mijn groep. Ik ben genoodzaakt om met mijn groep naar het einde van de wedstrijd te rijden, de vogels zijn letterlijk gaan vliegen. In de kopgroep is het ook niet al koek en ei. Regelmatig vallen er renners weg en komt het afgescheurde deel van de kopgroep terug bij de leiders onder impuls van S.Minne.
In de voorlaatste ronde kiezen drie renners het hazepad, Farazijn, Maes en een nobele onbekende buitenlander. Ze nemen zeer snel 1 minuut op de rest en spurten voor de eindzege.
In de achtergrond en op ongeveer 2min 30 van de leiders springen in mijn groep in de voorlaatste ronde nog zes renners weg. Het beste is eraf bij mij en ik laat die rijden. Ik bol als 25e over de eindmeet op 4min 30 van de winnaar.
Eindelijk een wedstrijd waar ik het bewijs kreeg dat mijn conditie niet zo slecht is, maar dat ik geduldig verder moet werken. De omschakeling naar de combinatie werken/fietsen gaat moeilijker dan verwacht door de huidige omstandigheden maar er is nog geen reden tot paniek.
Uitslag:
Moorslede: 1.12.B: 113.5 Km: 28 Maart 2015: "Pech, pech en nog eens pech"
Veel wind vandaag in Moorslede, ideaal dus voor een wedstrijd, voornamelijk als je van dit soort wedstrijden houdt; ik kan echter kort zijn in mijn samenvatting van de wedstrijd. Na twee ronden breekt de bout die mijn zadelpen op zijn hoogte moet houden af waardoor mijn zadel naar beneden glijdt. Einde wedstrijd. In de wedstrijd in Meulebeke had ik ook reeds last van een zakkend zadel, de bout werd vervangen en vandaag opnieuw prijs. Einde wedstrijd voor die goed en wel begonnen was. Blijkbaar heb ik een ploegfiets die op maandag gemaakt is!
We kunnen terug inpakken en naar huis vertrekken...................
Uitslag:
We kunnen terug inpakken en naar huis vertrekken...................
Uitslag:
Ichtegem: 1.12.B: 116 Km: 22 Maart 2015: "ONTGOOCHELD"
Hoe leuk ik het vrijdag vond in de Handzame Challenge, hoe minder leuk ik het vond in deze wedstrijd. We kwamen met 138 renners aan de start. Ik stond niet zo schitterend geplaatst aan de start en heb dit moeten bekopen gedurende de wedstrijd. Op het einde van ronde 1 gaan 11 man aan de haal waaronder Marchand, Verdoolaeghe, Allegaert, Deltombe........ Geen pannekoeken dus, ik zie het gevaar maar zit ingesloten en kan pas laattijdig reageren; dan is het kalf eigenlijk al verdronken. Ik probeer nog samen met Jesper Yserbyt om de kloof te dichten maar dit lukt niet. We worden terug opgeslorpt door het peloton en na twee ronden hebben de elf reeds een voorsprong van 35 seconden. Niemand in het peloton schijnt zich zorgen te maken maar de leiders lopen steeds maar verder weg. Op een bepaald moment hebben ze 1.30 voorsprong. Ik voel dat de benen niet schitterend zijn, niet gerecupereerd van de wedstrijd van vrijdag of de werksituatie van de eerste drie dagen van de week waar ik van s'morgens O4u moet opstaan om te gaan werken en pas om 20u s'avonds thuis kom. Ik weet het niet maar hoe verder de wedstrijd vordert hoe meer mijn moraal de diepte in tuimelt. Ik bol als 56e over de streep, en rij helemaal gedemotiveerd richting mijn ouders. Ik zie het niet meer zitten en kan mijn ontgoocheling niet onder stoelen of banken steken. Zo hard gewerkt gedurende de winter en momenteel loopt het niet zoals ik het zou willen dat het loopt.
ik moet nog tot eind maart telkens richitng Brussel gedurende de eerste drie dagen van de week, dagen van 15 uur werken!!! Dit leidt tot de huidige situatie...... hopelijk komt er voor mij vlug beterschap.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=251&datum=22/03/2015
ik moet nog tot eind maart telkens richitng Brussel gedurende de eerste drie dagen van de week, dagen van 15 uur werken!!! Dit leidt tot de huidige situatie...... hopelijk komt er voor mij vlug beterschap.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=251&datum=22/03/2015
HANDZAME CHALLENGE: Interclub 151 Km: 20 Maart 2015
Door gewijzigde werkomstandigheden kon ik mij toch vrijmaken voor de Handzame Challenge, mijn eerste interclub van het seizoen. Nadat ik vorig jaar door studies bijna geen enkele interclub kon rijden, deed het deugd om terug deel te mogen nemen aan de' "grote" koersen. Het was koud maar weinig wind, iets waar ik nu net op gerekend had gezien wind en waaierkoersen mij wel liggen. We gingen van start aan het Klein Strand in Jabbeke op amper drie kilometer van mijn woonplaats. We reden zelfs even via de Westernieuwweg op amper 100 meter van mijn ouderlijk huis. Het was duidelijk dat dit een gesloten wedstrijd zou worden;
Eénmaal we door Oudenburg reden, werd het tijd voor wat actie. Ik plaatste de eerste demarrage van de dag. Kevin sprong mee in mijn wiel en samen gingen we er vandoor. We onderhielden het tempo en zo vormden wij één van de zeldzame ontsnappingen van de dag. Door de kleinere gestalte van Kevin was het voor mij niet zo evident om mij weg te stoppen en zo de weinige wind die er was te omzeilen. Onze ontsnapping duurde tot in Middelkerke, een goede 20 km. We werden terug ingerekend door het peloton daar verder rijden met twee man niet echt veel meer zou opbrengen.
De wedstrijd bleef gesloten tot in de plaatselijke ronden. Toen ontsnapte op twee ronden van het einde een tiental renners. Ik zat iets te ver om te reageren, en de vogels waren gaan vliegen. Ze namen dertig seconden en bij het ingaan van de laatste ronde wist ik dat ze uit de greep van het peloton zouden blijven. De nervositeit in het peloton nam toe, de spurters begonnen hun stellingen in te nemen. Het moment voor mij om mij rustig te laten uitzakken om ongevallen te vermijden. In de laatste kilometers gingen nog een aantal renners zwaar tegen het asfalt. Ik haalde gelukkig zonder kleerscheuren het einde van de wedstrijd en bolde als 120e over de meet. Ik was tevreden over mijn eerste interclub sedert lange tijd, voelde dat de conditie, ondanks het feit dat ik pas mijn tweede wedstrijd reed, uitstekend is en dat de winter opnieuw gerendeerd heeft. Het resultaat, ja daar kunnen we mee leven.......... realisme heeft in mijn leven de bovenhand genomen op dromen van......... De mooie resultaten zullen misschien nog komen dit jaar.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=523&datum=20/03/2015
Eénmaal we door Oudenburg reden, werd het tijd voor wat actie. Ik plaatste de eerste demarrage van de dag. Kevin sprong mee in mijn wiel en samen gingen we er vandoor. We onderhielden het tempo en zo vormden wij één van de zeldzame ontsnappingen van de dag. Door de kleinere gestalte van Kevin was het voor mij niet zo evident om mij weg te stoppen en zo de weinige wind die er was te omzeilen. Onze ontsnapping duurde tot in Middelkerke, een goede 20 km. We werden terug ingerekend door het peloton daar verder rijden met twee man niet echt veel meer zou opbrengen.
De wedstrijd bleef gesloten tot in de plaatselijke ronden. Toen ontsnapte op twee ronden van het einde een tiental renners. Ik zat iets te ver om te reageren, en de vogels waren gaan vliegen. Ze namen dertig seconden en bij het ingaan van de laatste ronde wist ik dat ze uit de greep van het peloton zouden blijven. De nervositeit in het peloton nam toe, de spurters begonnen hun stellingen in te nemen. Het moment voor mij om mij rustig te laten uitzakken om ongevallen te vermijden. In de laatste kilometers gingen nog een aantal renners zwaar tegen het asfalt. Ik haalde gelukkig zonder kleerscheuren het einde van de wedstrijd en bolde als 120e over de meet. Ik was tevreden over mijn eerste interclub sedert lange tijd, voelde dat de conditie, ondanks het feit dat ik pas mijn tweede wedstrijd reed, uitstekend is en dat de winter opnieuw gerendeerd heeft. Het resultaat, ja daar kunnen we mee leven.......... realisme heeft in mijn leven de bovenhand genomen op dromen van......... De mooie resultaten zullen misschien nog komen dit jaar.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=523&datum=20/03/2015
MEULEBEKE: 1.12B: 116.5 KM: 14 Maart 2015: "Seizoensbegin start met valse noot!!!!"
Zondag teruggekomen uit Mallorca na een uitstekende stage in prachtig weer was de drang groot om dit weekend, een week vroeger dan gepland, te koersen.
Dit idee stuitte op nogal wat verzet van mijn vader, daar ik op vrijdagnacht moest werken en een shift van 12 uur moest draaien. Ik dacht dat, gezien mijn jeugdige leeftijd, het zou moeten lukken en dat ik geen hinder zou ondervinden van te weinig slaap. Na een nachtrust van 4.5 uur reed ik met veel verwachtingen richting Meulebeke.
Ik moest echter al voor de start vaststellen dat te weinig slaap en geen optimale voorbereiding toch zo zijn nadelen had. Ik kreeg het echt niet warm en besloot daarom maar om met beenbeschermers aan de start te komen.
Na twee ronden wist ik al dat ik de verkeerde beslssing genomen had om te komen koersen. Ik geraakte geen poot vooruit in deze waaierkoers en zat al snel achteraan in het peloton. Hoe verder ik naar achteren zakte, hoe donker de onweerswolken op het gezicht van mijn vader werden. Na acht ronden namen we de bocht na de finish en daar tikte een renner mijn achterwiel aan waardoor er een "slag" in mijn wiel zat en die zodanig sleepte dat ik noodgedwongen de wedstrijd moest staken. Ook dat nog.........
Conclusie van de dag was dat het geen zin heeft om wedstrijden te gaan betwisten als je de nacht voordien gewerkt heb. Het enige resultaat dat je daarmee bekomt, is dat je afgaat als een gieter........
Ik zal moeten leren om mijn planning te herorienteren. Ik moet beter leren plannen want de combinatie werken en koersen is totaal anders dan naar school gaan en koersen. Ik zal moeten leren geduld hebben op de momenten dat ik door werkomstandigheden en aanbod weinig koersen kan rijden. Beter één uitstekende wedstrijd rijden dan wedstrijden te rijden waar je niet topfit (lees nachtrust tekort) aan de start kom!
Ik moet opnieuw toegeven dat mijn vader eens te meer gelijk had........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1069&datum=14/03/2015
Dit idee stuitte op nogal wat verzet van mijn vader, daar ik op vrijdagnacht moest werken en een shift van 12 uur moest draaien. Ik dacht dat, gezien mijn jeugdige leeftijd, het zou moeten lukken en dat ik geen hinder zou ondervinden van te weinig slaap. Na een nachtrust van 4.5 uur reed ik met veel verwachtingen richting Meulebeke.
Ik moest echter al voor de start vaststellen dat te weinig slaap en geen optimale voorbereiding toch zo zijn nadelen had. Ik kreeg het echt niet warm en besloot daarom maar om met beenbeschermers aan de start te komen.
Na twee ronden wist ik al dat ik de verkeerde beslssing genomen had om te komen koersen. Ik geraakte geen poot vooruit in deze waaierkoers en zat al snel achteraan in het peloton. Hoe verder ik naar achteren zakte, hoe donker de onweerswolken op het gezicht van mijn vader werden. Na acht ronden namen we de bocht na de finish en daar tikte een renner mijn achterwiel aan waardoor er een "slag" in mijn wiel zat en die zodanig sleepte dat ik noodgedwongen de wedstrijd moest staken. Ook dat nog.........
Conclusie van de dag was dat het geen zin heeft om wedstrijden te gaan betwisten als je de nacht voordien gewerkt heb. Het enige resultaat dat je daarmee bekomt, is dat je afgaat als een gieter........
Ik zal moeten leren om mijn planning te herorienteren. Ik moet beter leren plannen want de combinatie werken en koersen is totaal anders dan naar school gaan en koersen. Ik zal moeten leren geduld hebben op de momenten dat ik door werkomstandigheden en aanbod weinig koersen kan rijden. Beter één uitstekende wedstrijd rijden dan wedstrijden te rijden waar je niet topfit (lees nachtrust tekort) aan de start kom!
Ik moet opnieuw toegeven dat mijn vader eens te meer gelijk had........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1069&datum=14/03/2015
22 Februari 2015: CLUKAMPIOENSCHAP 2015:
22 Februari 2015. Het clubkampioenschap stond op het programma. Eigenlijk niets meer dan een kleine test in wedstrijdverband om te kijken hoe ver we stonden met de conditie in de nieuwe wereld voor mij waar de combinatie tussen full time werken en trainen moet gecombineerd worden. Voor andere jongens was de test belangrijker in functie van het eerste koersweekend en de wedstrijd Gent-Staden. Voor anderen was de spanning aanwezig daar zij de stap zetten van juniores naar beloften.
Ikzelf startte ook wel met lichte ambities.
Zoals steeds in een criterium over 70 km werd er als de bliksem gestart en volgde de ene demarrage de andere op. Het was even aanpassen aan het ritme van de koers maar we konden toch snel ons ritme vinden. Na een aantal pogingen gingen 4 man aan de haal. Ik zag het gevaar en reed voor de eerste maal aan kop van het peloton het gaatje dicht. Positief gevoel bij mezelf daar ik vlot het eerste probleem van de dag kon oplossen. Halfweg koers gaan opnieuw vier man aan de haal, ik moet mij even naar voor werken in het peloton en ga dan resoluut alleen in de tegenaanval met op een vijftal seconden achter mij een groepje renners. We kunnen de kloof dichten en gaan er vandoor met een 18 tal renners. Op twee ronden tijd is de rest verslagen en zijn we definitief weg. De groep wordt nogmaals gesplitst en op een zevental ronden van het einde geraken we met 9 man voorop. In plaats van gewoon rond te draaien en door te rijden, wordt er in de laatste drie ronden getwijfeld, blijkbaar is de titel van clubkampioen voor sommige collega's toch belangrijk. In de laatste ronde komen nog een viertal renners terug aansluiten en wordt er uiteindelijk gespurt voor de zege. Jochen Deweert kan zich in de laatste twee honderd meter nog loswerken en wordt de clubkampioen 2015. Ik moei mij naar gewoonte niet in de spurt en bol als 11e over de meet achteraan in de groep. Ik kijk tevreden terug op deze korte test, alhoewel ik niet gelukkig ben met met het feit dat we in de laatste ronde nog vier renners laten terugkomen. Ik mis daardoor mij vooropgestelde top 10 plaats. Groot is mijn verwondering als ik s'avonds de uitslag bekijk op wielerbond Vlaanderen. Blijkbaar zijn de verantwoordelijke van de wielerbond nog niet uit hun winterslaap ontwaakt. Ik wordt als 11e gerangschikt op 35 seconden van de winnaar, terwijl ik gewoon met de groep achtervolgers op 5 seconden over de meet gereden ben!!!! Goed wakker aan de meet moet ik zeggen.
We vertrekken zondag 1 Maart richting Mallorca voor een weekje stage. Hopelijk valt het weer iets beter mee dan de stage in Benidorm zodanig dat we in zonnige omstandigheden kunnen verder werken aan de basisconditie.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1065&datum=22/02/2015
Ikzelf startte ook wel met lichte ambities.
Zoals steeds in een criterium over 70 km werd er als de bliksem gestart en volgde de ene demarrage de andere op. Het was even aanpassen aan het ritme van de koers maar we konden toch snel ons ritme vinden. Na een aantal pogingen gingen 4 man aan de haal. Ik zag het gevaar en reed voor de eerste maal aan kop van het peloton het gaatje dicht. Positief gevoel bij mezelf daar ik vlot het eerste probleem van de dag kon oplossen. Halfweg koers gaan opnieuw vier man aan de haal, ik moet mij even naar voor werken in het peloton en ga dan resoluut alleen in de tegenaanval met op een vijftal seconden achter mij een groepje renners. We kunnen de kloof dichten en gaan er vandoor met een 18 tal renners. Op twee ronden tijd is de rest verslagen en zijn we definitief weg. De groep wordt nogmaals gesplitst en op een zevental ronden van het einde geraken we met 9 man voorop. In plaats van gewoon rond te draaien en door te rijden, wordt er in de laatste drie ronden getwijfeld, blijkbaar is de titel van clubkampioen voor sommige collega's toch belangrijk. In de laatste ronde komen nog een viertal renners terug aansluiten en wordt er uiteindelijk gespurt voor de zege. Jochen Deweert kan zich in de laatste twee honderd meter nog loswerken en wordt de clubkampioen 2015. Ik moei mij naar gewoonte niet in de spurt en bol als 11e over de meet achteraan in de groep. Ik kijk tevreden terug op deze korte test, alhoewel ik niet gelukkig ben met met het feit dat we in de laatste ronde nog vier renners laten terugkomen. Ik mis daardoor mij vooropgestelde top 10 plaats. Groot is mijn verwondering als ik s'avonds de uitslag bekijk op wielerbond Vlaanderen. Blijkbaar zijn de verantwoordelijke van de wielerbond nog niet uit hun winterslaap ontwaakt. Ik wordt als 11e gerangschikt op 35 seconden van de winnaar, terwijl ik gewoon met de groep achtervolgers op 5 seconden over de meet gereden ben!!!! Goed wakker aan de meet moet ik zeggen.
We vertrekken zondag 1 Maart richting Mallorca voor een weekje stage. Hopelijk valt het weer iets beter mee dan de stage in Benidorm zodanig dat we in zonnige omstandigheden kunnen verder werken aan de basisconditie.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1065&datum=22/02/2015
Kortrijk: U23: 24 Augustus 2014: 112 KM:
Normaal nog drie wedstrijden en mijn seizoen zit erop. September wordt eindexamen maand en dan stoppen we even met de koersactiviteiten. De wedstrijd begon rustig maar in ronde 2 moest ik al van de fiets. Mijn rem achteraan werkte niet volledig mee en sleepte tegen mijn achterwiel. Ik moest dus even achtervolgen maar op het einde van ronde 2 sloot ik terug aan in het peloton. We gingen direct vooraan postvatten en éénmaal daar konden we meewippen in een ontsnapping met vijf renners. Drie teammakkers en een renner van Geldhof. We nemen snel 35 seconden voorsprong maar geraken niet uit het vizier van het peloton. We blijven van in ronde drie tot op het einde van ronde 11 voorop. Net voor het ingaan van ronde twaalf worden we ingelopen. Er ontsnappen direct zeven renners, ik ga direct met twee andere renners in de reactie maar met tien renners slagen we er niet in om weg te blijven. Alles komt terug samen op het einde van de twaalfde ronde. Het lijkt op een massaspurt uit te draaien maar in de laatste kilometer slagen er nog vier renners om even voor het peloton te gaan rijden. Aneca wint de spurt; ik bol als 40e over de meet. Sterke wedstrijd gereden maar geen loon naar werken.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2844&datum=24/08/2014
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2844&datum=24/08/2014
Langenmark Madonna: 1.12.B: 17 Augustus 2014: 114 Km:
Augustusweer vandaag in Langenmark. Bij de aanvang van de wedstrijd viel het water met bakken uit de hemel en na een drietal ronden, toen de regen gestopt was, blies de wind keihard zodanig dat dit een enorm lastige wedstrijd werd. In ronde twee probeer ik na het missen van een premiespurtje door te trekken met de bedoeling om een aantal renners mee te krijgen. Niemand heeft echter zin in een vroeg avontuur en na een viertal kilometer solo gereden te hebben staak ik dan ook mijn aanvalspoging.
Het duurt lang tegen dat de koers openbreekt, mede door de strakke wind is niemand geneigd om snel in de aanval te gaan. Het is pas in de achtste van vijftien ronden dat er enige beweging in het peloton komt. Dit is dan ook het signaal om achteraan de deur open te zetten. In een drietal ronden gaat zo de helft van het deelnemersveld uit de wedstrijd door de hevige wind. In ronde elf zitten er nog 24 renners in koers. Net op het moment dat het wat rustig wordt, ontsnappen drie renners. Zij nemen snel 30 seconden en ik probeer nog met een aantal renners de kloof te dichten maar dit lukt echter niet. Op drie ronden van het einde gaan nog twee renners in de tegenaanval. Bij het ingaan van de laatste ronde gaan nog eens vijf renners in de tegenaanval, maar ik zit door mijn beste krachten heen en kan niet aanpikken.
Geldhof wint de wedstrijd en ik wordt 14e in een spurtje met een sterk uitgedund peleton. Slechts 20 renners beeindigen de wedstrijd. Dit zegt veel over de zware weersomstandigheden waarin we vandaag moesten koersen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=346&datum=17/08/2014
Het duurt lang tegen dat de koers openbreekt, mede door de strakke wind is niemand geneigd om snel in de aanval te gaan. Het is pas in de achtste van vijftien ronden dat er enige beweging in het peloton komt. Dit is dan ook het signaal om achteraan de deur open te zetten. In een drietal ronden gaat zo de helft van het deelnemersveld uit de wedstrijd door de hevige wind. In ronde elf zitten er nog 24 renners in koers. Net op het moment dat het wat rustig wordt, ontsnappen drie renners. Zij nemen snel 30 seconden en ik probeer nog met een aantal renners de kloof te dichten maar dit lukt echter niet. Op drie ronden van het einde gaan nog twee renners in de tegenaanval. Bij het ingaan van de laatste ronde gaan nog eens vijf renners in de tegenaanval, maar ik zit door mijn beste krachten heen en kan niet aanpikken.
Geldhof wint de wedstrijd en ik wordt 14e in een spurtje met een sterk uitgedund peleton. Slechts 20 renners beeindigen de wedstrijd. Dit zegt veel over de zware weersomstandigheden waarin we vandaag moesten koersen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=346&datum=17/08/2014
Beernem: 1.12.B: 13 Augustus 2014:112 Km: " Waar Calleeuw start, rij je voor plaats twee"
Nu de letsels van de valpartij in Kraainem geheeld waren, gingen we voor de eerste maal dit jaar tijdens de week gaan koersen. 124 renners aan de start op een parcours waar slechts drie bochten in voorkwamen, dan weet je dat wegrijden moeilijk wordt. Dit was ook het scenario van de wedstrijd. Alles bleef gesloten tot in de zevende ronde 10 renners het hazepad kiezen. Ze nemen een voorsprong tot 40 seconden maar een jagend peloton kan de kloof dichten tot 20 seconden op drie ronden van het einde. Dan slagen 12 renners om de kloof met de tien te dichten. Ik mis de juiste trein en moet de wedstrijd in het peloton uitrijden. In de laatste ronde hebben we 22 leiders die spurten om de eindzege. Voorin bevindt zich eveneens J. Calleeuw en dan weet je het wel, hij wint de wedstrijd. In de aanloop naar de zege komen nog twee renners van de kopgroep ten val.
Zoals steeds dit jaar hou ik mij gedeinsd in het peloton die als een gek richting aankomst spurt voor plaats 23 en verder. Ik laat mij rustig uitbollen en loop achteraan in het peloton binnen op plaats 91. De benen voelden goed aan, rekening houdende met het feit dat ik de nacht voordien gewerkt had en o woensdag door omstandigheden maar weinig heb kunnen slapen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=206&datum=13/08/2014
Zoals steeds dit jaar hou ik mij gedeinsd in het peloton die als een gek richting aankomst spurt voor plaats 23 en verder. Ik laat mij rustig uitbollen en loop achteraan in het peloton binnen op plaats 91. De benen voelden goed aan, rekening houdende met het feit dat ik de nacht voordien gewerkt had en o woensdag door omstandigheden maar weinig heb kunnen slapen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=206&datum=13/08/2014
Kraainem: 03 Augustus 2014: 147 km: Onweer bepaalt resultaat en Willems Veranda renner verantwoordelijk voor mijn val (gooien met drinkbus!)
Kraainem was nog eens een interclub de welke ik voor geselecteerd was. We stonden dan ook met enige ambitie aan de start na de goed verlopen interclub van Ichtegem. Ik posteer mij constant vooraan in het peloton in de aanvangsfase en ga tot halfweg wedstrijd eigenlijk niet uit de eerste gelederen van het peloton. Er zijn enkele schermutselingen maar niet echt iemand geraakt weg in de eerste vijf ronden van tien.
Tot plots het weer volledig omslaat en Kraainem getroffen wordt door een onweer. Het water valt met bakken uit de hemel, koersen wordt onmogelijk daar er zeker vijf centimeter water op de weg staat. In die chaos rijden een negental renners weg. Ik zie die nooit wegrijden doordat we ons tenvolle moesten concentreren op het niet wegglijden op het waterglad wegdek. De koersdirectie had hier moeten ingrijpen en de wedstrijd neutraliseren maar dit gebeurde niet. Het blijft drie ronden zeer gevaarlijk om te rijden maar het onweer trekt voorbij en op twee ronden van het einde (28 km) kan er weer gekoerst worden. Ik begeef mij terug naar de voorste gelederen van het peloton, dat op dit moment nog uit een 50 tal renners bestond. Heel wat renners hadden de strijd gestaakt of waren ten val gekomen.
Op een bepaald moment wordt er gedemarreerd in het peloton in de hoop om een kloof te creeren en het peloton in stukken te trekken. Ik zit vooraan in het peloton en roep naar een renner voor mij om het gaatje op twee renners dicht te rijden. Die renner draait zich om een gooit een drinkbus in mijn richting. In de reactie om de drinkbus te ontwijken en het raken van mijn stuur door de drinkbus, glijdt mijn voorwiel weg en ga ik aan hoge snelheid tegen de grond. Gelukkig voor mij ligt het nat en glij ik over het wegdek. Resultaat: opgave en schaafwonden thv mijn arm, heup en scheenbeen links. Materiaalschade: gescheurde kleren, kapotte schoen en overtrekken en een beschadigde shifter en stuurlint.
Na de koers gaat mijn ploegleiding direct klacht gaan indienen tegen de renner van Willems Veranda CC die de drinkbus in mijn richting gooide.
Schandalig!!!!
Als dit allemaal getolereerd wordt, dat renners in frustratie drinkbussen beginnen te gooien, waar gaan we dan naar toe!
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2804&datum=03/08/2014
Tot plots het weer volledig omslaat en Kraainem getroffen wordt door een onweer. Het water valt met bakken uit de hemel, koersen wordt onmogelijk daar er zeker vijf centimeter water op de weg staat. In die chaos rijden een negental renners weg. Ik zie die nooit wegrijden doordat we ons tenvolle moesten concentreren op het niet wegglijden op het waterglad wegdek. De koersdirectie had hier moeten ingrijpen en de wedstrijd neutraliseren maar dit gebeurde niet. Het blijft drie ronden zeer gevaarlijk om te rijden maar het onweer trekt voorbij en op twee ronden van het einde (28 km) kan er weer gekoerst worden. Ik begeef mij terug naar de voorste gelederen van het peloton, dat op dit moment nog uit een 50 tal renners bestond. Heel wat renners hadden de strijd gestaakt of waren ten val gekomen.
Op een bepaald moment wordt er gedemarreerd in het peloton in de hoop om een kloof te creeren en het peloton in stukken te trekken. Ik zit vooraan in het peloton en roep naar een renner voor mij om het gaatje op twee renners dicht te rijden. Die renner draait zich om een gooit een drinkbus in mijn richting. In de reactie om de drinkbus te ontwijken en het raken van mijn stuur door de drinkbus, glijdt mijn voorwiel weg en ga ik aan hoge snelheid tegen de grond. Gelukkig voor mij ligt het nat en glij ik over het wegdek. Resultaat: opgave en schaafwonden thv mijn arm, heup en scheenbeen links. Materiaalschade: gescheurde kleren, kapotte schoen en overtrekken en een beschadigde shifter en stuurlint.
Na de koers gaat mijn ploegleiding direct klacht gaan indienen tegen de renner van Willems Veranda CC die de drinkbus in mijn richting gooide.
Schandalig!!!!
Als dit allemaal getolereerd wordt, dat renners in frustratie drinkbussen beginnen te gooien, waar gaan we dan naar toe!
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2804&datum=03/08/2014
Izegem: 1.12.B: 27Juli 2014: 114 Km:
Izegem was de locatie vandaag voor een nieuwe kermiskoers. 64 renners aan de start en in ronde 1 gaat G. Marchand er alleen vandoor. Hij krijgt het gezelschap van een tweede renner en al snel nemen die twee renners 30 seconden. Ik vertoef voortdurend in de voorste gelederen van het peloton en spring mee in elke reactie zonder echter aan kop te komen om de vlucht van Gianni te beschermen. De andere teammakkers doen hetzelfde zodanig dat de vlucht toch een negental ronden kan standhouden. Na amper drie ronden begint het echter ongelofelijk te regenen, een onweer van jewelste en daardoor verlies ik wat terrein in het peloton omdat mijn banden iets te hard geblazen waren en ik een paar keer in een bocht mijn achterwiel voelde wegglippen. Ik moest telkens corrigeren en verloor daardoor enkele plaatsen.
Halfweg de wedstrijd konden we alles opnieuw overdoen. Er waren op dat moment nog een 30 tal renners in wedstrijd, enerzijds door het slechte weer, valpartijen en het tempo. Alles bleef samen tot plots Declercq, T. Devriendt en S. Haering ervan door gingen. Zij konden een voorsprong opbouwen van een 25 tal seconden en zouden dit niet meer uit handen geven. Ikzelf laat mij verrassen door een splitsing in het peloton, een twaalf tal renners rijden weg en ik ga te laat in de reactie waardoor ik niet meer in staat ben om het gaatje van amper 8 seconden dicht te rijden. Een fout van mezelf, ik probeer nog om erbij te komen, kilometers lang hang ik op een afstand van amper 100 meter maar ik geraak er niet meer bij. Ik wordt dan ook ingelopen door het laatste deel van het peloton.
Tom Devriendt wint de wedstrijd, voor B. Declercq. In de spurt voor plaats 16, kom ik van te ver op kop en val op 50 meter van de streep volledig stil waardoor ik als 24e over de meet bol. Na de race was ik tevreden over mijn conditie die beter was dan ik had durven hopen maar toch wel wat misnoegd over mijn blunder tijdens de wedstrijd.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=612&datum=27/07/2014
Halfweg de wedstrijd konden we alles opnieuw overdoen. Er waren op dat moment nog een 30 tal renners in wedstrijd, enerzijds door het slechte weer, valpartijen en het tempo. Alles bleef samen tot plots Declercq, T. Devriendt en S. Haering ervan door gingen. Zij konden een voorsprong opbouwen van een 25 tal seconden en zouden dit niet meer uit handen geven. Ikzelf laat mij verrassen door een splitsing in het peloton, een twaalf tal renners rijden weg en ik ga te laat in de reactie waardoor ik niet meer in staat ben om het gaatje van amper 8 seconden dicht te rijden. Een fout van mezelf, ik probeer nog om erbij te komen, kilometers lang hang ik op een afstand van amper 100 meter maar ik geraak er niet meer bij. Ik wordt dan ook ingelopen door het laatste deel van het peloton.
Tom Devriendt wint de wedstrijd, voor B. Declercq. In de spurt voor plaats 16, kom ik van te ver op kop en val op 50 meter van de streep volledig stil waardoor ik als 24e over de meet bol. Na de race was ik tevreden over mijn conditie die beter was dan ik had durven hopen maar toch wel wat misnoegd over mijn blunder tijdens de wedstrijd.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=612&datum=27/07/2014
Lichtervelde: 1.12.B: 19 Juli 2014: 113 km:
Opnieuw slechts één wedstrijd vandaag in West Vlaanderen, resultaat 126 renners aan de start op een bochtig en smal parcours. We moesten een keuze maken, ofwel stonden we helemaal vooraan 10 minuten voor de start in de zon ofwel wachten we tot het laatste moment en stonden we achteraan in het peloton. We opteerden voor de tweede optie maar al snel bleek dit de misse optie te zijn. In het gedacht dat de wedstrijd rustig op gang zou komen door de hitte, gingen de renners direct in het offensief. Resultaat was dat we na één uur een gemiddelde hadden van 46 km en dat opschuiven richting voorste geledingen van het peloton niet zo evident was. Toch gingen we langzaam naar voor terwijl er vooraan enkele schermutselingen plaatsvonden.
Er reden een vijftien tal renners een 25 seconden voor het peloton uit. Eénmaal bijna vooraan, we zaten dan rond positie 25, komen net voor mij een viertal renners ten val. Iedereen moet de remmen dichtknijpen, de renners die zich voor de valpartij bevinden kunnen doorrijden, de rest stond geblokkeerd achter de valpartij.
Hier valt de beslissing in de wedstrijd, 35 renners komen tezamen en rijden weg van het peloton. Ik probeer nog samen met Robbe en Thomas er naar toe te rijden, drie renners van Deerlijk. We naderen tot op 25 seconden maar dan neemt Thomas de beslissing om te wachten op vijf renners die een vijftiental seconden achter ons komen om zo naar de kopgroep te rijden. Dit bleek echter de verkeerde beslissing want de vijf waren niet echt happig om mee te werken.
De grote kopgroep valt nog in stukken uiteen en ik beperk mij tot het meerijden in het peloton, de vogels waren gaan vliegen. De hitte zorgt voor een slijtageslag vooraan en uiteindelijk wint Geldhof solo de wedstrijd. In het gewoel van de spurt hou ik mij afzijdig en bol als 65e over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=607&datum=19/07/2014
Er reden een vijftien tal renners een 25 seconden voor het peloton uit. Eénmaal bijna vooraan, we zaten dan rond positie 25, komen net voor mij een viertal renners ten val. Iedereen moet de remmen dichtknijpen, de renners die zich voor de valpartij bevinden kunnen doorrijden, de rest stond geblokkeerd achter de valpartij.
Hier valt de beslissing in de wedstrijd, 35 renners komen tezamen en rijden weg van het peloton. Ik probeer nog samen met Robbe en Thomas er naar toe te rijden, drie renners van Deerlijk. We naderen tot op 25 seconden maar dan neemt Thomas de beslissing om te wachten op vijf renners die een vijftiental seconden achter ons komen om zo naar de kopgroep te rijden. Dit bleek echter de verkeerde beslissing want de vijf waren niet echt happig om mee te werken.
De grote kopgroep valt nog in stukken uiteen en ik beperk mij tot het meerijden in het peloton, de vogels waren gaan vliegen. De hitte zorgt voor een slijtageslag vooraan en uiteindelijk wint Geldhof solo de wedstrijd. In het gewoel van de spurt hou ik mij afzijdig en bol als 65e over de meet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=607&datum=19/07/2014
Borlo: ploegentijdrit: 13 Juli 2014:
Borlo, dit betekent de ploegentijdrit. Ondanks het feit dat we dinsdag eindtesten dagelijks werk hebben aan de politieschool wilden wij toch aanwezig zijn om deel uit te maken van de tijdritploeg. We begonnen aan de wedstrijd na een onrustige voorbereiding maar daar was in de wedstrijd niets van te merken. Brian, Thomas, Jesper, Gianni, Jonathan en mezelf gingen er als een speer vandoor na het startsignaal. Na vijf kilometer verloren we echter al Jesper met een lekke band!!! Tegenslag van formaat en jammer voor Jesper. We gingen door en haalden enkele teams in, dan was al duidelijk dat we op weg waren naar een snelle tijd. In de laatste kilometer bleven we nog met de noodzakelijke drie renners over, Thomas, Gianni en mezelf. Op vierhonderd meter van de meet schakelde Gianni en viel zijn ketting van zijn buitenblad. Thomas was genoodzaakt om hem de laatste driehonderd meter te duwen tot over de meet. We winnen de ploegentijdrit met 55 seconden voorsprong op de tweede ploeg. Sterke prestatie van ons blok.
Uitslag:
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/index_bestanden/pdf2012/2013/2014BVBELIT&U23BORLOTTUitslag.pdf
http://www.motomediateam.be/160x/html/videozone.html
(minuut 7.55 en volgende)
Uitslag:
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/index_bestanden/pdf2012/2013/2014BVBELIT&U23BORLOTTUitslag.pdf
http://www.motomediateam.be/160x/html/videozone.html
(minuut 7.55 en volgende)
Ichtegem: Interclub 05 JULI 2014: 138,5 Km:
We mochten vandaag nog eens een interclub rijden. Slechts nog maar de derde dit jaar waar ik voor geselecteerd werd.
We moesten 16 keer de Keiberg bedwingen en dit zou op het einde van de rit wel eens kunnen doorwegen.
Na drie kilometer ontsnapt M. Legly, ik reageer direct op zijn uitval en samen rijden we weg van het peloton. Dit gebeurt allemaal in de eerste ronde. In groepjes dikt ons tweetal aan tot 22 renners die direct de goede samenwerking vinden en in een mum van tijd rijden we 1.35 min voorsprong bij elkaar. Het tempo ligt verschroeiend hoog en in het peloton proberen Calleeuw en Cathoven nog een achtervolging op gang te zetten maar na vijf ronden hebben ze door dat het gat dichtrijden niet meer zal lukken. We zijn met 22 man gaan vliegen!
We blijven goed samenwerken en de voorsprong groeit stelselmatig tot meer dan 3 minuten op het peloton.
Op vier ronden voor het einde demarreren een paar renners op de Keiberg. Ik heb net een lange kopbeurt gedaan en de kilometers beginnen door te wegen. Ik ben niet in staat om direct te reageren, probeer nog naar de 12 renners te rijden maar krijg geen steun meer van de resterende renners. Ik voel dat een éénmansactie niet mogelijk is en moet mij neerleggen bij het feit dat er een groep van 12 renners weggereden is. We verliezen snel terrein ten opzichte van de leiders en in de laatste twee ronden valt ook onze groep nog volledig uit elkaar. Een zestal renners met ploegmakker Verdooglaeghe rijden nog weg en een aantal renners moeten nog de rol lossen. Ik bol als 19 over de meet en kijk met een tevreden gevoel terug op de wedstrijd, zeker rekeninghoudende met het feit dat we terug in periode zitten waar studeren belangrijker is dan koersen.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=273&datum=05/07/2014
http://www.focus-wtv.be/sport-west
We moesten 16 keer de Keiberg bedwingen en dit zou op het einde van de rit wel eens kunnen doorwegen.
Na drie kilometer ontsnapt M. Legly, ik reageer direct op zijn uitval en samen rijden we weg van het peloton. Dit gebeurt allemaal in de eerste ronde. In groepjes dikt ons tweetal aan tot 22 renners die direct de goede samenwerking vinden en in een mum van tijd rijden we 1.35 min voorsprong bij elkaar. Het tempo ligt verschroeiend hoog en in het peloton proberen Calleeuw en Cathoven nog een achtervolging op gang te zetten maar na vijf ronden hebben ze door dat het gat dichtrijden niet meer zal lukken. We zijn met 22 man gaan vliegen!
We blijven goed samenwerken en de voorsprong groeit stelselmatig tot meer dan 3 minuten op het peloton.
Op vier ronden voor het einde demarreren een paar renners op de Keiberg. Ik heb net een lange kopbeurt gedaan en de kilometers beginnen door te wegen. Ik ben niet in staat om direct te reageren, probeer nog naar de 12 renners te rijden maar krijg geen steun meer van de resterende renners. Ik voel dat een éénmansactie niet mogelijk is en moet mij neerleggen bij het feit dat er een groep van 12 renners weggereden is. We verliezen snel terrein ten opzichte van de leiders en in de laatste twee ronden valt ook onze groep nog volledig uit elkaar. Een zestal renners met ploegmakker Verdooglaeghe rijden nog weg en een aantal renners moeten nog de rol lossen. Ik bol als 19 over de meet en kijk met een tevreden gevoel terug op de wedstrijd, zeker rekeninghoudende met het feit dat we terug in periode zitten waar studeren belangrijker is dan koersen.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=273&datum=05/07/2014
http://www.focus-wtv.be/sport-west
Kortemark: 1.12B: 28 Juni 2014: 115 Km:
Na vorige week eindtesten gedaan te hebben in de politieschool had ik vorig weekend moeten studeren en daardoor stond ik vandaag in Kortemark aan de start om nog eens een wedstrijdje te betwisten.
79 deelnemers aan de start voor een wedstrijd op een parcours waar weinig tot geen bochten in zaten. In ronde 1 gaan er vier renners vandoor waaronder B. Verdoolaeghe en D. Mynheer. Het peloton laat in eerste instantie begaan en zo klimt de voorsprong van het viertal na vier ronden tot bijna één minuut.
Het peloton besluit om dan toch tot enige actie over te gaan en na enkele moeizame pogingen komt het toch tot een collectief rijden waardoor de voorsprong van de leiders terugloopt tot ongeveer 20 seconden. Door de lange rechte wegen hebben we het viertal in het vizier en is het een kwestie van collectief te blijven rijden om tot een hergroepering te komen. Dit gebeurt echter niet. Vanuit het peloton wordt er nu om de haverklap aangevallen om bij het viertal te geraken. Ikzelf spring ook een eerste maal mee met C. Noppe in een poging om het gaatje te dichten. Door die aanvalspogingen lopen de leiders terug uit tot 30 seconden.
In het geharrewar van aanvallen en hergroeperingen slagen er toch vier renners in om de aansluiting te krijgen met het viertal. Daarbij behoren Noppe, Caethoven en Oerlemans.
De trein is vertrokken. Wij hebben de boot gemist en zien de leiders rap wegrijden tot om een bij de 50 seconden. Het peloton kan zich niet meer organiseren en weg waren de acht leiders.
In het peloton blijft het aanvallen regenen en in één van die aanvallen reageer ik gepast om mee te glippen met een groep van 22 renners die zich uit de greep van het resterende peloton weet te houden. We naderen nog tot op 40 seconden van de leiders maar in de laatste ronde valt alles volledig stil en rijden de leiders nog weg tot 1.30.
Op één kilometer van de meet probeer ik nog met een uitvalspoging om plaats 9 in de wacht te slepen. D. Clarysse glipt met mij mee maar op 400 meter van de meet worden we terug gegrepen. Poging mislukt en in de eindspurt bol ik als 26e over de meet.
Opnieuw goede wedstrijd gereden gezien de omstandigheden (lees school) waar ik rekening moet mee houden. Veel gewerkt, veel 'gaatjes' moeten dichtrijden, maar net de boot gemist om mee te glippen naar de leiders. Kan gebeuren, dit is koersen........ Het gemiddelde van de wedstrijd bedroeg vandaag 44 km/h.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=782&datum=28/06/2014
79 deelnemers aan de start voor een wedstrijd op een parcours waar weinig tot geen bochten in zaten. In ronde 1 gaan er vier renners vandoor waaronder B. Verdoolaeghe en D. Mynheer. Het peloton laat in eerste instantie begaan en zo klimt de voorsprong van het viertal na vier ronden tot bijna één minuut.
Het peloton besluit om dan toch tot enige actie over te gaan en na enkele moeizame pogingen komt het toch tot een collectief rijden waardoor de voorsprong van de leiders terugloopt tot ongeveer 20 seconden. Door de lange rechte wegen hebben we het viertal in het vizier en is het een kwestie van collectief te blijven rijden om tot een hergroepering te komen. Dit gebeurt echter niet. Vanuit het peloton wordt er nu om de haverklap aangevallen om bij het viertal te geraken. Ikzelf spring ook een eerste maal mee met C. Noppe in een poging om het gaatje te dichten. Door die aanvalspogingen lopen de leiders terug uit tot 30 seconden.
In het geharrewar van aanvallen en hergroeperingen slagen er toch vier renners in om de aansluiting te krijgen met het viertal. Daarbij behoren Noppe, Caethoven en Oerlemans.
De trein is vertrokken. Wij hebben de boot gemist en zien de leiders rap wegrijden tot om een bij de 50 seconden. Het peloton kan zich niet meer organiseren en weg waren de acht leiders.
In het peloton blijft het aanvallen regenen en in één van die aanvallen reageer ik gepast om mee te glippen met een groep van 22 renners die zich uit de greep van het resterende peloton weet te houden. We naderen nog tot op 40 seconden van de leiders maar in de laatste ronde valt alles volledig stil en rijden de leiders nog weg tot 1.30.
Op één kilometer van de meet probeer ik nog met een uitvalspoging om plaats 9 in de wacht te slepen. D. Clarysse glipt met mij mee maar op 400 meter van de meet worden we terug gegrepen. Poging mislukt en in de eindspurt bol ik als 26e over de meet.
Opnieuw goede wedstrijd gereden gezien de omstandigheden (lees school) waar ik rekening moet mee houden. Veel gewerkt, veel 'gaatjes' moeten dichtrijden, maar net de boot gemist om mee te glippen naar de leiders. Kan gebeuren, dit is koersen........ Het gemiddelde van de wedstrijd bedroeg vandaag 44 km/h.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=782&datum=28/06/2014
Bredene: 1.13. U23: 15 juni 2014: 112 Km: "jammer voor de organisatoren"
Bredene was de volgende halte voor een wedstrijd. Eéntje voor U23 alleen, iets waar toch heel wat mensen altijd staan achter te vragen. Wel door omstandigheden zoals, 4 koersen op zondag in West-Vlaanderen, gisteren interclubwedstrijd, examen en rustperiode in juni, kwamen er slechts 13 renners aan de start. Een tegenvaller van formaat voor de organisatie. Ik denk dat de moed in die mensen hun schoenen moet gezakt zijn bij het zien van het aantal deelnemers.
Voor de wedstrijd werden wij aangesproken door de délégé van de wielerbond. We mochten de eerste acht ronden niet koersen, samen blijven was de opdracht. Dit in het belang van de organisatoren. De eerste ronde was echter nog niet gedaan en er waren al een tweetal renners die ervan doorgingen om toch maar de premie in de wacht te kunnen slepen. Altijd hetzelfde liedje, bepaalde jongens kunnen zich niet aan de afspraken houden.
in ronde vier rijden er dan een zestal renners weg, ik laat begaan maar blijkbaar hadden die zes ook andere intenties. Er moest een tussenkomst van de commissaris komen of anders waren de zes er zeker van door gegaan en waren de jongens die de opdracht volgden gezien.
In ronde 6 ging Vankeirsebilck er op zijn voeten vandoor. Ook opnieuw voor de toegestane acht ronden. Iedereen liet hem begaan maar zo slaagde deze renner erin om toch een achttal premies in de wacht te slepen omdat hij zijn voorsprong kon uitbouwen tot om en bij de minuut.
Ik ging in ronde 9 vol aan de bak om de achterstand te verkleinen. Enkele jongens hielpen vol mee, andere gingen zich achteraan posteren om dan op het einde te profiteren, wat ook gebeurde.
We kregen de renner op drie ronden van het einde te pakken. Toen demarreerde Vermeire op een moment dat ik mij achteraan de groep bevond. Slabbinck en Aneca gingen in het tegenoffensief. Vankeirsebilck werd gegrepen, Vermeire ging door en Slabbinck en Aneca konden niet volgen. Ikzelf ging met Trio Niels in de tegenaanval bij het ingaan van de laatste ronde maar we konden de achterstand op Slabbinck en Aneca niet meer goed maken. In de spurt werd ik geklopt door Trio en eindigde ik vijfde. Ik was tevreden over deze wedstrijd, lastig door het aantal renners, veel gewerkt en misschien daardoor op het einde niet bij machte om te reageren op de uital van Vermeire.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=75&datum=15/06/2014
Voor de wedstrijd werden wij aangesproken door de délégé van de wielerbond. We mochten de eerste acht ronden niet koersen, samen blijven was de opdracht. Dit in het belang van de organisatoren. De eerste ronde was echter nog niet gedaan en er waren al een tweetal renners die ervan doorgingen om toch maar de premie in de wacht te kunnen slepen. Altijd hetzelfde liedje, bepaalde jongens kunnen zich niet aan de afspraken houden.
in ronde vier rijden er dan een zestal renners weg, ik laat begaan maar blijkbaar hadden die zes ook andere intenties. Er moest een tussenkomst van de commissaris komen of anders waren de zes er zeker van door gegaan en waren de jongens die de opdracht volgden gezien.
In ronde 6 ging Vankeirsebilck er op zijn voeten vandoor. Ook opnieuw voor de toegestane acht ronden. Iedereen liet hem begaan maar zo slaagde deze renner erin om toch een achttal premies in de wacht te slepen omdat hij zijn voorsprong kon uitbouwen tot om en bij de minuut.
Ik ging in ronde 9 vol aan de bak om de achterstand te verkleinen. Enkele jongens hielpen vol mee, andere gingen zich achteraan posteren om dan op het einde te profiteren, wat ook gebeurde.
We kregen de renner op drie ronden van het einde te pakken. Toen demarreerde Vermeire op een moment dat ik mij achteraan de groep bevond. Slabbinck en Aneca gingen in het tegenoffensief. Vankeirsebilck werd gegrepen, Vermeire ging door en Slabbinck en Aneca konden niet volgen. Ikzelf ging met Trio Niels in de tegenaanval bij het ingaan van de laatste ronde maar we konden de achterstand op Slabbinck en Aneca niet meer goed maken. In de spurt werd ik geklopt door Trio en eindigde ik vijfde. Ik was tevreden over deze wedstrijd, lastig door het aantal renners, veel gewerkt en misschien daardoor op het einde niet bij machte om te reageren op de uital van Vermeire.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=75&datum=15/06/2014
Lauwe: 1.12.B: 7 juni 2014: 112 Km: "trainingskilometers tekort door examens"
Vandaag hervatten we de competitie na veertien dagen omzeggend volledige rust en minimale training door examens. We gingen richting Lauwe waar we vorige jaar een goed resultaat gereden hadden en een parcours die mij duidelijk wel ligt. De organisatoren hadden echter het parcours gewijzigd waardoor we maar liefst 28 ronden van 4 kilometer moesten afleggen.
Het was verschrikkelijk warm en dit zou zijn gevolgen hebben op het verloop van de wedstrijd. Na vier ronden gaat een eerste aanval er vandoor met 10 renners en blijkbaar was dit de juiste ontsnapping. In één ronde tijd nemen de tien renners 35 seconden voorsprong en het peloton lijkt niet geneigd om daar direct iets aan te doen.
Ik reageer op een tegenaanval van M. Depypere en er komen nog acht renners bij ons uitsluiten. We nemen tevens in één ronde dertig seconden op het in slaap gevallen peloton. Ronden lang proberen we de kloof tussen de leiders en onze groep te verkleinen maar de leidersgroep plooit niet! De leiders hadden ondertussen een voorsprong van om en bij de minuut en we krijgen er geen seconde af. De organisatie in onze groep raakt stilletjes aan zoek en ondanks het feit dat wij niet meer ronddraaien, de leiders na 13 ronden steeds verder wegrijden, komt het peloton maar langzaam dichterbij. Ik moet corrigeren, een twintigtal renners die uit het peloton ontsnapt zijn. Het peloton mag op tien ronden van het einde afstappen.
Ik begin langzaam de inspanningen te voelen door de warmte maar voornamelijk door het gebrek aan trainingskilometers de laatste veertien dagen. Op je bureaustoel zitten en blokken is niet goed combineerbaar met de sport wielrennen. Op 9 ronden van het einde worden wij ingelopen door de twintig achtervolgers. De achterstand op de leiders bedraagt op dit moment bijna drie minuten en we krijgen dan ook het signaal van de commissarissen dat wij onze laatste ronde mogen rijden. Ik hou het in die laatste ronde voor bekeken en laat mij uitzakken om uiteindelijk als 32e over de meet te bollen.
Morgen staat geen wedstrijd gepland maar een lange duurtraining, we zullen daar meer deugd van hebben dan een tweede wedstrijd te rijden.
uitslag:
Het was verschrikkelijk warm en dit zou zijn gevolgen hebben op het verloop van de wedstrijd. Na vier ronden gaat een eerste aanval er vandoor met 10 renners en blijkbaar was dit de juiste ontsnapping. In één ronde tijd nemen de tien renners 35 seconden voorsprong en het peloton lijkt niet geneigd om daar direct iets aan te doen.
Ik reageer op een tegenaanval van M. Depypere en er komen nog acht renners bij ons uitsluiten. We nemen tevens in één ronde dertig seconden op het in slaap gevallen peloton. Ronden lang proberen we de kloof tussen de leiders en onze groep te verkleinen maar de leidersgroep plooit niet! De leiders hadden ondertussen een voorsprong van om en bij de minuut en we krijgen er geen seconde af. De organisatie in onze groep raakt stilletjes aan zoek en ondanks het feit dat wij niet meer ronddraaien, de leiders na 13 ronden steeds verder wegrijden, komt het peloton maar langzaam dichterbij. Ik moet corrigeren, een twintigtal renners die uit het peloton ontsnapt zijn. Het peloton mag op tien ronden van het einde afstappen.
Ik begin langzaam de inspanningen te voelen door de warmte maar voornamelijk door het gebrek aan trainingskilometers de laatste veertien dagen. Op je bureaustoel zitten en blokken is niet goed combineerbaar met de sport wielrennen. Op 9 ronden van het einde worden wij ingelopen door de twintig achtervolgers. De achterstand op de leiders bedraagt op dit moment bijna drie minuten en we krijgen dan ook het signaal van de commissarissen dat wij onze laatste ronde mogen rijden. Ik hou het in die laatste ronde voor bekeken en laat mij uitzakken om uiteindelijk als 32e over de meet te bollen.
Morgen staat geen wedstrijd gepland maar een lange duurtraining, we zullen daar meer deugd van hebben dan een tweede wedstrijd te rijden.
uitslag:
GP E. Dewilde: 25 Mei 2014: 154 Km: "Hoeveel pech kan je hebben in een wedstrijd"
Vandaag mochten we nog eens een grote wedstrijd rijden. We hadden er onze zinnen op gezet niettegenstaande ik vrijdag nog een serieuze loopproef had gekregen in de politieschool. De benen voelden dan ook nogal zwaar aan in het begin van de wedstrijd. Na 25 km gaat een groot deel van het peloton al tegen de grond. We moesten de remmen dichtknijpen en konden zonder al teveel kleerscheuren onze weg terug verder zetten. Het peloton was in stukken uit elkaar gescheurd en samen met J. Calleeuw konden we een inhaalrace beginnen om terug aan te sluiten bij het eerste deel van het peloton.
Eens aangesloten reden we direct door richting voorste geledingen van het peloton maar dan moesten we opnieuw onze remmen dichtknijpen voor een gesloten overweg. Ondertussen kon ik mij bezighouden met mijn zadel die het nodig vond om te zakken. Ik deed wat mogelijk was en nadat de trein gepasseerd was konden we onze weg verder zetten. Later in de wedstrijd zorgt een gesloten overweg opnieuw voor problemen, in die zin dat geloste renners terug konden aansluiten bij de voorste gelederen van het peloton om op het einde dan nog een deftig resultaat te bekomen.
We waren nog geen 500 meter na de overweg of de groep ging alweer tegen de grond, voor de zoveelste keer vandaag en nu lag ik er ook echt bij. Na enig geharrewar kon ik opnieuw met Calleeuw de achtervolging inzetten op het peloton. We sloten aan in de bergzone met de Varents, Eikenberg en Haaghoek.
Ik ging vlot terug aansluiten en zat helemaal vooraan bij de beklimming van de Eikenberg. Daar sloeg het noodlot opnieuw toe. Een renner voor mij plafonneerde helemaal en ik moest in de remmen om hem niet aan te rijden. Tijdens dit manoeuvre bleef mijn rem dicht en kon ik niet meer verder rijden. Ik kon zelf het euvel verhelpen door een korte stop en kwam boven op de Eikenberg nog steeds in de voorste geledingen van het peloton. Maar in de afdaling moest ik in de remmen en ging mijn rem volledig naar de vaantjes. Ik moest enorm lang wachten op de ploegauto en verloor minuten! Dit was te wijten aan de grote verbrokkeling die ontstaan was door de vele valpartijen en de opeenvolging van klimmetjes.
Ik probeerde nog achter de ploegauto terug te keren naar het peloton maar de commissarissen vonden dat de ploegwagen mij te lang ondersteunde.
Ik kwam nog terug tot op één minuut van de groep maar moest dan noodgedwongen mijn wedstrijd staken.
Voor de zoveelste keer in mijn wielercarriere zit het geluk niet aan mijn kant. Een wedstrijd wordt niet alleen gewonnen of verloren door klasse of talent, de factor geluk speelt ook een zeer grote rol en blijkbaar is die bij bepaalde jongens wel aanwezig en laat dit mij in de steek op belangrijke momenten.
Op naar de volgende wedstrijd zou ik zeggen maar eerst een 'koersvrij' weekend voor toetsen.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=906&datum=25/05/2014
Eens aangesloten reden we direct door richting voorste geledingen van het peloton maar dan moesten we opnieuw onze remmen dichtknijpen voor een gesloten overweg. Ondertussen kon ik mij bezighouden met mijn zadel die het nodig vond om te zakken. Ik deed wat mogelijk was en nadat de trein gepasseerd was konden we onze weg verder zetten. Later in de wedstrijd zorgt een gesloten overweg opnieuw voor problemen, in die zin dat geloste renners terug konden aansluiten bij de voorste gelederen van het peloton om op het einde dan nog een deftig resultaat te bekomen.
We waren nog geen 500 meter na de overweg of de groep ging alweer tegen de grond, voor de zoveelste keer vandaag en nu lag ik er ook echt bij. Na enig geharrewar kon ik opnieuw met Calleeuw de achtervolging inzetten op het peloton. We sloten aan in de bergzone met de Varents, Eikenberg en Haaghoek.
Ik ging vlot terug aansluiten en zat helemaal vooraan bij de beklimming van de Eikenberg. Daar sloeg het noodlot opnieuw toe. Een renner voor mij plafonneerde helemaal en ik moest in de remmen om hem niet aan te rijden. Tijdens dit manoeuvre bleef mijn rem dicht en kon ik niet meer verder rijden. Ik kon zelf het euvel verhelpen door een korte stop en kwam boven op de Eikenberg nog steeds in de voorste geledingen van het peloton. Maar in de afdaling moest ik in de remmen en ging mijn rem volledig naar de vaantjes. Ik moest enorm lang wachten op de ploegauto en verloor minuten! Dit was te wijten aan de grote verbrokkeling die ontstaan was door de vele valpartijen en de opeenvolging van klimmetjes.
Ik probeerde nog achter de ploegauto terug te keren naar het peloton maar de commissarissen vonden dat de ploegwagen mij te lang ondersteunde.
Ik kwam nog terug tot op één minuut van de groep maar moest dan noodgedwongen mijn wedstrijd staken.
Voor de zoveelste keer in mijn wielercarriere zit het geluk niet aan mijn kant. Een wedstrijd wordt niet alleen gewonnen of verloren door klasse of talent, de factor geluk speelt ook een zeer grote rol en blijkbaar is die bij bepaalde jongens wel aanwezig en laat dit mij in de steek op belangrijke momenten.
Op naar de volgende wedstrijd zou ik zeggen maar eerst een 'koersvrij' weekend voor toetsen.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=906&datum=25/05/2014
Vlissegem: U23: 18 Mei 2014: 112 Km:
Een uiterst zonnige dag in het rustige Vlissegem waar de landbouwers duchtig in de weer waren, voornamelijk met stof te maken. Dit in combinatie met een stevig briesje en weinig deelnemers, slechts 32, zorgden ervoor dat het van in het begin van de wedstrijd alle hens aan dek was. Het was de ene demarrage na de andere en dit maakte de koers ontzettend hard. Verschillende groepjes probeerden weg te geraken, waaronder ook mezelf maar telkens liep dit op niets uit, tot in ronde 7 wij erin slaagden om met 12 man het hazenpad te kiezen en het kleine peloton eigenlijk in twee groepen splitste. we namen snel 25 seconden maar moesten toch een drietal ronden tempo blijven rijden om weg te geraken. Het achtervolgend peloton kwam nog terug tot op 10 seconden maar de aansluiting maken zat er niet in. Drie renners konden nog de sprong maken en we waren weg met 15 man. In ronde 10 hadden we al ruim 40 seconden voorsprong. Onze groep bleef lekker ronddraaien, de ene renner al wat meer dan de andere maar we hielden er een mooi tempo op na, zeker in de stroken waar de wind in het nadeel blies en de landbouwers rustig het stof deden opwaaien, wat aangenaam was voor de ademhaling. Op drie ronden van het einde proberen vijf renners weg te springen, ik zit op dit moment achteraan in de groep en moet een serieuze inspanning leveren om het gaatje van 100 meter terug dicht te rijden. Ik voel bij deze inspanning dat de tijdrit van gisteren begint door te wegen maar kan met de resterende renners toch weer de aansluiting maken. Op twee ronden van het einde wordt er opnieuw gedemarreerd, ik ben niet in staat om opnieuw mee te springen en vijf renners gaan ervan door. M. Decoster probeert nog naar de vijf te springen maar slaagt er ook niet meer in om erbij te komen. De vijf blijven samen tot op één kilometer van de streep. Daar probeert Yserbyt om alleen weg te springen maar C. Aneca springt mee in zijn wiel. Yserbyt rijdt verder en op 150 meter van de streep valt hij stil waardoor Aneca vlot over hem gaat en de wedstrijd wint. Ik eindig 10e
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=82&datum=18/05/2014
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=82&datum=18/05/2014
Individuele tijdrit Los Triamigos Brugge: 16 Km:
Door het gebrek aan individuele tijdritwedstrijden in Belgie neem ik sedert het ontstaan, vandaag voor de vierde maal ,deel aan de tijdrit georganiseerd door triathlonclub Lostriamigos uit Brugge. Dit jaar konden de organisatoren rekenen op een bijna verdubbeling van het deelnemersveld. Niet minder dan 109 tijdrijders kwamen aan de start. Het deelnemersveld bevat naast pure recreanten, ook wegwielrenners maar voornamelijk uit tri- en duathlonatleten komen de meeste inschrijvingen. Dit jaar stonden een aantal kleppers aan de start die in de triatlon en duathlonwereld toch met de top meedraaien op amateur niveau in Belgie.
Het was lekker warm en we wisten dat we meer dan goed zouden moeten zijn om vandaag podium te rijden. In tegenstelling tot vorig jaar waren er geen problemen aan de start en kon ik op tijd vertrekken. Mijn eerste ronde werd opnieuw een tegenvaller, in de stroken tegen wind had ik moeite om het tempo erin te houden, iets wat in de tweede ronde perfect lukte. Ik was als voorlaatste gestart door mijn tweede plaats van vorig jaar. De winnaar van vorig jaar kon na één ronde 10 seconden voorsprong nemen. Dit zou een moeilijke klus worden om die van de eerste plaats te duwen, ook dit jaar.
Ronde twee ging stukken beter maar op drie kilometer van de eindmeet werd ik opgehouden door een landbouwer die er niet beter op gevonden had om het parcours te betreden vanop zijn weiland met zijn tractor. Ik verlies een tien tot vijftien seconden en weet zeker dat ik vandaag niet op plaats één zal eindigen. Ik pers er nog alles uit in de laatste kilometer en eindig met een tijd van 21,17. Goed voor een derde plaats uiteindelijk.
De winnaar van vorig jaar, nl Van Den Buverie wordt tweede en T. Vandebussche wint de wedstrijd in een tijd van 20,56.
Uitslag:
http://www.star-tracking.be/Ranking/RankingList/91
Het was lekker warm en we wisten dat we meer dan goed zouden moeten zijn om vandaag podium te rijden. In tegenstelling tot vorig jaar waren er geen problemen aan de start en kon ik op tijd vertrekken. Mijn eerste ronde werd opnieuw een tegenvaller, in de stroken tegen wind had ik moeite om het tempo erin te houden, iets wat in de tweede ronde perfect lukte. Ik was als voorlaatste gestart door mijn tweede plaats van vorig jaar. De winnaar van vorig jaar kon na één ronde 10 seconden voorsprong nemen. Dit zou een moeilijke klus worden om die van de eerste plaats te duwen, ook dit jaar.
Ronde twee ging stukken beter maar op drie kilometer van de eindmeet werd ik opgehouden door een landbouwer die er niet beter op gevonden had om het parcours te betreden vanop zijn weiland met zijn tractor. Ik verlies een tien tot vijftien seconden en weet zeker dat ik vandaag niet op plaats één zal eindigen. Ik pers er nog alles uit in de laatste kilometer en eindig met een tijd van 21,17. Goed voor een derde plaats uiteindelijk.
De winnaar van vorig jaar, nl Van Den Buverie wordt tweede en T. Vandebussche wint de wedstrijd in een tijd van 20,56.
Uitslag:
http://www.star-tracking.be/Ranking/RankingList/91
Assebroek: 10 Mei 2014: 113,4 Km:
We waren het dit jaar nog niet gewoon maar vandaag in Assebroek viel het water met bakken uit de hemel. Gevaarlijk op een parcours van 5,4 Km dat 21 keer moest afgelegd worden. De politie besloot om de eerste ronde achter de vlag te laten verlopen om zodoende alle renners in de mogelijkheid te stellen het parcours eens in racesituatie te kunnen bekijken.
Naar gewoonte krijgen we in de eerste ronden enkele schermutselingen, voornamelijk met jongens die graag vroeg in de wedstrijd een premie meepakken. Alles komt telkens weer terug samen tot in ronde 8 een vijftal renners tijdens een ongelofelijke stortbui het hazenpad kiezen. Bij de koplopers bevinden zich onder andere G. Bossuyt en M. Willems. Een viertal renners ziet het gevaar en gaat in de tegenaanval met oa K. Maene. Ik zie de renners vertrekken maar zit op dit moment een beetje ingesloten waardoor ik wat tijd verlies in de reactie. Ik ga solo achter het viertal aan en rij gedurende 1,5 ronde in de achtervolging maar geraak niet dichter dan twintig seconden achter het achtervolgende viertal. Ik probeer nog alles uit de kas te halen om het gaatje dicht te rijden maar zie plots uit de achtergrond mijn ploegmakker J. Vanbettsbrugghe opduiken die eveneens uit het peloton solo naar mij probeert te springen met in zijn kielzog het peloton op 200 meter. Ik begrijp dan al dat het een hopeloze poging is om bij de leiders ( negen man) te geraken. Ik rij nog anderhalve ronde met mijn ploegmakker door maar besluit dan om de benen stil te houden en het peloton terug te laten komen dat slechts 200 meter achter ons zit. Het peloton is echter fel uitgedund daar heel wat renners de remmen dichtgeknepen hadden door het slechte weer. Slechts 35 renners bevinden zich nog in koers. ( ronde 12)
De leiders nemen snel één minuut en zullen niet meer bijgehaald worden. In de achtergrond wordt het peloton gesplitst op een moment dat ik even niet oplet daar ik bezig ben met mijn fiets. Ik had de indruk dat er weer iets mis was met mijn Focus fiets ter hoogte van mijn stuur. Door mijn onoplettendheid gaan veertien man in de tegenaanval. Ondertussen moeten vooraan enkele jongens de rol lossen en blijven de leiders nog met zes man over.
Plots heb ik zelf door dat een groep renners weggereden is. We besluiten dan ook op vier ronden van het einde de achtervolging in te zetten en met een tiental renners naderen we ronde per ronde op de groep voor ons.
Ondertussen slagen drie renners erin om zich af te scheiden en spurten ze om de zege. M. Willems haalt het voor K.Maene. Ondertussen zitten wij bij het ingaan van de voorlaatste ronde in het kielzog van de groep voor ons. We horen echter niet dat we de laatste ronde ingaan, denkende dat er nog twee afgewerkt moeten worden. Alle renners worden uit koers genomen één ronde voor het einde, enkel de zes leiders mogen de koers volledig uitrijden. Ik wordt 26e……….. Ik rij vandaag een tactisch minder goede wedstrijd en vergooi daarmee een eventuele top 10 plaats. De conditie is echter goed en nog steeds in stijgende lijn. Nu enkel nog tactisch iets beter opletten en de rest zal wel volgen….. Achteraf bleek er dan toch iets mis te zijn met mijn fiets!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=200&datum=10/05/2014
Naar gewoonte krijgen we in de eerste ronden enkele schermutselingen, voornamelijk met jongens die graag vroeg in de wedstrijd een premie meepakken. Alles komt telkens weer terug samen tot in ronde 8 een vijftal renners tijdens een ongelofelijke stortbui het hazenpad kiezen. Bij de koplopers bevinden zich onder andere G. Bossuyt en M. Willems. Een viertal renners ziet het gevaar en gaat in de tegenaanval met oa K. Maene. Ik zie de renners vertrekken maar zit op dit moment een beetje ingesloten waardoor ik wat tijd verlies in de reactie. Ik ga solo achter het viertal aan en rij gedurende 1,5 ronde in de achtervolging maar geraak niet dichter dan twintig seconden achter het achtervolgende viertal. Ik probeer nog alles uit de kas te halen om het gaatje dicht te rijden maar zie plots uit de achtergrond mijn ploegmakker J. Vanbettsbrugghe opduiken die eveneens uit het peloton solo naar mij probeert te springen met in zijn kielzog het peloton op 200 meter. Ik begrijp dan al dat het een hopeloze poging is om bij de leiders ( negen man) te geraken. Ik rij nog anderhalve ronde met mijn ploegmakker door maar besluit dan om de benen stil te houden en het peloton terug te laten komen dat slechts 200 meter achter ons zit. Het peloton is echter fel uitgedund daar heel wat renners de remmen dichtgeknepen hadden door het slechte weer. Slechts 35 renners bevinden zich nog in koers. ( ronde 12)
De leiders nemen snel één minuut en zullen niet meer bijgehaald worden. In de achtergrond wordt het peloton gesplitst op een moment dat ik even niet oplet daar ik bezig ben met mijn fiets. Ik had de indruk dat er weer iets mis was met mijn Focus fiets ter hoogte van mijn stuur. Door mijn onoplettendheid gaan veertien man in de tegenaanval. Ondertussen moeten vooraan enkele jongens de rol lossen en blijven de leiders nog met zes man over.
Plots heb ik zelf door dat een groep renners weggereden is. We besluiten dan ook op vier ronden van het einde de achtervolging in te zetten en met een tiental renners naderen we ronde per ronde op de groep voor ons.
Ondertussen slagen drie renners erin om zich af te scheiden en spurten ze om de zege. M. Willems haalt het voor K.Maene. Ondertussen zitten wij bij het ingaan van de voorlaatste ronde in het kielzog van de groep voor ons. We horen echter niet dat we de laatste ronde ingaan, denkende dat er nog twee afgewerkt moeten worden. Alle renners worden uit koers genomen één ronde voor het einde, enkel de zes leiders mogen de koers volledig uitrijden. Ik wordt 26e……….. Ik rij vandaag een tactisch minder goede wedstrijd en vergooi daarmee een eventuele top 10 plaats. De conditie is echter goed en nog steeds in stijgende lijn. Nu enkel nog tactisch iets beter opletten en de rest zal wel volgen….. Achteraf bleek er dan toch iets mis te zijn met mijn fiets!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=200&datum=10/05/2014
PK Weg: Ruddervoorde 4 Mei 2014: 154 Km.
Na de wedstrijd in Veldegem en het uitstekend werk als ploeg op het einde van de wedstrijd waar we met verschillende renners Joris in stelling hadden gebracht en met persoonlijk ambities door een steeds maar stijgende conditie, zakten wij vandaag af richting Ruddervoorde. Enerzijds met de ambitie om met de ploeg toch een mooie prestatie neer te zetten (25 renners aan de start) en persoonlijk om mij toch ook eens in de kijker te rijden in een seizoen waar de deelnames aan grote koersen beperkt blijft tot de ééndagswedstrijden.
Na een ploegvergadering op vrijdag, waar ik het verjaardagsfeest van mijn broer aan mijn neus zag passeren door naar Deerlijk af te zakken, en een goede teambespreking voor de wedstrijd waren de afspraken duidelijk. We zouden als ploeg goed in blok moeten rijden om individueel succes te kunnen binnenhalen.
Direct zat er van bij de start al leven in de brouwerij. We posteerden ons met slechts drie renners vooraan in het peloton zijnde: Jelle, Manlolito en mezelf. Te weinig om de zaak te kunnen controleren en in ronde twee reed al een eerste groepje weg. Jelle, die aangeduid was als ploegkapitein, overlegde met mij en ging een paar renners achteraan in het peloton halen om steun te bieden vooraan. Ondertussen reed een tweede groepje weg......... Met mondjes maat kwamen een aantal renners op hun kousevoeten naar voor, te weinig naar de zin van Jelle en mezelf en we lieten ons beiden afzakken om nog meer renners naar voor te brengen want we hadden het signaal van de kant gekregen om op kop te gaan rijden.
Op dit slechte moment demarreren vooraan een aantal kleppers en schuiven onze plots wakker geschoten teammakkers mee. Eénmaal terug vooraan komende zien Jelle, Thybo en mezelf dat de vogels gaan vliegen zijn. 26 man hebben het hazepad gekozen na vijf ronden, nemen snel 50 seconden ondanks mijn inspanning om er terug naar toe te rijden. Plots verschijnt langs de kant het bordje " afstoppen" en wij konden er een trainingsrit van gaan maken.
Boos rij ik nog verder en kan nog uit het peloton wegrijden met een aantal renners. We naderen wel op de kopgroep van 25 renners maar het tijdsverschil is ondertussen zo groot geworden dan enige kans op aansluiten onmogelijk blijkt. Ondertussen hebben zich vooraan zes renners losgetrokken uit de kopgroep en bepalen verder het verloop van de koers.
Op vijf ronden van het einde van de wedstrijd voel ik plots bij het remmen dat er iets verkeerd is met mijn achterwiel. Ik moet de strijd staken en zie dat mijn carbonwiel gekraakt is.
Vooraan kan Bouvry solo het verschil maken en wordt op die manier provinciaal kampioen. Ploegmakker Vanbettsbrugghe wordt vijfde. Manolito wordt 11E. Slechts twee renners van onze ploeg eindigen in de top 20.
Persoonlijk een namiddag om zeer snel te vergeten. Mijn doelstelling waarmee ik aan het PK begon, werd door diverse omstandigheden de kop ingedrukt, ontgoochelend voor mezelf..............
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1936&datum=04/05/2014
Na een ploegvergadering op vrijdag, waar ik het verjaardagsfeest van mijn broer aan mijn neus zag passeren door naar Deerlijk af te zakken, en een goede teambespreking voor de wedstrijd waren de afspraken duidelijk. We zouden als ploeg goed in blok moeten rijden om individueel succes te kunnen binnenhalen.
Direct zat er van bij de start al leven in de brouwerij. We posteerden ons met slechts drie renners vooraan in het peloton zijnde: Jelle, Manlolito en mezelf. Te weinig om de zaak te kunnen controleren en in ronde twee reed al een eerste groepje weg. Jelle, die aangeduid was als ploegkapitein, overlegde met mij en ging een paar renners achteraan in het peloton halen om steun te bieden vooraan. Ondertussen reed een tweede groepje weg......... Met mondjes maat kwamen een aantal renners op hun kousevoeten naar voor, te weinig naar de zin van Jelle en mezelf en we lieten ons beiden afzakken om nog meer renners naar voor te brengen want we hadden het signaal van de kant gekregen om op kop te gaan rijden.
Op dit slechte moment demarreren vooraan een aantal kleppers en schuiven onze plots wakker geschoten teammakkers mee. Eénmaal terug vooraan komende zien Jelle, Thybo en mezelf dat de vogels gaan vliegen zijn. 26 man hebben het hazepad gekozen na vijf ronden, nemen snel 50 seconden ondanks mijn inspanning om er terug naar toe te rijden. Plots verschijnt langs de kant het bordje " afstoppen" en wij konden er een trainingsrit van gaan maken.
Boos rij ik nog verder en kan nog uit het peloton wegrijden met een aantal renners. We naderen wel op de kopgroep van 25 renners maar het tijdsverschil is ondertussen zo groot geworden dan enige kans op aansluiten onmogelijk blijkt. Ondertussen hebben zich vooraan zes renners losgetrokken uit de kopgroep en bepalen verder het verloop van de koers.
Op vijf ronden van het einde van de wedstrijd voel ik plots bij het remmen dat er iets verkeerd is met mijn achterwiel. Ik moet de strijd staken en zie dat mijn carbonwiel gekraakt is.
Vooraan kan Bouvry solo het verschil maken en wordt op die manier provinciaal kampioen. Ploegmakker Vanbettsbrugghe wordt vijfde. Manolito wordt 11E. Slechts twee renners van onze ploeg eindigen in de top 20.
Persoonlijk een namiddag om zeer snel te vergeten. Mijn doelstelling waarmee ik aan het PK begon, werd door diverse omstandigheden de kop ingedrukt, ontgoochelend voor mezelf..............
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1936&datum=04/05/2014
VELDEGEM: Interclub 1 Mei 2014: Memorial Wouter Dewilde:
We hadden het BK Tijdrijden links laten liggen omdat we vandaag aanwezig moesten zijn op de 1e Memorial Wouter Dewilde. We hadden een slechte nacht achter de rug daar de gebeurtenissen van één jaar terug mij toch nog altijd helder voor de geest lagen en ik ook geconfronteerd werd met het feit hoe snel de tijd verloopt, het was net of dat het gisteren was.
149 renners aan de start voor een mooie rit, verdeelt over drie grote ronden tussen Veldegem en Torhout en zes kleine ronden in en rond Torhout. De eerste kilometers tussen Veldegem en de startplaats Torhout werden afgelegd achter de neutrale vlag met op de eerste rij de ploeg van team Deschuytter, de ploeg waar Wouter bij reed op het moment van de fatale val. In Torhout werd de definitieve start gegeven en na ongeveer 36 kilometer kozen 12 leiders het hazenpad, waaronder teammakker J. Vanbettsbrugghe.
De leiders namen een voorsprong van om en bij de 50 seconden maar het peloton controleerde de wedstrijd volledig. Het was duidelijk dat de vlucht niet tot het einde zou dragen en op een kleine 30 kilometer van het einde werden de leiders dan ook ingelopen. Wij moesten de benen stilhouden door de aanwezigheid van een teammakker in de kopgroep.
Tot overmaat van ramp begon het dan ook nog lekker te regenen en met een compact peloton gingen we de laatste twee ronden in. In de laatste ronde besluiten we als ploeg onze spurter J. Descamps in stelling te brengen. Ik breng Joris met een aantal ploegmakkers naar voren maar op het moment dat we op met dit manoeuvre bezig zijn, ontsnappen M. Legly en P. Allegaert. Op drie kilometer van de streep wordt die vlucht ongedaan gemaakt maar op één kilometer van de streep gaat M. Legly er opnieuw vandoor. Ik zie het gevaar en probeer nog alles uit de kas te halen om Mathias terug bij te halen. Joris zit geposteerd in mijn wiel en op 300 meter zet ik hem af. Jelle Rutsaert neemt het laatste stuk voor zijn rekening. Mathias Legly blijft uit de greep van het peloton en wint deze 1e Memorial. Joris spurt zich knap naar een vijfde plaats. Ikzelf beslis na enige aarzeling om toch door te spurten daar ik mij nu vooraan in het peloton bevind en wordt uiteindelijk 20e, knap voor een niet spurter en vooral na de inspanning van de laatste kilometer.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2703&datum=01/05/2014
149 renners aan de start voor een mooie rit, verdeelt over drie grote ronden tussen Veldegem en Torhout en zes kleine ronden in en rond Torhout. De eerste kilometers tussen Veldegem en de startplaats Torhout werden afgelegd achter de neutrale vlag met op de eerste rij de ploeg van team Deschuytter, de ploeg waar Wouter bij reed op het moment van de fatale val. In Torhout werd de definitieve start gegeven en na ongeveer 36 kilometer kozen 12 leiders het hazenpad, waaronder teammakker J. Vanbettsbrugghe.
De leiders namen een voorsprong van om en bij de 50 seconden maar het peloton controleerde de wedstrijd volledig. Het was duidelijk dat de vlucht niet tot het einde zou dragen en op een kleine 30 kilometer van het einde werden de leiders dan ook ingelopen. Wij moesten de benen stilhouden door de aanwezigheid van een teammakker in de kopgroep.
Tot overmaat van ramp begon het dan ook nog lekker te regenen en met een compact peloton gingen we de laatste twee ronden in. In de laatste ronde besluiten we als ploeg onze spurter J. Descamps in stelling te brengen. Ik breng Joris met een aantal ploegmakkers naar voren maar op het moment dat we op met dit manoeuvre bezig zijn, ontsnappen M. Legly en P. Allegaert. Op drie kilometer van de streep wordt die vlucht ongedaan gemaakt maar op één kilometer van de streep gaat M. Legly er opnieuw vandoor. Ik zie het gevaar en probeer nog alles uit de kas te halen om Mathias terug bij te halen. Joris zit geposteerd in mijn wiel en op 300 meter zet ik hem af. Jelle Rutsaert neemt het laatste stuk voor zijn rekening. Mathias Legly blijft uit de greep van het peloton en wint deze 1e Memorial. Joris spurt zich knap naar een vijfde plaats. Ikzelf beslis na enige aarzeling om toch door te spurten daar ik mij nu vooraan in het peloton bevind en wordt uiteindelijk 20e, knap voor een niet spurter en vooral na de inspanning van de laatste kilometer.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2703&datum=01/05/2014
AFFLIGEM: Interclub 27 April 2014: 154 km
Vandaag stond de eerste interclub van het seizoen op het programma. 154 km moesten er afgelegd worden op een pittig en niet ongevaarlijk parcours.
We waren benieuwd hoe we deze eerste wedstrijd van 154 km zouden verteren. Tot nu toe hadden we nog niet meer dan de klassieke 115 km gereden van de kermiskoersen maar gezien de stijgende conditie, was het moment aangebroken om toch even van een 'grote' wedstrijd te proeven.
Al snel blijk duidelijk dat wegrijden hier bijzonder moeilijk zou zijn. Het peloton liet niemand toe tot een aanvalspoging. We wisten dus snel ook hoe laat het was. Het zou een rit worden voor de spurtbommen in het peloton.
Op 32 kilometer van het einde slagen toch een achttiental renners erin om het hazepad te kiezen maar ze bleven mooi binnen een overbrugbare afstand. Op 16 kilometer van de meet kwam er dan ook een algemene hergroepering. We gingen dus naar de klassieke massaspurt. Toch slagen nog een tweetal renners erin om het hazepad te kiezen. Ik loods nog even een aantal ploegmakkers naar voor en op één kilometer lijkt er een hergroepering te ontstaan. Op de brede baan begint men echter van links naar rechts te zwiepen, voor mij het signaal om de benen stil te houden en mij te laten uitzakken. Blijkbaar slaagt M. Allegaert er nog in om weg te springen in de laatste kilometer en de wedstrijd te winnen. Sterke prestatie om voor het op hol geslagen peloton te blijven.
De massaspurt zie ik in volle gang vanuit de achtergrond en bol als 116 over de eindmeet. Ik stap tevreden van mijn fiets. De eerste interclub van het seizoen heb ik goed verteerd en kijk met de groeiende conditie hoopvol naar datgene wat nog komen moet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=894&datum=27/04/2014
We waren benieuwd hoe we deze eerste wedstrijd van 154 km zouden verteren. Tot nu toe hadden we nog niet meer dan de klassieke 115 km gereden van de kermiskoersen maar gezien de stijgende conditie, was het moment aangebroken om toch even van een 'grote' wedstrijd te proeven.
Al snel blijk duidelijk dat wegrijden hier bijzonder moeilijk zou zijn. Het peloton liet niemand toe tot een aanvalspoging. We wisten dus snel ook hoe laat het was. Het zou een rit worden voor de spurtbommen in het peloton.
Op 32 kilometer van het einde slagen toch een achttiental renners erin om het hazepad te kiezen maar ze bleven mooi binnen een overbrugbare afstand. Op 16 kilometer van de meet kwam er dan ook een algemene hergroepering. We gingen dus naar de klassieke massaspurt. Toch slagen nog een tweetal renners erin om het hazepad te kiezen. Ik loods nog even een aantal ploegmakkers naar voor en op één kilometer lijkt er een hergroepering te ontstaan. Op de brede baan begint men echter van links naar rechts te zwiepen, voor mij het signaal om de benen stil te houden en mij te laten uitzakken. Blijkbaar slaagt M. Allegaert er nog in om weg te springen in de laatste kilometer en de wedstrijd te winnen. Sterke prestatie om voor het op hol geslagen peloton te blijven.
De massaspurt zie ik in volle gang vanuit de achtergrond en bol als 116 over de eindmeet. Ik stap tevreden van mijn fiets. De eerste interclub van het seizoen heb ik goed verteerd en kijk met de groeiende conditie hoopvol naar datgene wat nog komen moet.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=894&datum=27/04/2014
ZWEVEZELE: 1.12.B: 21 April 2014: 115 Km
We besloten om vandaag te rijden in Zwevezele, niettegenstaande er een U23 koers was in Moorslede. 79 renners aan de start voor 20 ronden van 5,8 km. Vorig jaar had ik hier in een ontsnappingspoging de rol moeten lossen door rugproblemen en ik was naar Zwevezele afgezakt om dit jaar beter te doen. Heel wat bekende namen aan de start, waaronder een ganse autobus Engelsen, Japanners en de continentale ploeg van Geldhof.
De wind was in het begin van de wedstrijd afwezig maar na een uurtje wedstrijd begon die toch weer invloed te hebben op het wedstrijdverloop. Na de gekende schermutselingen in de aanvangsfase besluiten een tweetal renners solo te gaan. Het peloton laat eventjes begaan maar al snel besluit Robbe Vangheluwe om met Borry in de tegenaanval te gaan. Deze twee koppels smelten samen tot een viertal maar vanuit het peloton geeft K.Maene het signaal om er eens een lap op te geven; ik glip mee in in het wiel en op het moment dat Kevin Maene zijn actie staakt, zet ik nog even door met drie man in mijn wiel waaronder S. Minne. We trekken door en rijden in één ruk het gat dicht op de vier leiders.( ronde 9) We nemen snel 30 seconden maar de samenwerking binnen onze groep is niet ideaal. Ik neem samen met Stijn Minne, Robbe Vangheluwe en Borry K. het initiatief om onze vlucht te laten slagen. De eerste twee vroege vluchters moeten de rol lossen en met zes geven we alles om voorop te blijven. In de achtergrond zit het peloton niet stil en door de toenemende wind vliegt alles in stukken en brokken. We komen op vijf ronden van het einde uiteindelijk aan een voorsprong van 1 minuut, het signaal voor het peloton om de strijd op te geven. We rijden verder en vergroten nog onze voorsprong tot op twee ronden van het einde tot 1 minuut 20. ik weet dat ik in de spurt weinig kans maak en besluit om op één kilometer van de meet aan te zetten. Er wordt niet direct gereageerd en ik kan een vijf tot acht seconden voorsprong nemen. Bij het uitdraaien van de laatste bocht op minder dan 300 meter van de streep heb ik nog altijd een vijftal seconden voorsprong op het vijftal. Het is echter Stijn Minne die de ultieme sprong maakt met in zijn wiel de vier medevluchters. Op 150 meter van de streep komt hij in mijn wiel. Door de inspanning van de laatste kilometer ben ik niet meer in staat om nog weerwerk te bieden. ( reed tegen de 60KM/U tegen wind) Minne wint de spurt voor Robbe Vangheluwe, ikzelf wordt vijfde. Ik kijk tevreden terug op mijn wedstrijd en Paasweekend maar kon toch niet nalaten om een vloek er door te jagen. Reageert Minne iets later of niet op mijn uitval, win ik de wedstrijd……. Ik was er zo dicht bij maar eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat de 'krachtigste' mens gewonnen heeft.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=6&datum=21/04/2014
De wind was in het begin van de wedstrijd afwezig maar na een uurtje wedstrijd begon die toch weer invloed te hebben op het wedstrijdverloop. Na de gekende schermutselingen in de aanvangsfase besluiten een tweetal renners solo te gaan. Het peloton laat eventjes begaan maar al snel besluit Robbe Vangheluwe om met Borry in de tegenaanval te gaan. Deze twee koppels smelten samen tot een viertal maar vanuit het peloton geeft K.Maene het signaal om er eens een lap op te geven; ik glip mee in in het wiel en op het moment dat Kevin Maene zijn actie staakt, zet ik nog even door met drie man in mijn wiel waaronder S. Minne. We trekken door en rijden in één ruk het gat dicht op de vier leiders.( ronde 9) We nemen snel 30 seconden maar de samenwerking binnen onze groep is niet ideaal. Ik neem samen met Stijn Minne, Robbe Vangheluwe en Borry K. het initiatief om onze vlucht te laten slagen. De eerste twee vroege vluchters moeten de rol lossen en met zes geven we alles om voorop te blijven. In de achtergrond zit het peloton niet stil en door de toenemende wind vliegt alles in stukken en brokken. We komen op vijf ronden van het einde uiteindelijk aan een voorsprong van 1 minuut, het signaal voor het peloton om de strijd op te geven. We rijden verder en vergroten nog onze voorsprong tot op twee ronden van het einde tot 1 minuut 20. ik weet dat ik in de spurt weinig kans maak en besluit om op één kilometer van de meet aan te zetten. Er wordt niet direct gereageerd en ik kan een vijf tot acht seconden voorsprong nemen. Bij het uitdraaien van de laatste bocht op minder dan 300 meter van de streep heb ik nog altijd een vijftal seconden voorsprong op het vijftal. Het is echter Stijn Minne die de ultieme sprong maakt met in zijn wiel de vier medevluchters. Op 150 meter van de streep komt hij in mijn wiel. Door de inspanning van de laatste kilometer ben ik niet meer in staat om nog weerwerk te bieden. ( reed tegen de 60KM/U tegen wind) Minne wint de spurt voor Robbe Vangheluwe, ikzelf wordt vijfde. Ik kijk tevreden terug op mijn wedstrijd en Paasweekend maar kon toch niet nalaten om een vloek er door te jagen. Reageert Minne iets later of niet op mijn uitval, win ik de wedstrijd……. Ik was er zo dicht bij maar eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat de 'krachtigste' mens gewonnen heeft.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=6&datum=21/04/2014
TORHOUT : 'T HOGE: 19 april: 1.12.B: 115 Km
24 ronden moesten er vandaag afgelegd worden en telkens moesten we de steile klim in het lokale parcours verwerken. In de eerste ronden zien we de klassieke schermutselingen waar een aantal jongens proberen weg te geraken maar telkens reageert het peloton attent. De jongens van Gaverzicht zijn in de eerste wedstrijdkilometers vrij actief en zullen dit ook gedurende gans de wedstrijd blijven, op alle fronten nl zowel bij de koplopers, de achtervolgers en het peloton. Na 6 ronden van de 24 ontsnappen er drie renners, Vanbetsbrugghe, Verdoolaeghe en Minne. Het peloton geeft een vrijgeleide aan de drie en al snel nemen ze 50 seconden voorsprong. Het peloton lijkt er gerust in en geniet van het lekkere voorjaarszonnetje.
Ik kan en mag niet reageren daar twee ploegmakkers vooraan zitten. Plots komt er toch een beetje beweging in het peloton en onder impuls van K. Maene, C. Defreyne,M. Decoster en mezelf kunnen een tiental renners de tegenaanval inluiden. We naderen langzaam maar zeker op het leiderstrio. In de achtergrond schiet het peloton ook wakker, vnl dan J.Logier en J. Calleeuw sleuren enorm aan de boom om de achterstand op onze groep te verkleinen. Het peloton breekt en met een vijftal renners komen eerder genoemde renners aansluiten bij onze groep. Net voor deze aansluiting gaat K. Maene met een Zweed in de tegenaanval op de drie leiders; Ik heb de benen om mee te springen maar ik besluit om dit niet te doen daar het nog 40 km koers was. Een foutje achteraf. Calleeuw plaatst een tegenaanval en onze groep wordt op een lint getrokken, voor mij rijdt M.Decoster en voor hem laat een renner het gat vallen. Noch Merlijn, noch mezelf zijn in staat om de aansluiting te vinden met de vijf voor ons door het beukende werk van Calleeuw. J Calleeuw rijdt later solo naar de kopgroep met een drietal renners in zijn zog die al blij zijn hem te kunnen volgen en komen aansluiten bij de leiders. Onze groep zou nog uit de greep van het peloton kunnen blijven moesten er naast Merlijn, Cedric en mezelf ook nog een aantal renners bereid geweest zijn om te werken. Blijkbaar begrepen er een paar niet dat als je gewoon blijft ronddraaien je uit de greep van het peloton blijft en sowieso top 20 rijdt. Vooral diegene die dan nog over geen eindspurt beschikken zouden toch iets meer hun truitje mogen natmaken. Wij worden dan ook bij het ingaan van de laatste ronde ingelopen door de rest van het peloton omdat sommigen in de voorlaatste ronde niets anders deden dan ruzie maken met elkaar. Calleeuw wint de spurt met sprekend gemak en pakt opnieuw een zege. Ikzelf eindig rustig in de groep op plaats 41e, maar kan terugkijken op een uitstekende wedstrijd. Jammer dat de mensen die de wedstrijd niet gezien hebben en enkel naar de uitslagen kijken er wel weer anders zullen over denken. "Leve de werkers in de koers"
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2349&datum=19/04/2014
Ik kan en mag niet reageren daar twee ploegmakkers vooraan zitten. Plots komt er toch een beetje beweging in het peloton en onder impuls van K. Maene, C. Defreyne,M. Decoster en mezelf kunnen een tiental renners de tegenaanval inluiden. We naderen langzaam maar zeker op het leiderstrio. In de achtergrond schiet het peloton ook wakker, vnl dan J.Logier en J. Calleeuw sleuren enorm aan de boom om de achterstand op onze groep te verkleinen. Het peloton breekt en met een vijftal renners komen eerder genoemde renners aansluiten bij onze groep. Net voor deze aansluiting gaat K. Maene met een Zweed in de tegenaanval op de drie leiders; Ik heb de benen om mee te springen maar ik besluit om dit niet te doen daar het nog 40 km koers was. Een foutje achteraf. Calleeuw plaatst een tegenaanval en onze groep wordt op een lint getrokken, voor mij rijdt M.Decoster en voor hem laat een renner het gat vallen. Noch Merlijn, noch mezelf zijn in staat om de aansluiting te vinden met de vijf voor ons door het beukende werk van Calleeuw. J Calleeuw rijdt later solo naar de kopgroep met een drietal renners in zijn zog die al blij zijn hem te kunnen volgen en komen aansluiten bij de leiders. Onze groep zou nog uit de greep van het peloton kunnen blijven moesten er naast Merlijn, Cedric en mezelf ook nog een aantal renners bereid geweest zijn om te werken. Blijkbaar begrepen er een paar niet dat als je gewoon blijft ronddraaien je uit de greep van het peloton blijft en sowieso top 20 rijdt. Vooral diegene die dan nog over geen eindspurt beschikken zouden toch iets meer hun truitje mogen natmaken. Wij worden dan ook bij het ingaan van de laatste ronde ingelopen door de rest van het peloton omdat sommigen in de voorlaatste ronde niets anders deden dan ruzie maken met elkaar. Calleeuw wint de spurt met sprekend gemak en pakt opnieuw een zege. Ikzelf eindig rustig in de groep op plaats 41e, maar kan terugkijken op een uitstekende wedstrijd. Jammer dat de mensen die de wedstrijd niet gezien hebben en enkel naar de uitslagen kijken er wel weer anders zullen over denken. "Leve de werkers in de koers"
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2349&datum=19/04/2014
HOOGLEDE: U23: 12 APRIL: 117 KM
In Hooglede kwamen enkel U23 renners aan de start voor 117 Km. 65 deelnemers waren er aanwezig voor een pittige wedstrijd met twee lastige klimmetjes per ronde. 18 ronden moesten er afgelegd worden en reeds in ronde 2 slaag ik erin om samen met 13 metgezellen het hazenpad te kiezen. We nemen snel 15 seconden en we zitten met vier renners van Gaverzicht mee in de kopgroep. Blijkbaar was men in de achtergrond niet echt gelukkig met de vroege ontsnappingspoging en werden alle zeilen bijgezet om de kopgroep terug te nemen wat ook gebeurde in de vierde ronde. In ronde vijf gaan zeven renners aan de haal die direct 35 seconden nemen. De wedstrijd lijkt hier al gereden want niemand in het peloton lijkt geneigd om zijn truitje nat te maken en het kunnen niet steeds dezelfde zijn die de kastanjes uit het vuur gaan halen. In ronde 9 gaan negen tegenaanvallers op zoek naar de kopgroep die ondertussen al een minuut voorsprong bijeengefietst heeft. Ik moet even de kat uit de boom kijken omdat er zich drie teamgenoten in de achtervolgende groep bevinden maar besluit dan toch om op zoek te gaan naar de achtervolgende groep samen met M. Decoster; We moeten een gat van 25 seconden dichtfietsen en hebben daar 1,5 ronde voor nodig om aansluiting te vinden met de achtervolgers. De rest van het peloton is uitgeteld en krijgt snel één minuut aan hun broek op onze groep. Alles verloopt naar wens, uit de kopgroep moeten nog drie renners de rol lossen en die worden door onze groep opgepikt. De vier resterende leiders blijven echter ruimschoots buitenschot. In de voorlaatste ronde bij de beklimming van het laatste klimmetje van de ronde, krijg ik last van kramp in mijn beide benen; ik moet eventjes mijn groepje laten rijden maar kan vrij snel mijn weg terug verder zetten. Ik moet een 200 meter terug toerijden naar mijn groep. Ik nader op mijn groep tot op 10 seconden net voor het ingaan van de laatste ronde. Ik kom ter hoogte van de aankomstlijn en sta eigenlijk op het punt om aansluiting te krijgen; dan echter krijg ik van de speaker de mededeling dat ik de wedstrijd moet beëindigen! Een blunder van formaat zou ik zeggen, want ik maakte deel uit van de achtervolgende groep op de leiders. Ik moet noodgedwongen mijn remmen dichttrekken en krijg ook geen uitleg waarom ik de wedstrijd moet staken! Dit is toch even door een zure appel bijten. Ik rij een degelijke wedstrijd en moet die dan zo beëindigen.
Ik wordt als 19e geklasseerd………
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=297&datum=12/04/2014
Ik wordt als 19e geklasseerd………
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=297&datum=12/04/2014
NATIONALE TESTTIJDRIT OPOETEREN: 5 APRIL 2014: 29.8 Km.
We reden vandaag richting Opoeteren, 210 km ver voor de eerste nationale testtiijdrit. Tot mijn grote verbazing was ik geselecteerd voor deze wedstrijd. Aan de ene kant was is dolgelukkig dat ik toch nog eens mocht starten in een belangrijk tijdritevenement, want vorig jaar op het BK tijdrijden kwam ik ten val en moest ik de strijd staken en dit jaar kan ik door schoolverplichtingen niet deelnemen aan het PK tijdrijden.
Ik vertrok richting Opoeteren met een dubbel gevoel; enerzijds wilde ik mij van mijn beste kant laten zien maar anderzijds was de conditie nog niet wat het moet zijn en het parcours in Opoeteren was niet echt mijn ding. Dit had het verleden reeds uitgewezen.
Zonnig weer daar in Opoeteren, en de voorbereiding verliep volledig naar wens. Tot op het moment van de fietscontrole net voor de start. Blijkbaar waren de reglementeringen aangepast maar daar had men de renners niet vanop de hoogte gebracht, zelfs mijn ploegleider wist van niets!!! Eerst mocht ik niet starten, dan weer wel ( met dank aan S. Verschuere die eveneens bevestigde dat de renners niets wisten van de reglementswijziging). Ik moest hals over kop het startpodium opspurten om tijdig weg te geraken. Verre van ideaal dus.
De tijdrit zelf dan; ik kwam vlot in mijn ritme en de eerste kilometers verliepen volledig naar wens. Ik hield gelijke tred met Van Meirhaege J. tot aan het eerste keerpunt, een bocht van 180°. Direct daarna moest je vanuit bijna stilstand een klim beginnen en dit ligt mij totaal niet. Je wordt uit je cadans gebracht en dan direct bergop. Tot tweemaal toe hetzelfde scenario. In de eerste ronde trap ik op beide plaatsen te groot, geraak daar niet in mijn juiste cadans en verlies daardoor veel tijd. De rest van de ronde verloopt uitstekend. Ik haal soms snelheden van boven de 60Km/u maar het tijdsverlies in die twee aartsmoeilijke stukken zullen mij zuur opbreken. In de tweede ronde verloopt de moeilijke passage iets beter maar toch verlies ik weer teveel tijd. Ik bol over de meet en wordt uiteindelijk 14E.
Ik ben ontgoocheld qua resultaat enerzijds maar anderzijds moet ik mij schikken naar de gegevens van het moment. Ik wist dat het parcours van Opoeteren niet mijn favouriete parcours was en ik reed daar tegen jongens die op papier eigenlijk nog studeren maar eigenlijk full time bezig zijn met wielrennen, dit in tegenstelling tot mezelf die alle dagen acht uur op de schoolbanken zit. Ik zoek geen excuses maar appels met appels vergelijken is hier toch wel aangewezen. Ik keek naar S. Verscheure die achter me gestart was en op 29.8 Km moet ik slechts 30 seconden toegeven op de provinciaal kampioen tijdrijden van drie jaar terug, zeker als je weet dat Seppe bij EFC rijdt en geen pannekoek is.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2189&datum=05/04/2014
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/index_bestanden/pdf2012/2013/2014TestTTOPOETERENUitslag.pdf
Ik vertrok richting Opoeteren met een dubbel gevoel; enerzijds wilde ik mij van mijn beste kant laten zien maar anderzijds was de conditie nog niet wat het moet zijn en het parcours in Opoeteren was niet echt mijn ding. Dit had het verleden reeds uitgewezen.
Zonnig weer daar in Opoeteren, en de voorbereiding verliep volledig naar wens. Tot op het moment van de fietscontrole net voor de start. Blijkbaar waren de reglementeringen aangepast maar daar had men de renners niet vanop de hoogte gebracht, zelfs mijn ploegleider wist van niets!!! Eerst mocht ik niet starten, dan weer wel ( met dank aan S. Verschuere die eveneens bevestigde dat de renners niets wisten van de reglementswijziging). Ik moest hals over kop het startpodium opspurten om tijdig weg te geraken. Verre van ideaal dus.
De tijdrit zelf dan; ik kwam vlot in mijn ritme en de eerste kilometers verliepen volledig naar wens. Ik hield gelijke tred met Van Meirhaege J. tot aan het eerste keerpunt, een bocht van 180°. Direct daarna moest je vanuit bijna stilstand een klim beginnen en dit ligt mij totaal niet. Je wordt uit je cadans gebracht en dan direct bergop. Tot tweemaal toe hetzelfde scenario. In de eerste ronde trap ik op beide plaatsen te groot, geraak daar niet in mijn juiste cadans en verlies daardoor veel tijd. De rest van de ronde verloopt uitstekend. Ik haal soms snelheden van boven de 60Km/u maar het tijdsverlies in die twee aartsmoeilijke stukken zullen mij zuur opbreken. In de tweede ronde verloopt de moeilijke passage iets beter maar toch verlies ik weer teveel tijd. Ik bol over de meet en wordt uiteindelijk 14E.
Ik ben ontgoocheld qua resultaat enerzijds maar anderzijds moet ik mij schikken naar de gegevens van het moment. Ik wist dat het parcours van Opoeteren niet mijn favouriete parcours was en ik reed daar tegen jongens die op papier eigenlijk nog studeren maar eigenlijk full time bezig zijn met wielrennen, dit in tegenstelling tot mezelf die alle dagen acht uur op de schoolbanken zit. Ik zoek geen excuses maar appels met appels vergelijken is hier toch wel aangewezen. Ik keek naar S. Verscheure die achter me gestart was en op 29.8 Km moet ik slechts 30 seconden toegeven op de provinciaal kampioen tijdrijden van drie jaar terug, zeker als je weet dat Seppe bij EFC rijdt en geen pannekoek is.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2189&datum=05/04/2014
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/index_bestanden/pdf2012/2013/2014TestTTOPOETERENUitslag.pdf
TORHOUT WIJNENDALE : 30 MAART 2014: 115 Km
Vandaag stond Torhout Wijnendale op het programma. 213 renners aan de start voor een kermiskoers is een beetje veel, vnl voor op het einde van de wedstrijd als er voor de prijzen gestreden wordt. Weinig wind, veel zon, niet echt mijn ideaal weer om de koers zwaar te kunnen maken. Als overmaat van ramp stond ik aan de start bijna helemaal achteraan tussen auto's en een mobilhome geplooid. Klein foutje om net voor de start nog auto's door te laten in de richting van de startplaats.
Dit gegeven moest ik bijna tot halfweg koers meedragen. Ik kon snel een kleine honderd plaatsen opschuiven tot in het midden van het peloton maar om helemaal vooraan te geraken had ik toch wel een ronde of vijf nodig. Net op het moment dat ik mij in ronde zeven vooraan in het peloton kan nestelen, zie ik voor mij uit twee groepjes rijden, ongeveer 15 man die het hazepad gekozen hadden. Ik merkte het rode truitje op van Lotto vriend K. Deltombe. Ik wist direct hoe laat het was.
De kopgroep nam in twee ronden tijd 45 seconden voorsprong en het peloton moest zich even herorganiseren om de achtervolging in te zetten. Ik deed in die achtervolging meer dan mijn deel van het werk en we slaagden erin om de voorsprong terug te dringen van 50 seconden naar 23, naar 15, tot dat er op vier ronden van het einde een hergroepering tot stand kwam.
Ik had, al zeg ik het zelf, een groot aandeel in het tot stand komen van de hergroepering. Ik liet mij net voor de hergroepering eventjes terugzakken met de bedoeling om nu op elke aanval te demarreren. Echter bij het nemen van een bocht gaat mijn voorligger bijna tegen de vlakte en moet ik alle remmen dichttrekken om niet ten val te komen. Ik moet zelfs even uit mijn klikpedaal. Zo verlies ik snel een veertigtal plaatsen en zit ik niet waar ik wenste te zitten op het moment van de hergroepering. Op twee ronden voor het einde rijden opnieuw een aantal renners weg en dit was de beslissende ontsnapping. Bij het ingaan van de laatste ronde heeft het peleton een kleine twintig seconden achterstand. Op drie kilometer van het einde zie ik dat we niet meer tot bij de leiders zullen geraken en besluit ik mij te laten uitzakken, zodoende dat ik niet in het spurtgeweld terecht kom. Ik heb dinsdag examens en die zijn nu net iets belangrijker dan een verre ereplaats.
Gelukkig dat ik deze beslissing genomen heb. De spurt van het peloton wordt chaotisch door een massale valpartij. Ik moet zelfs voet aan grond zetten want overal liggen renners in het rond. Ik kan ze rustig voorbij rijden en over de eindmeet bollen.
Vooraan wordt het een millimeterspurt waar de fotofinish uitsluitsel moet over brengen. Daarin blijkt Verraes B net iets sneller te zijn dan K. Deltombe.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=436&datum=30/03/2014
Dit gegeven moest ik bijna tot halfweg koers meedragen. Ik kon snel een kleine honderd plaatsen opschuiven tot in het midden van het peloton maar om helemaal vooraan te geraken had ik toch wel een ronde of vijf nodig. Net op het moment dat ik mij in ronde zeven vooraan in het peloton kan nestelen, zie ik voor mij uit twee groepjes rijden, ongeveer 15 man die het hazepad gekozen hadden. Ik merkte het rode truitje op van Lotto vriend K. Deltombe. Ik wist direct hoe laat het was.
De kopgroep nam in twee ronden tijd 45 seconden voorsprong en het peloton moest zich even herorganiseren om de achtervolging in te zetten. Ik deed in die achtervolging meer dan mijn deel van het werk en we slaagden erin om de voorsprong terug te dringen van 50 seconden naar 23, naar 15, tot dat er op vier ronden van het einde een hergroepering tot stand kwam.
Ik had, al zeg ik het zelf, een groot aandeel in het tot stand komen van de hergroepering. Ik liet mij net voor de hergroepering eventjes terugzakken met de bedoeling om nu op elke aanval te demarreren. Echter bij het nemen van een bocht gaat mijn voorligger bijna tegen de vlakte en moet ik alle remmen dichttrekken om niet ten val te komen. Ik moet zelfs even uit mijn klikpedaal. Zo verlies ik snel een veertigtal plaatsen en zit ik niet waar ik wenste te zitten op het moment van de hergroepering. Op twee ronden voor het einde rijden opnieuw een aantal renners weg en dit was de beslissende ontsnapping. Bij het ingaan van de laatste ronde heeft het peleton een kleine twintig seconden achterstand. Op drie kilometer van het einde zie ik dat we niet meer tot bij de leiders zullen geraken en besluit ik mij te laten uitzakken, zodoende dat ik niet in het spurtgeweld terecht kom. Ik heb dinsdag examens en die zijn nu net iets belangrijker dan een verre ereplaats.
Gelukkig dat ik deze beslissing genomen heb. De spurt van het peloton wordt chaotisch door een massale valpartij. Ik moet zelfs voet aan grond zetten want overal liggen renners in het rond. Ik kan ze rustig voorbij rijden en over de eindmeet bollen.
Vooraan wordt het een millimeterspurt waar de fotofinish uitsluitsel moet over brengen. Daarin blijkt Verraes B net iets sneller te zijn dan K. Deltombe.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=436&datum=30/03/2014
ICHTEGEM: 23 MAART 2014: 115 Km
Tegen beter weten in probeerde ik vandaag in Ichtegem te koersen. Gisterenavond nog bezoek gebracht aan de kiné maar het heeft vandaag geen soelaas gebracht. Opnieuw hetzelfde scenario, de eerste 70 km geen last in de rug, goed vooraan in het peloton maar dan plots op het moment dat ik doortrek terug krachtsvermindering in de benen; nog 1 ronde meegereden en dan uit de wedstrijd gestapt. Beter toch geluisterd naar de raad van vader om vandaag enkel een duurtraining te doen en geen wedstrijdkilometers te maken. Het bezoek aan de osteopaat zal enkel en alleen maar het probleem kunnen oplossen, dit hoop ik toch.
Een tegenslag in de zoektocht naar de juiste conditie, we waren op de goede weg gezien mijn uitstekende prestatie van gisteren totdat het euvel zich voordeed. We moeten ons nu proberen te focussen op de testtijdrit van 5 April in Opoeteren waar ik voor geselecteerd ben. Het PK Tijdrijden in Ruddervoorde zal ik echter moeten laten schieten wegens schoolomstandigheden.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=252&datum=23/03/2014
Een tegenslag in de zoektocht naar de juiste conditie, we waren op de goede weg gezien mijn uitstekende prestatie van gisteren totdat het euvel zich voordeed. We moeten ons nu proberen te focussen op de testtijdrit van 5 April in Opoeteren waar ik voor geselecteerd ben. Het PK Tijdrijden in Ruddervoorde zal ik echter moeten laten schieten wegens schoolomstandigheden.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=252&datum=23/03/2014
KRUISEKE: 22 MAART 2014: 113,5 Km
Vandaag stond de wind in Kruiseke echt op zijn West Vlaams. Dit was in mijn voordeel want waaierkoersen liggen mij nu eenmaal. Na 1 ronde was dit al duidelijk, ik was helemaal achteraan gestart en moest mij in die eerste ronde naar voren worstelen. Ik slaagde ook in mijn opzet en gelukkig maar. Na twee ronden hadden al 35 renners het strijdperk moeten verlaten wegens de wind en de snelheid die ontwikkeld werd. Al snel werd duidelijk dat maar weinig renners deze wedstrijd zouden beëindigen, zeker toen het in de tweede ronde ook nog hevig begon te regenen. Dit was echter van korte duur en we konden het grootste deel van de wedstrijd droog verder rijden. Vijf man kiezen in ronde drie het hazenpad en nemen snel 45 seconden voorsprong. Ik probeer samen met vier metgezellen naar de leiders toe te rijden maar dichter dan 25 seconden komen we niet. We worden terug gegrepen door het uitgedunde peloton; Op het moment van de hergroepering gaan 14 man in de tegenaanval, ik moet even passen en naar adem happen maar besluit toch de sprong te maken uit het groepje waar ik in zit. Het vergt inspanning maar op mijn ééntje rij ik het gat dicht tot bij de 14 man. We blijven op ongeveer 45 seconden van de leiders hangen. In ronde 6 rijden we met 8 man weg uit de achtervolgende groep en naderen tot op 30 seconden van de vijf leiders. Ik voel mij op dit moment uitstekend, ondanks de zware wedstrijd en beetje bij beetje komen we dichterbij. We naderen tot op twintig seconden in ronde 9 en met de minuut stijgen mijn kansen hier in Kruiseke voor een eventuele top 10 plaats. In dezelfde ronde 9 moeten we na een bocht echter bergop optrekken; ik voer die beweging zonder problemen uit maar plots blokkeert mijn rug en voel ik alle kracht uit mijn benen wegebben. Zo erg zelfs dat ik mijn acht metgezellen gewoon moet laten rijden, zelfs de achtervolgende groep rijd mij voorbij en in ronde 10 moet ik noodgedwongen de wedstrijd staken., Het liep lekker vandaag, voelde duidelijk opnieuw verbetering met vorige week, zat waar ik moest zitten maar blijkbaar heeft mijn rug er anders over gedacht. In plaats van een mooi resultaat keer ik met een wrang gevoel richting huiswaarts. Vlug even mijn kiné raadplegen en deze avond nog laten behandelen om morgen eventueel te proberen in Ichtegem.
uitslag: (foute weergave: er rijden geen 75 renners de wedstrijd uit, slechts 35. Ik was nr 36 op het moment dat ik de wedstrijd moest verlaten. Foutje dus op de site van de wielerbond)
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2805&datum=22/03/2014
uitslag: (foute weergave: er rijden geen 75 renners de wedstrijd uit, slechts 35. Ik was nr 36 op het moment dat ik de wedstrijd moest verlaten. Foutje dus op de site van de wielerbond)
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2805&datum=22/03/2014
MEULEBEKE: 15 MAART 2014: 1.12B: 115 Km
Niet minder dan 154 renners aan de start vandaag van deze kermiskoers. direct werd van bij de aanvang van de wedstrijd de beuk erin gegooid. Er werden snelheden van boven de 50 kilometer gehaald met de wind op de kop; Al vrij snel in de wedstrijd werd duidelijk dat wegrijden hier niet zo evident zou zijn, daar het peloton telkens over heel wat manschappen beschikte om de vluchters terug te halen. Ik deed hierin vandaag ook meer dan mijn duit in het zakje. Verschillende ontsnappingspogingen werden door mij tenietgedaan. De conditie is in stijgende lijn, dit is meer dan duidelijk, het ging al een heel stuk beter dan vorige week. Op acht ronden van het einde slaagden toch 18 renners om het hazenpad te kiezen. Ze namen snel 30 seconden maar verder dan 30 seconden geraakten ze ook niet en op 3 ronden van het einde was alles weer te herbeginnen. Het was duidelijk dat deze wedstrijd op een massaspurt ging eindigen. Op 1 kilometer van de streep probeerde Y. Calleeuw solo weg te geraken maar hij werd terug gegrepen door het aanstormende peloton. Ik had ondertussen het signaal gekregen van langs de kant om mij niet te moeien in deze massaspurt en liet mij dan ook uitzakken richting laatste geledingen van het peloton. Calleeuw slaagt er nog in om de eindspurt te winnen, wat toch een sterk staaltje is nadat hij in de laatste kilometer toch een serieuze inspanning gedaan had om alleen weg te geraken. Ik bol rustig als 64e over de meet en ben tevreden over mijn wedstrijd. Veel gewerkt en duidelijk beter in mijn vel dan vorige week.
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=831&datum=15/03/2014
uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=831&datum=15/03/2014
GELUWE: 08 MAART 2014 : 1.12B: 112.5 Km.
Na een zware trainingsweek stond vandaag de eerste echte wedstrijd op het programma. Tachtig renners aan de start vandaag voor 16 ronden ofte 112.5 km. Het parcours was vrij simpel, een gewone driehoek wat betekende dat we de wind één zijde in de rug, één zijde op de kop en één zijde in de flank hadden. Het vuur zat er direct in na de start en na een tweetal ronden forceerde ik de eerste ontsnapping van de dag. We gingen met een twintigtal renners aan de haal en konden drie ronden onze voorsprong behouden. Door de aard van het parcours bleven we echter te lang in het gezichtsveld van het jagende peloton en na drie ronden waren wij eraan voor de moeite. Een drietal ronden bleef het na onze ontsnapping windstil, enkele schuchtere pogingen die stranden in het niets. In ronde 9 gingen echter een vijftiental renners aan de haal. Ik was genoodzaakt om nu uit mijn pijp te komen en de achtervolging in te zetten; we slaagden erin om met een vijftiental renners de aansluiting te vinden, de rest van het peloton was verslagen. We draaiden goed rond en konden onze voorsprong uitbouwen. In ronde 12 werden een aantal demarrage geplaatst en werd de groep uit elkaar gesleurd. Bij het ingaan van de dertiende ronde liet mijn ploegmakker Manolito een gaatje. Ik reageerde net een fractie te laat en op het moment dat ik het gaatje wil dichtrijden, krijg ik plots een krampscheut in mijn rechter hamstring. Ik kan net de aansluiting niet maken met de 21 renners die de definitieve ontsnapping op gang zetten. De vogel is gaan vliegen. Ik rij nog drie ronden om de nodige kilometers in de benen te hebben en spurt mij uiteindelijk naar een dertigste plaats.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=523&datum=08/03/2014
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=523&datum=08/03/2014
CLUBKAMPIOENSCHAP 2014 IN Deerlijk
Eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen 2014, ofte het clubkampioenschap. Na mijn examen periode en tijdelijke onderbreking van de trainingen, was ik benieuwd hoe ver ik stond op het gebied van conditie. Ik wist dat ik mijn start van vorig seizoen zeker niet zou kunnen herhalen wegens de drukte van de examens en het feit dat vijf dagen in de week school lopen duidelijk verschilt van de afgelopen 2.5 dagen van het afgelopen jaar.
Ik had mij voorgenomen om rustig te starten en de eerste ronden de kat uit de boom te kijken en niet als vorig jaar telkens op iedere aanval te reageren en te kort te komen op het einde.
Wat ik echter niet wist, was dat onze ploegleider op stage (waar ik door examens op ontbrak) de groep had opgehitst en daar hadden de renners het plan gesmeed om vroegtijdig in de aanval te trekken om zodoende de ploegleider (die zelf meereed en een trage starter was) voor joker te zetten. Na drie ronden rijdt een omvangrijke groep van 17 renners weg, die elkaar direct vinden. Ik zit in het midden van het peloton, zie de groep vertrekken maar ben eigenlijk gerust in de terugkeer van het peloton. De groep trekt echter door en voor ik het goed en wel besef zijn de vogels gaan vliegen. Ik was niet gebriefd door de collega's en wist dus van niets!!!!!
De koers was gereden na amper vijf ronden. Ik kon enkel nog wat trainingskilometers opdoen en moest mij neerleggen bij de verloren zaak. Ik bolde dan ook als 30e over de eindmeet. De conditie was goed maar nog niet uitstekend. Ik denk dat ik nog een viertal weken nodig zal hebben om op niveau te komen. Geen paniek, begin april zal ik er wel staan, maar op de eerste plaats staat dit jaar mijn studies aan de politieschool, daar moet ik zeker slagen, de rest zien we wel hoe het loopt.
UITSLAG:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=648&datum=23/02/2014
Ik had mij voorgenomen om rustig te starten en de eerste ronden de kat uit de boom te kijken en niet als vorig jaar telkens op iedere aanval te reageren en te kort te komen op het einde.
Wat ik echter niet wist, was dat onze ploegleider op stage (waar ik door examens op ontbrak) de groep had opgehitst en daar hadden de renners het plan gesmeed om vroegtijdig in de aanval te trekken om zodoende de ploegleider (die zelf meereed en een trage starter was) voor joker te zetten. Na drie ronden rijdt een omvangrijke groep van 17 renners weg, die elkaar direct vinden. Ik zit in het midden van het peloton, zie de groep vertrekken maar ben eigenlijk gerust in de terugkeer van het peloton. De groep trekt echter door en voor ik het goed en wel besef zijn de vogels gaan vliegen. Ik was niet gebriefd door de collega's en wist dus van niets!!!!!
De koers was gereden na amper vijf ronden. Ik kon enkel nog wat trainingskilometers opdoen en moest mij neerleggen bij de verloren zaak. Ik bolde dan ook als 30e over de eindmeet. De conditie was goed maar nog niet uitstekend. Ik denk dat ik nog een viertal weken nodig zal hebben om op niveau te komen. Geen paniek, begin april zal ik er wel staan, maar op de eerste plaats staat dit jaar mijn studies aan de politieschool, daar moet ik zeker slagen, de rest zien we wel hoe het loopt.
UITSLAG:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=648&datum=23/02/2014
lichtervelde: 1.12B: 115 Km: 06 Oktober 2013.
Voorlaatste wedstrijd van het seizoen in Lichtervelde. 21 ronden van 5.5 km moesten er afgelegd worden en ogenblikkelijk werd er een hoog tempo gereden.
In ronde twee ontsnappen acht renners. Ik ga mee en we nemen een voorsprong van om en bij de 15 seconden. Het peloton laat echter niet begaan en een ronde later zijn we eraan voor de moeite. Ik laat mij een beetje vangen en bezeil zo in de achterste gelederen van het peloton. Door dit manoeuver zie ik ook niet dat er eerst drie renners op hun kousevoeten wegrijden gevolgd door een achttal renners een ronde later. Het peloton is er blijkbaar gerust in en laat die renners zonder slag of stoot wegrijden.
Op een bepaald moment bedraagt de voorsprong van de elf leiders om en bij de minuut en iedereen langs het parcours denkt dat de wedstrijd gereden is.
Ik slaag erin om eindelijk weer vooraan te geraken in het peloton en samen met J. Rutsaert en J. Vanreyten rijden wij in één ronde tijd eens goed door en reduceren wij de achterstand tot om en bij de 20 seconden. Eénmaal de leiders terug in het zicht schiet de rest van het peloton ook wakker en slagen wij erin om op vijf ronden van het einde een hergroepering te laten ontstaan.
Op twee ronden van het einde springen echter een twaalftal man weg en die gaan strijden voor de zege. In hun zog rijden ook nog een een tiental individuele renners weg in de laatste ronde.
Iedereen komt echter te laat en K. Maene wint de wedstrijd in een spurt met twee tegen K. Neyrinck.
In de pelotonspurt doe ik nog een mee en eindig ik op een vierde plaats wat uiteindelijk goed is voor een 28e plaats in de eindstand.
Tacktisch niet slim gereden vandaag. Ik zat te ver op het moment van de ontsnapping en moest zo gans de wedstrijd achter de feiten aanhollen. De conditie is nog steeds behoorlijk ondanks het feit dat de trainingsintensiteit sterk verminderd is.
Uitslag:
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
In ronde twee ontsnappen acht renners. Ik ga mee en we nemen een voorsprong van om en bij de 15 seconden. Het peloton laat echter niet begaan en een ronde later zijn we eraan voor de moeite. Ik laat mij een beetje vangen en bezeil zo in de achterste gelederen van het peloton. Door dit manoeuver zie ik ook niet dat er eerst drie renners op hun kousevoeten wegrijden gevolgd door een achttal renners een ronde later. Het peloton is er blijkbaar gerust in en laat die renners zonder slag of stoot wegrijden.
Op een bepaald moment bedraagt de voorsprong van de elf leiders om en bij de minuut en iedereen langs het parcours denkt dat de wedstrijd gereden is.
Ik slaag erin om eindelijk weer vooraan te geraken in het peloton en samen met J. Rutsaert en J. Vanreyten rijden wij in één ronde tijd eens goed door en reduceren wij de achterstand tot om en bij de 20 seconden. Eénmaal de leiders terug in het zicht schiet de rest van het peloton ook wakker en slagen wij erin om op vijf ronden van het einde een hergroepering te laten ontstaan.
Op twee ronden van het einde springen echter een twaalftal man weg en die gaan strijden voor de zege. In hun zog rijden ook nog een een tiental individuele renners weg in de laatste ronde.
Iedereen komt echter te laat en K. Maene wint de wedstrijd in een spurt met twee tegen K. Neyrinck.
In de pelotonspurt doe ik nog een mee en eindig ik op een vierde plaats wat uiteindelijk goed is voor een 28e plaats in de eindstand.
Tacktisch niet slim gereden vandaag. Ik zat te ver op het moment van de ontsnapping en moest zo gans de wedstrijd achter de feiten aanhollen. De conditie is nog steeds behoorlijk ondanks het feit dat de trainingsintensiteit sterk verminderd is.
Uitslag:
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
Soumagne: 1.12: 152 km: 29 September 2013.
Hier klikken om te bewerken.
Vandaag stond de laatste interclub op het programma. We tekenden opnieuw present in functie van de ploeg en hadden ook de intentie om ons nog eens in te zetten in functie van onze kopman.
9 ronden van 16 km stonden op het programma. op zich een parcours die mij moet liggen maar ik kom aan de start met enigzins een beetje vermoeid lichaam. ik voel mij niet echt fris.
De eerste vijf ronden kan ik mij vooraan in het peloton handhaven en kan ik naar gewoonte mijn taak naar behoren uitvoeren. Ik probeer een tweetal keer om een ontsnapping op gang te brengen maar telkens loopt het op niets uit.
Er rijden een veertiental renners weg die de goede ontsnapping inleidt. Niemand van onze ploeg is echter mee. Op drie ronden van het einde probeert Gianni om een tegenaanval op gang te brengen. Ik zit mee vooraan en laat het gat vallen met de bedoeling dat een groepje van 9 wegrijdt. Dit lukt ook en de negen rijden weg uit het peloton met een achterstand van een dertig seconden op de leiders. Voor mij is de taak volbracht en ik laat mij uitzakken naar de achterste gelederen van het peloton. Op één ronde van het einde wordt er nog eens flink doorgetrokken in het peloton, ik bevind mij op dit moment achteraan in het peloton en het breekt in stukken. Ik heb zware benen en de moraal laat het niet meer toe om naar de groep voor mij te springen. Ik rij de wedstrijd uit en eindig op een vijftal minuten van de winnaar. Ik stap met een dubbel gevoel van mijn fiets, enerzijds voel ik mij niet echt moe maar anderzijds moet ik toegeven dat ik mij vandaag niet fit voelde. Het lange seizoen begint zijn tol te eisen of zaten mij gedachten al bij 1 oktober, de dag waar ik aan mijn opleiding als inspecteur van politie begin.
Uitslag:
\\BRUENTERPRISE\spoedbox$\Mijn documenten\uitslag le magne.htm
9 ronden van 16 km stonden op het programma. op zich een parcours die mij moet liggen maar ik kom aan de start met enigzins een beetje vermoeid lichaam. ik voel mij niet echt fris.
De eerste vijf ronden kan ik mij vooraan in het peloton handhaven en kan ik naar gewoonte mijn taak naar behoren uitvoeren. Ik probeer een tweetal keer om een ontsnapping op gang te brengen maar telkens loopt het op niets uit.
Er rijden een veertiental renners weg die de goede ontsnapping inleidt. Niemand van onze ploeg is echter mee. Op drie ronden van het einde probeert Gianni om een tegenaanval op gang te brengen. Ik zit mee vooraan en laat het gat vallen met de bedoeling dat een groepje van 9 wegrijdt. Dit lukt ook en de negen rijden weg uit het peloton met een achterstand van een dertig seconden op de leiders. Voor mij is de taak volbracht en ik laat mij uitzakken naar de achterste gelederen van het peloton. Op één ronde van het einde wordt er nog eens flink doorgetrokken in het peloton, ik bevind mij op dit moment achteraan in het peloton en het breekt in stukken. Ik heb zware benen en de moraal laat het niet meer toe om naar de groep voor mij te springen. Ik rij de wedstrijd uit en eindig op een vijftal minuten van de winnaar. Ik stap met een dubbel gevoel van mijn fiets, enerzijds voel ik mij niet echt moe maar anderzijds moet ik toegeven dat ik mij vandaag niet fit voelde. Het lange seizoen begint zijn tol te eisen of zaten mij gedachten al bij 1 oktober, de dag waar ik aan mijn opleiding als inspecteur van politie begin.
Uitslag:
\\BRUENTERPRISE\spoedbox$\Mijn documenten\uitslag le magne.htm
langemark: 1.12: 70 Km: 25 September 2013:
Click here to edit.
Gezien de conditie voor de tijd van het jaar nog altijd in orde was, had ik in samenspraak met mijn trainer beslist om het seizoen nog wat langer te maken en te koersen tot half oktober. Tevens beslisten we om zolang we konden tijdens de week een wedstrijdje mee te pikken. Met het oog op zondag in Soumagne, reed ik vandaag mijn tweede criterium in Langemark. 44 ronden van 1.4 Km en men had er toch niets beter op gevonden om ons elke ronde over een kasseistrook van om en bij de 400 meter te sturen. Ideaal voor het materiaal, zowel letterlijk als figuurlijk. Gelukkig was het droog want de aankomst lag op het einde van de kasseistrook.
De wedstrijd werd aan een goed tempo afgewerkt. Ik testte in de beginfase eventjes maar al snel had ik door dat wegrijden hier onmogelijk zou blijken. Elke aanvalspoging, waaronder ook de mijne, werd na goed en wel één ronde tenietgedaan. We besloten om er dan maar een training van te maken en hielden ons afzijdig voor wat betreft de premiespurten. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde had ik mij in de eerste tien van het peloton genesteld om zodoende een mooie ereplaats te kunnen versieren. In de laatste ronde begon het drum en trekwerk en ik kon de spurt in een gunstige positie aanvatten. Met 41 renners stormden we dan ook op de kasseien richting aankomstlijn. Ik kon mij positie handhaven, remonteerde nog een paar renners en reed als 12e over de eindmeet. Tevreden met het resultaat en vooral tevreden was mijn zitvlak,........ dat het gedaan was van over de kasseien te dreunen!!!!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=764&datum=25/09/2013
De wedstrijd werd aan een goed tempo afgewerkt. Ik testte in de beginfase eventjes maar al snel had ik door dat wegrijden hier onmogelijk zou blijken. Elke aanvalspoging, waaronder ook de mijne, werd na goed en wel één ronde tenietgedaan. We besloten om er dan maar een training van te maken en hielden ons afzijdig voor wat betreft de premiespurten. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde had ik mij in de eerste tien van het peloton genesteld om zodoende een mooie ereplaats te kunnen versieren. In de laatste ronde begon het drum en trekwerk en ik kon de spurt in een gunstige positie aanvatten. Met 41 renners stormden we dan ook op de kasseien richting aankomstlijn. Ik kon mij positie handhaven, remonteerde nog een paar renners en reed als 12e over de eindmeet. Tevreden met het resultaat en vooral tevreden was mijn zitvlak,........ dat het gedaan was van over de kasseien te dreunen!!!!
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=764&datum=25/09/2013
Varsenare: 1.12.B: 111 Km: 21 September 2013: " Niets moeilijker dan je thuiskoers"!
Vandaag stond eindelijk nog eens mijn thuiskoers op het programma. De afgelopen jaren had ik slechts door omstandigheden éénmaal kunnen deelnemen aan deze wedstrijd. Er stond echter geen wind en ik wist al bij aanvang dat het moeilijk zou worden om weg te rijden.
86 renners aan de start, op een parcours met kleine weggetjes maakte het natuurlijk nog eens extra moeilijk. In ronde 1 besluit ik al om in de aanval te trekken samen met vriend J. Logier. Het peloton laat echter niet begaan en op het einde van ronde 2 is ons liedje al uitgezongen. Dan is het mij al duidelijk dat wegrijden hier een probleem zal worden. Ook ploegmakker G. Marchand probeert het verschillende keren om weg te rijden maar telkens eindigt elke ontsnappingspoging in een hergroepering. Ikzelf probeer het ook nog een aantal keren, kan nog een premie meepikken maar verder dan dit geraak ik ook niet.
We gaan dan ook duidelijk richting massaspurt. Bij het ingaan van de laatste ronde probeert G. Marchand het nogmaals maar K. Maene laat niet gebeuren en zet met een viertal renners de achtervolging in. Ik zie het gevaar en probeer mij in de voorste geledingen van het peloton te nestelen. Dit lukt maar amper omdat in het geharrewar een renner van Douchy de deur eventjes dichthoudt voor mij.
Ik probeer in de laatste ronde maar liefst 7 maal om naar de vier leiders te springen maar telkens wordt ik gecounterd door het peloton omdat er een paar 'interessantelingen' duidelijk weet hadden dat dit mijn thuis koers is en dat ze mij duidelijk niets gunnen. Ik breng wel het peloton mee in mijn kielzog maar twee renners slagen erin om voorop te blijven. Smet wint voor Calleeuw en ploegmakker Marchand wordt 4E. Ikzelf spurt naar een 35 e plaats en moet tevreden zijn met mijn wedstrijd. Ik heb verschillende keren geprobeerd om de wedstrijd open te breken maar meer zat er vandaag niet in.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1518&datum=21/09/2013
86 renners aan de start, op een parcours met kleine weggetjes maakte het natuurlijk nog eens extra moeilijk. In ronde 1 besluit ik al om in de aanval te trekken samen met vriend J. Logier. Het peloton laat echter niet begaan en op het einde van ronde 2 is ons liedje al uitgezongen. Dan is het mij al duidelijk dat wegrijden hier een probleem zal worden. Ook ploegmakker G. Marchand probeert het verschillende keren om weg te rijden maar telkens eindigt elke ontsnappingspoging in een hergroepering. Ikzelf probeer het ook nog een aantal keren, kan nog een premie meepikken maar verder dan dit geraak ik ook niet.
We gaan dan ook duidelijk richting massaspurt. Bij het ingaan van de laatste ronde probeert G. Marchand het nogmaals maar K. Maene laat niet gebeuren en zet met een viertal renners de achtervolging in. Ik zie het gevaar en probeer mij in de voorste geledingen van het peloton te nestelen. Dit lukt maar amper omdat in het geharrewar een renner van Douchy de deur eventjes dichthoudt voor mij.
Ik probeer in de laatste ronde maar liefst 7 maal om naar de vier leiders te springen maar telkens wordt ik gecounterd door het peloton omdat er een paar 'interessantelingen' duidelijk weet hadden dat dit mijn thuis koers is en dat ze mij duidelijk niets gunnen. Ik breng wel het peloton mee in mijn kielzog maar twee renners slagen erin om voorop te blijven. Smet wint voor Calleeuw en ploegmakker Marchand wordt 4E. Ikzelf spurt naar een 35 e plaats en moet tevreden zijn met mijn wedstrijd. Ik heb verschillende keren geprobeerd om de wedstrijd open te breken maar meer zat er vandaag niet in.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1518&datum=21/09/2013
Eernegem: 1.12: 80 Km: 19 September 2013: " Net niet!!!!"
Op twee weken voor het einde van het seizoen was er in Eernegem een criterium van 80 km. Ik had dit jaar nog geen criterium gereden en besloot om er toch maar ééntje mee te pikken.
Slechts 26 renners aan de start op een nat en druilerig parcours. Zoals gebruikelijk in een criterium werd er direct voor de aanval gekozen. K. Maene was de eerste aanvaller van de dag maar de eerste serieuse ontsnapping kwam op naam van M. Allegaert. Hij reed een tiental ronden voorop en nam rustig de eerste premies van de avond voor zijn rekening.
Na een twaalftal ronden van de 35 was zijn lied uitgezongen en werd hij ingelopen door het peloton. Het tempo lag hoog en het kleine peloton werd telkens op een lint getrokken. Op ongeveer 17 ronden van het einde ontsnap ik met drie metgezellen, zijnde C. Aneca, M. Vandewalle en B. Dhiedt. We draaien vlot rond en kunnen onze voorsprong uitbouwen tot veertig seconden. Op 5 ronden van het einde komt er nog gevaar opzetten uit de achtergrond onder de naam van G. Marchand. Mijn ploeggenoot probeert solo naar ons toe te rijden en komt zelfs terug tot op 8 seconden. Wij draaien echter vooraan de gaskraan terug open en mede door onze tempoversnelling en het feit dat Gianni de benen stil hield omdat hij het gezelschap gekregen had van K.Maene die in de spurt veel sneller is, konden we onze voorsprong terug uitbouwen naar 15 seconden. Op twee ronden van het einde demarreert B. Dhiedt. Ik spring mee in zijn wiel en we slaan ogenblikkelijk een gaatje van dertig meter op M. Vandewalle en C.Aneca. In een poging om nog terug aan te sluiten komt M. Vandewalle nog zwaar ten val. Bram Dhiedt en ik draaien uitstekend rond en vergroten direct de voorsprong tot de achtervolgers tot een veilige marge. Ik probeer nog weg te springen maar Dhiedt durft meer risico's te nemen in de spekgladde bochten en komt zo terug in mijn wiel. Op 500 meter van de meet, demarreert B.Dhiedt uit mijn wiel. Hij krijgt een klein gaatje en ik krijg het niet direct dicht om terug aan kop te komen. De laatste bocht ligt op minder dan 100 meter van de meet. Ik kom nog tot op twee meter maar éénmaal de bocht ingedraaid weet ik dat ik dit niet meer kan overbruggen. Ik rij als tweede over de meet. Bram Dhiedt wint. C. Aneca wordt derde op ruime afstand van ons twee.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2211&datum=19/09/2013
Slechts 26 renners aan de start op een nat en druilerig parcours. Zoals gebruikelijk in een criterium werd er direct voor de aanval gekozen. K. Maene was de eerste aanvaller van de dag maar de eerste serieuse ontsnapping kwam op naam van M. Allegaert. Hij reed een tiental ronden voorop en nam rustig de eerste premies van de avond voor zijn rekening.
Na een twaalftal ronden van de 35 was zijn lied uitgezongen en werd hij ingelopen door het peloton. Het tempo lag hoog en het kleine peloton werd telkens op een lint getrokken. Op ongeveer 17 ronden van het einde ontsnap ik met drie metgezellen, zijnde C. Aneca, M. Vandewalle en B. Dhiedt. We draaien vlot rond en kunnen onze voorsprong uitbouwen tot veertig seconden. Op 5 ronden van het einde komt er nog gevaar opzetten uit de achtergrond onder de naam van G. Marchand. Mijn ploeggenoot probeert solo naar ons toe te rijden en komt zelfs terug tot op 8 seconden. Wij draaien echter vooraan de gaskraan terug open en mede door onze tempoversnelling en het feit dat Gianni de benen stil hield omdat hij het gezelschap gekregen had van K.Maene die in de spurt veel sneller is, konden we onze voorsprong terug uitbouwen naar 15 seconden. Op twee ronden van het einde demarreert B. Dhiedt. Ik spring mee in zijn wiel en we slaan ogenblikkelijk een gaatje van dertig meter op M. Vandewalle en C.Aneca. In een poging om nog terug aan te sluiten komt M. Vandewalle nog zwaar ten val. Bram Dhiedt en ik draaien uitstekend rond en vergroten direct de voorsprong tot de achtervolgers tot een veilige marge. Ik probeer nog weg te springen maar Dhiedt durft meer risico's te nemen in de spekgladde bochten en komt zo terug in mijn wiel. Op 500 meter van de meet, demarreert B.Dhiedt uit mijn wiel. Hij krijgt een klein gaatje en ik krijg het niet direct dicht om terug aan kop te komen. De laatste bocht ligt op minder dan 100 meter van de meet. Ik kom nog tot op twee meter maar éénmaal de bocht ingedraaid weet ik dat ik dit niet meer kan overbruggen. Ik rij als tweede over de meet. Bram Dhiedt wint. C. Aneca wordt derde op ruime afstand van ons twee.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2211&datum=19/09/2013
Momignies: 1.12: 160 Km: 15 September: Beker van Belgie:
" Opdracht volbracht: winnen individueel klassement + ploegenklassement"
Vandaag stond in Momignies de laatste manche van de Beker van Belgie op het programma. Na een tocht van 2.5 uur met de auto via secundaire wegen kwamen we aan in Momignies waar de ploegleiding al volop aanwezig was en de wedstrijd aan het voorbereiden was. De spanning stond toch een beetje op de gezichten te lezen van de verantwoordelijken alhoewel ze de indruk wilden geven dat ze rustig en kalm waren. De opdracht voor vandaag was niet eenvoudig; we moesten proberen G.Marchand zijn leidersplaats in het individueel klassement te laten behouden en tevens moesten we ook het ploegenklassement naar ons toetrekken, waar we ook aan de leiding stonden. De opdracht voor mij was dan ook simpel: rijden in functie van........... Een opdracht die mij op het lijf geschreven is en waar ik dan ook in de wedstrijd mij volledig had opgericht.
Van bij de start regende het aanvallen maar telkens werd hetzelfde scenario gehanteerd, elke vluchtpoging werd binnen de ronde tenietgedaan door een niet aflatend peloton. Ik bevind mij constant in de voorste gelederen van het peloton en hou Vermant in de gaten die als tweede gerangschikt staat in het individueel klassement. Telkens hij een poging onderneemt, spring ik mee in zijn wiel en blijf daar ook zitten zodanig dat hij geen hulp kon vinden en gebruik maken van mijn diensten. In ronde vier ga ik er met elf man vandoor, we zijn met drie renners van Deerlijk maar onze kopman, G. Marchand die een tweetal ronden voordien ook al voor de aanval gekozen had was niet mee met de groep. De beste jongere in het beloftenklassement Debondt daarentegen wel. We konden dus niet voluit meedraaien in de kopgroep en we werden dan ook na een ontsnappingspoging van 12 kilometer terug ingelopen door het peloton. Tot in ronde 6 bleef dit scenario duren. Plots rijden een zestal renners weg uit het peloton waaronder ploegmakker T. Debrabandere. Ze nemen snel een voorsprong van één minuut omdat het peloton blijkbaar nood heeft aan een adempauze. Echter bevindt zich in de kopgroep Vermant, na kort overleg met Gianni besluiten wij om de gaskraan open te draaien. Samen met Nicolas, Jesper en mezelf drijven we het tempo op in de kopgroep en rijden we met zijn drieeen, ook al wilde Gianni helpen, we lieten hem rustig achter ons zitten om zijn krachten te sparen, in één ronde tijd het gat van één minuut dicht.
In ronde 7 rijden in drie schuifjes 21 man weg, die later in de ronde samensmelten tot één kopgroep. We hebben opnieuw T.Debrabandere en J. Vanbetsbrugghe mee in de kopgroep. Ook Debondt glipt mee maar we houden onze benen stil opnieuw na overleg met Gianni omdat Debondt blijkbaar op 28 punten staat en hij enkel met een overwinning voorbij Gianni kan wippen. Met onze twee renners vooraan zitten we uitstekend voor het ploegenklassement en de kopgroep neemt dan ook snel 1.05 voorsprong.
Op minder dan twee ronden van het einde blijkt echter dat er een rekenfoutje gemaakt is en dat Debondt maar op 23 punten van Gianni staat. Indien hij in de top vijf eindigt, wint hij het individueel klassement op voorwaarde dat Gianni geen punten meer haalt. Net voor het ingaan van de laatste ronde van 16 kilometer besluiten we toch nog om jacht te maken op de kopgroep met het risico dat we zowel het individuele als ploegenklassement kunnen verliezen.
Ik zet mij op kop in de laatste ronde en drijf het tempo de hoogte in. Plots kijk ik achterom en ik rij samen met vier andere renners een tiental seconden voor het peloton uit. Wij houden die voorsprong vol tot minder dan 3 kilometer voor de aankomst. Ondertussen zijn elf man uit de kopgroep weggereden die spurten voor de overwinning. Debondt wordt pas 9e waardoor de zege van Gianni niet meer in gevaar komt.
Ondertussen zijn wij genaderd tot op 20 seconden van de leiders en 10 seconden van de achtervolgers. Gianni probeert nog naar ons viertal toe te springen maar wordt direct gecounterd door het peloton. Door dit manoeuver komt hij wel in een uitstekende positie te zitten in de laatste vijfhonderd meter om zodoende nog punten te scoren voor het klassement. In de spurt wordt ikzelf nog gehinderd door uitwijkende renners die bijna ten val komen waardoor ik slechts als 70e over de meet bol.
Na de wedstrijd barst de vreugde los, ook bij mijn ploegleider Kristof die tot tranen bewogen wordt met de zege van de ploeg en ook het binnenhalen van het individueel klassement.
Als beloning volgt in Momignies nog een kleine geimproviseerde receptie aangeboden door de ploegleiding en worden wij s'avonds nog verwacht in Deerlijk voor een gratis etentje ons aangeboden door de voorzitter als blijk voor zijn appreciatie voor onze prestatie.
Over mijn eigen prestaties in de Beker van Belgie ben ik meer dan tevreden. Ik denk dat we samen met alle ploegmakkers hard gewerkt hebben om de zege binnen te halen, zowel individueel als in ploeg. Mijn sterke prestatie in de ploegentijdrit, in Adinkerke, Rochefort en nu ook in Momignies in functie van de ploeg hebben nog maar eens aangetoond dat ik in die rol een uitstekend renner ben en dat ik weldegelijk over potentieel beschik.
Ik eindig als 17e in het jongerenklassement van de beloften, dit met slechts vier deelnames van de zeven manches in de Beker van Belgie.
Ik keer dan ook als een tevreden renner terug naar Varsenare waar ik rond 24U mijn bed kan opzoeken.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=Z15092013&datum=15/09/2013
Van bij de start regende het aanvallen maar telkens werd hetzelfde scenario gehanteerd, elke vluchtpoging werd binnen de ronde tenietgedaan door een niet aflatend peloton. Ik bevind mij constant in de voorste gelederen van het peloton en hou Vermant in de gaten die als tweede gerangschikt staat in het individueel klassement. Telkens hij een poging onderneemt, spring ik mee in zijn wiel en blijf daar ook zitten zodanig dat hij geen hulp kon vinden en gebruik maken van mijn diensten. In ronde vier ga ik er met elf man vandoor, we zijn met drie renners van Deerlijk maar onze kopman, G. Marchand die een tweetal ronden voordien ook al voor de aanval gekozen had was niet mee met de groep. De beste jongere in het beloftenklassement Debondt daarentegen wel. We konden dus niet voluit meedraaien in de kopgroep en we werden dan ook na een ontsnappingspoging van 12 kilometer terug ingelopen door het peloton. Tot in ronde 6 bleef dit scenario duren. Plots rijden een zestal renners weg uit het peloton waaronder ploegmakker T. Debrabandere. Ze nemen snel een voorsprong van één minuut omdat het peloton blijkbaar nood heeft aan een adempauze. Echter bevindt zich in de kopgroep Vermant, na kort overleg met Gianni besluiten wij om de gaskraan open te draaien. Samen met Nicolas, Jesper en mezelf drijven we het tempo op in de kopgroep en rijden we met zijn drieeen, ook al wilde Gianni helpen, we lieten hem rustig achter ons zitten om zijn krachten te sparen, in één ronde tijd het gat van één minuut dicht.
In ronde 7 rijden in drie schuifjes 21 man weg, die later in de ronde samensmelten tot één kopgroep. We hebben opnieuw T.Debrabandere en J. Vanbetsbrugghe mee in de kopgroep. Ook Debondt glipt mee maar we houden onze benen stil opnieuw na overleg met Gianni omdat Debondt blijkbaar op 28 punten staat en hij enkel met een overwinning voorbij Gianni kan wippen. Met onze twee renners vooraan zitten we uitstekend voor het ploegenklassement en de kopgroep neemt dan ook snel 1.05 voorsprong.
Op minder dan twee ronden van het einde blijkt echter dat er een rekenfoutje gemaakt is en dat Debondt maar op 23 punten van Gianni staat. Indien hij in de top vijf eindigt, wint hij het individueel klassement op voorwaarde dat Gianni geen punten meer haalt. Net voor het ingaan van de laatste ronde van 16 kilometer besluiten we toch nog om jacht te maken op de kopgroep met het risico dat we zowel het individuele als ploegenklassement kunnen verliezen.
Ik zet mij op kop in de laatste ronde en drijf het tempo de hoogte in. Plots kijk ik achterom en ik rij samen met vier andere renners een tiental seconden voor het peloton uit. Wij houden die voorsprong vol tot minder dan 3 kilometer voor de aankomst. Ondertussen zijn elf man uit de kopgroep weggereden die spurten voor de overwinning. Debondt wordt pas 9e waardoor de zege van Gianni niet meer in gevaar komt.
Ondertussen zijn wij genaderd tot op 20 seconden van de leiders en 10 seconden van de achtervolgers. Gianni probeert nog naar ons viertal toe te springen maar wordt direct gecounterd door het peloton. Door dit manoeuver komt hij wel in een uitstekende positie te zitten in de laatste vijfhonderd meter om zodoende nog punten te scoren voor het klassement. In de spurt wordt ikzelf nog gehinderd door uitwijkende renners die bijna ten val komen waardoor ik slechts als 70e over de meet bol.
Na de wedstrijd barst de vreugde los, ook bij mijn ploegleider Kristof die tot tranen bewogen wordt met de zege van de ploeg en ook het binnenhalen van het individueel klassement.
Als beloning volgt in Momignies nog een kleine geimproviseerde receptie aangeboden door de ploegleiding en worden wij s'avonds nog verwacht in Deerlijk voor een gratis etentje ons aangeboden door de voorzitter als blijk voor zijn appreciatie voor onze prestatie.
Over mijn eigen prestaties in de Beker van Belgie ben ik meer dan tevreden. Ik denk dat we samen met alle ploegmakkers hard gewerkt hebben om de zege binnen te halen, zowel individueel als in ploeg. Mijn sterke prestatie in de ploegentijdrit, in Adinkerke, Rochefort en nu ook in Momignies in functie van de ploeg hebben nog maar eens aangetoond dat ik in die rol een uitstekend renner ben en dat ik weldegelijk over potentieel beschik.
Ik eindig als 17e in het jongerenklassement van de beloften, dit met slechts vier deelnames van de zeven manches in de Beker van Belgie.
Ik keer dan ook als een tevreden renner terug naar Varsenare waar ik rond 24U mijn bed kan opzoeken.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=Z15092013&datum=15/09/2013
Westkerke: 1.12B: 115 Km: 12 September 2013:
Vandaag stond in het teken van het opkrikken van de snelheid. Na de lastige klimkoers van afgelopen zondag en de letterlijk in het water gevallen profkoers van dinsdag in Desselgem waar ik na 20 km de remmen dichtgetrokken heb wegens teveel water op het wegdek en te gevaarlijk, had ik deze wedstrijd uitgekozen met het oog op de laatste Beker van Belgie wedstrijd zondag.
69 renners aan de start en zoals gebruikelijk in een kermiskoers zat het tempo er vanaf het begin goed in. Het regende aanvallen en een drietal renners reed een aantal ronden voorop met een maximale voorsprong van om en bij de 30 seconden. De ontsnappingen duurden zolang het peloton er zin in had dat het duurde en het drietal werd dan ook terug opgeslorpt.
Na echter 7 ronden rijden in twee schuifjes een zevental renners weg. Ik zit op dat moment niet echt vooraan in het peloton en kan dan ook niet reageren op de ontsnappingspoging. Ik schuif door de hoge snelheid ( 44 gemiddeldà langzaam naar voor maar tegen dat ik mij in de kop van het peloton bevindt zijn de vogels al gaan vliegen. Ze hebben ondertussen een voorsprong van 30 seconden die snel groeit naar 50 seconden. Het is dan al duidelijk dat deze wedstrijd gereden is.
In functie van zondag draai ik rustig mee in het peloton en op vier ronden van het einde wil ik toch even de benen testen. Ik voer het tempo op en met een tiental renners slaag ik erin om op mijn kousevoeten weg te rijden uit het peloton. We nemen een 10 tot 15 seconden voorsprong op het peloton waar slechts één renner het blijkbaar nodig acht om de achtervolging te leiden. Op 2 ronden van het einde worden wij door het peloton, eigenlijk die enkeling gevolgd door de rest, ingelopen en tot mijn verwondering trekt die renner direct na de hergroepering zijn remmen dicht en verdwijnt hij uit de wedstrijd! Blijkbaar bevonden zich een paar 'echte vrienden' van hem in de groep van mij.
In de laatste ronde rijden nog een tiental renners weg uit het peloton. In de pelotonspurt wordt ik nog gehinderd door een aantal renners die de deur dichtdoen. Om te voorkomen dat ik in de dranghekkens terecht kom, wordt ik genoodzaakt om mijn remmen dicht te trekken. Ik eindig dan ook als 29e in deze wedstrijd en ga met een goed gevoel huiswaarts.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1159&datum=12/09/2013
69 renners aan de start en zoals gebruikelijk in een kermiskoers zat het tempo er vanaf het begin goed in. Het regende aanvallen en een drietal renners reed een aantal ronden voorop met een maximale voorsprong van om en bij de 30 seconden. De ontsnappingen duurden zolang het peloton er zin in had dat het duurde en het drietal werd dan ook terug opgeslorpt.
Na echter 7 ronden rijden in twee schuifjes een zevental renners weg. Ik zit op dat moment niet echt vooraan in het peloton en kan dan ook niet reageren op de ontsnappingspoging. Ik schuif door de hoge snelheid ( 44 gemiddeldà langzaam naar voor maar tegen dat ik mij in de kop van het peloton bevindt zijn de vogels al gaan vliegen. Ze hebben ondertussen een voorsprong van 30 seconden die snel groeit naar 50 seconden. Het is dan al duidelijk dat deze wedstrijd gereden is.
In functie van zondag draai ik rustig mee in het peloton en op vier ronden van het einde wil ik toch even de benen testen. Ik voer het tempo op en met een tiental renners slaag ik erin om op mijn kousevoeten weg te rijden uit het peloton. We nemen een 10 tot 15 seconden voorsprong op het peloton waar slechts één renner het blijkbaar nodig acht om de achtervolging te leiden. Op 2 ronden van het einde worden wij door het peloton, eigenlijk die enkeling gevolgd door de rest, ingelopen en tot mijn verwondering trekt die renner direct na de hergroepering zijn remmen dicht en verdwijnt hij uit de wedstrijd! Blijkbaar bevonden zich een paar 'echte vrienden' van hem in de groep van mij.
In de laatste ronde rijden nog een tiental renners weg uit het peloton. In de pelotonspurt wordt ik nog gehinderd door een aantal renners die de deur dichtdoen. Om te voorkomen dat ik in de dranghekkens terecht kom, wordt ik genoodzaakt om mijn remmen dicht te trekken. Ik eindig dan ook als 29e in deze wedstrijd en ga met een goed gevoel huiswaarts.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1159&datum=12/09/2013
Rochefort: Beker van Belgie: 169.00 Km: 8 September 2013: " De lastigste wedstrijd van het seizoen".
Vandaag stond ik met 179 lotgenoten aan de start van de GP Soumagne in Rochefort. Tijdens de bespreking werd het al snel duidelijk dat dit de lastigste koers van het jaar zou worden. Ongeveer 15 hellingen kleurden het parcours met als toetje 4 plaatselijke ronden van 9 km waar ze telkens twee klimmetjes ingestoken hadden van om en bij de 20 %. Dit laatste verontrustte mij een beetje want dit is geen spek voor mijn bek, die korte stevige beklimmingen. Ik hou liever van het echte klimwerk.
Kort na de start zit ik vooraan in het peloton om attent te zijn ter bescherming van mijn kopman G. Marchand. Reeds na enkele kilometers springen enkele renners weg uit het peloton waaronder G.Marchand. Ik zie het gebeuren maar twijfel om nu reeds mee te springen. Het is immers nog meer dan 155 km en het roadbook had mij verteld dat het niet van de poes was. Ik besluit om niet mee te springen. Acheraf gezien de verkeerde beslissing want de kopgroep van 14 neemt na enige aarzeling een voorsprong van 1 minuut. Deze voorsprong blijft zeer lang op het bord staan maar nooit zien we de vroege vluchters nog terug. Jammer maar ik had misschien twee weken na elkaar voor een opmerkelijke stunt kunnen zorgen.
Ik rijdt gans de wedstrijd in de kop van het peloton en probeer samen met BMC de vlucht van de leiders te beschermen. Bij het ingaan van de plaatselijke rondes bedraagt de voorsprong nog altijd 1 minuut maar we komen geen haar dichterbij.
In de plaatselijke rondes ontploft de wedstrijd volledig. Er rijden nog een 30 tal renners weg uit het peloton op één van de twee steile hellingen. Ik ben niet explosief genoeg om mee te springen, rij telkens wel terug de gaten dicht maar kan niet mee met de meest explosieve renners. Zeker als ploeggenoot N. Vandeputte wegspringt uit het peloton ben ik opnieuw verplicht om de benen stil te houden. Wegspringen uit de groep en een aantal renners meebrengen, kan ik niet maken in functie van het ploegenklassement. Ik bol als 73e over de meet. Tevreden van het feit dat ik deze zeer zware wedstrijd zonder problemen kan uitrijden maar toch ontgoocheld van de gemiste kans, er zat vandaag meer in om hoger te eindigen in het klassement maar tot tweemaal toe mis ik de juiste trein........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=Z08092013&datum=08/09/2013
Kort na de start zit ik vooraan in het peloton om attent te zijn ter bescherming van mijn kopman G. Marchand. Reeds na enkele kilometers springen enkele renners weg uit het peloton waaronder G.Marchand. Ik zie het gebeuren maar twijfel om nu reeds mee te springen. Het is immers nog meer dan 155 km en het roadbook had mij verteld dat het niet van de poes was. Ik besluit om niet mee te springen. Acheraf gezien de verkeerde beslissing want de kopgroep van 14 neemt na enige aarzeling een voorsprong van 1 minuut. Deze voorsprong blijft zeer lang op het bord staan maar nooit zien we de vroege vluchters nog terug. Jammer maar ik had misschien twee weken na elkaar voor een opmerkelijke stunt kunnen zorgen.
Ik rijdt gans de wedstrijd in de kop van het peloton en probeer samen met BMC de vlucht van de leiders te beschermen. Bij het ingaan van de plaatselijke rondes bedraagt de voorsprong nog altijd 1 minuut maar we komen geen haar dichterbij.
In de plaatselijke rondes ontploft de wedstrijd volledig. Er rijden nog een 30 tal renners weg uit het peloton op één van de twee steile hellingen. Ik ben niet explosief genoeg om mee te springen, rij telkens wel terug de gaten dicht maar kan niet mee met de meest explosieve renners. Zeker als ploeggenoot N. Vandeputte wegspringt uit het peloton ben ik opnieuw verplicht om de benen stil te houden. Wegspringen uit de groep en een aantal renners meebrengen, kan ik niet maken in functie van het ploegenklassement. Ik bol als 73e over de meet. Tevreden van het feit dat ik deze zeer zware wedstrijd zonder problemen kan uitrijden maar toch ontgoocheld van de gemiste kans, er zat vandaag meer in om hoger te eindigen in het klassement maar tot tweemaal toe mis ik de juiste trein........
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=Z08092013&datum=08/09/2013
Guerville: 1.12: 120 Km: 02 September 2013:
Twee dagen na Adinkerke moest ik opnieuw terug aan de bak. Ploegleider nam mij mee richting Normandie voor een wedstrijd in Guerville, een stadje op 15 Km van Le Tréport. Na een rit van om en bij de drie uur kwamen we aan. De benen voelden zwaar aan en ik wist dat ik nog niet gerecupereerd was van mijn monsterontsnapping twee dagen geleden in Adinkerke. Nochtans was het parcours op mijn lijf geschreven. Iedere ronde moesten we een klim van vier kilometer verwerken en stond er ook nog een stevige bries om in de aanloop naar de klim een waaier te trekken.
De wedstrijd begon en we kunnen kort zijn. Reeds na één ronde voelde ik dat ik met ongelofelijke slechte benen zat. Er waren slechts 80 deelnemers maar het waren niet van de minste. Ik bevond mij in het achterste gedeelte van het peloton bij het einde van ronde twee. J. Wallays vond er niet beter op dan constant gaten te laten vallen en poogde ze dan dicht te rijden. Hij verkeek zich echter en krijgt het gaatje niet meer dicht. Voor ik het weet bengelen we op een dertig meter achter het peloton en krijgen we tijdens de klim het gaatje niet meer dicht. De benen willen niet mee en na drie ronden bevindt ik mij in een laatste groepje. We rijden nog verder tot we op twee ronden van het einde de remmen moeten dichtknijpen. Ik eindig als 43e op 80 renners.
De wedstrijd begon en we kunnen kort zijn. Reeds na één ronde voelde ik dat ik met ongelofelijke slechte benen zat. Er waren slechts 80 deelnemers maar het waren niet van de minste. Ik bevond mij in het achterste gedeelte van het peloton bij het einde van ronde twee. J. Wallays vond er niet beter op dan constant gaten te laten vallen en poogde ze dan dicht te rijden. Hij verkeek zich echter en krijgt het gaatje niet meer dicht. Voor ik het weet bengelen we op een dertig meter achter het peloton en krijgen we tijdens de klim het gaatje niet meer dicht. De benen willen niet mee en na drie ronden bevindt ik mij in een laatste groepje. We rijden nog verder tot we op twee ronden van het einde de remmen moeten dichtknijpen. Ik eindig als 43e op 80 renners.
Adinkerke: 1.12: 160.5 Km: 31 Augustus 2013: "Vroege vlucht houdt stand; 150 Km in de aanval"
We hadden donderdag gedurende een vier uur durende training met de ploeg het parcours voor deze interclub verkent. Met de goede positie van G. Marchand mocht niets aan het toeval overgelaten worden en ook onze sterke positie in het ploegenklassement moest verdedigd worden.
We moesten als leiders in het ploegenklassement om 13u17 gaan tekenen en kwamen daardoor op de laatste rijen terecht aan de start. Nochtans wisten we dat de wind tussen kilometer 5 en 10 hoogstwaarschijnlijk in de zij zou blazen en dat daar de mogelijkheid was om waaiers te trekken.
Zodoende moesten we dus direct na het startschot opschuiven. Ik zag dat G. Marchand wat ver zat en nam het initiatief om met hem in mijn wiel vol in de wind op te schuiven langs het lang gerekte peloton.Toen we aan het opschuiven waren zagen we dat de hel vooraan al aan het losbarsten was. Het peloton werd onder impuls van EFC in waaiers getrokken. Ik schoof in rond de 30ste positie, Gianni plaatste nog een tussenversnelling en schoof nog eens 10 plaatsen door. Het peloton begon te breken en ik zag het gevaar een tiental renners voor mij gebeuren en onmiddelijk plaatste ik zelf weer een inspanning. Ik haakte nog net mijn wagonnetje aan. Net achter de rug van Gianni brak het echter opnieuw en ik moest opnieuw alle zeilen bijzetten en vol in de wind gaan rijden om mijn karretje aan te haken. Dit lukt nog net en we gaan met 20 man na amper 7 km in de aanval. We moeten constant knokken en de voorsprong loopt op tot ongeveer 25 seconden. Het peloton dat in stukken gevallen is in verschillende waaiers slaagt er nog in om twee groepen te hergroeperen van ongeveer 60 renners die de achtervolging op ons inzetten. Op een bepaald moment breekt het achtervolgend peloton opnieuw in twee stukken en worden wij opgejaagd door ongeveer 30 renners. Kilometers lang moeten we vechten om onze voorsprong te behouden, deze zakt zelfs onder de vijftien seconden maar ik en mijn 2 ploegmakkers werken hard om voorop te blijven. Samen met EFC en de ploeg uit Douai slagen we erin om uiteindelijk een maximale voorsprong te nemen van 1 min 30. Na 2u wedstrijd hadden we ondertussen al een goeie 96km afgelegd, goed voor een gemiddelde van 48km/u. Ondertussen moet ik naast het kopwerk ook nog af en toe eens bevoorrading gaan halen bij de ploegauto om mijn kopman in de schaduw te houden.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden wordt het peloton die ondertussen op bijna vijf minuten van ons rijdt, uit de wedstrijd genomen.
De samenwerking tussen de twintig leiders verloopt uitstekend en zodoende slagen we erin om bij het ingaan van de voorlaatste ronde een geruststellende voorsprong te hebben van om en bij de minuut. Net voor het aansnijden van de laatste kilometer van de voorlaatste ronde demarreren vijf renners weg uit de kopgroep. Ik heb de benen om mee te gaan maar kijk naar mijn kopman Gianni die geen aanstalten maakt om de sprong te maken. Ik blijf dan ook zitten bij hem om zodoende geen punten af te snoepen voor het algemeen klassement.
We gaan de laatste ronde in, ik zet mij op kop van de resterende vijftien renners met in mijn wiel twee renners van EFC die de vlucht van hun ploegmakkers proberen te beschermen. Ik rij voor wat ik waard ben omdat ik niet wilde dat we nog zouden ingelopen worden door vijf tegenaanvallers uit het resterende peloton. We reden ongeveer 150 km in de aanval en dit wilde ik niet meer uit handen geven. Een aantal kilometers voor de meet begint het aanvallen te regenen. Eerst probeert D. Mynheer nog weg te geraken maar zijn poging wordt onschadelijk gemaakt. Ook Gianni probeert het nog maar wordt ook gegrepen, wat hem uiteindelijk een aantal plaatsen zal kosten in het algemeen klassement. Ik had de intentie om samen met ploegmakker Thomas Debrabandere de spurt aan te trekken voor Gianni maar hij gaat zelf aan op meer dan 500 meter van de streep waardoor mijn inbreng niet kan gebracht worden. De spurt wordt ingezet en ik dring niet aan, ook al voel ik dat er nog power in de benen zit. Ik kijk naar Gianni en zorg dat hij voor mij eindigt zodanig dat hij het maximale aantal punten meeneemt naar huis. Ik bol als 18e over de meet en kan terugblikken op een beresterke wedstrijd. Nogmaals bewijs ik mijn waarde op een winderig parcours waar mijn motor tot maximaal rendement komt. We eindigen met drie renners in de top 20, Joris wordt 40e en Jesper wordt 53e. De voorzitter die aanwezig was op de wedstrijd glunderde na het bekijken van het resultaat.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=293&datum=31/08/2013
http://www.focus-wtv.tv/video/davy-de-scheemaeker-wint-moeren-classic
We moesten als leiders in het ploegenklassement om 13u17 gaan tekenen en kwamen daardoor op de laatste rijen terecht aan de start. Nochtans wisten we dat de wind tussen kilometer 5 en 10 hoogstwaarschijnlijk in de zij zou blazen en dat daar de mogelijkheid was om waaiers te trekken.
Zodoende moesten we dus direct na het startschot opschuiven. Ik zag dat G. Marchand wat ver zat en nam het initiatief om met hem in mijn wiel vol in de wind op te schuiven langs het lang gerekte peloton.Toen we aan het opschuiven waren zagen we dat de hel vooraan al aan het losbarsten was. Het peloton werd onder impuls van EFC in waaiers getrokken. Ik schoof in rond de 30ste positie, Gianni plaatste nog een tussenversnelling en schoof nog eens 10 plaatsen door. Het peloton begon te breken en ik zag het gevaar een tiental renners voor mij gebeuren en onmiddelijk plaatste ik zelf weer een inspanning. Ik haakte nog net mijn wagonnetje aan. Net achter de rug van Gianni brak het echter opnieuw en ik moest opnieuw alle zeilen bijzetten en vol in de wind gaan rijden om mijn karretje aan te haken. Dit lukt nog net en we gaan met 20 man na amper 7 km in de aanval. We moeten constant knokken en de voorsprong loopt op tot ongeveer 25 seconden. Het peloton dat in stukken gevallen is in verschillende waaiers slaagt er nog in om twee groepen te hergroeperen van ongeveer 60 renners die de achtervolging op ons inzetten. Op een bepaald moment breekt het achtervolgend peloton opnieuw in twee stukken en worden wij opgejaagd door ongeveer 30 renners. Kilometers lang moeten we vechten om onze voorsprong te behouden, deze zakt zelfs onder de vijftien seconden maar ik en mijn 2 ploegmakkers werken hard om voorop te blijven. Samen met EFC en de ploeg uit Douai slagen we erin om uiteindelijk een maximale voorsprong te nemen van 1 min 30. Na 2u wedstrijd hadden we ondertussen al een goeie 96km afgelegd, goed voor een gemiddelde van 48km/u. Ondertussen moet ik naast het kopwerk ook nog af en toe eens bevoorrading gaan halen bij de ploegauto om mijn kopman in de schaduw te houden.
Bij het ingaan van de plaatselijke ronden wordt het peloton die ondertussen op bijna vijf minuten van ons rijdt, uit de wedstrijd genomen.
De samenwerking tussen de twintig leiders verloopt uitstekend en zodoende slagen we erin om bij het ingaan van de voorlaatste ronde een geruststellende voorsprong te hebben van om en bij de minuut. Net voor het aansnijden van de laatste kilometer van de voorlaatste ronde demarreren vijf renners weg uit de kopgroep. Ik heb de benen om mee te gaan maar kijk naar mijn kopman Gianni die geen aanstalten maakt om de sprong te maken. Ik blijf dan ook zitten bij hem om zodoende geen punten af te snoepen voor het algemeen klassement.
We gaan de laatste ronde in, ik zet mij op kop van de resterende vijftien renners met in mijn wiel twee renners van EFC die de vlucht van hun ploegmakkers proberen te beschermen. Ik rij voor wat ik waard ben omdat ik niet wilde dat we nog zouden ingelopen worden door vijf tegenaanvallers uit het resterende peloton. We reden ongeveer 150 km in de aanval en dit wilde ik niet meer uit handen geven. Een aantal kilometers voor de meet begint het aanvallen te regenen. Eerst probeert D. Mynheer nog weg te geraken maar zijn poging wordt onschadelijk gemaakt. Ook Gianni probeert het nog maar wordt ook gegrepen, wat hem uiteindelijk een aantal plaatsen zal kosten in het algemeen klassement. Ik had de intentie om samen met ploegmakker Thomas Debrabandere de spurt aan te trekken voor Gianni maar hij gaat zelf aan op meer dan 500 meter van de streep waardoor mijn inbreng niet kan gebracht worden. De spurt wordt ingezet en ik dring niet aan, ook al voel ik dat er nog power in de benen zit. Ik kijk naar Gianni en zorg dat hij voor mij eindigt zodanig dat hij het maximale aantal punten meeneemt naar huis. Ik bol als 18e over de meet en kan terugblikken op een beresterke wedstrijd. Nogmaals bewijs ik mijn waarde op een winderig parcours waar mijn motor tot maximaal rendement komt. We eindigen met drie renners in de top 20, Joris wordt 40e en Jesper wordt 53e. De voorzitter die aanwezig was op de wedstrijd glunderde na het bekijken van het resultaat.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=293&datum=31/08/2013
http://www.focus-wtv.tv/video/davy-de-scheemaeker-wint-moeren-classic
Oudenburg: 1.12: 177 km: 28 Augustus 2013: Ereprijs Danny Jonckheere:
Dicht bij de deur vandaag.Ik stond vandaag als enige eerstejaars belofte aan de start van deze wedstrijd. Opdracht was vrij simpel, in dienst rijden van de ploeg. Ik heb dit dan ook naar mijn inziens gedaan. We kunnen kort zijn betreffende de wedstrijd. In het begin van de wedstrijd bleef alles gesloten. Er waren wel enkele schuchtere pogingen maar dit leidde allemaal tot niets. Steven ging mee in een ontsnapping met vijf renners maar ook deze ontsnapping werd teniet gedaan. Op het moment dat Stijn lek rijdt, gaan toch 20 man in de ontsnapping. Tot mijn verbazing zit er echter niemand bij van onze ploeg. Ik zet mij dan ook meer dan een halve ronde op kop van het peloton met de bedoeling om het gat terug dicht te rijden. Ook mijn ploegmakkers doen het nodige werk om de onsnapping teniet te doen maar we slagen er niet in omdat we geen medewerking krijgen van andere teams!!!
Net op het moment dat we onze poging stoppen en even gas moeten terugnemen omdat ik de longen uit mijn lijf gereden heb, ontsnappen nog eens 30 man en is er opnieuw niemand mee van de ploeg. Enkel Gianni slaagt er nog in om de sprong naar de groep te maken. De twee groepen komen tesamen en de koers was gereden.
Het peloton gaf niet meer de indruk om nog aan te dringen. We verloren steeds meer terrein op de leiders en het zou utopisch geweest zijn om nog alleen proberen de bakens te verzetten. Vooraan had ik een ploegmakker mee en ik moest en kon dan ook niets anders dan rustig blijven meedraaien in het peloton. Vooraan rijden uit de kopgroep nog twaalf man weg, Gianni mist daar ook de trein. Twee man kunnen in de laatste kilometers nog wegspringen en spurten voor de zege.
Ik bol als 87e over de meet en ben tevreden over mijn wedstrijd. Ik heb gereden in het belang van de ploeg en denk dat ik daarmee de juiste keuze gemaakt heb. Ik denk dat als eerste jaars belofte, ik voldoende werksteun aan de ploeg gegeven heb.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=290&datum=28/08/2013
Net op het moment dat we onze poging stoppen en even gas moeten terugnemen omdat ik de longen uit mijn lijf gereden heb, ontsnappen nog eens 30 man en is er opnieuw niemand mee van de ploeg. Enkel Gianni slaagt er nog in om de sprong naar de groep te maken. De twee groepen komen tesamen en de koers was gereden.
Het peloton gaf niet meer de indruk om nog aan te dringen. We verloren steeds meer terrein op de leiders en het zou utopisch geweest zijn om nog alleen proberen de bakens te verzetten. Vooraan had ik een ploegmakker mee en ik moest en kon dan ook niets anders dan rustig blijven meedraaien in het peloton. Vooraan rijden uit de kopgroep nog twaalf man weg, Gianni mist daar ook de trein. Twee man kunnen in de laatste kilometers nog wegspringen en spurten voor de zege.
Ik bol als 87e over de meet en ben tevreden over mijn wedstrijd. Ik heb gereden in het belang van de ploeg en denk dat ik daarmee de juiste keuze gemaakt heb. Ik denk dat als eerste jaars belofte, ik voldoende werksteun aan de ploeg gegeven heb.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=290&datum=28/08/2013
Duinkerke: 1.12: 160 Km: 24 Augustus 2013: Circuit du Portes. " lekker snel"
Na een goeie trainingsweek en bezoek aan de osteopaat leek het eind van de week al stukken beter te gaan, tot vrijdag ik tijdens training moest uitwijken op kasseien en ten val kwam. Weliswaar aan lage snelheid maar nu lag mijn elleboog en heupkam aan de rechterkant van mijn lichaam open en konden mijn ouders opnieuw beginnen met schaafwonden te verzorgen.
De wedstrijd van vandaag werd twee ronden ingekort wegens de afwezigheid van heel wat belgische ploegen naar aanleiding van het BK. Ongeveer 12O renners namen de start voor een tocht doorheen de haven van Duinkerke. Veel draaien, keren en optrekken was de boodschap. In vergelijking tot Belgie bleek hier nogal wat geld klaar te liggen en zodoende ging het vanaf kilometer één snoeihard!!! Elke ronde werd 150 euro verdeeld onder de eerste drie renners en zo kwamen we tot een gemiddelde in het eerste wedstrijd uur van 48 km. Constant werd er op een lint gereden en opschuiven was door het vele bochtenwerk niet zo evident.
Er kan zich in eerste instantie een groepje van 12 renners afscheiden die een twintigtal seconden voor het peloton uitrijdt. Uit dit groepje rijden vijf renners weg die tot op drie ronden van het einde zouden samenblijven. In de achtergrond gaat een groep van een vijftiental renners in de achtervolging op de resterende zeven. Ik zie het gevaar, maar kan niet direct reageren door mijn positie in het peloton. Op het moment dat ik in de mogelijkheid ben om de sprong te wagen zijn de vijftien renners al bij de zeven achtervolgers gekomen. Ik nader tot op amper vijf seconden van de groep van 22 maar krijg de laatste meters niet dicht. Ik mis net nog dat tikkeltje snelheid in de benen om de laatste jump te maken en aansluiting te vinden bij de achtervolgers. Ik wordt dan ook terug ingelopen door het peloton en vanaf dan valt er niets meer te winnen. Ik knap zoals steeds, het meeste deel van het werk op in het steeds maar uitdunnende peloton maar meer valt er ook niet meer te rapen. Wij verliezen constant terrein op de groep voor ons en kijken al gauw op een achterstand van om en bij de drie minuten op de leiders.
Op drie ronden van het einde ontsnappen twee renners uit de kopgroep die ook voor de zege spurten. Het achtervolgend peloton komt nog tot op vijf seconden van de twee maar kan ze niet meer pakken.
In de laatste ronde trekken de drie renners van Gaverzicht nog een keer door. Nicolas en Jesper hadden afgesproken om nog eens aan te vallen, zonder dat ik het wist zag ik ze wegspringen. Twee andere renners gaan met hun mee. Ik ben verrast maar had nog genoeg kracht in de benen om aan te pikken, maar ik besluit dan om in het belang van de ploeg de benen stil houden om de rest van de groep niet terug te brengen en de spurt aangaan voor de dertigste plaats. Ik eindig op plaats 34 maar ben blij dat ik eindelijk nog eens een grote koers heb kunnen rijden en dat ik de kilometers in de benen heb.
Uitslag:
http://www.dewielersite.be/db2/wielersite/ritfiche.php?ritid=218886#first
De wedstrijd van vandaag werd twee ronden ingekort wegens de afwezigheid van heel wat belgische ploegen naar aanleiding van het BK. Ongeveer 12O renners namen de start voor een tocht doorheen de haven van Duinkerke. Veel draaien, keren en optrekken was de boodschap. In vergelijking tot Belgie bleek hier nogal wat geld klaar te liggen en zodoende ging het vanaf kilometer één snoeihard!!! Elke ronde werd 150 euro verdeeld onder de eerste drie renners en zo kwamen we tot een gemiddelde in het eerste wedstrijd uur van 48 km. Constant werd er op een lint gereden en opschuiven was door het vele bochtenwerk niet zo evident.
Er kan zich in eerste instantie een groepje van 12 renners afscheiden die een twintigtal seconden voor het peloton uitrijdt. Uit dit groepje rijden vijf renners weg die tot op drie ronden van het einde zouden samenblijven. In de achtergrond gaat een groep van een vijftiental renners in de achtervolging op de resterende zeven. Ik zie het gevaar, maar kan niet direct reageren door mijn positie in het peloton. Op het moment dat ik in de mogelijkheid ben om de sprong te wagen zijn de vijftien renners al bij de zeven achtervolgers gekomen. Ik nader tot op amper vijf seconden van de groep van 22 maar krijg de laatste meters niet dicht. Ik mis net nog dat tikkeltje snelheid in de benen om de laatste jump te maken en aansluiting te vinden bij de achtervolgers. Ik wordt dan ook terug ingelopen door het peloton en vanaf dan valt er niets meer te winnen. Ik knap zoals steeds, het meeste deel van het werk op in het steeds maar uitdunnende peloton maar meer valt er ook niet meer te rapen. Wij verliezen constant terrein op de groep voor ons en kijken al gauw op een achterstand van om en bij de drie minuten op de leiders.
Op drie ronden van het einde ontsnappen twee renners uit de kopgroep die ook voor de zege spurten. Het achtervolgend peloton komt nog tot op vijf seconden van de twee maar kan ze niet meer pakken.
In de laatste ronde trekken de drie renners van Gaverzicht nog een keer door. Nicolas en Jesper hadden afgesproken om nog eens aan te vallen, zonder dat ik het wist zag ik ze wegspringen. Twee andere renners gaan met hun mee. Ik ben verrast maar had nog genoeg kracht in de benen om aan te pikken, maar ik besluit dan om in het belang van de ploeg de benen stil houden om de rest van de groep niet terug te brengen en de spurt aangaan voor de dertigste plaats. Ik eindig op plaats 34 maar ben blij dat ik eindelijk nog eens een grote koers heb kunnen rijden en dat ik de kilometers in de benen heb.
Uitslag:
http://www.dewielersite.be/db2/wielersite/ritfiche.php?ritid=218886#first
Kortrijk: 1.12B: 112 Km: 18 Augustus 2013: " Nog niet fit na valpartij"
Vandaag reed ik naar Kortrijk voor de U23 wedstrijd aldaar. Ik had woensdag na mijn val op het BK de trainingen hervat en ondervond nog last tijdens de trainingen. Mijn trainer wou echter dat ik toch een wedstrijd in de benen had en dus trokken we vol goede moed Kortrijk.
Reeds in het begin van de wedstrijd voel ik duidelijk dat de benen niet goed zijn. Ik kan op mijn linkerbeen te weinig kracht zetten tgv de nog aanwezige schaafwonden.
De koers draait dan ook gewoon op niets uit!!! In ronde 7 gaan er een twintig tal renners vandoor. Ik ga samen met mijn vriend K.Deltombe en nog drie andere renners in de achtervolging. Normaal rij ik altijd het gat van 15 seconden met Kevin dicht op de kopgroep maar nu lukt het niet. In de rechte stukken ondervind ik geen probleem om mee te draaien maar telkens na een bocht in het optrekken moet ik een gaatje laten en plots moet ik lossen. Ontgoocheld laat ik mij naar de achtergebleven groep uitzakken om er in ronde 10 de brui aan te geven. De benen voelen loodzwaar aan en ik heb geen kracht om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Een bezoekje aan de osteopaat dringt zich op deze week. Blijkbaar is de val op het BK harder aangekomen op mijn lichaam dan enkel de schaafwonden. Logisch ook als je aan 53 km/u tegen het asfalt smakt.
Hopelijk zijn we tegen volgend weekend terug fit voor de wedstrijd in Duinkerken en voor het laatste stukje van het seizoen.
Uitslag:
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
Reeds in het begin van de wedstrijd voel ik duidelijk dat de benen niet goed zijn. Ik kan op mijn linkerbeen te weinig kracht zetten tgv de nog aanwezige schaafwonden.
De koers draait dan ook gewoon op niets uit!!! In ronde 7 gaan er een twintig tal renners vandoor. Ik ga samen met mijn vriend K.Deltombe en nog drie andere renners in de achtervolging. Normaal rij ik altijd het gat van 15 seconden met Kevin dicht op de kopgroep maar nu lukt het niet. In de rechte stukken ondervind ik geen probleem om mee te draaien maar telkens na een bocht in het optrekken moet ik een gaatje laten en plots moet ik lossen. Ontgoocheld laat ik mij naar de achtergebleven groep uitzakken om er in ronde 10 de brui aan te geven. De benen voelen loodzwaar aan en ik heb geen kracht om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Een bezoekje aan de osteopaat dringt zich op deze week. Blijkbaar is de val op het BK harder aangekomen op mijn lichaam dan enkel de schaafwonden. Logisch ook als je aan 53 km/u tegen het asfalt smakt.
Hopelijk zijn we tegen volgend weekend terug fit voor de wedstrijd in Duinkerken en voor het laatste stukje van het seizoen.
Uitslag:
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
Maldegem: BK TIJDRIJDEN : 29.4 Km: 11 Augustus 2013:
Een droom spat na 2.5 Km uiteen!!!!!
10 dagen lang had ik ernaar uitgekeken, mij tot in de details verzorgd en voorbereid. Zaterdagmorgen stond ik op met een 'lopende' neus die de eerste tekenen waren van misschien een verkoudheid. Na consult van de dokter echter kon ik met een gerust gemoed naar Maldegem trekken.
Ik voelde mij super, de benen voelen goed aan en de voorbereiding verloopt perfect. Tot net voor de start, drie minuten voor ik moet vertrekken valt de regen met bakken uit de lucht. Dan weet ik al dat ik mijn ambitie om een goed klassement te rijden mag opbergen.
Ik vertrek voorzichtig op de kasseien maar kan dan direct het goede ritme vinden. Ik ga direct aan een snelheid rijden van 52 km per uur. Alles verloopt naar wens tot ik na 2.5 kilometer een spoorweg moet oversteken.
Ik rij over de spoorweg en net op het moment dat ik er bijna over ben, slaat mij achterwiel weg op een gladde plek. Ik probeer nog te corrigeren maar kan niet meer vermijden dat ik val en over het natte asfalt schuur. Mijn tube springt nog van mijn velg op de koop toe. Einde wedstrijd, einde droom om na mijn onverwachte selectie te tonen wat ik in mijn mars heb. Net als ik vallen ook nog in dezelfde drie minuten drie andere renners, één op dezelfde plaats als mezelf en twee in het nemen van een bocht met kasseien.
Ik kan mijn tranen niet bedwingen en stap naast het lichamelijke leed ook mentaal met een opdoffer uit de wedstrijd. Voor de zoveelste keer in mijn carriere valt de puzzel weer niet mooi in elkaar. Hopelijk krijg ik een nieuwe kans om toch te bewijzen dat ik als tijdrijder toch over bepaalde kwaliteiten beschik.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2510&datum=11/08/2013
Ik voelde mij super, de benen voelen goed aan en de voorbereiding verloopt perfect. Tot net voor de start, drie minuten voor ik moet vertrekken valt de regen met bakken uit de lucht. Dan weet ik al dat ik mijn ambitie om een goed klassement te rijden mag opbergen.
Ik vertrek voorzichtig op de kasseien maar kan dan direct het goede ritme vinden. Ik ga direct aan een snelheid rijden van 52 km per uur. Alles verloopt naar wens tot ik na 2.5 kilometer een spoorweg moet oversteken.
Ik rij over de spoorweg en net op het moment dat ik er bijna over ben, slaat mij achterwiel weg op een gladde plek. Ik probeer nog te corrigeren maar kan niet meer vermijden dat ik val en over het natte asfalt schuur. Mijn tube springt nog van mijn velg op de koop toe. Einde wedstrijd, einde droom om na mijn onverwachte selectie te tonen wat ik in mijn mars heb. Net als ik vallen ook nog in dezelfde drie minuten drie andere renners, één op dezelfde plaats als mezelf en twee in het nemen van een bocht met kasseien.
Ik kan mijn tranen niet bedwingen en stap naast het lichamelijke leed ook mentaal met een opdoffer uit de wedstrijd. Voor de zoveelste keer in mijn carriere valt de puzzel weer niet mooi in elkaar. Hopelijk krijg ik een nieuwe kans om toch te bewijzen dat ik als tijdrijder toch over bepaalde kwaliteiten beschik.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2510&datum=11/08/2013
Dadizele: 1.12B: 119 Km: 06 Augustus 2013: " Lek in laatste ronde"
102 renners aan de start vandaag in Dadizele en het was mij al snel duidelijk waarom. Blijkbaar is de koers in Dadizele een zeer gekende koers waar er nogal wat prijzengeld te winnen valt. Vandaar de aanwezigheid van zoveel renners.
Over de koers kunnen we kort en bondig zijn. Ik start in het midden van het peloton en kan mij niet direct opwerken via de smalle banen bergop en opschuiven via de brede banen bergaf was ook geen senicure. Na amper twee ronden rijden vier renners weg waaronder, D.Mynheer, T. Dupont, Velle en Vanlerberghe. Ik zit halfweg te zwoegen om vooraan in het peloton te geraken en na vijf ronden hebben de leiders al een voorsprong van meer dan één minuut!
Tegen dat ik uiteindelijk mijn hoofd aan de voordeur van het peloton kan steken zijn de vogeltjes al lang gaan vliegen.
De rest van het verhaal is nogal saai en simpel; het peloton zit tegen zichzelf te koersen in plaats van in blok te proberen naar de vier leiders te rijden.
Op vier ronden van het einde rijden 21 renners weg uit het peloton. Ik voel op dat moment dat de inspanningen van gisteren en zaterdag jl beginnen door te wegen en kan niet reageren. 6 renners rijden nog weg uit de groep van 21 maar slagen er niet in om de leiders te bedreigen. Op 1.5 ronde van het einde voel ik dat mijn achterband aan het leeglopen is. Ik hoop nog het einde van de wedstrijd te halen maar bij het ingaan van de laatste ronde slipt mijn achterwiel weg in een bocht en ben ik verplicht om de strijd te staken. T.Dupont wint de spurt voor Vanlerberghe. D.Mynheer wordt derde na een beresterke wedstrijd voor Velle.
Voor mij en voor vele andere renners was deze wedstrijd een uitstekende training op snelheid en kilometers. Nu rustig aan tot zondag voor het BK TIJDRIJDEN in Maldegem.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=654&datum=06/08/2013
Over de koers kunnen we kort en bondig zijn. Ik start in het midden van het peloton en kan mij niet direct opwerken via de smalle banen bergop en opschuiven via de brede banen bergaf was ook geen senicure. Na amper twee ronden rijden vier renners weg waaronder, D.Mynheer, T. Dupont, Velle en Vanlerberghe. Ik zit halfweg te zwoegen om vooraan in het peloton te geraken en na vijf ronden hebben de leiders al een voorsprong van meer dan één minuut!
Tegen dat ik uiteindelijk mijn hoofd aan de voordeur van het peloton kan steken zijn de vogeltjes al lang gaan vliegen.
De rest van het verhaal is nogal saai en simpel; het peloton zit tegen zichzelf te koersen in plaats van in blok te proberen naar de vier leiders te rijden.
Op vier ronden van het einde rijden 21 renners weg uit het peloton. Ik voel op dat moment dat de inspanningen van gisteren en zaterdag jl beginnen door te wegen en kan niet reageren. 6 renners rijden nog weg uit de groep van 21 maar slagen er niet in om de leiders te bedreigen. Op 1.5 ronde van het einde voel ik dat mijn achterband aan het leeglopen is. Ik hoop nog het einde van de wedstrijd te halen maar bij het ingaan van de laatste ronde slipt mijn achterwiel weg in een bocht en ben ik verplicht om de strijd te staken. T.Dupont wint de spurt voor Vanlerberghe. D.Mynheer wordt derde na een beresterke wedstrijd voor Velle.
Voor mij en voor vele andere renners was deze wedstrijd een uitstekende training op snelheid en kilometers. Nu rustig aan tot zondag voor het BK TIJDRIJDEN in Maldegem.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=654&datum=06/08/2013
Rumbeke: 1.12B: 117 Km: 05 Augustus 2013. " Om je stuur op te eten"
Tweede wedstrijd vandaag in het kader van het drieluik als voorbereiding op de Ronde van Oost Vlaanderen, die volgende week start, stonden we aan de start van de wedstrijd in Rumbeke. Ik reed voor de eerste keer dit jaar op maandag en kwam tot de vaststelling dat slechts 4 beloften deel uitmaakten van het 51 koppige deelnemersveld.
De temperatuur was ook weer drukkend, wat de wedstrijd opnieuw lastig maakte. Al in de eerste ronde gingen drie renners ervandoor en het vuur zat er dan ook meteen in.
In de volgende ronde gingen een zestal renners in de tegenaanval en liet het peloton in eerste instantie begaan. Ik vond dat nogal een gevaarlijke situatie en ging met drie metgezellen in de achtervolging. Twee ronden verder kwam het peloton ook terug aansluiten en konden we opnieuw beginnen. Een tweetal ronden was het windstil en dan gingen zeven renners aan de haal. Die namen snel een voorsprong van 25 seconden en niemand in het peloton was geneigd om daar op te reageren.
Opnieuw nam ik het initiatief en ging ik met vier renners in de tegenaanval. We slaagden erin om de zeven bij te benen en we reden een tweetal ronden op kop in de wedstrijd. Blijkbaar was het peloton wakker geschoten en onze voorsprong bedroeg nooit meer dan twintig seconden. Het peloton kwam dan ook in de tiende ronde terug en onze vlucht was ten einde.
Blijkbaar was het moment van rust aangebroken in het peloton. De drukkende warmte nodigde niet echt veel renners uit tot een aanval van enige betekenis en tussen ronde 11 en 16 was er dan ook niet zo veel beweging.
In ronde 18 zit ik in het midden van het peloton toen ik plots op mijn lip een insect voel. Ik wordt het slachtoffer van een wesp die het blijkbaar leuk vond om even in mijn lip te prikken. Ongeveer op datzelfde moment kiezen vier renners het hazepad en laat het peloton de vier rijden. Niemand vooraan in het peloton geeft maar één krimp om te reageren en weg zijn de vier. Ze nemen snel een voorsprong van dertig seconden en op 2.5 ronden van het einde demarreer ik solo weg uit het peloton. Ik rij één ronde alleen tussen het peloton en de leiders maar slaag erin om de achterstand te reduceren van 37 sec naar om en bij de 20 seconden. Net voor het ingaan van de laatste ronde wordt ik terug gegrepen door het peloton. In plaats van door te rijden vinden de renners het blijkbaar voldoende dat ze mij ingelopen hebben maar de vier leiders die amper 20 seconden voor ons rijden worden met rust gelaten. De vier kunnen dan ook onder elkaar uitmaken wie er de zege pakt. Declercq Thierry wint de spurt.
Het peleton komt 23 seconden na de winnaar over de meet gebold. Ik zit vooraan bij het opdraaien van de laatste rechte lijn en kan mij daar ook handhaven. Ik zit in vierde positie en voel dat er nog veel kracht in mijn benen zit. We stormen richting aankomstlijn en net op het moment dat ik uit het wiel van de renner voor mij wil komen maakt Denolf R. daarvoor een raar manoeuver waarbij hij bijna ten val komt!!! Ik moet vol in de remmen en moet de renner ontwijken waardoor ik een pak plaatsen verlies en als 19e over de meet kom. Ik kan mijn ontgoocheling dan ook niet onder stoelen of banken wegsteken. Ik sta op het punt om mijn stuur op te eten. Net nu ik eens prachtig geplaatst zit voor een eindspurt, over nog voldoende punch beschik en zeker een top 10 plaats binnen hand bereik had, gebeurt dit nu weer!!!!!
Gelukkig heb ik na afloop het geluk dat mijn ouders er zijn om de zaken te relativeren en mij erop te wijzen dat ik een uitstekende wedstrijd gereden heb en dat " de plaats in de einduitslag" niet altijd alles zegt. Maar toch; je zou je stuur ervan opeten met al die kleine voorvalletjes. Zaterdag jl kapot wiel in volle finale waardoor ik niet voluit kon gaan en vandaag een te onstuimige coureur die de eindspurt verstoort.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2072&datum=05/08/2013
De temperatuur was ook weer drukkend, wat de wedstrijd opnieuw lastig maakte. Al in de eerste ronde gingen drie renners ervandoor en het vuur zat er dan ook meteen in.
In de volgende ronde gingen een zestal renners in de tegenaanval en liet het peloton in eerste instantie begaan. Ik vond dat nogal een gevaarlijke situatie en ging met drie metgezellen in de achtervolging. Twee ronden verder kwam het peloton ook terug aansluiten en konden we opnieuw beginnen. Een tweetal ronden was het windstil en dan gingen zeven renners aan de haal. Die namen snel een voorsprong van 25 seconden en niemand in het peloton was geneigd om daar op te reageren.
Opnieuw nam ik het initiatief en ging ik met vier renners in de tegenaanval. We slaagden erin om de zeven bij te benen en we reden een tweetal ronden op kop in de wedstrijd. Blijkbaar was het peloton wakker geschoten en onze voorsprong bedroeg nooit meer dan twintig seconden. Het peloton kwam dan ook in de tiende ronde terug en onze vlucht was ten einde.
Blijkbaar was het moment van rust aangebroken in het peloton. De drukkende warmte nodigde niet echt veel renners uit tot een aanval van enige betekenis en tussen ronde 11 en 16 was er dan ook niet zo veel beweging.
In ronde 18 zit ik in het midden van het peloton toen ik plots op mijn lip een insect voel. Ik wordt het slachtoffer van een wesp die het blijkbaar leuk vond om even in mijn lip te prikken. Ongeveer op datzelfde moment kiezen vier renners het hazepad en laat het peloton de vier rijden. Niemand vooraan in het peloton geeft maar één krimp om te reageren en weg zijn de vier. Ze nemen snel een voorsprong van dertig seconden en op 2.5 ronden van het einde demarreer ik solo weg uit het peloton. Ik rij één ronde alleen tussen het peloton en de leiders maar slaag erin om de achterstand te reduceren van 37 sec naar om en bij de 20 seconden. Net voor het ingaan van de laatste ronde wordt ik terug gegrepen door het peloton. In plaats van door te rijden vinden de renners het blijkbaar voldoende dat ze mij ingelopen hebben maar de vier leiders die amper 20 seconden voor ons rijden worden met rust gelaten. De vier kunnen dan ook onder elkaar uitmaken wie er de zege pakt. Declercq Thierry wint de spurt.
Het peleton komt 23 seconden na de winnaar over de meet gebold. Ik zit vooraan bij het opdraaien van de laatste rechte lijn en kan mij daar ook handhaven. Ik zit in vierde positie en voel dat er nog veel kracht in mijn benen zit. We stormen richting aankomstlijn en net op het moment dat ik uit het wiel van de renner voor mij wil komen maakt Denolf R. daarvoor een raar manoeuver waarbij hij bijna ten val komt!!! Ik moet vol in de remmen en moet de renner ontwijken waardoor ik een pak plaatsen verlies en als 19e over de meet kom. Ik kan mijn ontgoocheling dan ook niet onder stoelen of banken wegsteken. Ik sta op het punt om mijn stuur op te eten. Net nu ik eens prachtig geplaatst zit voor een eindspurt, over nog voldoende punch beschik en zeker een top 10 plaats binnen hand bereik had, gebeurt dit nu weer!!!!!
Gelukkig heb ik na afloop het geluk dat mijn ouders er zijn om de zaken te relativeren en mij erop te wijzen dat ik een uitstekende wedstrijd gereden heb en dat " de plaats in de einduitslag" niet altijd alles zegt. Maar toch; je zou je stuur ervan opeten met al die kleine voorvalletjes. Zaterdag jl kapot wiel in volle finale waardoor ik niet voluit kon gaan en vandaag een te onstuimige coureur die de eindspurt verstoort.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=2072&datum=05/08/2013
Zonnebeke: 1.12.B: 112.5 Km: 03 Augustus 2013.
Groot verschil met afgelopen donderdag was de temperatuur. Die lag ruim 10 graden lager maar de keerzijde van de medaille was dan dat er een niet te onderschatten briesje over het rustige Zonnebeke blies.
Het wedstrijdbegin was rustig, een tweetal ronden van de vijftien af te leggen ronden ging het er rustig aan toe maar vanaf dan wisselde de wedstrijd voortdurend. Elke ronde waren er nieuwe aanvallen maar telkens kwam het peloton terug doordat het briesje een lange vlucht meestal onmogelijk maakte.
Zo ging het op en af, ronde na ronde. Op een viertal ronden van het einde bega ik een foutje door een drinkbus te willen aannemen, net op het moment dat het vuur aan de lont gestoken wordt. Het peloton scheurt in vier stukken en ik kan aanpikken in groep 3. Ik had mij wat laten uitzakken voor een drinkbus aan te nemen maar moest eerst nog een eigenaardig manoeuver uitvoeren rond de neutrale auto en voor ik het goed en wel besefte lag het peloton aan dingelen.
De eerste groep neemt snel dertig seconden en op drie ronden van het einde bedraagt de achterstand zelfs 40 seconden. Samen met Josepth Stijn van Ovita rij ik in amper één ronde het gat met de leiders terug dicht. De rest van mijn groep rustig profiterend van de inspanningen van ons beiden en niet in staat om mee te werken wegens 'te moe'.
Op twee ronden van het einde is alles terug te herbeginnen. In de voorlaatste ronde nemen een vijftal renners het initiatief waaronder mijn ploegmakker G. Marchand. Zij zetten hun inspanning verder en kunnen in de laatste ronde uit de greep blijven van het peloton dat ondertussen terug in stukken gebroken is bij een nieuwe tempoversnelling.
Ondanks het feit dat we op korte afstand komen van de leiders, laten bepaalde renners het afweten om de laatste meters dicht te rijden wegens 'te moe', kapot etc...... Ikzelf neem geen initiatief wegens de aanwezigheid van G.Marchand in de kopgroep.
Bij het zien echter van de geblokte vlag herrijzen bepaalde renners en komen ze als een komeet richting aankomst.
Voor mij blijft het ook bij het oude zeer. In een spurt met dertig renners weet ik dat ik kansloos ben en ik bol dan ook over de finish op een 24e plaats. Ontgoocheld omwille van die plaats die weeral geen weerspiegeling is van mijn wedstrijdinzet rij ik richting auto. Daar kom ik dan ook nog eens tot de constatatie dat mijn splinternieuw ZIPP achterwiel een barst vertoont !!!!!!!!
Kwestie van volledig te balen en 'happy' naar huis te gaan.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=822&datum=03/08/2013
Het wedstrijdbegin was rustig, een tweetal ronden van de vijftien af te leggen ronden ging het er rustig aan toe maar vanaf dan wisselde de wedstrijd voortdurend. Elke ronde waren er nieuwe aanvallen maar telkens kwam het peloton terug doordat het briesje een lange vlucht meestal onmogelijk maakte.
Zo ging het op en af, ronde na ronde. Op een viertal ronden van het einde bega ik een foutje door een drinkbus te willen aannemen, net op het moment dat het vuur aan de lont gestoken wordt. Het peloton scheurt in vier stukken en ik kan aanpikken in groep 3. Ik had mij wat laten uitzakken voor een drinkbus aan te nemen maar moest eerst nog een eigenaardig manoeuver uitvoeren rond de neutrale auto en voor ik het goed en wel besefte lag het peloton aan dingelen.
De eerste groep neemt snel dertig seconden en op drie ronden van het einde bedraagt de achterstand zelfs 40 seconden. Samen met Josepth Stijn van Ovita rij ik in amper één ronde het gat met de leiders terug dicht. De rest van mijn groep rustig profiterend van de inspanningen van ons beiden en niet in staat om mee te werken wegens 'te moe'.
Op twee ronden van het einde is alles terug te herbeginnen. In de voorlaatste ronde nemen een vijftal renners het initiatief waaronder mijn ploegmakker G. Marchand. Zij zetten hun inspanning verder en kunnen in de laatste ronde uit de greep blijven van het peloton dat ondertussen terug in stukken gebroken is bij een nieuwe tempoversnelling.
Ondanks het feit dat we op korte afstand komen van de leiders, laten bepaalde renners het afweten om de laatste meters dicht te rijden wegens 'te moe', kapot etc...... Ikzelf neem geen initiatief wegens de aanwezigheid van G.Marchand in de kopgroep.
Bij het zien echter van de geblokte vlag herrijzen bepaalde renners en komen ze als een komeet richting aankomst.
Voor mij blijft het ook bij het oude zeer. In een spurt met dertig renners weet ik dat ik kansloos ben en ik bol dan ook over de finish op een 24e plaats. Ontgoocheld omwille van die plaats die weeral geen weerspiegeling is van mijn wedstrijdinzet rij ik richting auto. Daar kom ik dan ook nog eens tot de constatatie dat mijn splinternieuw ZIPP achterwiel een barst vertoont !!!!!!!!
Kwestie van volledig te balen en 'happy' naar huis te gaan.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=822&datum=03/08/2013
Reningelst: 1.12: 170.8 km 1 Augustus 2013: "Het mag niet zijn":
Warm, heet, ja tropisch, zo kon je de weersomstandigheden omschrijven in Reningelst vandaag. Ik stond met een goed gevoel aan de start van deze 170 km lange wedstrijd nadat ik afgelopen zondag in Izegem naar mijn mening een uitstekende wedstrijd gereden had.
186 renners aan de start. In het eerste wedstrijduur zijn er een paar enkelingen die proberen weg te rijden maar telkens wordt hun individuele acties gecounterd door het peloton. Na één uur hebben we 41.3 km afgewerkt en bevindt ik mij rustig rond de dertigste plaats in het peloton. Uitdaging tot vroege acties heb ik dan ook niet, ook niet als in ronde twee B. Declercq naast mij komt rijden om te vragen of wij ervan door gaan. Ik lach even maar laat mij niet verleiden door zijn vraag. Toch gaat B.Declercq er in ronde drie met enkele metgezellen vandoor. Ze krijgen eerst een maximale voorsprong van het peloton van om en bij de dertig seconden, dan daalt die voorsprong tot 15 seconden maar het zestal wordt voorlopig niet gegrepen door het peloton.
In de vierde ronde zijn mijn drinkbussen al aardig leeg en zie ik nergens een begeleider van mijn ploeg waardoor ik mij moet laten uitzakken naar de achterste regio van het peloton om een drinkbus te krijgen van de volgwagen. Ik kon dit doen daar wij over de derde plaats beschikten in de wagenvolgorde. Door dit manoeuver moet ik wel een tweetal ronden in het laatste deel van het peloton blijven omdat opschuiven langs de soms smalle baantjes niet altijd zo evident was. Ondertussen staat de deur achteraan het peloton wijd open en de renners moeten per tientallen afhaken.
In ronde zes schuif ik langzamerhand op richting voorste geledingen van het peloton. Net op het juiste moment want vooraan rijden een aantal renners weg in de achtervolging op de leiders die ondertussen aangedikt zijn tot 10. Een vijftiental renners zet de achtervolging in en het peloton scheurt in tientallen stukken uit elkaar. Ik kan van groepje tot groepje rijden en kom zo in een tweede groepje achter de leiders te zitten van ongeveer een tiental renners. De rest is na zes ronden wedstrijd uitgeteld en zal nooit meer terugkeren.
Bij het ingaan van de zevende ronde is de situatie als volgt: 10 leiders met 25 seconden voorsprong op een 15 tal renners en 50 seconden op mijn groep die uit een 10 tal renners bestaat. De rest is geklopt en volgt al op geruime afstand. We zien de groep voor ons uitrijden en komen geleidelijk aan dichterbij. Dit dankzij het werk van M. Vandewalle en mezelf komen we bij het ingaan van de achtste ronde tot op 10 seconden van de groep. Tijdens het klimmetje juist na de aankomstlijn wordt er in één ruk doorgetrokken en moet ik even op mijn tanden bijten om te volgen. De twee groepen smelten samen en zo krijgen we een nieuwe situatie. We hebben 10 leiders met op een 25 seconden een 22 tal renners. Ondertussen zijn ook uit onze groep een aantal renners die de rol hebben moeten lossen.
Ik krijg echter in ronde 8, na de laaste inspanning opnieuw geleidelijk aan last van hoofdpijn, die met de minuut erger wordt. Dit is een gevolg van mijn zware val in de Ronde van Luik en telkens bij warm weer en zware inspanningen speelt dit op. Op een bepaald moment is de pijn zo hevig dat ik gewoon de rol moet lossen en mijn groep moet laten rijden. Uiteindelijk stap ik uit de wedstrijd. Achteraf bleek dat uit mijn groep de winnaar zou komen, spijtig en nogmaals een bewijs dat het bij mij nooit mag meezitten. Ondanks de uitstekende conditie heb ik in elke wedstrijd ergens wel een klein voorvalletje die mij die mooie ereplaats of uitslag niet gunt.
Ontgoocheld stapte ik van mijn fiets, zat mee in de juiste ontsnapping, had uitstekende benen, had geen last van de tropische warmte ondanks het feit dat ik ervoor vreesde maar de naweeen van mijn hersenschudding hebben roet in het eten gegooid. Een meer dan gemiste kans ....................
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1599&datum=01/08/2013
186 renners aan de start. In het eerste wedstrijduur zijn er een paar enkelingen die proberen weg te rijden maar telkens wordt hun individuele acties gecounterd door het peloton. Na één uur hebben we 41.3 km afgewerkt en bevindt ik mij rustig rond de dertigste plaats in het peloton. Uitdaging tot vroege acties heb ik dan ook niet, ook niet als in ronde twee B. Declercq naast mij komt rijden om te vragen of wij ervan door gaan. Ik lach even maar laat mij niet verleiden door zijn vraag. Toch gaat B.Declercq er in ronde drie met enkele metgezellen vandoor. Ze krijgen eerst een maximale voorsprong van het peloton van om en bij de dertig seconden, dan daalt die voorsprong tot 15 seconden maar het zestal wordt voorlopig niet gegrepen door het peloton.
In de vierde ronde zijn mijn drinkbussen al aardig leeg en zie ik nergens een begeleider van mijn ploeg waardoor ik mij moet laten uitzakken naar de achterste regio van het peloton om een drinkbus te krijgen van de volgwagen. Ik kon dit doen daar wij over de derde plaats beschikten in de wagenvolgorde. Door dit manoeuver moet ik wel een tweetal ronden in het laatste deel van het peloton blijven omdat opschuiven langs de soms smalle baantjes niet altijd zo evident was. Ondertussen staat de deur achteraan het peloton wijd open en de renners moeten per tientallen afhaken.
In ronde zes schuif ik langzamerhand op richting voorste geledingen van het peloton. Net op het juiste moment want vooraan rijden een aantal renners weg in de achtervolging op de leiders die ondertussen aangedikt zijn tot 10. Een vijftiental renners zet de achtervolging in en het peloton scheurt in tientallen stukken uit elkaar. Ik kan van groepje tot groepje rijden en kom zo in een tweede groepje achter de leiders te zitten van ongeveer een tiental renners. De rest is na zes ronden wedstrijd uitgeteld en zal nooit meer terugkeren.
Bij het ingaan van de zevende ronde is de situatie als volgt: 10 leiders met 25 seconden voorsprong op een 15 tal renners en 50 seconden op mijn groep die uit een 10 tal renners bestaat. De rest is geklopt en volgt al op geruime afstand. We zien de groep voor ons uitrijden en komen geleidelijk aan dichterbij. Dit dankzij het werk van M. Vandewalle en mezelf komen we bij het ingaan van de achtste ronde tot op 10 seconden van de groep. Tijdens het klimmetje juist na de aankomstlijn wordt er in één ruk doorgetrokken en moet ik even op mijn tanden bijten om te volgen. De twee groepen smelten samen en zo krijgen we een nieuwe situatie. We hebben 10 leiders met op een 25 seconden een 22 tal renners. Ondertussen zijn ook uit onze groep een aantal renners die de rol hebben moeten lossen.
Ik krijg echter in ronde 8, na de laaste inspanning opnieuw geleidelijk aan last van hoofdpijn, die met de minuut erger wordt. Dit is een gevolg van mijn zware val in de Ronde van Luik en telkens bij warm weer en zware inspanningen speelt dit op. Op een bepaald moment is de pijn zo hevig dat ik gewoon de rol moet lossen en mijn groep moet laten rijden. Uiteindelijk stap ik uit de wedstrijd. Achteraf bleek dat uit mijn groep de winnaar zou komen, spijtig en nogmaals een bewijs dat het bij mij nooit mag meezitten. Ondanks de uitstekende conditie heb ik in elke wedstrijd ergens wel een klein voorvalletje die mij die mooie ereplaats of uitslag niet gunt.
Ontgoocheld stapte ik van mijn fiets, zat mee in de juiste ontsnapping, had uitstekende benen, had geen last van de tropische warmte ondanks het feit dat ik ervoor vreesde maar de naweeen van mijn hersenschudding hebben roet in het eten gegooid. Een meer dan gemiste kans ....................
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1599&datum=01/08/2013
Izegem: 1.12.B: 115 km: 27 Juli 2013:
Deze morgen had ik niet de indruk dat ik vandaag in Izegem zou rijden. Een gigantisch onweer boven Varsenare deed mij twijfelen om af te reizen naar iZEGEM maar tegen de middag was alles terug normaal, ja zelfs terug lichtjes drukkend warm.
59 renners aan de start op een leuk parcours die afgewisseld werd met brede rechte stukken en kleine krokkelende weggetjes.
Een wedstrijd waar de toeschouwers hebben kunnen van genieten want elke ronde was er wel iets te beleven. Heel wat ontsnappingspogingen waaronder ik ook het initiatief voor nam en zelf verschillende malen meeglipte werden telkens teniet gedaan. Geen enkele ontsnappingspoging hield het langer uit dan drie ronden.
Toch kunnen zich een 25 tal renners af scheiden van het peloton, later komen daar nog een vijftal renners bij. Deze kunnen de definitieve kloof slaan met de rest.
Op zes ronden van het einde ontsnappen er drie renners, ik zie het gevaar en ga met drie metgezellen in de achtervolging, gevolgd op een vijftiental seconden door de rest van de groep maar telkens hetzelfde scenario. De kopgroep smelt telkens terug samen. Op vier ronden van het einde moet het achterkomende peloton de wedstrijd verlaten en blijven we met de kopgroep van dertig renners in de wedstrijd. Plots bevind ik mij achteraan in het peloton en val daar eigenlijk een beetje in slaap en let een moment niet op. Zonder het eigenlijk goed te beseffen rij ik met vijf metgezellen twintig seconden achter de groep. Zelfs de neutrale wagen schiet ons voorbij. Dit is voor mij het sein om de hersencellen terug aan het werk te zetten en de achtervolging in te zetten op de weggereden renners. In vijf kilometer rij ik een achterstand van twintig seconden dicht en kom ik terug aansluiten bij het koplopers. Eventjes een momentje van afwezigheid terug rechtgezet.
In de laatste ronde rijden een tweetal man weg en die rijden een kleine tien seconden voor het peloton. Ik zit klaar en speel met de gedachte om niet zelf het gat dicht te rijden maar te wachten tot anderen het kleine gaatje dichtrijden en dan een demarrage te plaatsen. Blijkbaar spelen heel wat renners met die gedachte en er wordt te lang getreuzeld waardoor het tot een spurt aankomt en de twee leiders net buiten schot blijven van de spurtende groep. Ik wordt uiteindelijk 19e in de eindstand.
Conclusie van de wedstrijd: uitstekende benen, veel animo en beweging tijdens de wedstrijd waardoor ik te weinig gegeten en vooral gedronken heb. Dank aan Kurt Deltombe voor het aanreiken van mijn drinkbus tijdens de wedstrijd in afwezigheid van mijn papa.
Belangrijkste feit is dat ik bijna opnieuw volledig fit ben na mijn spectaculaire valpartij vorige week in de Ronde van Luik die mij noodzaakte tot opgave.
Op naar de wedstrijd in Reningelst.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=404&datum=27/07/2013
59 renners aan de start op een leuk parcours die afgewisseld werd met brede rechte stukken en kleine krokkelende weggetjes.
Een wedstrijd waar de toeschouwers hebben kunnen van genieten want elke ronde was er wel iets te beleven. Heel wat ontsnappingspogingen waaronder ik ook het initiatief voor nam en zelf verschillende malen meeglipte werden telkens teniet gedaan. Geen enkele ontsnappingspoging hield het langer uit dan drie ronden.
Toch kunnen zich een 25 tal renners af scheiden van het peloton, later komen daar nog een vijftal renners bij. Deze kunnen de definitieve kloof slaan met de rest.
Op zes ronden van het einde ontsnappen er drie renners, ik zie het gevaar en ga met drie metgezellen in de achtervolging, gevolgd op een vijftiental seconden door de rest van de groep maar telkens hetzelfde scenario. De kopgroep smelt telkens terug samen. Op vier ronden van het einde moet het achterkomende peloton de wedstrijd verlaten en blijven we met de kopgroep van dertig renners in de wedstrijd. Plots bevind ik mij achteraan in het peloton en val daar eigenlijk een beetje in slaap en let een moment niet op. Zonder het eigenlijk goed te beseffen rij ik met vijf metgezellen twintig seconden achter de groep. Zelfs de neutrale wagen schiet ons voorbij. Dit is voor mij het sein om de hersencellen terug aan het werk te zetten en de achtervolging in te zetten op de weggereden renners. In vijf kilometer rij ik een achterstand van twintig seconden dicht en kom ik terug aansluiten bij het koplopers. Eventjes een momentje van afwezigheid terug rechtgezet.
In de laatste ronde rijden een tweetal man weg en die rijden een kleine tien seconden voor het peloton. Ik zit klaar en speel met de gedachte om niet zelf het gat dicht te rijden maar te wachten tot anderen het kleine gaatje dichtrijden en dan een demarrage te plaatsen. Blijkbaar spelen heel wat renners met die gedachte en er wordt te lang getreuzeld waardoor het tot een spurt aankomt en de twee leiders net buiten schot blijven van de spurtende groep. Ik wordt uiteindelijk 19e in de eindstand.
Conclusie van de wedstrijd: uitstekende benen, veel animo en beweging tijdens de wedstrijd waardoor ik te weinig gegeten en vooral gedronken heb. Dank aan Kurt Deltombe voor het aanreiken van mijn drinkbus tijdens de wedstrijd in afwezigheid van mijn papa.
Belangrijkste feit is dat ik bijna opnieuw volledig fit ben na mijn spectaculaire valpartij vorige week in de Ronde van Luik die mij noodzaakte tot opgave.
Op naar de wedstrijd in Reningelst.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=404&datum=27/07/2013
Ronde van Luik: 15 Juli - 19 Juli:
Rit 4: Aywaille - Aywaille 156.7 km:
Vierde dag in de Ronde. Ik voel me uitstekend deze morgen. Eigenlijk voel ik mij evengoed of maandag en ben optimistisch voor de rit vandaag. Bij aanvang van de rit bedraagt de temperatuur al weer 30 graden en dat boezemt me wel wat schrik in. Vandaag staan er opnieuw zeven hellingen op het programma, 157 km en dag vier, eigenlijk voor mij dag vijf met de ploegentijdrit meegerekend.
We gaan richting eerste beklimming van de dag en alles verloopt naar wens, de benen voelen goed aan. Tijdens de beklimming van de tweede col van de dag na ongeveer een kleine dertig kilometer besluit ik naar de voorste geledingen van het peloton te rijden. Terwijl heel wat renners zitten te zwoegen op hun 39 blad, kan ik op mijn buitenblad naar boven rijden. Ik voel dat ik goede benen heb vandaag en schakel een tandje hoger maar dan slaat het noodlot toe. Mijn versnellingsapparaat blokkeert en daar ik op mijn trappers loop wordt ik plots over mijn stuur weggekatapuleerd en maak ik een koprol om zo op het asfalt neer te komen.
Ik ben het eerste moment een beetje 'dizzy' daar ik op mijn achterhoofd terecht kom. Mijn helm is gekraakt. Ik voel een hevige pijn aan mijn rechter heup en mijn rug doet wat pijn.
Ik spring terug op mijn fiets en kan met hulp van mijn ploegleider terug aanpikken bij het peloton net voor de beklimming van de derde klim. De pijn aan mijn heup is niet te harden en ik moet op mijn tanden bijten om bij het peloton te blijven tijdens de beklimming.
Net na de beklimming moet ik terug een gaatje laten met het peloton en ik krijg van de dokter een pijnstiller. Ik rij terug naar het peloton maar heb ongelofelijk veel pijn aan de buitenkant van mijn rechterheup waar zich een uitgebreide schaafwonde bevindt.
Ik wens de strijd niet te staken maar na overleg met mijn ploegleider besluit ik toch na 38 km om de remmen toe te trekken. Er resten nog 120 loodzware kilometers en het heeft geen zin om mijn al vermoeide en gekwetst lichaam nog meer te laten afzien.
Met tranen in de ogen moet ik noodgedwongen deze Ronde verlaten. Ik hou echter een goed gevoel over aan deze loodzware Ronde. Ik heb bewezen ondanks de tegenslagen dat ik een Ronde renner ben en ik moet mij optrekken aan de positieve punten die ik beleefd heb aan deze Ronde. Tenslotte gingen we voor ervaring op te doen. Klassement was bijzaak. Met de voeten op de grond blijven is in de sport nog altijd één van de mooiste gaven. Hopelijk herstellen de letsels snel en heb ik weinig last van mijn smak op het asfalt.
Uitslag:
http://www.alarrivee.be/
Vierde dag in de Ronde. Ik voel me uitstekend deze morgen. Eigenlijk voel ik mij evengoed of maandag en ben optimistisch voor de rit vandaag. Bij aanvang van de rit bedraagt de temperatuur al weer 30 graden en dat boezemt me wel wat schrik in. Vandaag staan er opnieuw zeven hellingen op het programma, 157 km en dag vier, eigenlijk voor mij dag vijf met de ploegentijdrit meegerekend.
We gaan richting eerste beklimming van de dag en alles verloopt naar wens, de benen voelen goed aan. Tijdens de beklimming van de tweede col van de dag na ongeveer een kleine dertig kilometer besluit ik naar de voorste geledingen van het peloton te rijden. Terwijl heel wat renners zitten te zwoegen op hun 39 blad, kan ik op mijn buitenblad naar boven rijden. Ik voel dat ik goede benen heb vandaag en schakel een tandje hoger maar dan slaat het noodlot toe. Mijn versnellingsapparaat blokkeert en daar ik op mijn trappers loop wordt ik plots over mijn stuur weggekatapuleerd en maak ik een koprol om zo op het asfalt neer te komen.
Ik ben het eerste moment een beetje 'dizzy' daar ik op mijn achterhoofd terecht kom. Mijn helm is gekraakt. Ik voel een hevige pijn aan mijn rechter heup en mijn rug doet wat pijn.
Ik spring terug op mijn fiets en kan met hulp van mijn ploegleider terug aanpikken bij het peloton net voor de beklimming van de derde klim. De pijn aan mijn heup is niet te harden en ik moet op mijn tanden bijten om bij het peloton te blijven tijdens de beklimming.
Net na de beklimming moet ik terug een gaatje laten met het peloton en ik krijg van de dokter een pijnstiller. Ik rij terug naar het peloton maar heb ongelofelijk veel pijn aan de buitenkant van mijn rechterheup waar zich een uitgebreide schaafwonde bevindt.
Ik wens de strijd niet te staken maar na overleg met mijn ploegleider besluit ik toch na 38 km om de remmen toe te trekken. Er resten nog 120 loodzware kilometers en het heeft geen zin om mijn al vermoeide en gekwetst lichaam nog meer te laten afzien.
Met tranen in de ogen moet ik noodgedwongen deze Ronde verlaten. Ik hou echter een goed gevoel over aan deze loodzware Ronde. Ik heb bewezen ondanks de tegenslagen dat ik een Ronde renner ben en ik moet mij optrekken aan de positieve punten die ik beleefd heb aan deze Ronde. Tenslotte gingen we voor ervaring op te doen. Klassement was bijzaak. Met de voeten op de grond blijven is in de sport nog altijd één van de mooiste gaven. Hopelijk herstellen de letsels snel en heb ik weinig last van mijn smak op het asfalt.
Uitslag:
http://www.alarrivee.be/
Rit 3: Ans - Ans: 140 km:
Minder warm dan gisteren en dit was welkom. Ik had gisteravond last gekregen in mijn rechter kuit. Een spier was blijkbaar wat beschadigd na de kramp van maandag en zorgde ervoor dat ik bijna niet kon stappen. Eénmaal op de fiets ging het echter beter maar vandaag stond ook de Muur van Hoei op het programma en daar moesten de benen toch 100% zijn.
Vanaf km vijf werd de beuk er al terug ingegooid maar ik kon goed volgen. De benen voelden steeds beter en beter aan en ik kon zonder problemen de rit uitrijden. Enkel op de Muur van Hoei, een kuitenbijter van formaat en op maat van de explosieve renners moest ik alle zeilen bijzetten om boven te geraken.
Een kopgroep van ongeveer een 30 renners rijdt voorop en wordt niet meer bedreigd voor de zege vanuit het peloton. Ik rij als 53e over de eindstreep maar voel dat de benen steeds beter worden. Ondertussen sta ik in de top 15 van de eerstejaars beloften.
Uitslag:
http://www.alarrivee.be/
Minder warm dan gisteren en dit was welkom. Ik had gisteravond last gekregen in mijn rechter kuit. Een spier was blijkbaar wat beschadigd na de kramp van maandag en zorgde ervoor dat ik bijna niet kon stappen. Eénmaal op de fiets ging het echter beter maar vandaag stond ook de Muur van Hoei op het programma en daar moesten de benen toch 100% zijn.
Vanaf km vijf werd de beuk er al terug ingegooid maar ik kon goed volgen. De benen voelden steeds beter en beter aan en ik kon zonder problemen de rit uitrijden. Enkel op de Muur van Hoei, een kuitenbijter van formaat en op maat van de explosieve renners moest ik alle zeilen bijzetten om boven te geraken.
Een kopgroep van ongeveer een 30 renners rijdt voorop en wordt niet meer bedreigd voor de zege vanuit het peloton. Ik rij als 53e over de eindstreep maar voel dat de benen steeds beter worden. Ondertussen sta ik in de top 15 van de eerstejaars beloften.
Uitslag:
http://www.alarrivee.be/
Rit 2: Waremme - Waremme: 157.3 km:
Tweede rit vandaag. De hitte is nog dominanter aanwezig dan gisteren en het beloofd dan ook een zware dag te worden. Het eerste uur wordt er weer serieus doorgetrokken en halen we een gemiddelde van boven de 50 km/u.
Er ontstaat een ontsnapping van drie renners, waaronder vriend K. Deltombe. Ik zit eveneens vooraan in het peloton, twijfel om mee te springen maar besluit dan toch maar te blijven zitten daar niemand anders de neiging had om te reageren. Met drie renners en dergelijke weersomstandigheden lijken mij nu niet direct uit te nodigen tot een lange ontsnapping.
Het tweede uur neemt het peloton duidelijk een rustpauze en zo kan de voorsprong van de drie leiders oplopen tot een stuk boven de vier minuten. K.Deltombe is dan op dat moment virtueel gele trui drager maar zo ver laat het peloton het niet komen. In het derde uur van de wedstrijd schiet men terug wakker en smelt de voorsprong van de drie als sneeuw voor de zon. Ze worden dan ook vrij snel terug ingelopen. Ikzelf hou niet echt van dit tropische weer en voel duidelijk aan de luchtwegen en benen dat er weinig zuurstof in de lucht zit. Ik hou mij dan ook rustig in het peloton.
Af en toe moet er ook terug geklommen worden en in de afdaling van één der klimmetjes rij ik lek vooraan. Ik ben trouwens niet de enige die op die plaats lek rij. Opnieuw pech dus. Ik krijg een ander voorwiel en moet alle zeilen bijzetten om in de volgende klim de aansluiting terug te kunnen maken met het peloton. Daar heeft men echter beslist om terug gas te geven maar ik slaag er toch in om mijn wagonnetje terug aan te haken. Door het hoge tempo kan ik echter niet opschuiven in het peloton. Het is op een lint rijden en in de open vlakte speelt de wind dan nog eens zijn rol waardoor waaiervorming mogelijk is. Op 15 km van de streep breekt het peloton in stukken en bevindt ik mij in het achterste stuk van het peloton. Ik besluit dan om niet meer aan te dringen. Mijn klassement was na de pech van gisteren toch al om zeep. Ik rij dan ook rustig met de groep de rit uit en spaar mijn krachten voor datgene wat nog komen moet want het is duidelijk dat deze Ronde van Luik in normale omstandigheden al een zware rittenwedstrijd is maar dat de hitte van de twee afgelopen dagen de koers nog zwaarder maakt dan dat ze al is.
Morgen dag 3, hopelijk minder warm weer en dan zien we wel waar het schip strand. Zo lang mogelijk meerijden is de boodschap om sterker te worden en om de supercompensatie te krijgen voor het vervolg van het seizoen.
Uitslag:
Er ontstaat een ontsnapping van drie renners, waaronder vriend K. Deltombe. Ik zit eveneens vooraan in het peloton, twijfel om mee te springen maar besluit dan toch maar te blijven zitten daar niemand anders de neiging had om te reageren. Met drie renners en dergelijke weersomstandigheden lijken mij nu niet direct uit te nodigen tot een lange ontsnapping.
Het tweede uur neemt het peloton duidelijk een rustpauze en zo kan de voorsprong van de drie leiders oplopen tot een stuk boven de vier minuten. K.Deltombe is dan op dat moment virtueel gele trui drager maar zo ver laat het peloton het niet komen. In het derde uur van de wedstrijd schiet men terug wakker en smelt de voorsprong van de drie als sneeuw voor de zon. Ze worden dan ook vrij snel terug ingelopen. Ikzelf hou niet echt van dit tropische weer en voel duidelijk aan de luchtwegen en benen dat er weinig zuurstof in de lucht zit. Ik hou mij dan ook rustig in het peloton.
Af en toe moet er ook terug geklommen worden en in de afdaling van één der klimmetjes rij ik lek vooraan. Ik ben trouwens niet de enige die op die plaats lek rij. Opnieuw pech dus. Ik krijg een ander voorwiel en moet alle zeilen bijzetten om in de volgende klim de aansluiting terug te kunnen maken met het peloton. Daar heeft men echter beslist om terug gas te geven maar ik slaag er toch in om mijn wagonnetje terug aan te haken. Door het hoge tempo kan ik echter niet opschuiven in het peloton. Het is op een lint rijden en in de open vlakte speelt de wind dan nog eens zijn rol waardoor waaiervorming mogelijk is. Op 15 km van de streep breekt het peloton in stukken en bevindt ik mij in het achterste stuk van het peloton. Ik besluit dan om niet meer aan te dringen. Mijn klassement was na de pech van gisteren toch al om zeep. Ik rij dan ook rustig met de groep de rit uit en spaar mijn krachten voor datgene wat nog komen moet want het is duidelijk dat deze Ronde van Luik in normale omstandigheden al een zware rittenwedstrijd is maar dat de hitte van de twee afgelopen dagen de koers nog zwaarder maakt dan dat ze al is.
Morgen dag 3, hopelijk minder warm weer en dan zien we wel waar het schip strand. Zo lang mogelijk meerijden is de boodschap om sterker te worden en om de supercompensatie te krijgen voor het vervolg van het seizoen.
Uitslag:
Rit 1: Blegny - Blegny : 146 km
We vertrokken aan de Blegny Mine voor een rit van 146 km. Na ongeveer een 30 kilometer komt er een eerste afscheiding. In twee fasen komt er een groep van om en bij de 45 man te samen die snel 30 seconden pakt op het peloton. Ik zit mee in de ontsnapping.
We moeten vandaag 7 klims afwerken. De benen voelen zeer goed aan en telkens kom ik boven op de vijfde a zesde plaats. D.Van Gestel is echter te sterk en pakt dan ook op het einde van de dag de bolletjestrui. Alles verloopt naar wens, de renners in de kopgroep begrijpen elkaar goed en we moeten elkaar ook goed begrijpen want het is knokken geblazen. Het peloton laat niet begaan en we moeten toch een tijdje vechten alvorens we de kaap van 1 minuut voorsprong bereiken.
Na ongeveer 85 km nemen we de zesde helling van de dag voor onze rekening. Ik ga, zoals gezegd, vlot mee in de voorste gelederen van de kopgroep en bereik als vijfde de top van de klim.
We nemen de afdaling en daar wil ik even de tijd nemen om mijn rug te ontlasten en te strekken. Dit had ik achteraf gezien beter niet gedaan!!! Plots schiet er een kramp vanuit mijn lage rug in mijn beide benen en ik ben niet meer in staat om de trappers rond te krijgen. Ik moet mij gewoon laten uitzakken uit de kopgroep want ik kan gewoon niet meer ronddraaien. Dit fenomeen duurt een kleine vijf minuten maar ondertussen wordt ik voorbijgereden door het peloton. Even plots als het gekomen is, verdwijnen de krampen en kan ik aanpikken bij de derde groep. Ik rij zonder problemen mee in de groep en probeer nog terug te keren naar groep twee maar daarvoor blijkt onze achterstand te groot te zijn.
De ontgoocheling slaat toe bij mij. Wat aanvankelijk leek op een mooie start van de Ronde van Luik eindigt in een teleurstelling. Ik kan mijn kansen op een goed klassement direct opbergen.
Als overmaat van ramp is het verhaal nog niet ten einde. Bij het ingaan van de eerste plaatselijke ronde is de achterstand op de leidende kopgroep waar ik oorspronkelijk deel van uitmaakte om en bij de tien minuten.
We hebben nog een twaalftal kilometer te gaan maar echter bij de tweede passage aan de aankomst heerst er daar volledige chaos. De weg is versperd door auto's, mensen die de straat oversteken waardoor we niet meer doorkunnen. De wedstrijdleiding besluit dan maar dat wij mogen stoppen en de laatste plaatselijke ronde niet meer moeten rijden.
Achteraf worden we in de uitslag geplaatst met een achterstand van 20 minuten!!!!!! op de overwinnaar. 55 renners zijn dit lot bedeeld!
Dit is gewoon belachelijk. Mijn klassement in deze ronde was naar de vaantjes door de ontstane kramp maar dat ik dan nog eens een extra achterstand aangesmeerd krijg van om en bij de acht minuten is toch wel overdreven. Ze konden ons natuurlijk geen reel tijd meegeven door de chaos aan de eindstreep.
Uitslag:
http://www.alarrivee.be/
We moeten vandaag 7 klims afwerken. De benen voelen zeer goed aan en telkens kom ik boven op de vijfde a zesde plaats. D.Van Gestel is echter te sterk en pakt dan ook op het einde van de dag de bolletjestrui. Alles verloopt naar wens, de renners in de kopgroep begrijpen elkaar goed en we moeten elkaar ook goed begrijpen want het is knokken geblazen. Het peloton laat niet begaan en we moeten toch een tijdje vechten alvorens we de kaap van 1 minuut voorsprong bereiken.
Na ongeveer 85 km nemen we de zesde helling van de dag voor onze rekening. Ik ga, zoals gezegd, vlot mee in de voorste gelederen van de kopgroep en bereik als vijfde de top van de klim.
We nemen de afdaling en daar wil ik even de tijd nemen om mijn rug te ontlasten en te strekken. Dit had ik achteraf gezien beter niet gedaan!!! Plots schiet er een kramp vanuit mijn lage rug in mijn beide benen en ik ben niet meer in staat om de trappers rond te krijgen. Ik moet mij gewoon laten uitzakken uit de kopgroep want ik kan gewoon niet meer ronddraaien. Dit fenomeen duurt een kleine vijf minuten maar ondertussen wordt ik voorbijgereden door het peloton. Even plots als het gekomen is, verdwijnen de krampen en kan ik aanpikken bij de derde groep. Ik rij zonder problemen mee in de groep en probeer nog terug te keren naar groep twee maar daarvoor blijkt onze achterstand te groot te zijn.
De ontgoocheling slaat toe bij mij. Wat aanvankelijk leek op een mooie start van de Ronde van Luik eindigt in een teleurstelling. Ik kan mijn kansen op een goed klassement direct opbergen.
Als overmaat van ramp is het verhaal nog niet ten einde. Bij het ingaan van de eerste plaatselijke ronde is de achterstand op de leidende kopgroep waar ik oorspronkelijk deel van uitmaakte om en bij de tien minuten.
We hebben nog een twaalftal kilometer te gaan maar echter bij de tweede passage aan de aankomst heerst er daar volledige chaos. De weg is versperd door auto's, mensen die de straat oversteken waardoor we niet meer doorkunnen. De wedstrijdleiding besluit dan maar dat wij mogen stoppen en de laatste plaatselijke ronde niet meer moeten rijden.
Achteraf worden we in de uitslag geplaatst met een achterstand van 20 minuten!!!!!! op de overwinnaar. 55 renners zijn dit lot bedeeld!
Dit is gewoon belachelijk. Mijn klassement in deze ronde was naar de vaantjes door de ontstane kramp maar dat ik dan nog eens een extra achterstand aangesmeerd krijg van om en bij de acht minuten is toch wel overdreven. Ze konden ons natuurlijk geen reel tijd meegeven door de chaos aan de eindstreep.
Uitslag:
http://www.alarrivee.be/
Borlo: Ploegentijdrit 37.4 km : Beker van Belgie: 1e zege van het seizoen.
Het goede gevoel waar ik de wedstrijd in Gistel mee verlaten had, moest vandaag renderen. We gingen richting Borlo voor een ploegentijdrit, en dan nog één die meetelde voor de Beker van Belgie.
Bij aankomst was mijn ploegleider Kristof hypernerveus. Tijdens de verkenning van woensdag jl had hij duidelijk het gevoel dat er vandaag zeker een podiumplaats in zat en stiekem droomde hij van een overwinning. Dit kon je zo van zijn gezicht aflezen.
Tijdrijden, een discipline die nooit liegt en dan nog in ploegverband, ik had er echt zin in.
Reeds van bij de start kwamen we in het goede ritme terecht en het tempo was zo verschroeiend hoog in de beginkilometers dat ik even bij mezelf dacht: " moet ik dit 37 km volhouden"!!!!! maar de benen voelden goed aan en we begonnen goede aflosbeurten te doen.
Eventjes werd onze trein verstoord in de eerste ronde toen plots na een bocht een wagen stil op de weg stond. Wij moesten onze formatie laten varen om ons rond die wagen te slingeren en verloren wat tijd vooraleer we terug in formatie waren.
Bij de eerste doorkomst aan de aankomstlijn klokten we echter toch nog de snelste tijd, 12 seconden voorsprong op het team uit Hoboken.
In de tweede ronde bleef het tempo goed hoog, we haalden een gemiddelde van 49.3 km, en wat vooral zeer belangrijk was, dat we bleven beschikken over de zes teamleden. Slechts in de laatste kilometer moest Thomas en Jesper de rol lossen nadat ze zich volledig hadden opgeofferd voor de groep.
Wij behalen de snelste tijd en vergroten onze voorsprong op de tweede ploeg tot 25 seconden.
Groot is mijn vreugde, eindelijk lukt het eens om op het hoogste schavotje te staan en dan nog in een manche van de Beker van Belgie.
Een dikke proficiat aan gans de ploeg: Gianni, Thomas, Steven, Matthias, Jesper en mezelf.
Tevens ook dank aan de begeleiding die er voor zorgde dat wij gemotiveerd en goed gesoigneerd aan de start verschenen.
Uitslag:
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/index_bestanden/pdf2012/2013/BVBELZCU232013BorloUitslag.pdf
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1128&datum=14/07/2013
Bij aankomst was mijn ploegleider Kristof hypernerveus. Tijdens de verkenning van woensdag jl had hij duidelijk het gevoel dat er vandaag zeker een podiumplaats in zat en stiekem droomde hij van een overwinning. Dit kon je zo van zijn gezicht aflezen.
Tijdrijden, een discipline die nooit liegt en dan nog in ploegverband, ik had er echt zin in.
Reeds van bij de start kwamen we in het goede ritme terecht en het tempo was zo verschroeiend hoog in de beginkilometers dat ik even bij mezelf dacht: " moet ik dit 37 km volhouden"!!!!! maar de benen voelden goed aan en we begonnen goede aflosbeurten te doen.
Eventjes werd onze trein verstoord in de eerste ronde toen plots na een bocht een wagen stil op de weg stond. Wij moesten onze formatie laten varen om ons rond die wagen te slingeren en verloren wat tijd vooraleer we terug in formatie waren.
Bij de eerste doorkomst aan de aankomstlijn klokten we echter toch nog de snelste tijd, 12 seconden voorsprong op het team uit Hoboken.
In de tweede ronde bleef het tempo goed hoog, we haalden een gemiddelde van 49.3 km, en wat vooral zeer belangrijk was, dat we bleven beschikken over de zes teamleden. Slechts in de laatste kilometer moest Thomas en Jesper de rol lossen nadat ze zich volledig hadden opgeofferd voor de groep.
Wij behalen de snelste tijd en vergroten onze voorsprong op de tweede ploeg tot 25 seconden.
Groot is mijn vreugde, eindelijk lukt het eens om op het hoogste schavotje te staan en dan nog in een manche van de Beker van Belgie.
Een dikke proficiat aan gans de ploeg: Gianni, Thomas, Steven, Matthias, Jesper en mezelf.
Tevens ook dank aan de begeleiding die er voor zorgde dat wij gemotiveerd en goed gesoigneerd aan de start verschenen.
Uitslag:
http://uitslagen.kbwb-rlvb.com/index_bestanden/pdf2012/2013/BVBELZCU232013BorloUitslag.pdf
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=1128&datum=14/07/2013
Gistel: 1.12.B: 116 km: 11 Juli 2013: 'Goed gevoel':
Gistel stond vandaag op de menu na een rustperiode van drie weken. Voor de eerste maal rij ik in Gistel, het geboortedorp van mijn opa en oma en heel wat familieleden.
Ik startte het tweede deel van het seizoen met de nodige voorzichtigheid. Ik had gisteren nog met de ploeg de verplaatsing gemaakt naar Borlo, daar 60 km getraind en dan nog even terug naar huis. Dit zat duidelijk in de benen in de beginfase.
Doch echter in ronde drie komt er echter wat beweging in het peloton. G.Marchand reageert op een uitval van een drietal renners. Ik laat even het gat vallen voor Gianni maar besluit dan toch om solo te proberen mee te glippen. Het lukt me echter niet om het gaatje dicht te rijden op een strook met de wind pal op kop en besluit dan wijselijk om niet door te gaan, teneinde het peloton niet te laten terugkeren op mijn ploegmakker. Zo ontstaat een kopgroep van zes renners die vertrokken zijn voor een lange ontsnappingspoging.
Het peloton laat begaan maar houdt de leiders binnen de dertig seconden.
De eerste ronden loopt het niet echt lekker en ik hou mij dan ook rustig in het peloton. Wedstrijdritme opdoen was de boodschap voor vandaag.
Hoe verder het koersverloop, hoe beter ik in de wedstrijd kom en ik kan mij dan ook meer en meer in de kop van het peloton gaan nestelen. Ik probeer verschillende keren met een aantal andere renners om weg te geraken uit het peloton en het gat te dichten naar de kopgroep. Telkens worden wij teruggegrepen.
Halverwege koers groeit de kopgroep aan tot tien man en die zijn definitief gaan vliegen. B.Declerck en mezelf proberen nog om naar de leiders toe te rijden maar telkens laat het peloton niet begaan. Zo naderen we tot op 10 seconden van de leiders maar telkens valt het terug stil in het peloton zodanig dat de leiders opnieuw kunnen uitlopen.
Op vijf ronden van het einde gaan B.Declerck, S.Verscheure en mezelf nogmaals in de tegenaanval. Opnieuw worden wij teruggegrepen door het peloton. Op het moment dat we ingelopen worden, laat ik mij wat uitzakken maar S.Verschuere en B. Declerck zetten door en krijgen drie renners mee in hun kielzog.
Ik zie het gevaar en kan met een vijftal renners reageren. Vier ronden lang rijden we op 15 seconden van het vijftal maar enkele renners in mijn groep weigeren om echt mee te werken. Ik besluit dan maar solo naar het vijftal te rijden maar telkens wordt ik gegrepen door mijn metgezellen die blijkbaar enkel mij in de gaten hielden en niet zagen dat 15O meter voor ons nog vijf renners reden.
Bij het ingaan van de laatste ronde worden we dan nog teruggegrepen door het sterk uitgedunde peloton.
Ik spurt mij naar een 26e plaats. Voor de zoveelste maal een plaats binnen de eerste dertig maar opnieuw geen weerspiegeling van de wedstrijd die ik gereden heb. Ik hou er een goed gevoel aan over, de conditie is ok en ik kijk hoopvol uit naar de ploegentijdrit van komende zondag in Borlo met mijn ploegmakkers.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=815&datum=11/07/2013
Ik startte het tweede deel van het seizoen met de nodige voorzichtigheid. Ik had gisteren nog met de ploeg de verplaatsing gemaakt naar Borlo, daar 60 km getraind en dan nog even terug naar huis. Dit zat duidelijk in de benen in de beginfase.
Doch echter in ronde drie komt er echter wat beweging in het peloton. G.Marchand reageert op een uitval van een drietal renners. Ik laat even het gat vallen voor Gianni maar besluit dan toch om solo te proberen mee te glippen. Het lukt me echter niet om het gaatje dicht te rijden op een strook met de wind pal op kop en besluit dan wijselijk om niet door te gaan, teneinde het peloton niet te laten terugkeren op mijn ploegmakker. Zo ontstaat een kopgroep van zes renners die vertrokken zijn voor een lange ontsnappingspoging.
Het peloton laat begaan maar houdt de leiders binnen de dertig seconden.
De eerste ronden loopt het niet echt lekker en ik hou mij dan ook rustig in het peloton. Wedstrijdritme opdoen was de boodschap voor vandaag.
Hoe verder het koersverloop, hoe beter ik in de wedstrijd kom en ik kan mij dan ook meer en meer in de kop van het peloton gaan nestelen. Ik probeer verschillende keren met een aantal andere renners om weg te geraken uit het peloton en het gat te dichten naar de kopgroep. Telkens worden wij teruggegrepen.
Halverwege koers groeit de kopgroep aan tot tien man en die zijn definitief gaan vliegen. B.Declerck en mezelf proberen nog om naar de leiders toe te rijden maar telkens laat het peloton niet begaan. Zo naderen we tot op 10 seconden van de leiders maar telkens valt het terug stil in het peloton zodanig dat de leiders opnieuw kunnen uitlopen.
Op vijf ronden van het einde gaan B.Declerck, S.Verscheure en mezelf nogmaals in de tegenaanval. Opnieuw worden wij teruggegrepen door het peloton. Op het moment dat we ingelopen worden, laat ik mij wat uitzakken maar S.Verschuere en B. Declerck zetten door en krijgen drie renners mee in hun kielzog.
Ik zie het gevaar en kan met een vijftal renners reageren. Vier ronden lang rijden we op 15 seconden van het vijftal maar enkele renners in mijn groep weigeren om echt mee te werken. Ik besluit dan maar solo naar het vijftal te rijden maar telkens wordt ik gegrepen door mijn metgezellen die blijkbaar enkel mij in de gaten hielden en niet zagen dat 15O meter voor ons nog vijf renners reden.
Bij het ingaan van de laatste ronde worden we dan nog teruggegrepen door het sterk uitgedunde peloton.
Ik spurt mij naar een 26e plaats. Voor de zoveelste maal een plaats binnen de eerste dertig maar opnieuw geen weerspiegeling van de wedstrijd die ik gereden heb. Ik hou er een goed gevoel aan over, de conditie is ok en ik kijk hoopvol uit naar de ploegentijdrit van komende zondag in Borlo met mijn ploegmakkers.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=815&datum=11/07/2013
Moen: 1.12.B: 115km: 22 Juni 2013: 'In functie van de ploeg.'
Vandaag moest ik op vraag van de ploegleider Kristof gaan rijden in Moen. De bedoeling was om een nieuwe zege binnen te halen. Maar blijkbaar had ook EFC Quickstep dezelfde gedachtengang in functie van P. Ghystelinck. Voor de koers werd ons de opdracht gegeven om onze twee kopmannen te beschermen. Reeds in ronde 1 deed EFC een uitval met drie renners en moesten wij direct aan de bak om het gaatje terug dicht te rijden. De 96 renners wisten direct hoe laat het was en alles werd op een lint getrokken.
Ik reed constant vooraan in de wedstrijd en deed meer dan mijn deel van het werk. In ronde vier verlies ik even het overzicht en kom ik in het laatste gedeelte van het peloton terecht. Niet echt de beste plaats om te vertoeven. Ik kon echter op de brede weg terug opschuiven maar kom wel te laat vooraan om mee te gaan in de aanval met een twintigtal renners.
Het peloton breekt in drie stukken en ik bevind mij in het tweede gedeelte. Direct hoor ik van alle kanten mijn naam roepen; Damon, Damon.........
Blijkbaar moest ik de kastanjes uit het vuur gaan halen want geen enkele van de twee kopmannen is mee in de aanval, Ik zet mij op kop van de groep en moet gedurende drie ronden alles uit de kast halen om de twee groepen terug te laten samensmelten in samenwerking met nog een aantal renners. Ik moet veel, heel veel geven maar toch komen de twee groepen terug samen. In ronde 10 wordt er een nieuw offensief ingeluid, ik ga opnieuw een tijdje op kop rijden om de groep terug samen te brengen.
Op het moment van samensmelten wordt er vanachter mijn rug opnieuw gedemarreerd. Een twintigtal man probeert opnieuw weg te rijden en ik reageer direct om de aansluiting te maken. Samen met D.Mynheer in mijn wiel probeer ik het kloofje van 50 meter te dichten. Ik voel direct dat ik aan de limiet zit na mijn inspanningen en op een korte beklimming blokkeer ik volledig. Ik moet de groep voorbij laten rijden en kan het tempo niet meer volgen! Ik moet mij laten uitzakken naar groep 3 die ondertussen al op meer dan 1 minuut achter het peloton rijdt.
Ik moet mij beperken tot het uitrijden van de wedstrijd. Mijn taak die ik door de ploegleiding gekregen heb, heb ik voor 200 procent uitgevoerd, dit ten koste van een mooi klassement. Ik eindig als 49e in mijn laatste wedstrijd van het eerste deel van het seizoen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=751&datum=22/06/2013
Ik reed constant vooraan in de wedstrijd en deed meer dan mijn deel van het werk. In ronde vier verlies ik even het overzicht en kom ik in het laatste gedeelte van het peloton terecht. Niet echt de beste plaats om te vertoeven. Ik kon echter op de brede weg terug opschuiven maar kom wel te laat vooraan om mee te gaan in de aanval met een twintigtal renners.
Het peloton breekt in drie stukken en ik bevind mij in het tweede gedeelte. Direct hoor ik van alle kanten mijn naam roepen; Damon, Damon.........
Blijkbaar moest ik de kastanjes uit het vuur gaan halen want geen enkele van de twee kopmannen is mee in de aanval, Ik zet mij op kop van de groep en moet gedurende drie ronden alles uit de kast halen om de twee groepen terug te laten samensmelten in samenwerking met nog een aantal renners. Ik moet veel, heel veel geven maar toch komen de twee groepen terug samen. In ronde 10 wordt er een nieuw offensief ingeluid, ik ga opnieuw een tijdje op kop rijden om de groep terug samen te brengen.
Op het moment van samensmelten wordt er vanachter mijn rug opnieuw gedemarreerd. Een twintigtal man probeert opnieuw weg te rijden en ik reageer direct om de aansluiting te maken. Samen met D.Mynheer in mijn wiel probeer ik het kloofje van 50 meter te dichten. Ik voel direct dat ik aan de limiet zit na mijn inspanningen en op een korte beklimming blokkeer ik volledig. Ik moet de groep voorbij laten rijden en kan het tempo niet meer volgen! Ik moet mij laten uitzakken naar groep 3 die ondertussen al op meer dan 1 minuut achter het peloton rijdt.
Ik moet mij beperken tot het uitrijden van de wedstrijd. Mijn taak die ik door de ploegleiding gekregen heb, heb ik voor 200 procent uitgevoerd, dit ten koste van een mooi klassement. Ik eindig als 49e in mijn laatste wedstrijd van het eerste deel van het seizoen.
Uitslag:
http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=751&datum=22/06/2013
Ardense Pijl: Topcompetitie 16 Juni 2013: 180.5 km:
Wie had 3.5 jaar geleden durven zeggen dat ik ooit nog eens een wedstrijd ging betwisten waar er naast amateurs ook profs aan meededen? Vandaag was het zover, als eerstejaars belofte nam ik deel aan de Ardense Pijl, een wedstrijd voor de topcompetitie over 180.5 Km. Ik wist echt niet wat mij te wachten stond en kwam dan ook lichtjes nerveus aan de start. Ik was reeds van zaterdag ter plaatse in een hotelletje om mij in ideale omstandigheden (geen lange autotocht op de wedstrijddag) te kunnen voorbereiden.
Ik had vooraf nog niet uitgemaakt of ik zou meegaan in een vroege ontsnapping en dus mijn natuur zou volgen of indien ik mij rustig zou houden en het einde zou proberen te halen. Op zaterdag ging ik voor de vroege ontsnapping maar na enig uitleg van de ploegleiding besloot ik toch maar om verstandig te rijden.
Normaal zou de wedstrijd volgens kenners 'rustig' beginnen maar na één uur stonden we reeds aan de voet van de col de Xhieremont die na 49 km op het menu stond. De snelheid zat direct in de wedstrijd en na een goede 30 km ontsnapten een vijftiental renners waaronder mijn ploegmakker G. Marchand.
Ze namen al snel één minuut voorsprong maar het peloton liet ze niet verder uitlopen. Ondertussen reden we verder in het Ardense landschap, wat dus betekent constant bergje op en bergje af rijden met af en toe een beklimming. Zo kwamen de Col de Wanne, Col de Rosier, Col de Vecque, Col de Mont Theux, Col du Haute Bodeux, Col du Lambermont, Col de Cornesse, Col de Maquisart voor onze wielen geschoven.
Alles ging vlot en ik kon me goed handhaven in de voorste geledingen van het peloton. Na ongeveer 100 km gaat een groep van 25 renners in de achtervolging op de leiders die dan nog een voorsprong hebben van om en bij de 45 seconden. Ik verteer de beklimming van de Col de Rosier met sprekend gemak en voel mijn benen nauwelijks. Ik begin te denken dat ik misschien deze zware opdracht tot een goed einde kan brengen. Bij de vijfde beklimming van de dag, de Col de Vecque loopt alles nog uitstekend en ga ik met de kop van het peloton over de top. In de afdaling slaat het noodlot toe, net op het moment dat het peloton uiteen spat hoor ik plotseling een knal thv mijn achterwiel en blokkeert mijn achterwiel tegen mijn remblok. Ik kan mij staande houden in de afdaling en wordt geholpen door de neutrale wagen van Mavic. Het duurt een tijdje tot dat er een nieuw wiel geplaatst is maar ik maak me sterk dat ik in de afdaling nog kan terug komen op het peloton. Al snel moet ik tot inziens komen want mijn achterrem functioneert niet meer en ik kan in de afdaling enkel met mijn voorrem afremmen om de bochten te nemen. Als overmaat van ramp valt mijn ketting nog van mijn voorste tandwiel waardoor ik opnieuw voet aan grond moet zetten.
Ik neem dan maar de wijselijke beslissing om geen risico's te nemen. Ik wordt enkele kilometers verder voorbijgereden door de groene vlag en besef dan dat ik uit koers genomen ben. De Ardense Pijl stopt voor mij na 130 km. Ik rij dan nog eenzaam naar de finish en kom via een binnenwegje over de meet na een tocht van 150 km.
Jammer, ik keer met een tevreden gevoel terug huiswaarts omtrent mijn fysieke paraatheid in deze zeer zware wedstrijd maar blijf met de vraag zitten: 'hoe ver was ik gekomen indien ik geen pech had gehad"? Een vraag waar ik nooit een antwoord zal op krijgen.
Op naar de volgende wedstrijd.
Toch nog even vermelden dat mijn ploegmakker G.Marchand knap 17e werd in deze zeer lastige wedstrijd. Mooie prestatie!
Wedstrijdresultaat:
http://www.fleche-ardennaise.be/documents/FA13_Classement.pdf
Ik had vooraf nog niet uitgemaakt of ik zou meegaan in een vroege ontsnapping en dus mijn natuur zou volgen of indien ik mij rustig zou houden en het einde zou proberen te halen. Op zaterdag ging ik voor de vroege ontsnapping maar na enig uitleg van de ploegleiding besloot ik toch maar om verstandig te rijden.
Normaal zou de wedstrijd volgens kenners 'rustig' beginnen maar na één uur stonden we reeds aan de voet van de col de Xhieremont die na 49 km op het menu stond. De snelheid zat direct in de wedstrijd en na een goede 30 km ontsnapten een vijftiental renners waaronder mijn ploegmakker G. Marchand.
Ze namen al snel één minuut voorsprong maar het peloton liet ze niet verder uitlopen. Ondertussen reden we verder in het Ardense landschap, wat dus betekent constant bergje op en bergje af rijden met af en toe een beklimming. Zo kwamen de Col de Wanne, Col de Rosier, Col de Vecque, Col de Mont Theux, Col du Haute Bodeux, Col du Lambermont, Col de Cornesse, Col de Maquisart voor onze wielen geschoven.
Alles ging vlot en ik kon me goed handhaven in de voorste geledingen van het peloton. Na ongeveer 100 km gaat een groep van 25 renners in de achtervolging op de leiders die dan nog een voorsprong hebben van om en bij de 45 seconden. Ik verteer de beklimming van de Col de Rosier met sprekend gemak en voel mijn benen nauwelijks. Ik begin te denken dat ik misschien deze zware opdracht tot een goed einde kan brengen. Bij de vijfde beklimming van de dag, de Col de Vecque loopt alles nog uitstekend en ga ik met de kop van het peloton over de top. In de afdaling slaat het noodlot toe, net op het moment dat het peloton uiteen spat hoor ik plotseling een knal thv mijn achterwiel en blokkeert mijn achterwiel tegen mijn remblok. Ik kan mij staande houden in de afdaling en wordt geholpen door de neutrale wagen van Mavic. Het duurt een tijdje tot dat er een nieuw wiel geplaatst is maar ik maak me sterk dat ik in de afdaling nog kan terug komen op het peloton. Al snel moet ik tot inziens komen want mijn achterrem functioneert niet meer en ik kan in de afdaling enkel met mijn voorrem afremmen om de bochten te nemen. Als overmaat van ramp valt mijn ketting nog van mijn voorste tandwiel waardoor ik opnieuw voet aan grond moet zetten.
Ik neem dan maar de wijselijke beslissing om geen risico's te nemen. Ik wordt enkele kilometers verder voorbijgereden door de groene vlag en besef dan dat ik uit koers genomen ben. De Ardense Pijl stopt voor mij na 130 km. Ik rij dan nog eenzaam naar de finish en kom via een binnenwegje over de meet na een tocht van 150 km.
Jammer, ik keer met een tevreden gevoel terug huiswaarts omtrent mijn fysieke paraatheid in deze zeer zware wedstrijd maar blijf met de vraag zitten: 'hoe ver was ik gekomen indien ik geen pech had gehad"? Een vraag waar ik nooit een antwoord zal op krijgen.
Op naar de volgende wedstrijd.
Toch nog even vermelden dat mijn ploegmakker G.Marchand knap 17e werd in deze zeer lastige wedstrijd. Mooie prestatie!
Wedstrijdresultaat:
http://www.fleche-ardennaise.be/documents/FA13_Classement.pdf
Hier klikken om te bewerken.
Wervik: 1.12.B: 8 Juni 2013 : 114.5 Km:
89 renners aan de start vandaag in Wervik op een bochtig parcours met kleine smalle wegen. We kunnen heel kort zijn over de wedstrijd van vandaag, namelijk een " top wanprestatie!!!"
Het begon al bij de start, ik stond nochtans vooraan aan de start maar raakte niet in mijn klikpedaal waardoor ik direct tot het midden van het peloton terugzak. Over het algemeen geen probleem maar direct wordt het peloton op een lint getrokken en geraak ik in de achterste regionen van het peloton. Daar staat de deur wagewijd open en in ronde 9 wordt ik gewoon gelost uit het peloton. Na 10 ronden mag ik de remmen dichttrekken en aan de kant verder staan kijken naar de wedstrijd!!!
Ik mag mijn hand in eigen boezem steken, gewoon niet geconcentreerd gereden en voor ik het wist zat ik in de problemen. Door het bochtig en smal parcours kon ik niet opschuiven en hing ik constant achteraan te bengelen met het gekende resultaat. Ik eindig als 35e op 89 renners, dit tot groot ongenoegen van mijn vader die dergelijke prestatie niet kan apprecieren. Zijn gezicht stond dan ook op meer dan onweer!
Ploeggenoot M. Depypere eindigde knap 7e en zat mee in de beslissende ontsnapping. Courtens I. eindigde 8e op 40e seconden van de ontsnapte groep van 7.
Uitslag : http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=920&datum=08/06/2013
Het begon al bij de start, ik stond nochtans vooraan aan de start maar raakte niet in mijn klikpedaal waardoor ik direct tot het midden van het peloton terugzak. Over het algemeen geen probleem maar direct wordt het peloton op een lint getrokken en geraak ik in de achterste regionen van het peloton. Daar staat de deur wagewijd open en in ronde 9 wordt ik gewoon gelost uit het peloton. Na 10 ronden mag ik de remmen dichttrekken en aan de kant verder staan kijken naar de wedstrijd!!!
Ik mag mijn hand in eigen boezem steken, gewoon niet geconcentreerd gereden en voor ik het wist zat ik in de problemen. Door het bochtig en smal parcours kon ik niet opschuiven en hing ik constant achteraan te bengelen met het gekende resultaat. Ik eindig als 35e op 89 renners, dit tot groot ongenoegen van mijn vader die dergelijke prestatie niet kan apprecieren. Zijn gezicht stond dan ook op meer dan onweer!
Ploeggenoot M. Depypere eindigde knap 7e en zat mee in de beslissende ontsnapping. Courtens I. eindigde 8e op 40e seconden van de ontsnapte groep van 7.
Uitslag : http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=920&datum=08/06/2013
Zwevezele 1.12.B: 01 Juni 2013: 116.5 Km.
Vandaag trokken we voor de tweede maal dit seizoen richting Zwevezele. Mijn vorige wedstrijd aldaar had ik met een dubbel gevoel afgewerkt. Ik was mee met de kopgroep maar moest dan wegens rugklachten de rol lossen en werd daar als 22e afgevlagd.
Er stonden 75 renners aan de start vandaag. Het parcours was opnieuw gevaarlijk voor een waaierkoers maar gelukkig blies de wind iets minder hard dan vorige week. De eerste vijf ronden van de wedstrijd gebeurde er eigenlijk niet zo veel, enkele prikken werden uitgedeeld maar eigenlijk geraakte niemand weg op de kaarsrechte wegen. We reden in een mooie rechthoek met enkel in het dorp wat bochtenwerk om uit het zicht van iemand te geraken.
In ronde 5 ontsnappen een zestal renners waaronder Geldhof, Maene, Willems, Vanlaere. Ik ruik ontraad en spring met de wind pal op kop richting de zes koplopers samen met nog een renner die zich enkel kan beperken tot aanklampen. Ik sluit aan bij de kopgroep en met acht renners proberen we de kloof te slaan.
We rijden twee ronden voorop en nemen een voorsprong van ongeveer 25 seconden. Ik dacht dat we weg waren maar de kaarsrechte wegen en het langdurig in het zicht van het peloton blijven rijden, doen ons de das om en we worden dan ook terug ingelopen.
Vanaf dan hou ik mij rustig in het peloton rond de 25e plaats en zit te denken dat het hier enorm moeilijk wordt om weg te rijden en dat de wedstrijd hoogstwaarschijnlijk op een spurt zal eindigen.
Tot op zes ronden van het einde er vier man wegrijden, Bossuyt, Geldhof, Desmecht en Van Laere . Ze nemen snel 25 seconden en met 9 renners ga ik in de tegenaanval, samen o.a. met G.Derycke, S. Haering, M. Vandewalle, We blijven zeer lang op 20 seconden hangen maar we komen geen meter dichterbij ondanks het berewerk dat wij als ploeg verzetten. Het peloton geeft zich gewonnen en op drie ronden voor het einde is het peloton uitgeteld voor de zege. Het peloton heeft dan al meer dan één minuut achterstand op de kopgroep en veertig seconden op onze groep.
Op twee ronden voor het einde breekt bij ons de veer, G. Derycke, S Haering en mezelf rijden ons het snot uit onze neus maar ook de leiders verhogen het tempo en daar wordt G.Bossuyt het slachtoffer van. Hij moet vooraan de rol lossen en wordt opgeslorpt door onze groep zodanig dat we met tien achtervolgers zijn maar toch verliezen we terrein op de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde bedraagt de achterstand 35 sec.
Van Laere slaagt er nog in om weg te rijden en wint de wedstrijd. In de laatste 500 meter breekt ons groepje nog in drie stukken. G. Derycke moet volledig leeggestreden de rol lossen en ondanks de poging van S.Haerinck om mij mee te nemen moet ik een viertal renners een voorsprong geven van een vijftal seconden. Ik geraak er niet meer bij ondanks het wenken van S. Haerinck. Ik wordt in de spurt om plaats acht nog geklopt door twee renners en zo wordt ik 10e op 53 seconden van de winnaar en behaal ik mijn tweede top 10 plaats in drie weken tijd. Een mooi verjaardagscadeau als eerstejaars belofte want maandag wordt ik 19 jaar.
Mooie prestatie van alle renners in Zwevezele, uitstekend ploegwerk in de achtervolging op de leiders maar jammerlijk niet succesvol afgerond. Mooi gebaar van G. Derycke die alles gaf ondanks het feit dat hij leeg was en mooi gebaar van S. Haerinck om mij mee te nemen in de laatste 500 meter. Knap nog van M. Depypere die zich tevens loswerkte uit het peloton en op de 15e plaats eindigde.
Wedstrijduitslag: http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=598&datum=01/06/2013
Er stonden 75 renners aan de start vandaag. Het parcours was opnieuw gevaarlijk voor een waaierkoers maar gelukkig blies de wind iets minder hard dan vorige week. De eerste vijf ronden van de wedstrijd gebeurde er eigenlijk niet zo veel, enkele prikken werden uitgedeeld maar eigenlijk geraakte niemand weg op de kaarsrechte wegen. We reden in een mooie rechthoek met enkel in het dorp wat bochtenwerk om uit het zicht van iemand te geraken.
In ronde 5 ontsnappen een zestal renners waaronder Geldhof, Maene, Willems, Vanlaere. Ik ruik ontraad en spring met de wind pal op kop richting de zes koplopers samen met nog een renner die zich enkel kan beperken tot aanklampen. Ik sluit aan bij de kopgroep en met acht renners proberen we de kloof te slaan.
We rijden twee ronden voorop en nemen een voorsprong van ongeveer 25 seconden. Ik dacht dat we weg waren maar de kaarsrechte wegen en het langdurig in het zicht van het peloton blijven rijden, doen ons de das om en we worden dan ook terug ingelopen.
Vanaf dan hou ik mij rustig in het peloton rond de 25e plaats en zit te denken dat het hier enorm moeilijk wordt om weg te rijden en dat de wedstrijd hoogstwaarschijnlijk op een spurt zal eindigen.
Tot op zes ronden van het einde er vier man wegrijden, Bossuyt, Geldhof, Desmecht en Van Laere . Ze nemen snel 25 seconden en met 9 renners ga ik in de tegenaanval, samen o.a. met G.Derycke, S. Haering, M. Vandewalle, We blijven zeer lang op 20 seconden hangen maar we komen geen meter dichterbij ondanks het berewerk dat wij als ploeg verzetten. Het peloton geeft zich gewonnen en op drie ronden voor het einde is het peloton uitgeteld voor de zege. Het peloton heeft dan al meer dan één minuut achterstand op de kopgroep en veertig seconden op onze groep.
Op twee ronden voor het einde breekt bij ons de veer, G. Derycke, S Haering en mezelf rijden ons het snot uit onze neus maar ook de leiders verhogen het tempo en daar wordt G.Bossuyt het slachtoffer van. Hij moet vooraan de rol lossen en wordt opgeslorpt door onze groep zodanig dat we met tien achtervolgers zijn maar toch verliezen we terrein op de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde bedraagt de achterstand 35 sec.
Van Laere slaagt er nog in om weg te rijden en wint de wedstrijd. In de laatste 500 meter breekt ons groepje nog in drie stukken. G. Derycke moet volledig leeggestreden de rol lossen en ondanks de poging van S.Haerinck om mij mee te nemen moet ik een viertal renners een voorsprong geven van een vijftal seconden. Ik geraak er niet meer bij ondanks het wenken van S. Haerinck. Ik wordt in de spurt om plaats acht nog geklopt door twee renners en zo wordt ik 10e op 53 seconden van de winnaar en behaal ik mijn tweede top 10 plaats in drie weken tijd. Een mooi verjaardagscadeau als eerstejaars belofte want maandag wordt ik 19 jaar.
Mooie prestatie van alle renners in Zwevezele, uitstekend ploegwerk in de achtervolging op de leiders maar jammerlijk niet succesvol afgerond. Mooi gebaar van G. Derycke die alles gaf ondanks het feit dat hij leeg was en mooi gebaar van S. Haerinck om mij mee te nemen in de laatste 500 meter. Knap nog van M. Depypere die zich tevens loswerkte uit het peloton en op de 15e plaats eindigde.
Wedstrijduitslag: http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=598&datum=01/06/2013
Oostnieuwkerke 1.12.B: 26 Mei 2013: 116.5 km
Vandaag trokken we na een week van beginnende verkoudheid en ziekte richting Oostnieuwkerke. Ik had er zin in maar was ook in de onzekerheid omdat er weinig trainingsintensiteit aan te pas kwam deze week en we moesten 116.5 km afwerken op omzeggens hetzelfde parcours van het PK. Er kwamen 53 renners aan de start. In ronde 1 wordt er al ogenblikkelijk een strak tempo opgelegd en op een parcours in de vorm van een driehoek en met langs twee zijden wind in de flank is het opletten geblazen voor waaiervorming. Dit gebeurt al in ronde één en een vijftiental renners worden daar al het slachtoffer van.
Ikzelf zit oorspronkelijk ook niet zo goed geplaatst en moet van waaier tot waaier rijden om mij in de spits van de wedstrijd te brengen. Op het juiste moment moet ik zeggen want mijn jump richting leidersgroep was geen seconde te laat om met 19 renners aan kop van de wedstrijd te komen. De rest was op achtervolgen aangewezen en al snel namen we 40 seconden op de achtervolgers. Iedere ronde was het opletten geblazen in de zones met de zijwind want telkens werd er op het kantje gereden. Het tempo is hoog en de wedstrijd lijkt zwaar te worden. In ronde 9 van de zestien ronden kom ik als eerste de grote baan opgedraaid om mij niet te laten verrassen door de zijwind. J.Ryckaert en Viaene trekken op dat moment door en komen over mij met de rest van de groep in hun zog. Ik moet mij laten uitzakken om terug te kunnen aanpikken en net op dat moment breekt de groep in twee stukken. In twee fases worden 7 van de nog resterende 16 leiders letterlijk uit de leidersgroep gewaaid. Het zijn niet de minste want naast mezelf kunnen ook Maene en Pyferoen eveneens het tempo niet volgen.
We worden ingelopen door de achtervolgers en kijken al gauw tegen een achterstand van 1.30. Drie ronden voor het einde daalt die achterstand echter tot onder de minuut en bij het ingaan van de voorlaatste ronde plaatsen een drietal renners een demarrage, net op het moment dat ik een drinkbus aanneem met nog wat snelle suikers en daardoor niet direct kan reageren. M. Pyferoen en K. Maene zijn de aanstokers van de ontsnapping. Eer ik kan reageren hebben zij reeds een gat geslagen maar met twee companen zet ik de achtervolging in. We blijven op een 150 meter hangen van het viertal en komen ook steeds dichterbij de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde hebben de vier achtervolgers nog 28 seconden achterstand en wij 43 seconden.
Het peloton laat echter ook niet begaan en jaagt achter ons. Op vier kilometer van het einde worden wij terug ingelopen . Het valt volledig stil, ik recupereer eventjes en plaats dan solo een nieuwe aanval. Deze uitval lijkt te gaan lukken maar op minder dan één kilometer van de streep wordt ik terug ingelopen door het plots tot leven gekomen peloton. Dan weet ik dat een plaats in de top 15 gaan vliegen is. In de spurt zit ik door mijn beste krachten heen en eindig ik op de 22ste plaats. G. Vermeersch, prof veldrijden, wint de wedstrijd in een spurt tegen vijf medevluchters. Ik ben tevreden over mijn wedstrijd. Resultaat is niet altijd weerspiegeling van de wedstrijd die je gereden hebt en dit hebben we al veel meegemaakt in mijn korte wielerloopbaan.
Uitslag: http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=595&datum=26/05/2013
Ikzelf zit oorspronkelijk ook niet zo goed geplaatst en moet van waaier tot waaier rijden om mij in de spits van de wedstrijd te brengen. Op het juiste moment moet ik zeggen want mijn jump richting leidersgroep was geen seconde te laat om met 19 renners aan kop van de wedstrijd te komen. De rest was op achtervolgen aangewezen en al snel namen we 40 seconden op de achtervolgers. Iedere ronde was het opletten geblazen in de zones met de zijwind want telkens werd er op het kantje gereden. Het tempo is hoog en de wedstrijd lijkt zwaar te worden. In ronde 9 van de zestien ronden kom ik als eerste de grote baan opgedraaid om mij niet te laten verrassen door de zijwind. J.Ryckaert en Viaene trekken op dat moment door en komen over mij met de rest van de groep in hun zog. Ik moet mij laten uitzakken om terug te kunnen aanpikken en net op dat moment breekt de groep in twee stukken. In twee fases worden 7 van de nog resterende 16 leiders letterlijk uit de leidersgroep gewaaid. Het zijn niet de minste want naast mezelf kunnen ook Maene en Pyferoen eveneens het tempo niet volgen.
We worden ingelopen door de achtervolgers en kijken al gauw tegen een achterstand van 1.30. Drie ronden voor het einde daalt die achterstand echter tot onder de minuut en bij het ingaan van de voorlaatste ronde plaatsen een drietal renners een demarrage, net op het moment dat ik een drinkbus aanneem met nog wat snelle suikers en daardoor niet direct kan reageren. M. Pyferoen en K. Maene zijn de aanstokers van de ontsnapping. Eer ik kan reageren hebben zij reeds een gat geslagen maar met twee companen zet ik de achtervolging in. We blijven op een 150 meter hangen van het viertal en komen ook steeds dichterbij de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde hebben de vier achtervolgers nog 28 seconden achterstand en wij 43 seconden.
Het peloton laat echter ook niet begaan en jaagt achter ons. Op vier kilometer van het einde worden wij terug ingelopen . Het valt volledig stil, ik recupereer eventjes en plaats dan solo een nieuwe aanval. Deze uitval lijkt te gaan lukken maar op minder dan één kilometer van de streep wordt ik terug ingelopen door het plots tot leven gekomen peloton. Dan weet ik dat een plaats in de top 15 gaan vliegen is. In de spurt zit ik door mijn beste krachten heen en eindig ik op de 22ste plaats. G. Vermeersch, prof veldrijden, wint de wedstrijd in een spurt tegen vijf medevluchters. Ik ben tevreden over mijn wedstrijd. Resultaat is niet altijd weerspiegeling van de wedstrijd die je gereden hebt en dit hebben we al veel meegemaakt in mijn korte wielerloopbaan.
Uitslag: http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=595&datum=26/05/2013
Lauwe 1.12B: 19 Mei 2013: 116 km.
Vandaag stonden we aan de start in Lauwe voor een wedstrijd over 28 ronden van iets meer dan vier kilometer. Vanmorgen was ik opgestaan met een beginnende verkoudheid. Hoesten, net zoals vele andere renners die de Tryptique gereden hebben, was het ook mijn beurt om verkouden te worden blijkbaar. Onmiddellijk na de start gingen er twee renners vandoor onder impuls van M. Pyferoen. Het klassieke manoeuver van Miel. De twee namen snel een twintigtal seconden en kregen het gezelschap van nog twee renners. Hun voorsprong liep snel op naar 50 seconden. Vanuit het peloton werden er enkele pogingen ondernomen om voornamelijk het peloton in stukken te doen breken. Ik zat constant attent mee in de voorste gelederen van het peloton maar op een golvend parcours was het voor mij vooral opletten om mij niet te laten verrassen.
De beste verdediging is soms de aanval en ik ging op mijn kousevoeten weg uit het peloton in de achtervolging op het viertal. Ik zag K.Maene en M. Baert naderen en met ons drietal zetten we de achtervolging in. Het peloton liet echter niet begaan en kwam terug aansluiten na één ronde.
Na een tiental ronden breekt het peloton in twee stukken en schuif ik mee met negen renners in de achtervolging op de leiders. G.Bossuyt en mezelf draaien vlot mee en de voorsprong van de leiders begint geleidelijk aan af te brokkelen. We krijgen ze in het vizier en de volgende twee ronden zijn voldoende om aan te sluiten. Met dertien leiders rijden we voorop en hebben we 40 seconden op het peloton. Tussen ons en het peloton hangt nog C. Noppe en J. Touquet maar die slagen er niet in om de kloof te dichten. Uit het peloton naderen echter plots 5 man. Net voor die aansluiten demarreren enkele renners weg uit de kopgroep. Ik moet op mijn tanden bijten maar kan mijn treintje aanhaken. We nemen snel 40 seconden en achterin breekt de veer. We gaan snel boven de minuut en op drie ronden van het einde hebben we 1.40 voorsprong op de rest.
Op drie ronden van het einde heerst er enige verwarring bij de renners. Iedereen denkt dat we in de laatste ronde zitten omdat er op de aankondiging van de wielerbond 106 km aangegeven stond. Er wordt constant gedemarreerd tot we door hebben dat we nog twee ronden moeten rijden en we geen 106 maar 116.5 km op de teller zullen hebben. Ons gemiddelde van de wedstrijd is daardoor ook een stuk hoger dan vermeld in het eindresultaat.
Bij de achtkoppige leiders zitten vier renners van Capino Geldhof, Robbe Vangheluwe, G. Bossuyt, M. Pyferoen en mezelf.
We blijven samen tot in de laatste ronde, in de voorlaatste bocht plaatst een renner van Capino een aanval. Ik schuif mee in het wiel van Pyferoen. Ik draai als derde de laatste bocht uit die licht oploopt naar de aankomst leidt. Miel Pyferoen remonteert de renner van Capino, ik lijkt dit ook te kunnen maar op 50 meter van de meet schiet er een kramp in mijn linker hamstring tot achter mijn oren en wordt ik genoodzaakt om mijn benen stil te houden. Daardoor wordt ik nog geremonteerd door een drietal renners.
Ik finish als 6e en kan tevreden zijn met mijn prestatie. M.Pyferoen wint de wedstrijd.
Wedstrijduitslag: http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=442&datum=19/05/2013
De beste verdediging is soms de aanval en ik ging op mijn kousevoeten weg uit het peloton in de achtervolging op het viertal. Ik zag K.Maene en M. Baert naderen en met ons drietal zetten we de achtervolging in. Het peloton liet echter niet begaan en kwam terug aansluiten na één ronde.
Na een tiental ronden breekt het peloton in twee stukken en schuif ik mee met negen renners in de achtervolging op de leiders. G.Bossuyt en mezelf draaien vlot mee en de voorsprong van de leiders begint geleidelijk aan af te brokkelen. We krijgen ze in het vizier en de volgende twee ronden zijn voldoende om aan te sluiten. Met dertien leiders rijden we voorop en hebben we 40 seconden op het peloton. Tussen ons en het peloton hangt nog C. Noppe en J. Touquet maar die slagen er niet in om de kloof te dichten. Uit het peloton naderen echter plots 5 man. Net voor die aansluiten demarreren enkele renners weg uit de kopgroep. Ik moet op mijn tanden bijten maar kan mijn treintje aanhaken. We nemen snel 40 seconden en achterin breekt de veer. We gaan snel boven de minuut en op drie ronden van het einde hebben we 1.40 voorsprong op de rest.
Op drie ronden van het einde heerst er enige verwarring bij de renners. Iedereen denkt dat we in de laatste ronde zitten omdat er op de aankondiging van de wielerbond 106 km aangegeven stond. Er wordt constant gedemarreerd tot we door hebben dat we nog twee ronden moeten rijden en we geen 106 maar 116.5 km op de teller zullen hebben. Ons gemiddelde van de wedstrijd is daardoor ook een stuk hoger dan vermeld in het eindresultaat.
Bij de achtkoppige leiders zitten vier renners van Capino Geldhof, Robbe Vangheluwe, G. Bossuyt, M. Pyferoen en mezelf.
We blijven samen tot in de laatste ronde, in de voorlaatste bocht plaatst een renner van Capino een aanval. Ik schuif mee in het wiel van Pyferoen. Ik draai als derde de laatste bocht uit die licht oploopt naar de aankomst leidt. Miel Pyferoen remonteert de renner van Capino, ik lijkt dit ook te kunnen maar op 50 meter van de meet schiet er een kramp in mijn linker hamstring tot achter mijn oren en wordt ik genoodzaakt om mijn benen stil te houden. Daardoor wordt ik nog geremonteerd door een drietal renners.
Ik finish als 6e en kan tevreden zijn met mijn prestatie. M.Pyferoen wint de wedstrijd.
Wedstrijduitslag: http://uitslagen.dewielerbond.be/Kalender_Uitslagen/Uitslag.aspx?id=442&datum=19/05/2013
Tijdrit triathlonclub Los Triamigos: 18 km 18 Mei 2013.
Na het harde labeur van afgelopen weekend in de Tryptique zochten we vandaag wat ontspanning door deel te nemen aan de tijdrit van de triathlonclub Los Triamigos waar mijn vader toch een groot aantal van de organiserende leden kent en wij dan ook een beetje verplicht waren om deel te nemen. Verplicht is een groot woord want tijdrijden is nu net de discipline waar ik echt van hou. We kwamen dan ook aan de start om te winnen en dit zou niet gemakkelijk zijn tegen triathleten uit Belgie, Nederland en zelfs Luxemburg!
61 deelnemers aan de start voor een afstand van 18 km. De opwarming verloopt naar wens en de benen voelen goed aan. Nu enkel nog mentaal alles terug in orde brengen en we zijn er klaar voor. We moeten starten om 13U49 en melden ons aan het startpodium om 13U45. Daar loopt echter het één en ander mis, de verantwoordelijke voor de tijdopname van het bedrijf Star Tracking maakt er een complete chaos van!!!! Renners die te laat aan de start komen mogen zonder controle starten waardoor ik en de renner achter mij verplicht worden om het podium te verlaten. We mogen drie kwartier later starten. Ik ga van het podium en na 25 minuten wordt ik plots teruggeroepen om te starten. Ondertussen is mijn opwarming volledig verdwenen en moet ik 'koud' van het podium vertrekken.
Ik voel tijdens de eerste ronde dat het niet echt soepel ronddraait maar na één ronde klok ik de tweede snelste tijd op 15 seconden van de eerste renner.
De tweede ronde voelt duidelijk beter aan en ik kom steeds meer en meer op kruissnelheid. In de laatste vier kilometer slaat mijn turbo volledig aan en haal ik snelheden van ruim boven de 50 km per uur.
Ik klok af op 21'14, 1 seconde boven de tijd van de winnaar die afklokt op 21'13. Het mag weer niet zijn, een tweede plaats maar de overwinning ontglipt mij op amper één seconde met dank aan Star Tracking!!
We zijn snel over onze ontgoocheling heen en kijken uit naar de volgende tijdrit. Wanneer die eraan komt.........?????? Jammer dat er zo weinig georganiseerd worden.
Wedstrijduitslag: http://www.startracking.be/Event/ResultsList/43?live=False#
61 deelnemers aan de start voor een afstand van 18 km. De opwarming verloopt naar wens en de benen voelen goed aan. Nu enkel nog mentaal alles terug in orde brengen en we zijn er klaar voor. We moeten starten om 13U49 en melden ons aan het startpodium om 13U45. Daar loopt echter het één en ander mis, de verantwoordelijke voor de tijdopname van het bedrijf Star Tracking maakt er een complete chaos van!!!! Renners die te laat aan de start komen mogen zonder controle starten waardoor ik en de renner achter mij verplicht worden om het podium te verlaten. We mogen drie kwartier later starten. Ik ga van het podium en na 25 minuten wordt ik plots teruggeroepen om te starten. Ondertussen is mijn opwarming volledig verdwenen en moet ik 'koud' van het podium vertrekken.
Ik voel tijdens de eerste ronde dat het niet echt soepel ronddraait maar na één ronde klok ik de tweede snelste tijd op 15 seconden van de eerste renner.
De tweede ronde voelt duidelijk beter aan en ik kom steeds meer en meer op kruissnelheid. In de laatste vier kilometer slaat mijn turbo volledig aan en haal ik snelheden van ruim boven de 50 km per uur.
Ik klok af op 21'14, 1 seconde boven de tijd van de winnaar die afklokt op 21'13. Het mag weer niet zijn, een tweede plaats maar de overwinning ontglipt mij op amper één seconde met dank aan Star Tracking!!
We zijn snel over onze ontgoocheling heen en kijken uit naar de volgende tijdrit. Wanneer die eraan komt.........?????? Jammer dat er zo weinig georganiseerd worden.
Wedstrijduitslag: http://www.startracking.be/Event/ResultsList/43?live=False#
TRYPTIQUE ARDENNAIS 2013: 2.12 Wedstrijd:
http://www.cchawy.be/Tryptique.html
Dag 1: Raeren-Bullingen:
147 km moest er vandaag gereden worden. Ik startte in deze zeer lastige driedaagse met de doelstelling om uit te rijden. We zijn steeds realistisch en hadden vorige week in een mini stage het parcours verkend en we wisten dat deze wedstrijd zeer zwaar ging worden.
reeds op de tweede col van de dag zat de vaart er meer dan in. Ik kan het tempo aardig volgen en mijn benen voelen goed aan.
Toch scheurt het peloton in meerdere stukken, acht leiders, daarna een groep van een 65 tal man en uiteindelijk mijn groep. In de achtergrond moeten een aantal renners de rol lossen.
We rijden de wedstrijd uit op een 89e plaats op 4min32 van de winnaar. Ik ben tevreden over mijn wedstrijd, had misschien moeten reageren toen het peloton in twee stukken brak maar ben toch tevreden over mijn wedstrijd. Tenslotte doen hier maar een kleine 25 eerstejaars beloften mee denk ik. De grote fout van de dag was echter het gebrek aan voeding die ik tot mij genomen had......... een probleem van bij mijn eerste wedstrijd in het peloton die zich nu opnieuw herhaald. Hopelijk bekoop ik morgen mijn fout niet.
Dag 2: Monschau - Eupen: 146 km:
Ik nam een ongelofelijke slechte start, zat helemaal achteraan in het peloton en als overmaat van ramp begon het nog te regenen.
Ik kon niet opschuiven richting voorste geledingen van het peloton omdat we reeds na acht kilometer een eerste klim voorgeschoteld kregen, direct gevolgd door een tweede klim. De ploeg van BMC ging op een bepaald moment met een zestal renners op kop van het peloton rijden en bij de volgende klim aan de col d'Elsenborn werd het peloton op een lint getrokken, en brak de groep in twee stukken. Een 70 tal renners namen snel een 40 seconden. Ik was genoodzaakt om samen met mijn ploeggenoten de achtervolging te leiden. Na meer dan 1 uur in de achtervolging rijden, sloten we terug aan bij het peloton. Deze inspanning had enorm veel krachten gekost en aan kilometer 100 moest ik mijn inspanningen bekopen. In de afdaling van een col kreeg ik het plots ontzettend koud door de snelheid en de wind die gecreerd werd. De koude temperaturen en de regenval van de dag eisten hun tol. Op de volgende beklimming blokkeerden mijn benen en ik moest de rol met nog een aantal renners lossen uit het peloton. We passeren een eerste maal aan de aankomstlijn en mijn achterstand op het peloton is opgelopen tot 8 minuten. We moeten met een groep van een kleine 20 renners nog twee ronden van 16 kilometer afwerken. ik weet dat de tijdslimiet om en bij de 30 minuten ligt. Ik ben de stuwende motor in de groep en probeer de groep te motiveren om er nog voor te gaan. Bij het ingaan van de laatste ronde is de achterstand opgelopen tot 18 minuten.
In de laatste drie kilometer spring ik nog weg uit mijn groep en beklim met een voorsprong de laatste klim richting aankomstlijn.
Ik kom binnen op ruimte achterstand van de winnaar maar hoor van mijn ploegleider dat ik het gered heb en dat ik binnen de tijdslimiet blijfg om morgen te mogen starten. Ik ben blij, ondanks het feit dat ik moest lossen uit het peloton. Deze morgen waren er nog 16 eerstejaars beloften aan de start. Morgen ben ik er nog steeds bij en dat op karakter..........
Dag 3: Soumagne - Soumagne 163 km:
De laatste dag en opnieuw was het amper 8 graden, de regen ging terug in de lucht en viel in de loop van de dag opnieuw met bakken uit de hemel. De opdracht was vandaag 163 KM met maar liefst 15 beklimmingen.
In de aanvangsfase verloopt alles uitstekend. Ik heb blijkbaar het dipje van gisteren goed verteerd en kan mij vooraan in het peloton nestelen. De eerste drie klims ga ik vlotjes met de eerste renners mee over de top van de col. Tot in de afdaling van de voorlaatste col, waar ik het opnieuw ontzettend koud krijg. In de beklimming van de laatste col van het parcours in lijn, gebeurt opnieuw hetzelfde als gisteren. Ik blokkeer volledig ondanks dat ik het gevoel heb van nog over uitstekende benen te beschikken. Het peloton scheurt in drie stukken en ik ondanks mijn pogingen om met het tweede groepje mee te gaan, moet ik mij laten uitzakken tot in groep drie.
De plaatselijke ronden zijn net begonnen en er staan 105 km op de teller. Begrijp er niets van maar probeer nog de stuwende kracht te zijn in de groep om terug te keren naar het tweede peloton. Eventjes heb ik de indruk dat we daarin zullen slagen maar telkens de beklimming van twee cols in de plaatselijke ronden doen bij mijn medecompanen de moed in de schoenen zakken.
We verliezen steeds meer terrein en tot overmaat van ramp, loopt bij het schakelen mijn ketting af. Ik moet voet aan grond zetten en moet alle zeilen bijzetten om terug bij de groep te geraken. Deze is ondertussen in twee stukken gebroken en ik sluit aan bij de laatste 12 renners van de wedstrijd. Met een tegenspruttelend versnellingsapparaat rij ik uiteindelijk de wedstrijd uit.
Schitterend resultaat voor een eerstejaars belofte want van de 25 gestarte eerstejaars beloften rijden er slechts 10 de Tryptique uit.
Ik stap van mijn fiets met een dubbel gevoel, tevreden dat ik mijn doelstelling bereikt heb, nl het uitrijden van deze loodzware driedaagse maar anderzijds begrijp ik niet dat ik twee dagen op rij telkens na ongeveer 110 km blokkeer en geen kracht meer in de benen heb, ondanks een totaal ander gevoel. Misschien dat de regen, de koude en het energieverbruik mij doen blokkeren hebben. Ik heb er geen andere verklaring voor.
Uitslag: http://www.alarrivee.be/
uitslag rit 1/2/3: Tryptique Ardennais 2013
147 km moest er vandaag gereden worden. Ik startte in deze zeer lastige driedaagse met de doelstelling om uit te rijden. We zijn steeds realistisch en hadden vorige week in een mini stage het parcours verkend en we wisten dat deze wedstrijd zeer zwaar ging worden.
reeds op de tweede col van de dag zat de vaart er meer dan in. Ik kan het tempo aardig volgen en mijn benen voelen goed aan.
Toch scheurt het peloton in meerdere stukken, acht leiders, daarna een groep van een 65 tal man en uiteindelijk mijn groep. In de achtergrond moeten een aantal renners de rol lossen.
We rijden de wedstrijd uit op een 89e plaats op 4min32 van de winnaar. Ik ben tevreden over mijn wedstrijd, had misschien moeten reageren toen het peloton in twee stukken brak maar ben toch tevreden over mijn wedstrijd. Tenslotte doen hier maar een kleine 25 eerstejaars beloften mee denk ik. De grote fout van de dag was echter het gebrek aan voeding die ik tot mij genomen had......... een probleem van bij mijn eerste wedstrijd in het peloton die zich nu opnieuw herhaald. Hopelijk bekoop ik morgen mijn fout niet.
Dag 2: Monschau - Eupen: 146 km:
Ik nam een ongelofelijke slechte start, zat helemaal achteraan in het peloton en als overmaat van ramp begon het nog te regenen.
Ik kon niet opschuiven richting voorste geledingen van het peloton omdat we reeds na acht kilometer een eerste klim voorgeschoteld kregen, direct gevolgd door een tweede klim. De ploeg van BMC ging op een bepaald moment met een zestal renners op kop van het peloton rijden en bij de volgende klim aan de col d'Elsenborn werd het peloton op een lint getrokken, en brak de groep in twee stukken. Een 70 tal renners namen snel een 40 seconden. Ik was genoodzaakt om samen met mijn ploeggenoten de achtervolging te leiden. Na meer dan 1 uur in de achtervolging rijden, sloten we terug aan bij het peloton. Deze inspanning had enorm veel krachten gekost en aan kilometer 100 moest ik mijn inspanningen bekopen. In de afdaling van een col kreeg ik het plots ontzettend koud door de snelheid en de wind die gecreerd werd. De koude temperaturen en de regenval van de dag eisten hun tol. Op de volgende beklimming blokkeerden mijn benen en ik moest de rol met nog een aantal renners lossen uit het peloton. We passeren een eerste maal aan de aankomstlijn en mijn achterstand op het peloton is opgelopen tot 8 minuten. We moeten met een groep van een kleine 20 renners nog twee ronden van 16 kilometer afwerken. ik weet dat de tijdslimiet om en bij de 30 minuten ligt. Ik ben de stuwende motor in de groep en probeer de groep te motiveren om er nog voor te gaan. Bij het ingaan van de laatste ronde is de achterstand opgelopen tot 18 minuten.
In de laatste drie kilometer spring ik nog weg uit mijn groep en beklim met een voorsprong de laatste klim richting aankomstlijn.
Ik kom binnen op ruimte achterstand van de winnaar maar hoor van mijn ploegleider dat ik het gered heb en dat ik binnen de tijdslimiet blijfg om morgen te mogen starten. Ik ben blij, ondanks het feit dat ik moest lossen uit het peloton. Deze morgen waren er nog 16 eerstejaars beloften aan de start. Morgen ben ik er nog steeds bij en dat op karakter..........
Dag 3: Soumagne - Soumagne 163 km:
De laatste dag en opnieuw was het amper 8 graden, de regen ging terug in de lucht en viel in de loop van de dag opnieuw met bakken uit de hemel. De opdracht was vandaag 163 KM met maar liefst 15 beklimmingen.
In de aanvangsfase verloopt alles uitstekend. Ik heb blijkbaar het dipje van gisteren goed verteerd en kan mij vooraan in het peloton nestelen. De eerste drie klims ga ik vlotjes met de eerste renners mee over de top van de col. Tot in de afdaling van de voorlaatste col, waar ik het opnieuw ontzettend koud krijg. In de beklimming van de laatste col van het parcours in lijn, gebeurt opnieuw hetzelfde als gisteren. Ik blokkeer volledig ondanks dat ik het gevoel heb van nog over uitstekende benen te beschikken. Het peloton scheurt in drie stukken en ik ondanks mijn pogingen om met het tweede groepje mee te gaan, moet ik mij laten uitzakken tot in groep drie.
De plaatselijke ronden zijn net begonnen en er staan 105 km op de teller. Begrijp er niets van maar probeer nog de stuwende kracht te zijn in de groep om terug te keren naar het tweede peloton. Eventjes heb ik de indruk dat we daarin zullen slagen maar telkens de beklimming van twee cols in de plaatselijke ronden doen bij mijn medecompanen de moed in de schoenen zakken.
We verliezen steeds meer terrein en tot overmaat van ramp, loopt bij het schakelen mijn ketting af. Ik moet voet aan grond zetten en moet alle zeilen bijzetten om terug bij de groep te geraken. Deze is ondertussen in twee stukken gebroken en ik sluit aan bij de laatste 12 renners van de wedstrijd. Met een tegenspruttelend versnellingsapparaat rij ik uiteindelijk de wedstrijd uit.
Schitterend resultaat voor een eerstejaars belofte want van de 25 gestarte eerstejaars beloften rijden er slechts 10 de Tryptique uit.
Ik stap van mijn fiets met een dubbel gevoel, tevreden dat ik mijn doelstelling bereikt heb, nl het uitrijden van deze loodzware driedaagse maar anderzijds begrijp ik niet dat ik twee dagen op rij telkens na ongeveer 110 km blokkeer en geen kracht meer in de benen heb, ondanks een totaal ander gevoel. Misschien dat de regen, de koude en het energieverbruik mij doen blokkeren hebben. Ik heb er geen andere verklaring voor.
Uitslag: http://www.alarrivee.be/
uitslag rit 1/2/3: Tryptique Ardennais 2013
01 Mei 2013: Veldegem 1.12B: " Verschrikkelijk, heb er geen andere woorden voor"
Vandaag ging ik op woensdag koersen om toch ook deze week een wedstrijd in de benen te hebben daar ik komende weekend met de ploeg op stage ben in de Ardennen in voorbereiding van de Tryptique d' Ardennais.
Veel wens ik over de wedstrijd niet te vertellen. Na amper 1 ronde gingen 9 man aan de haal en die namen al snel 1 minuut voorsprong. Daar ik langdurig opgewarmd had, stond ik wat achteraan het 81 koppige peloton en vooraleer ik het besefte waren de leiders gaan vliegen. In enkele stappen scheurde het peloton in stukken en met een 25 tal renners zetten we de achtervolging op de leiders in. In de achtervolging kon ik niet echt veel uitrichten daar er in de kopgroep twee teamgenoten reden.
De leiders dunden uit tot een vijfkoppige kopgroep en op 3 ronden van het einde konden we weer opnieuw beginnen. De laatste overgebleven renner van het kopgroepje, ploegmakker G.Marchand werd terug ingelopen, ondanks mijn pogingen om zijn vlucht te beschermen.
Bij het ingaan van de laatste ronde ontsnapten een viertal renners en die namen een kleine tien seconden voorsprong op onze groep. Ze bleven echter uit de greep en met vier spurten ze voor de zege. Daarbij kwam renner W. Dewilde in contact met de dranghekkens en kwam hij zwaar ten val. Ik zat vooraan in het peloton en zag de renner plots voor mij liggen op de grond. Ik moest mijn remmen dichtgooien en passeerde net naast de onfortuinlijke renner. Ik zag direct dat het ernstig was.
Onmiddellijk kwam mijn papa aangelopen en begon hij de renner te reanimeren. Na een vijftal minuten slaagde mijn papa erin om de ademhaling en het hartritme terug op gang te krijgen. Ik zag aan de blik van mijn papa, die als spoedgevallenverpleegkundige toch ervaring heeft met dergelijke situaties dat het er zeer slecht uitzag.
In kritieke toestand werd de renner afgevoerd met de MUG naar het AZ Sint Jan te Brugge waar hij in de loop van de avond is overleden.
Wij bieden ons medeleven aan, aan de echtgenote en familie van W. Dewilde en hopen dergelijk drama nooit meer te moeten meemaken. In de rand wens ik ook nog te vermelden dat ik als 24e over de streep bolde maar dit is slechts een detail.................
O1/O5/2013: http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
http://www.hln.be/hln/nl/952/Wielrennen/article/detail/1625223/2013/05/02/Wielrenner-overlijdt-na-zware-valpartij-in-Veldegem.dhtml
Veel wens ik over de wedstrijd niet te vertellen. Na amper 1 ronde gingen 9 man aan de haal en die namen al snel 1 minuut voorsprong. Daar ik langdurig opgewarmd had, stond ik wat achteraan het 81 koppige peloton en vooraleer ik het besefte waren de leiders gaan vliegen. In enkele stappen scheurde het peloton in stukken en met een 25 tal renners zetten we de achtervolging op de leiders in. In de achtervolging kon ik niet echt veel uitrichten daar er in de kopgroep twee teamgenoten reden.
De leiders dunden uit tot een vijfkoppige kopgroep en op 3 ronden van het einde konden we weer opnieuw beginnen. De laatste overgebleven renner van het kopgroepje, ploegmakker G.Marchand werd terug ingelopen, ondanks mijn pogingen om zijn vlucht te beschermen.
Bij het ingaan van de laatste ronde ontsnapten een viertal renners en die namen een kleine tien seconden voorsprong op onze groep. Ze bleven echter uit de greep en met vier spurten ze voor de zege. Daarbij kwam renner W. Dewilde in contact met de dranghekkens en kwam hij zwaar ten val. Ik zat vooraan in het peloton en zag de renner plots voor mij liggen op de grond. Ik moest mijn remmen dichtgooien en passeerde net naast de onfortuinlijke renner. Ik zag direct dat het ernstig was.
Onmiddellijk kwam mijn papa aangelopen en begon hij de renner te reanimeren. Na een vijftal minuten slaagde mijn papa erin om de ademhaling en het hartritme terug op gang te krijgen. Ik zag aan de blik van mijn papa, die als spoedgevallenverpleegkundige toch ervaring heeft met dergelijke situaties dat het er zeer slecht uitzag.
In kritieke toestand werd de renner afgevoerd met de MUG naar het AZ Sint Jan te Brugge waar hij in de loop van de avond is overleden.
Wij bieden ons medeleven aan, aan de echtgenote en familie van W. Dewilde en hopen dergelijk drama nooit meer te moeten meemaken. In de rand wens ik ook nog te vermelden dat ik als 24e over de streep bolde maar dit is slechts een detail.................
O1/O5/2013: http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
http://www.hln.be/hln/nl/952/Wielrennen/article/detail/1625223/2013/05/02/Wielrenner-overlijdt-na-zware-valpartij-in-Veldegem.dhtml
Hier klikken om te bewerken.
28 April 2013: PK Weg te Oostnieuwkerke 1.12:
Vandaag stond het PK op de weg op het verplichte programma. Bij de verkenning van het parcours deze week,was mij al snel duidelijk geworden dat dit een weinig selectief parcours was, waar de schifting minimaal zou zijn en waar iedereen een kans had om provinciaal kampioen te worden. Gewoon drie lange rechte wegen, enkel in het dorp waren er enkele bochten, geen enkele helling en tot overmaat van ramp was de wind ook niet van de partij.
Het eerste wedstrijduur werd dan ook afgehaspeld en stonden er 45 km op de teller.
Niemand kon het hazepad kiezen en ik reed constant in de eerste gelederen van het peloton. Ik deed samen met enkele ploegmakkers het overgrote deel van het werk. In ronde 5 raken in twee fasen enkele renners voorop maar blijkbaar is er niemand van onze ploeg mee in de ontsnapping.
De leiders nemen een voorsprong tussen de 30 en 40 seconden. Enkele renners van Gaverzicht zorgen ervoor dat de voorsprong niet verder oploopt en de leiders binnen handbereik van de groep blijven. Jan Logier moet de 12 renners laten rijden en laat zich terug afzakken tot bij het peloton.
Vooraan bij de koplopers valt de groep uiteen, J.Rickaert, T.Devriendt en J. Wallaeys vinden het tempo te laag en gaan er vandoor. Zij nemen een voorsprong van 55 seconden op het peloton.
Stelselmatig slagen we er in om van de achterstand seconde per seconde af te knabbelen, zeker op het moment dat J. Rickaert met Wallaeys alleen op pad trekt en T.Devriendt achterlaat. We naderen op drie ronden van het einde tot op 25 seconden van het tweetal nadat we eerst de resterende vluchters van het eerste uur opgeslorpt hebben.
Bij het ingaan van de voorlaatste ronde acht ik mijn moment gekomen en plaats ik een demarrage. Mijn ploegmakker S. Hoedt springt mee in mijn wiel en al snel nemen we twee honderd meter. Ik zie de twee leiders voor mij uitrijden en haal alles uit de kas om naar hun toe te rijden. Drie renners maken de aansluiting bij ons en samen rijden we richting leiders.
Het peloton laat echter niet begaan en halfweg de voorlaatste ronde worden we terug ingelopen. We trekken de laatste ronde in en alles lijkt uit te draaien op een spurt. Op een viertal kilometer voor het einde slagen een aantal renners er nog in om uit het peloton weg te rijden en een voorspring van een kleine 100 meter bij elkaar te fietsen. D. Mynheer wint de spurt en kan zich op die manier kronen tot provinciaal kampioen. Ikzelf breng nog een drietal ploegmakkers naar de voorste gelederen van het peloton en laat mij dan wijselijk uitzakken. Ik heb geen zin om in een valpartij betrokken te geraken in het gewoel voor een dichte ereplaats. Ik bol als 82e over de streep.
Conclusie van het verhaal. Een parcours dat niet selectief genoeg was om voor de nodige schifting te zorgen. Dit blijkt achteraf ook aan het aantal renners die de finish halen in vergelijking met de voorbije weken en opnieuw het gebrek aan een tikkeltje geluk. Slagen wij erin om voorop te blijven en aan te sluiten bij de leiders met twee renners van Gaverzicht, zat er voor onze ploeg, zeker met S. Hoedt, en misschien voor mezelf meer in dan een ereplaats. Jammer.......
uitslag: 28 april 2013
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
Het eerste wedstrijduur werd dan ook afgehaspeld en stonden er 45 km op de teller.
Niemand kon het hazepad kiezen en ik reed constant in de eerste gelederen van het peloton. Ik deed samen met enkele ploegmakkers het overgrote deel van het werk. In ronde 5 raken in twee fasen enkele renners voorop maar blijkbaar is er niemand van onze ploeg mee in de ontsnapping.
De leiders nemen een voorsprong tussen de 30 en 40 seconden. Enkele renners van Gaverzicht zorgen ervoor dat de voorsprong niet verder oploopt en de leiders binnen handbereik van de groep blijven. Jan Logier moet de 12 renners laten rijden en laat zich terug afzakken tot bij het peloton.
Vooraan bij de koplopers valt de groep uiteen, J.Rickaert, T.Devriendt en J. Wallaeys vinden het tempo te laag en gaan er vandoor. Zij nemen een voorsprong van 55 seconden op het peloton.
Stelselmatig slagen we er in om van de achterstand seconde per seconde af te knabbelen, zeker op het moment dat J. Rickaert met Wallaeys alleen op pad trekt en T.Devriendt achterlaat. We naderen op drie ronden van het einde tot op 25 seconden van het tweetal nadat we eerst de resterende vluchters van het eerste uur opgeslorpt hebben.
Bij het ingaan van de voorlaatste ronde acht ik mijn moment gekomen en plaats ik een demarrage. Mijn ploegmakker S. Hoedt springt mee in mijn wiel en al snel nemen we twee honderd meter. Ik zie de twee leiders voor mij uitrijden en haal alles uit de kas om naar hun toe te rijden. Drie renners maken de aansluiting bij ons en samen rijden we richting leiders.
Het peloton laat echter niet begaan en halfweg de voorlaatste ronde worden we terug ingelopen. We trekken de laatste ronde in en alles lijkt uit te draaien op een spurt. Op een viertal kilometer voor het einde slagen een aantal renners er nog in om uit het peloton weg te rijden en een voorspring van een kleine 100 meter bij elkaar te fietsen. D. Mynheer wint de spurt en kan zich op die manier kronen tot provinciaal kampioen. Ikzelf breng nog een drietal ploegmakkers naar de voorste gelederen van het peloton en laat mij dan wijselijk uitzakken. Ik heb geen zin om in een valpartij betrokken te geraken in het gewoel voor een dichte ereplaats. Ik bol als 82e over de streep.
Conclusie van het verhaal. Een parcours dat niet selectief genoeg was om voor de nodige schifting te zorgen. Dit blijkt achteraf ook aan het aantal renners die de finish halen in vergelijking met de voorbije weken en opnieuw het gebrek aan een tikkeltje geluk. Slagen wij erin om voorop te blijven en aan te sluiten bij de leiders met twee renners van Gaverzicht, zat er voor onze ploeg, zeker met S. Hoedt, en misschien voor mezelf meer in dan een ereplaats. Jammer.......
uitslag: 28 april 2013
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
21 April 2013: 94e GP van Affligem: 1.12:
"hoeveel pech kan je hebben in één wedstrijd!"
Mijn tweede interclub van het seizoen stond vandaag op het programma. Ik stond gemotiveerd aan de start om te bewijzen dat mijn uitstekende prestaties in de tweedaagse in Bretagne geen toevalstreffer was.
We vertrokken voor een afstand van 155 km verdeelt over drie grote ronden en drie kleine ronden. Ik zat in de voorste gelederen van het peloton toen we de eerste beklimming van de dag moesten aanvangen na 8 km, zijnde de Putberg. Een beklimming over kasseien gedurende 1.5 km. Daar werd het peloton op een lint getrokken en was de eerste test voor de benen een feit. Ik kom als vierde boven op de berg, wil schakelen en voor de eerste maal valt mijn ketting naast mijn tandwiel en moet ik voet aan de grond zetten. Gans het peloton raast mij voorbij, ik krijg assistentie van de ploegauto en moet voor de eerste maal achtervolgen om terug bij het peloton te komen. éénmaal terug bij het peloton kan ik snel mijn positie vooraan terug innemen. De benen voelen super aan. Maar opnieuw moet ik voet aan de grond zetten wanneer een aantal renners vallen. Ikzelf kom niet te val maar moet voor een tweede keer een gat toerijden naar het eerste deel van het peloton. In de derde ronde opnieuw mechanische problemen, mijn ketting valt voor een tweede keer naast mijn tandwiel op het moment dat ik opnieuw als zesde boven op de putberg kom, opnieuw zelfde scenario, terug achtervolgen naar het peloton maar ik rij op korte tijd het onstane kloofje terug dicht. Net aangesloten komen opnieuw een paar renners ten val en moet ik opnieuw voet aan de grond zetten omdat de weg volledig versperd is door de gevallen renners. Opnieuw moet ik een gat met het peloton toerijden. Ondertussen zijn er 14 renners weggereden waarbij mijn ploegmakker G. Marchand. Ik probeer mijn positie in het peloton terug in te nemen in de voorste gelederen. Nog twee kleine rondes en de snelheid gaat beduidend de hoogte in. De voorsprong van de leiders slikt van 1 minuut naar 4O seconden. Opnieuw slaat echter het noodlot toe. Een diepe put in het wegdek die niet zichtbaar was als je er met een peloton van om en bij de 70 renners op afstormt, ik kom in de put met mijn voorwiel waardoor mijn stuur naar beneden slaat en niet meer in de juiste positie staat. Ik kan echter doorrijden maar één kilometer verder heb ik de indruk dat ik met een leegloper zit achteraan. Ik laat mij naar de laatste gelederen van het peloton uitzakken om de ploegauto te vragen maar er waren geen auto's te bespeuren. Blijkbaar had een valpartij achteraan in het peloton de weg versperd en waren de ploegauto's opgehouden. Ik moet wachten op de ploegauto, kan nog verder rijden maar kan het gat op het peloton nooit meer dichtrijden in volle finale.
Ik moet dan ook op 15 kilometer van het einde de wedstrijd staken. Achteraf zien we dat mijn carbon achterwiel ook nog gekraakt is.
Fantastisch gevoel qua conditie tijdens de wedstrijd maar pech heeft er weeral anders over beslist. Tweemaal kettingproblemen, twee valpartijen, stuur gezakt en probleem met achterwiel. Ja hoeveel pech kan een mens hebben in één wedstrijd!!!!
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
http://www.tistaertvrienden.be/PDF/2013/uitslag.pdf
94e GP van Affligem: 21 April
We vertrokken voor een afstand van 155 km verdeelt over drie grote ronden en drie kleine ronden. Ik zat in de voorste gelederen van het peloton toen we de eerste beklimming van de dag moesten aanvangen na 8 km, zijnde de Putberg. Een beklimming over kasseien gedurende 1.5 km. Daar werd het peloton op een lint getrokken en was de eerste test voor de benen een feit. Ik kom als vierde boven op de berg, wil schakelen en voor de eerste maal valt mijn ketting naast mijn tandwiel en moet ik voet aan de grond zetten. Gans het peloton raast mij voorbij, ik krijg assistentie van de ploegauto en moet voor de eerste maal achtervolgen om terug bij het peloton te komen. éénmaal terug bij het peloton kan ik snel mijn positie vooraan terug innemen. De benen voelen super aan. Maar opnieuw moet ik voet aan de grond zetten wanneer een aantal renners vallen. Ikzelf kom niet te val maar moet voor een tweede keer een gat toerijden naar het eerste deel van het peloton. In de derde ronde opnieuw mechanische problemen, mijn ketting valt voor een tweede keer naast mijn tandwiel op het moment dat ik opnieuw als zesde boven op de putberg kom, opnieuw zelfde scenario, terug achtervolgen naar het peloton maar ik rij op korte tijd het onstane kloofje terug dicht. Net aangesloten komen opnieuw een paar renners ten val en moet ik opnieuw voet aan de grond zetten omdat de weg volledig versperd is door de gevallen renners. Opnieuw moet ik een gat met het peloton toerijden. Ondertussen zijn er 14 renners weggereden waarbij mijn ploegmakker G. Marchand. Ik probeer mijn positie in het peloton terug in te nemen in de voorste gelederen. Nog twee kleine rondes en de snelheid gaat beduidend de hoogte in. De voorsprong van de leiders slikt van 1 minuut naar 4O seconden. Opnieuw slaat echter het noodlot toe. Een diepe put in het wegdek die niet zichtbaar was als je er met een peloton van om en bij de 70 renners op afstormt, ik kom in de put met mijn voorwiel waardoor mijn stuur naar beneden slaat en niet meer in de juiste positie staat. Ik kan echter doorrijden maar één kilometer verder heb ik de indruk dat ik met een leegloper zit achteraan. Ik laat mij naar de laatste gelederen van het peloton uitzakken om de ploegauto te vragen maar er waren geen auto's te bespeuren. Blijkbaar had een valpartij achteraan in het peloton de weg versperd en waren de ploegauto's opgehouden. Ik moet wachten op de ploegauto, kan nog verder rijden maar kan het gat op het peloton nooit meer dichtrijden in volle finale.
Ik moet dan ook op 15 kilometer van het einde de wedstrijd staken. Achteraf zien we dat mijn carbon achterwiel ook nog gekraakt is.
Fantastisch gevoel qua conditie tijdens de wedstrijd maar pech heeft er weeral anders over beslist. Tweemaal kettingproblemen, twee valpartijen, stuur gezakt en probleem met achterwiel. Ja hoeveel pech kan een mens hebben in één wedstrijd!!!!
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
http://www.tistaertvrienden.be/PDF/2013/uitslag.pdf
94e GP van Affligem: 21 April
13 April 2013: Hooglede 1.13U23:
Hooglede was vandaag de enige koers voor beloften in de provincie en toch kwamen er slechts 85 renners opdagen. We moesten 19 ronden van 6 km afleggen en in elke ronde zaten telkens drie klimmetjes die op het einde van de wedstrijd zeker zouden doorwegen want we gingen naar een totaal van 57 beklimmingen.
Reeds in ronde twee ging een viertal aan de haal: K. Deltombe, M. Pyferoen, T.Devriendt (geen familie) en L. Seynaeve. Ik zag het viertal vertrekken maar mijn benen wilden nog niet echt mee en ik reageerde niet. De vier namen al snel één minuut voorsprong. Het duurde tot in ronde 6 alvorens ik in mijn ritme kwam maar in tussentijd was er al een serieuse schifting uitgevoerd. Het peloton was al drastisch uitgedund en ik bevond mij in het derde gedeelte van het peloton op meer dan één minuut van de drie leiders, waar M. Pyferoen de rol had moeten lossen.
In ronde 8 vertrekken een aantal renners uit het derde peloton richting tweede peloton, ik zie het gevaar en spring in mijn ééntje richting het groepje renners. De juiste beslissing want de renners achter mij kunnen de aansluiting niet meer maken en met mijn groep rijden we richting groep twee waarmee we ook de aansluiting maken. In ronde 11 rijden we achter de leiders aan die ondertussen een voorsprong bijeen gefietst hebben van om en bij de twee minuten. Uit die kopgroep heeft mijn vriend K. Deltombe de rol moeten lossen. De twee man van EFC Quickstep rijden nu nog voorop. In ronde 12 springen een viertal renners weg uit mijn groep en rapen K. Deltombe op. M. Farazijn springt eveneens richting het vijftal en gaat samen met nog een renner over het groepje alleen in de achtervolging op de twee leiders die echter al ruim boven de twee minuten voorop rijden.
In mijn groep zie ik dat bij het merendeel van de renners het vet van de soep is, ik voel mij echter nog uitstekend en onder mijn impuls komen we steeds dichter bij de vooropliggende groep van vijf renners, waar de samenwerking ook meer dan zoek is.
Bij het ingaan van ronde 16 zien we ze voor ons uitrijden en besluit teammakker J. Vanbetsbrughe om de sprong te maken.
Blijkbaar had hij mijn gedachten gelezen en moest ik noodgedwongen zijn poging afdekken door mij gedeinsd te houden in de groep. Tevens werd ons leuk medegedeed dat ronde 16 onze laatste ronde was! Doordat het leidersduo een riant voorsprong had opgebouwd had de wedstrijdleiding er niet beter op gevonden dan alle renners uit koers te nemen uitgenomen de twee leiders.
Na de laatste steile klim probeer ik tot tweemaal toe om nog weg te geraken uit mijn groep maar telkens wordt ik door M. Pyferoen gepareerd en wordt ik 20e.
Goed resultaat, echter jammer dat de benen niet van bij de aanvang van de wedstrijd op temperatuur waren. Daardoor was ik genoodzaakt om de helft van de wedstrijd achter de feiten aan te hollen. De koplopers waren dan al lang gaan vliegen maar niet alleen voor mij ook voor de rest van alle andere deelnemers!
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
Reeds in ronde twee ging een viertal aan de haal: K. Deltombe, M. Pyferoen, T.Devriendt (geen familie) en L. Seynaeve. Ik zag het viertal vertrekken maar mijn benen wilden nog niet echt mee en ik reageerde niet. De vier namen al snel één minuut voorsprong. Het duurde tot in ronde 6 alvorens ik in mijn ritme kwam maar in tussentijd was er al een serieuse schifting uitgevoerd. Het peloton was al drastisch uitgedund en ik bevond mij in het derde gedeelte van het peloton op meer dan één minuut van de drie leiders, waar M. Pyferoen de rol had moeten lossen.
In ronde 8 vertrekken een aantal renners uit het derde peloton richting tweede peloton, ik zie het gevaar en spring in mijn ééntje richting het groepje renners. De juiste beslissing want de renners achter mij kunnen de aansluiting niet meer maken en met mijn groep rijden we richting groep twee waarmee we ook de aansluiting maken. In ronde 11 rijden we achter de leiders aan die ondertussen een voorsprong bijeen gefietst hebben van om en bij de twee minuten. Uit die kopgroep heeft mijn vriend K. Deltombe de rol moeten lossen. De twee man van EFC Quickstep rijden nu nog voorop. In ronde 12 springen een viertal renners weg uit mijn groep en rapen K. Deltombe op. M. Farazijn springt eveneens richting het vijftal en gaat samen met nog een renner over het groepje alleen in de achtervolging op de twee leiders die echter al ruim boven de twee minuten voorop rijden.
In mijn groep zie ik dat bij het merendeel van de renners het vet van de soep is, ik voel mij echter nog uitstekend en onder mijn impuls komen we steeds dichter bij de vooropliggende groep van vijf renners, waar de samenwerking ook meer dan zoek is.
Bij het ingaan van ronde 16 zien we ze voor ons uitrijden en besluit teammakker J. Vanbetsbrughe om de sprong te maken.
Blijkbaar had hij mijn gedachten gelezen en moest ik noodgedwongen zijn poging afdekken door mij gedeinsd te houden in de groep. Tevens werd ons leuk medegedeed dat ronde 16 onze laatste ronde was! Doordat het leidersduo een riant voorsprong had opgebouwd had de wedstrijdleiding er niet beter op gevonden dan alle renners uit koers te nemen uitgenomen de twee leiders.
Na de laatste steile klim probeer ik tot tweemaal toe om nog weg te geraken uit mijn groep maar telkens wordt ik door M. Pyferoen gepareerd en wordt ik 20e.
Goed resultaat, echter jammer dat de benen niet van bij de aanvang van de wedstrijd op temperatuur waren. Daardoor was ik genoodzaakt om de helft van de wedstrijd achter de feiten aan te hollen. De koplopers waren dan al lang gaan vliegen maar niet alleen voor mij ook voor de rest van alle andere deelnemers!
http://www.wielerbondvlaanderen.be/startwbv/Main/Uitslagenvandeweek/Default.aspx
09 April 2013: PK Tijdrijden Beloften te Ruddervoorde:
Naar jaarlijkse gewoonte stond vandaag het PK Tijdrijden op het programma. Slechts 45 beloften stonden op het inschrijvingsblad en 38 gingen effectief van start voor 3 ronden van 8 kilometer. Een eerste test voor mij om te kijken hoever ik stond ten opzichte van de oudere belofterenners maar tevens ook ten opzichte van mijn leeftijdgenoten.
Net voor mijn opwarming zette J. Ryckaert een supertijd neer van 31.00!!!! Een ongelofelijke scherpe tijd die tot op het einde bijna overeind bleef.
Ikzelf was bloednerveus en nam om 13U43 de start. Ik zat onmiddellijk in het goede tempo maar door mijn hoofd gonsde voortdurend de gedachte: 'let op voor de laatste ronde dat je niet stilvalt'. Voor mij is D. Mynheer gestart en hij is voor mij de uitdaging om hem in het vizier te houden. Vrij snel had ik door dat ik geen schrik moest hebben van de renner die achter mij gestart was. Die verloor zienderogen terrein en dit was voor mij een hele opluchting. Ik klok na één ronde identiek dezelfde tijd als die van Mynheer 10.23. Ronde 2 wordt mijn mindere ronde. Ik rij daar iets te voorzichtig, vooral in de strook tegen de wind in (en die was jammerlijk genoeg komen opzetten in vergelijking met de eerste renners die gestart waren). Aan de streep zie ik visueel dat ik terrein verloren heb op D.Mynheer en dit wordt ook bevestigd door mijn vader, 23 seconden minder goed dan Mynheer. In de laatste ronde moet ik alles uit de kas halen. Gedurende gans de tijdrit roept mijn ploegleider Kristof zich de longen uit zijn lijf om mij aan te moedigen en vooruit te stuwen, jammerlijk genoeg hoor ik er niets van door een mankement aan de micro. Ik kan in de laatste ronde nog terugkomen op mijn voorganger en haal snelheden van ruim boven de 50 km per uur. Ik strand uiteindelijk op de 16e plaats, 5e eerstejaars belofte. Ik kan terugblikken op een degelijke tijdrit, misschien iets te voorzichtig in ronde twee, wat mij misschien wel enkele plaatsen kost. Ik ben tevreden, vooral met mijn vijfde plaats als eerstejaars belofte.
http://www.wielerbondwestvlaanderen.be/
Net voor mijn opwarming zette J. Ryckaert een supertijd neer van 31.00!!!! Een ongelofelijke scherpe tijd die tot op het einde bijna overeind bleef.
Ikzelf was bloednerveus en nam om 13U43 de start. Ik zat onmiddellijk in het goede tempo maar door mijn hoofd gonsde voortdurend de gedachte: 'let op voor de laatste ronde dat je niet stilvalt'. Voor mij is D. Mynheer gestart en hij is voor mij de uitdaging om hem in het vizier te houden. Vrij snel had ik door dat ik geen schrik moest hebben van de renner die achter mij gestart was. Die verloor zienderogen terrein en dit was voor mij een hele opluchting. Ik klok na één ronde identiek dezelfde tijd als die van Mynheer 10.23. Ronde 2 wordt mijn mindere ronde. Ik rij daar iets te voorzichtig, vooral in de strook tegen de wind in (en die was jammerlijk genoeg komen opzetten in vergelijking met de eerste renners die gestart waren). Aan de streep zie ik visueel dat ik terrein verloren heb op D.Mynheer en dit wordt ook bevestigd door mijn vader, 23 seconden minder goed dan Mynheer. In de laatste ronde moet ik alles uit de kas halen. Gedurende gans de tijdrit roept mijn ploegleider Kristof zich de longen uit zijn lijf om mij aan te moedigen en vooruit te stuwen, jammerlijk genoeg hoor ik er niets van door een mankement aan de micro. Ik kan in de laatste ronde nog terugkomen op mijn voorganger en haal snelheden van ruim boven de 50 km per uur. Ik strand uiteindelijk op de 16e plaats, 5e eerstejaars belofte. Ik kan terugblikken op een degelijke tijdrit, misschien iets te voorzichtig in ronde twee, wat mij misschien wel enkele plaatsen kost. Ik ben tevreden, vooral met mijn vijfde plaats als eerstejaars belofte.
http://www.wielerbondwestvlaanderen.be/
O7 April 2013: Pittem 1.13 U23: 116 km: eerste pech van het seizoen een feit.
Vandaag stond de eerste wedstrijd van het seizoen op het programma voor wat betreft de categorie U23. Enkel beloften aan de start en zo zag ik veel jongens terug die vorig jaar met mij de junioreswedstrijden betwisten.
We starten met 106 renners voor 20 ronden van 5.8 km. In ronde 1 reden 7 renners weg en die namen direct 30 seconden voorsprong ondanks de hoge snelheid die het peloton erop na hield. Ik positioneerde mij in de eerste helft van het peloton en hield alles nauwlettend in de gaten. Na zes ronden kon de wedstrijd opnieuw beginnen. De zeven vroege vluchters werden gegrepen. Tot en met ronde 11 gebeurde er eigenlijk niet zo veel. Er waren wel enkele schuchtere pogingen om een nieuwe uitval te lanceren maar telkens droeg die niet zo ver. Ik hield mij rustig in het peloton omdat ik na vorige week geleerd had dat de koers pas zou losbarsten na 70 km. De eerste mooie lentedag van het seizoen en het gebrek aan wind maakte het niet zo gemakkelijk om te ontsnappen.
Op het einde van ronde 11 gaan 20 renners aan de haal, ik zie dat er toch enkele belangrijke namen bijzitten waaronder M. Farazijn, Bouvry, Pyferoen,etc en ik spring alleen uit het peloton naar de leidende groep. Ik raap op mijn weg nog twee renners op die blijkbaar tussen het peloton en de leiders bengelden. Net op het moment dat wij de aansluiting maken met de leiders laat ik mij uitzakken naar de laatste plaats van ons trio. De eerste renner wil iets duideijk maken aan de renner voor mij, die rijdt echter door onoplettendheid tegen het voorwiel van zijn voorganger en gaat tegen de grond!!!! Ik kan hem niet meer ontwijken, rij nog over zijn voorwiel en kom in het gras eveneens ten val. Mijn ketting springt tussen mijn voorste tandwiel en mijn kader. Ik kan dit mechanisch euvel na enige tijd herstellen maar de groep was dan al lang gaan vliegen. Ik kan enkel op mijn fiets kruipen en naar de aankomstlijn rijden om daar mijn remmen toe te trekken.
In de finale wordt de 20 koppige kopgroep nog gegrepen, ontsnappen er in twee schuifjes 12 renners die gaan spurten voor de zege. M. Farazijn wint overtuigend de spurt en boekt zo zijn eerste zege bij de beloften.
Mij rest er enkel de terugtocht naar huis met mijn fiets om nog een aantal extra kilometers te trainen en de vaststelling dat ik vandaag attent gereden heb, mee was met de kopgroep maar door pech geremd ben. Op naar de volgende wedstrijd.
We starten met 106 renners voor 20 ronden van 5.8 km. In ronde 1 reden 7 renners weg en die namen direct 30 seconden voorsprong ondanks de hoge snelheid die het peloton erop na hield. Ik positioneerde mij in de eerste helft van het peloton en hield alles nauwlettend in de gaten. Na zes ronden kon de wedstrijd opnieuw beginnen. De zeven vroege vluchters werden gegrepen. Tot en met ronde 11 gebeurde er eigenlijk niet zo veel. Er waren wel enkele schuchtere pogingen om een nieuwe uitval te lanceren maar telkens droeg die niet zo ver. Ik hield mij rustig in het peloton omdat ik na vorige week geleerd had dat de koers pas zou losbarsten na 70 km. De eerste mooie lentedag van het seizoen en het gebrek aan wind maakte het niet zo gemakkelijk om te ontsnappen.
Op het einde van ronde 11 gaan 20 renners aan de haal, ik zie dat er toch enkele belangrijke namen bijzitten waaronder M. Farazijn, Bouvry, Pyferoen,etc en ik spring alleen uit het peloton naar de leidende groep. Ik raap op mijn weg nog twee renners op die blijkbaar tussen het peloton en de leiders bengelden. Net op het moment dat wij de aansluiting maken met de leiders laat ik mij uitzakken naar de laatste plaats van ons trio. De eerste renner wil iets duideijk maken aan de renner voor mij, die rijdt echter door onoplettendheid tegen het voorwiel van zijn voorganger en gaat tegen de grond!!!! Ik kan hem niet meer ontwijken, rij nog over zijn voorwiel en kom in het gras eveneens ten val. Mijn ketting springt tussen mijn voorste tandwiel en mijn kader. Ik kan dit mechanisch euvel na enige tijd herstellen maar de groep was dan al lang gaan vliegen. Ik kan enkel op mijn fiets kruipen en naar de aankomstlijn rijden om daar mijn remmen toe te trekken.
In de finale wordt de 20 koppige kopgroep nog gegrepen, ontsnappen er in twee schuifjes 12 renners die gaan spurten voor de zege. M. Farazijn wint overtuigend de spurt en boekt zo zijn eerste zege bij de beloften.
Mij rest er enkel de terugtocht naar huis met mijn fiets om nog een aantal extra kilometers te trainen en de vaststelling dat ik vandaag attent gereden heb, mee was met de kopgroep maar door pech geremd ben. Op naar de volgende wedstrijd.
01 April 2013: Zwevezele 1.12.B: 12O km. 13 ronden in de aanval.
20 ronden van 6 km stonden er vandaag op het programma en met slechts 63 renners aan de start en de aanwezige wind waren we vertrokken voor een bikkelharde wedstrijd.
In ronde 1 en 2 bleef alles mooi gesloten maar in ronde 3 werd de beuk erin gegooid. Alles werd op een lint getrokken en het peloton brak in drie stukken. Ik bevond mij in de achterste gelederen van de derde groep en moest direct uit mijn tent komen. Ik spurtte in één beweging vanuit de derde groep richting de tweede groep waar ik aansluiting vond. Groep 1 en groep 2 smelten samen in de volgende ronde en we waren vertrokken. De rest was op achtervolgen aangewezen. Met 15 renners begonnen we rond te draaien na een hectische eerste drie ronden (ronde 4 tot 6) waar de snelheid ruim boven de 45 km per uur lag.
We bouwden een voorsprong van om en bij de dertig seconden uit op een achtervolgende groep van 10 renners. Ronden lang bleef die voorsprong behouden en stelselmatig begonnen we die uit te bouwen naar veertig seconden. Ik had mij een aantal ronden rustig gehouden om te recupereren van de immense inspanning in ronde drie om bij de koplopers te komen. Ik was echter gerecupereerd en begon na een aantal ronden mee te draaien. Bij het ingaan van ronde 13 kwam ik net van de kop en liet mij uitzakken om achterin terug aan te pikken. Op dat moment werd er vooraan gedemarreerd, kwam ik vol in de wind te zitten en moest ik een gat van een vijftal meter laten. Tot overmaat van ramp konden ook de twee voorliggende renners de aansluiting niet behouden en moesten we de rol lossen.
Ik verloor direct terrein met de leiders en liet mij inlopen door het achtervolgende groepje van negen renners die op één minuut van de kopgroep reden. Ik had mentaal een enorme slag geincasseerd omdat ik op een lullige manier eruit verdwenen was en had ook de moed niet meer om te reageren op uitvallen vanuit mijn groep.
Ik eindig op een 22e plaats. Op zich een goed resultaat maar er had zoveel meer in gezeten. Ontgoocheld in mezelf rij ik dan ook huiswaarts..........
In ronde 1 en 2 bleef alles mooi gesloten maar in ronde 3 werd de beuk erin gegooid. Alles werd op een lint getrokken en het peloton brak in drie stukken. Ik bevond mij in de achterste gelederen van de derde groep en moest direct uit mijn tent komen. Ik spurtte in één beweging vanuit de derde groep richting de tweede groep waar ik aansluiting vond. Groep 1 en groep 2 smelten samen in de volgende ronde en we waren vertrokken. De rest was op achtervolgen aangewezen. Met 15 renners begonnen we rond te draaien na een hectische eerste drie ronden (ronde 4 tot 6) waar de snelheid ruim boven de 45 km per uur lag.
We bouwden een voorsprong van om en bij de dertig seconden uit op een achtervolgende groep van 10 renners. Ronden lang bleef die voorsprong behouden en stelselmatig begonnen we die uit te bouwen naar veertig seconden. Ik had mij een aantal ronden rustig gehouden om te recupereren van de immense inspanning in ronde drie om bij de koplopers te komen. Ik was echter gerecupereerd en begon na een aantal ronden mee te draaien. Bij het ingaan van ronde 13 kwam ik net van de kop en liet mij uitzakken om achterin terug aan te pikken. Op dat moment werd er vooraan gedemarreerd, kwam ik vol in de wind te zitten en moest ik een gat van een vijftal meter laten. Tot overmaat van ramp konden ook de twee voorliggende renners de aansluiting niet behouden en moesten we de rol lossen.
Ik verloor direct terrein met de leiders en liet mij inlopen door het achtervolgende groepje van negen renners die op één minuut van de kopgroep reden. Ik had mentaal een enorme slag geincasseerd omdat ik op een lullige manier eruit verdwenen was en had ook de moed niet meer om te reageren op uitvallen vanuit mijn groep.
Ik eindig op een 22e plaats. Op zich een goed resultaat maar er had zoveel meer in gezeten. Ontgoocheld in mezelf rij ik dan ook huiswaarts..........
24 Maart 2013: Boucles Guegonnaises (interclub in Frankrijk Bretagne)
in de aanval maar opnieuw geen beloning
Vandaag stond een nieuwe zware interclub op het programma in Bretagne. 159.00 km verdeelt over één grote ronde van 108 km en zes plaatselijke rondes van 8.5 km.
We gingen van start en na vijf kilometer gaan er een vijftal renners vandoor. Ik zie een mooie kans om mee te glippen wat ik dan ook niet kan laten en sluit aan samen met mijn ploegmaat G. Derycke en een andere renner. We nemen met acht man een mooie voorsprong en rijden ongeveer 50 km op kop op een zeer golvend parcours. Na vijftig kilometer is onze vlucht ten einde en komt er een windstilte in het peloton. Blijkbaar hadden heel wat renners die gisteren ook gereden hadden niet echt veel zin om de wedstrijd hard te maken. Tot aan het begin van de plaatselijke ronden blijft het peloton dan ook gesloten. In de plaatselijke ronden slagen negen man erin om het hazepad te kiezen en voorop te blijven.
Het peloton mag gaan spurten voor een tiende plaats. In de aanloop naar de spurt breng ik nog mijn ploegmakker M. VanLancker naar voren en rij mij volledig leeg in dienst van Massimo. Op het moment dat de spurt op volle gang komt met een peloton van om en bij de honderd renners laat ik mij wijselijk uitzakken. Mijn taak zit erop en ik wens mij niet te mengen in de gevaarlijke massaspurt. Ik bol in het peloton op een 79e plaats over de aankomststreep.
Ik kan met een tevreden gevoel terug kijken op deze tweedaagse interclub. Zeer lastige wedstrijden die eigenlijk goed verteerd heb.
We gingen van start en na vijf kilometer gaan er een vijftal renners vandoor. Ik zie een mooie kans om mee te glippen wat ik dan ook niet kan laten en sluit aan samen met mijn ploegmaat G. Derycke en een andere renner. We nemen met acht man een mooie voorsprong en rijden ongeveer 50 km op kop op een zeer golvend parcours. Na vijftig kilometer is onze vlucht ten einde en komt er een windstilte in het peloton. Blijkbaar hadden heel wat renners die gisteren ook gereden hadden niet echt veel zin om de wedstrijd hard te maken. Tot aan het begin van de plaatselijke ronden blijft het peloton dan ook gesloten. In de plaatselijke ronden slagen negen man erin om het hazepad te kiezen en voorop te blijven.
Het peloton mag gaan spurten voor een tiende plaats. In de aanloop naar de spurt breng ik nog mijn ploegmakker M. VanLancker naar voren en rij mij volledig leeg in dienst van Massimo. Op het moment dat de spurt op volle gang komt met een peloton van om en bij de honderd renners laat ik mij wijselijk uitzakken. Mijn taak zit erop en ik wens mij niet te mengen in de gevaarlijke massaspurt. Ik bol in het peloton op een 79e plaats over de aankomststreep.
Ik kan met een tevreden gevoel terug kijken op deze tweedaagse interclub. Zeer lastige wedstrijden die eigenlijk goed verteerd heb.
23 Maart 2013: GP G. Bousquet( interclub in Frankrijk Bretagne.)
Vrijdagmorgen reisde ik om 8u30 af richting Bretagne om een tweedaagse interclub te gaan betwisten. Dit was van een ander kaliber dan de twee kermiskoersen die ik tot op heden gereden had. Ik was benieuwd hoe goed de conditie zou zijn nu ik geconfronteerd werd met renners uit andere landen.
Om 13U15 gingen we in Landivisiau van start voor een wedstrijd van 155.400 km verdeeld over twee grote rondes van respectievelijk 39.6 km en 75.9 km en acht plaatselijke ronden van 5 km waar er telkens een klim moest verwerkt worden die te vergelijken is met de beklimming van de Oude Kwaremont.
Veel inlooptijd kregen we niet want na 5 km ging al een groep van een twintigtal renners aan de haal waaronder mijn ploegmakker G.Marchand. Ik zat in de voorste gelederen van het peloton en hield de benen stil om zodoende de vlucht van mijn ploegmakker te beschermen. Er kwam echter vlug reactie uit het peloton en een renner of negen koos eveneens het hazepad. Ik besliste om mee te springen en na een korte achtervolging sloten wij aan bij de twintig leiders. De verstandhouding in de kopgroep van 30 renners was goed en we draaiden vlot rond. We namen een voorsprong van dertig tot veertig seconden op het peloton maar daar hadden blijkbaar de renners van Soenens niet goed opgelet. Ondanks de aanwezigheid van drie renners in de kopgroep zette de ploeg van Soenens zich op kop van het peloton en begonnen ze te jagen op onze kopgroep. Het eerste wedstrijduur werd afgelegd met een snelheid van 47 km/u. Toch werden we terug ingelopen door het slopende werk van Soenens. Onmiddellijk werd er opnieuw gedemarreerd en reed er een groepje van veertien renners weg. Mijn ploegmakker Marchand sprong opnieuw mee. Het tempo in het peloton viel volledig stil, we reden amper nog 38 km/u en dat was voldoende voor de leiders om vrij snel een comfortabele voorsprong op te bouwen. Na 60 km hadden ze reeds 2.50 voorsprong op het peloton en na 100 km hadden ze reeds meer dan vier minuten!!!
Niemand in het peloton leek goesting te hebben om te gaan rijden. Ik moest zeker niets doen gezien de aanwezigheid van mijn ploegmakker in de kopgroep. Plots kwam er actie in het peloton. Opnieuw Soenens Construkt aan het werk want blijkbaar hadden ze zich weer vergist, er zat niemand mee in de kopgroep. Soenens reed een ploegentijdrit en kon de achterstand halveren tot ongeveer twee minuten bij het ingaan van de plaatselijke rondes. Maar dan begon telkens de lastige klim in de plaatselijke rondes en zaten de meeste renners door hun beste krachten heen. Iedere ronde werd de groep uitgedund en plots reed ik met een groep van om en bij de 40 renners nog in de achtervolging op de leiders. De kilometers maar ook de lastigheidsgraad van het parcours begon door te wegen voor iedereen. De wedstrijd werd gewonnen door een renner van het Franse leger (die nota bene met een bus aan de start kwamen zoals de profrenners). Tweede werd eveneens een renner van het Franse leger. Mijn ploegmakker G. Marchand werd knap 10e in deze uiterst lastige wedstrijd. Ik kon beslag leggen op de 45e plaats. Ik was na de wedstrijd uiterst tevreden met dit resultaat. Als eerstejaars belofte dergelijke wedstrijd tot een goed einde brengen was al een enorm succes! Slechts 70 renners reden de wedstrijd uit, wat ook al veel zegt over de lastigheidsgraad van het parcours.
Om 13U15 gingen we in Landivisiau van start voor een wedstrijd van 155.400 km verdeeld over twee grote rondes van respectievelijk 39.6 km en 75.9 km en acht plaatselijke ronden van 5 km waar er telkens een klim moest verwerkt worden die te vergelijken is met de beklimming van de Oude Kwaremont.
Veel inlooptijd kregen we niet want na 5 km ging al een groep van een twintigtal renners aan de haal waaronder mijn ploegmakker G.Marchand. Ik zat in de voorste gelederen van het peloton en hield de benen stil om zodoende de vlucht van mijn ploegmakker te beschermen. Er kwam echter vlug reactie uit het peloton en een renner of negen koos eveneens het hazepad. Ik besliste om mee te springen en na een korte achtervolging sloten wij aan bij de twintig leiders. De verstandhouding in de kopgroep van 30 renners was goed en we draaiden vlot rond. We namen een voorsprong van dertig tot veertig seconden op het peloton maar daar hadden blijkbaar de renners van Soenens niet goed opgelet. Ondanks de aanwezigheid van drie renners in de kopgroep zette de ploeg van Soenens zich op kop van het peloton en begonnen ze te jagen op onze kopgroep. Het eerste wedstrijduur werd afgelegd met een snelheid van 47 km/u. Toch werden we terug ingelopen door het slopende werk van Soenens. Onmiddellijk werd er opnieuw gedemarreerd en reed er een groepje van veertien renners weg. Mijn ploegmakker Marchand sprong opnieuw mee. Het tempo in het peloton viel volledig stil, we reden amper nog 38 km/u en dat was voldoende voor de leiders om vrij snel een comfortabele voorsprong op te bouwen. Na 60 km hadden ze reeds 2.50 voorsprong op het peloton en na 100 km hadden ze reeds meer dan vier minuten!!!
Niemand in het peloton leek goesting te hebben om te gaan rijden. Ik moest zeker niets doen gezien de aanwezigheid van mijn ploegmakker in de kopgroep. Plots kwam er actie in het peloton. Opnieuw Soenens Construkt aan het werk want blijkbaar hadden ze zich weer vergist, er zat niemand mee in de kopgroep. Soenens reed een ploegentijdrit en kon de achterstand halveren tot ongeveer twee minuten bij het ingaan van de plaatselijke rondes. Maar dan begon telkens de lastige klim in de plaatselijke rondes en zaten de meeste renners door hun beste krachten heen. Iedere ronde werd de groep uitgedund en plots reed ik met een groep van om en bij de 40 renners nog in de achtervolging op de leiders. De kilometers maar ook de lastigheidsgraad van het parcours begon door te wegen voor iedereen. De wedstrijd werd gewonnen door een renner van het Franse leger (die nota bene met een bus aan de start kwamen zoals de profrenners). Tweede werd eveneens een renner van het Franse leger. Mijn ploegmakker G. Marchand werd knap 10e in deze uiterst lastige wedstrijd. Ik kon beslag leggen op de 45e plaats. Ik was na de wedstrijd uiterst tevreden met dit resultaat. Als eerstejaars belofte dergelijke wedstrijd tot een goed einde brengen was al een enorm succes! Slechts 70 renners reden de wedstrijd uit, wat ook al veel zegt over de lastigheidsgraad van het parcours.
17 Maart 2013: Ichtegem 1.12B 115km: 23e/135.
Beloning ontbreekt na uitstekende wedstrijd
135 renners aan de start vandaag en in tegenstelling tot vorige week stond er veel meer wind en was het parcours ook lastiger met enkele nijdige beklimmingen die 16 keer moesten genomen worden.
In de eerste ronde was er niet veel te beleven maar in ronde 2 gingen een achttal renners aan de haal. In mijn achterhoofd had ik nog de koers van vorige week in gedachten waar men ook vroeg in de wedstrijd wegreed. Ik sprong naar het achttal en we namen een voorsprong van ongeveer een 15 tal seconden op het peloton. Na 1.5 ronde werden we echter opnieuw ingelopen en vanaf dan begon de wedstrijd in een klassieke plooi te vallen. Elke ronde reden er een aantal renners weg en telkens werd het peloton genoodzaakt om de achtervolging in te zetten. In ronde 6 reden een vijftiental renners weg waaronder mijn ploegmaat Mathias Depypere. Ik posteerde mij in het voorste gedeelte van het peloton maar draaide niet mee om de vlucht van mijn ploegmakker te dekken. Ondertussen stond achteraan de deur open en verdwenen er elke ronde enkele renners uit het peloton.
Ondertussen brak het peloton in twee stukken en hadden we in de tiende ronde de leiders, waar we elke ronde op naderden, onze groep van een veertigtal renners en daarachter nog een groep van 30 renners.
In ronde 11 hadden we de koplopers te pakken. Het tempo ging de hoogte in en op drie ronden van het einde was onze groep uitgedund tot een man of 35. In de voorlaatste ronde moest ik echt op mijn tanden bijten om het tempo te kunnen blijven volgen maar blijkbaar was ik niet de enige en zaten alle renners, op enkele uitzondering na, kapot na deze slopende wedstrijd. In de laatste ronde slaagt D. Claeys er nog in om met een metgezel weg te springen en de wedstrijd te winnen. Ik eindig uiteindelijk op de 23e plaats.
Tevreden over mijn wedstrijd, veel gewerkt in de koers, misschien iets te veel in het begin van de wedstrijd waardoor ik een beetje frisheid op het einde mistte om nog een beter klassement te behalen.
In de eerste ronde was er niet veel te beleven maar in ronde 2 gingen een achttal renners aan de haal. In mijn achterhoofd had ik nog de koers van vorige week in gedachten waar men ook vroeg in de wedstrijd wegreed. Ik sprong naar het achttal en we namen een voorsprong van ongeveer een 15 tal seconden op het peloton. Na 1.5 ronde werden we echter opnieuw ingelopen en vanaf dan begon de wedstrijd in een klassieke plooi te vallen. Elke ronde reden er een aantal renners weg en telkens werd het peloton genoodzaakt om de achtervolging in te zetten. In ronde 6 reden een vijftiental renners weg waaronder mijn ploegmaat Mathias Depypere. Ik posteerde mij in het voorste gedeelte van het peloton maar draaide niet mee om de vlucht van mijn ploegmakker te dekken. Ondertussen stond achteraan de deur open en verdwenen er elke ronde enkele renners uit het peloton.
Ondertussen brak het peloton in twee stukken en hadden we in de tiende ronde de leiders, waar we elke ronde op naderden, onze groep van een veertigtal renners en daarachter nog een groep van 30 renners.
In ronde 11 hadden we de koplopers te pakken. Het tempo ging de hoogte in en op drie ronden van het einde was onze groep uitgedund tot een man of 35. In de voorlaatste ronde moest ik echt op mijn tanden bijten om het tempo te kunnen blijven volgen maar blijkbaar was ik niet de enige en zaten alle renners, op enkele uitzondering na, kapot na deze slopende wedstrijd. In de laatste ronde slaagt D. Claeys er nog in om met een metgezel weg te springen en de wedstrijd te winnen. Ik eindig uiteindelijk op de 23e plaats.
Tevreden over mijn wedstrijd, veel gewerkt in de koers, misschien iets te veel in het begin van de wedstrijd waardoor ik een beetje frisheid op het einde mistte om nog een beter klassement te behalen.
9 Maart 2013: Meulebeke 1.12B 115 KM: 36e/97.
Mooi resultaat bij eerste wedstrijd.
Eindelijk was het zover. Na een ganse winter van harde trainingsarbeid stond vandaag de eerste wedstrijd op het programma. Ik koos voor de koers in Meulebeke waar er 17 ronden van 6.9 km moesten afgelegd worden. De zenuwen gierden door de keel want als eerstejaars belofte tussen de grote jongens rijden is natuurlijk een nieuwe beleving. Om de zenuwen volledig gespannen te krijgen verscheen ook Belgisch Kampîoen Timothy Dupont aan de start. We gingen met 97 renners van start en reeds in de eerste ronde rijden een achttal renners weg waaronder Dupont, Blomme, Slabbinck. Ik kan mijn benen niet stilhouden en ga alleen in de achtervolging met in mijn zog het langgerekte peloton.
Er volgt een hergroepering en in de hergroepering rijden er vier man weg. Het peloton laat begaan en de vier leiders nemen al snel dertig seconden. J.Ryckaert gaat alleen in de tegenaanval en krijgt twee metgezellen mee in zijn zog. De twee groepjes smelten samen tot één geheel en zo krijgen we zeven koplopers. Hun voorsprong groeit tot bijna 35 seconden maar niemand in het peloton lijkt zich zorgen te maken.
Ikzelf kan mij niet bedwingen en zet de achtervolging in samen met een metgezel. We draaien goed rond en naderen tot op minder dan twintig seconden van de zeven leiders. Maar dan moet mijn metgezel passen en kan hij mijn tempo niet meer volgen. Ik rij nog een halve ronde alleen door en wordt opgeslorpt door een twintigtal renners die zich afgescheiden hebben uit het peloton. We zetten de achtervolging in op de zeven leiders en lijken hun ook te grazen te zullen krijgen, we naderen tot op minder dan 15 seconden maar dan raakt plots de cohesie in de groep zoek en verliezen we zienderogen tijd op de leiders. Zo erg zelfs dat het tweede deel van het peloton terug tot bij ons komt en we zo de finale van de rit ingaan. De leiders zijn dan al gaan vliegen want ze hebben ondertussen een voorsprong van 54 seconden. Op drie ronden voor het einde demarreren een 15 tal renners uit het peloton. Op de smalle wegen zit ik te ver om te reageren. De vijftien maken in één ronde meer dan 30 seconden goed op de leiders en naderen in de laatste ronde tot op zestien seconden.
Enkele renners kunnen nog de aansluiting maken met de kopgroep waar T. Dupont de spurt wint. J. Ryckaert wordt knap derde.
In de laatste ronde rijden nog een tiental renners weg uit het peloton, ik laat begaan ondanks een nog steeds goed gevoel in de benen. In de pelotonspurt kom ik nog sterk opzetten maar wordt even ingesloten waardoor ik een aantal plaatsen verlies. Ik eindig 36e in mijn eerste wedstrijd. Na de race kreeg ik heel wat complimenten van commissarissen en ouders van andere renners omwille van mijn aanvallende ingesteldheid. Een opsteker na mijn eerste koers bij de elite zonder contract en beloften. Ik hou een goed gevoel over na de race, een beetje ontgoocheld over het eindresultaat maar een mens kan niet alles willen in zijn eerste koers. We blijven van nature bescheiden.
Op naar de volgende koers en eerste interclub van het jaar voor mij: de Handzame Challenge.
Er volgt een hergroepering en in de hergroepering rijden er vier man weg. Het peloton laat begaan en de vier leiders nemen al snel dertig seconden. J.Ryckaert gaat alleen in de tegenaanval en krijgt twee metgezellen mee in zijn zog. De twee groepjes smelten samen tot één geheel en zo krijgen we zeven koplopers. Hun voorsprong groeit tot bijna 35 seconden maar niemand in het peloton lijkt zich zorgen te maken.
Ikzelf kan mij niet bedwingen en zet de achtervolging in samen met een metgezel. We draaien goed rond en naderen tot op minder dan twintig seconden van de zeven leiders. Maar dan moet mijn metgezel passen en kan hij mijn tempo niet meer volgen. Ik rij nog een halve ronde alleen door en wordt opgeslorpt door een twintigtal renners die zich afgescheiden hebben uit het peloton. We zetten de achtervolging in op de zeven leiders en lijken hun ook te grazen te zullen krijgen, we naderen tot op minder dan 15 seconden maar dan raakt plots de cohesie in de groep zoek en verliezen we zienderogen tijd op de leiders. Zo erg zelfs dat het tweede deel van het peloton terug tot bij ons komt en we zo de finale van de rit ingaan. De leiders zijn dan al gaan vliegen want ze hebben ondertussen een voorsprong van 54 seconden. Op drie ronden voor het einde demarreren een 15 tal renners uit het peloton. Op de smalle wegen zit ik te ver om te reageren. De vijftien maken in één ronde meer dan 30 seconden goed op de leiders en naderen in de laatste ronde tot op zestien seconden.
Enkele renners kunnen nog de aansluiting maken met de kopgroep waar T. Dupont de spurt wint. J. Ryckaert wordt knap derde.
In de laatste ronde rijden nog een tiental renners weg uit het peloton, ik laat begaan ondanks een nog steeds goed gevoel in de benen. In de pelotonspurt kom ik nog sterk opzetten maar wordt even ingesloten waardoor ik een aantal plaatsen verlies. Ik eindig 36e in mijn eerste wedstrijd. Na de race kreeg ik heel wat complimenten van commissarissen en ouders van andere renners omwille van mijn aanvallende ingesteldheid. Een opsteker na mijn eerste koers bij de elite zonder contract en beloften. Ik hou een goed gevoel over na de race, een beetje ontgoocheld over het eindresultaat maar een mens kan niet alles willen in zijn eerste koers. We blijven van nature bescheiden.
Op naar de volgende koers en eerste interclub van het jaar voor mij: de Handzame Challenge.
Clubkampioenschap KSV Deerlijk Gaverzicht Matexi: 19 Februari 2013:
Na een jaar afwezigheid stond vandaag het clubkampioenschap van KSV Deerlijk op het programma. Ik was enorm nerveus want ik moest als broekie tussen de grote jongens gaan rijden en het voelde aan alsof ik terug mijn eerste wedstrijdje reed 3.5 jaar terug in Westrozebeke.
Er stonden 26 ronden van 2.8 kilometer op het programma. De gemiddelde snelheid bedroeg op het einde van de race 42.1 km.
Zoals steeds werden er regelmatig aanvallen gelanceerd maar niemand raakte echt weg. Ik bevond mij ook een tweetal maal in een groepje die poogde te ontsnappen maar we werden telkens terug gegrepen. In ronde 10 gingen we er toch met een aantal renners vandoor en we konden tot 10 seconden voorsprong nemen. De samenwerking in het groepje verliep goed maar toch konden we onze voorsprong niet uitbouwen en na 1.5 ronden werden we terug gegrepen. Ik liet mij wat terugzakken en op dat moment zet een groep van een veertiental renners aan. Ik zie het gevaar en samen met twee teamgenoten probeer ik nog de kloof te dichten richting koplopers maar daar slaagden we niet in. We kwamen tot op 8 seconden van de leiders maar kregen de laatste meters niet dicht. We zagen de veertien steeds verder van ons wegrijden en we moesten ons hoofd buigen. We werden terug gegrepen door het peloton dat door de schermutselingen uit elkaar gevallen was. We zaten met een 16 tal achtervolgers tussen de leiders en het uitgedunde peloton.
Het geloof verdween uit de achtervolgende groep en we werden op een zestal ronden van het einde nog gegrepen door het teruggekeerde peloton. De veertien bleven buiten schot en spurten voor de overwinning.
In de pelotonspurt zat ik eventjes ingesloten maar slaagde er toch nog in om 4e te worden van de pelotonspurt. Wat eigenlijk uitstekend was voor mij gezien mijn trage eindspurt in het verleden.
In de totaaluitslag werd ik 18e overall en eindigde ik als 13e belofte.
Ik kon tevreden terugkijken op de wedstrijd. Heb nooit problemen gehad om te volgen, ook al ging het maar om een kleine 80 kilometer.
Volgende week zaterdag vlug terug naar Spanje om de laatste trainingsuren en kilometers af te werken en dan op 9 maart starten we met het nieuwe wielerseizoen.
Er stonden 26 ronden van 2.8 kilometer op het programma. De gemiddelde snelheid bedroeg op het einde van de race 42.1 km.
Zoals steeds werden er regelmatig aanvallen gelanceerd maar niemand raakte echt weg. Ik bevond mij ook een tweetal maal in een groepje die poogde te ontsnappen maar we werden telkens terug gegrepen. In ronde 10 gingen we er toch met een aantal renners vandoor en we konden tot 10 seconden voorsprong nemen. De samenwerking in het groepje verliep goed maar toch konden we onze voorsprong niet uitbouwen en na 1.5 ronden werden we terug gegrepen. Ik liet mij wat terugzakken en op dat moment zet een groep van een veertiental renners aan. Ik zie het gevaar en samen met twee teamgenoten probeer ik nog de kloof te dichten richting koplopers maar daar slaagden we niet in. We kwamen tot op 8 seconden van de leiders maar kregen de laatste meters niet dicht. We zagen de veertien steeds verder van ons wegrijden en we moesten ons hoofd buigen. We werden terug gegrepen door het peloton dat door de schermutselingen uit elkaar gevallen was. We zaten met een 16 tal achtervolgers tussen de leiders en het uitgedunde peloton.
Het geloof verdween uit de achtervolgende groep en we werden op een zestal ronden van het einde nog gegrepen door het teruggekeerde peloton. De veertien bleven buiten schot en spurten voor de overwinning.
In de pelotonspurt zat ik eventjes ingesloten maar slaagde er toch nog in om 4e te worden van de pelotonspurt. Wat eigenlijk uitstekend was voor mij gezien mijn trage eindspurt in het verleden.
In de totaaluitslag werd ik 18e overall en eindigde ik als 13e belofte.
Ik kon tevreden terugkijken op de wedstrijd. Heb nooit problemen gehad om te volgen, ook al ging het maar om een kleine 80 kilometer.
Volgende week zaterdag vlug terug naar Spanje om de laatste trainingsuren en kilometers af te werken en dan op 9 maart starten we met het nieuwe wielerseizoen.
Stalhille: 7 oktober 2012.
Vandaag stond de laatste wedstrijd van het seizoen op het programma. Ik hoopte om met een goed gevoel de winterperiode in te kunnen gaan om zo dan begin november de trainingen voor het nieuwe seizoen aan te vatten.
We stonden echter met 18 renners aan de start en tot mijn verbazing waren daar drie renners van DJ matic bij die ik hier niet verwacht had, daar er eveneens een wedstrijd was in hun achtertuin. Vandewalle, Planckaert en Cauwelier kwamen hier aan de start.
Zoals verwacht werd het een wedstrijd waar in de eerste ronden er enkel wat weggereden werd voor het binnenhalen van de premies maar viel er niet zo veel te beleven.
Na een vijftal ronden begon het spelletje echter. De renners van DJ Matic gingen om beurt even demarreren met het doel een afscheiding te creeren maar telkens was ik attent en reed ik de gaten dicht op de ontsnapte renners. In mijn wiel zaten er weer een paar te profiteren om dan op het einde van het verhaal te kunnen toeslaan.
Op drie ronden van het einde probeert Lorenzo Blomme er alleen vandoor te gaan. Cauwelier en ikzelf reageren en we rijden een vijftiental seconden weg. In de achtergrond is er eerst twijfel maar dan rijden Planckaert en Aneca een stukje voor het peloton uit, net genoeg om ervoor te zorgen dat de kloof met ons niet groter wordt. In hun kielzog brengen ze echter het peloton terug mee.
Net voor het ingaan van de laatste ronde worden we ingelopen en G.Cauwelier besluit om alleen door te zetten. Ik twijfel maar besluit dan toch op kop van het peloton de achtervolging in te zetten. Niemand wil echter overnemen, ze zitten zogezegd allemaal dood en willen een goede ereplaats verzilveren. Van achter mijn rug springt nog een renner weg die wel de aansluiting met Cauwelier zal maken. Ikzelf weiger om nog door te rijden, zet mij recht en het hele peloton valt stil. Diegene die dit jaar al een paar keer een overwinning behaalt hebben op mijn zweet op kop!!!!!
We slagen er niet meer in om de twee leiders te grijpen en ik spurt ook niet meer mee om een mooie ereplaats te behalen.
Ik stap met een tevreden gevoel van de fiets. Eindelijk was ik terug op niveau na mijn valpartij half augustus in Bretagne. Ik had weer de grinta in de benen en kan met een goed gevoel de winter in.
We stonden echter met 18 renners aan de start en tot mijn verbazing waren daar drie renners van DJ matic bij die ik hier niet verwacht had, daar er eveneens een wedstrijd was in hun achtertuin. Vandewalle, Planckaert en Cauwelier kwamen hier aan de start.
Zoals verwacht werd het een wedstrijd waar in de eerste ronden er enkel wat weggereden werd voor het binnenhalen van de premies maar viel er niet zo veel te beleven.
Na een vijftal ronden begon het spelletje echter. De renners van DJ Matic gingen om beurt even demarreren met het doel een afscheiding te creeren maar telkens was ik attent en reed ik de gaten dicht op de ontsnapte renners. In mijn wiel zaten er weer een paar te profiteren om dan op het einde van het verhaal te kunnen toeslaan.
Op drie ronden van het einde probeert Lorenzo Blomme er alleen vandoor te gaan. Cauwelier en ikzelf reageren en we rijden een vijftiental seconden weg. In de achtergrond is er eerst twijfel maar dan rijden Planckaert en Aneca een stukje voor het peloton uit, net genoeg om ervoor te zorgen dat de kloof met ons niet groter wordt. In hun kielzog brengen ze echter het peloton terug mee.
Net voor het ingaan van de laatste ronde worden we ingelopen en G.Cauwelier besluit om alleen door te zetten. Ik twijfel maar besluit dan toch op kop van het peloton de achtervolging in te zetten. Niemand wil echter overnemen, ze zitten zogezegd allemaal dood en willen een goede ereplaats verzilveren. Van achter mijn rug springt nog een renner weg die wel de aansluiting met Cauwelier zal maken. Ikzelf weiger om nog door te rijden, zet mij recht en het hele peloton valt stil. Diegene die dit jaar al een paar keer een overwinning behaalt hebben op mijn zweet op kop!!!!!
We slagen er niet meer in om de twee leiders te grijpen en ik spurt ook niet meer mee om een mooie ereplaats te behalen.
Ik stap met een tevreden gevoel van de fiets. Eindelijk was ik terug op niveau na mijn valpartij half augustus in Bretagne. Ik had weer de grinta in de benen en kan met een goed gevoel de winter in.
Heestert: 6 oktober 2012.
Vandaag reisden we af richting Heestert. 60 renners aan de start waaronder enkele gerenomeerde namen. Ik had de intentie om voor het voorlaatste weekend van het seizoen nog eens alles te geven.
De eerste twee ronden had ik nodig om in het ritme te geraken na een weekend vrijaf vorige week wegens gebrek aan koers in de buurt. Ik wilde in de vijfde ronde samen met M.Farazijn een aanval opzetten, we reden beiden weg maar mijn versnellingsapparaat weigerde dienst, meer specifiek ik kon mijn veertien niet nemen en moest noodgedwongen een tandje kleiner rijden. Dit was onbegonnen werk en ik kon mij enkel beperken tot vooraan in het peloton te rijden.
Op vier ronden van het einde waagden Houfflyn en Noppe hun kans. Niemand wilde reageren en weg waren de vogels. We naderden nog met het peloton tot op vijf seconden van de twee leiders maar we kwamen tekort. C. Noppe won en in de spurt kwam mijn ploegmakker S.Dhont nog ten val. Ik eindigde zoals steeds in een massaspurt niet in de voorste gelederen en bol als 26 e over de finish.
De eerste twee ronden had ik nodig om in het ritme te geraken na een weekend vrijaf vorige week wegens gebrek aan koers in de buurt. Ik wilde in de vijfde ronde samen met M.Farazijn een aanval opzetten, we reden beiden weg maar mijn versnellingsapparaat weigerde dienst, meer specifiek ik kon mijn veertien niet nemen en moest noodgedwongen een tandje kleiner rijden. Dit was onbegonnen werk en ik kon mij enkel beperken tot vooraan in het peloton te rijden.
Op vier ronden van het einde waagden Houfflyn en Noppe hun kans. Niemand wilde reageren en weg waren de vogels. We naderden nog met het peloton tot op vijf seconden van de twee leiders maar we kwamen tekort. C. Noppe won en in de spurt kwam mijn ploegmakker S.Dhont nog ten val. Ik eindigde zoals steeds in een massaspurt niet in de voorste gelederen en bol als 26 e over de finish.
Beker van Belgie: JEMEPPE: 23 september 2012.
Hier klikken om te bewerken.
Laatste interclub wedstrijd van het seizoen in de kleuren van IMMO DEJAEGHER. Na mijn bezoek aan de chiropracter had ik het gevoel over meer krachten te beschikken in mijn onderste ledematen. Blijkbaar was dit het euvel na mijn valpartij in de Ronde des Vallés. Ik zat op niet minder dan vijf plaatsen geblokkeerd. Uiteindelijk ben ik blij dat het probleem gevonden is want na mijn sterke periode sedert begin juli tot aan de val in de Ronde des Vallés bakte ik er niet echt veel meer van ondanks het goed gevoel van conditie.
Jemeppe kwam jammerlijk genoeg één week te vroeg na de behandeling. Ik voelde mij veel beter maar net nog niet sterk genoeg om mee te gaan met de definitieve ontsnapping. Ik probeerde verschillende malen te demarreren maar telkens werd ik opnieuw gecounterd. Op de klimmetjes kon ik mij goed vooraan in het peloton handhaven maar was niet in staat om mee te springen op het beslissende moment.
Ik eindig als 47e en kan terugblikken op een degelijke wedstrijd, veel beter dan de voorbij weken. De leidende groep van 23 had snel een voorsprong van één minuut en het verhaal van de koers was snel over. Blijkbaar zitten heel wat jongens op hun tandvlees na een zwaar seizoen.
Mijn ploegmakker Seppe Dhont eindigde knap 16e nadat hij erin was geslaagd om mee te glippen met de juiste ontsnapping. Op drie kilometer en op de top van de laatste klim zat ik in de eerste tien van het peloton maar gezien mijn gebrekkige spurterstalenten werd ik nog een heel stuk teruggeslagen.
Volgende week rij ik niet bij gebrek aan koersen op zondag maar de laatste twee weekends in oktober gaan we nog op zoek naar de eerste overwinning van het seizoen. Na een seizoen van veel pech zou dit een mooie beloning zijn voor mijn telkens hard terug knokken.
Jemeppe kwam jammerlijk genoeg één week te vroeg na de behandeling. Ik voelde mij veel beter maar net nog niet sterk genoeg om mee te gaan met de definitieve ontsnapping. Ik probeerde verschillende malen te demarreren maar telkens werd ik opnieuw gecounterd. Op de klimmetjes kon ik mij goed vooraan in het peloton handhaven maar was niet in staat om mee te springen op het beslissende moment.
Ik eindig als 47e en kan terugblikken op een degelijke wedstrijd, veel beter dan de voorbij weken. De leidende groep van 23 had snel een voorsprong van één minuut en het verhaal van de koers was snel over. Blijkbaar zitten heel wat jongens op hun tandvlees na een zwaar seizoen.
Mijn ploegmakker Seppe Dhont eindigde knap 16e nadat hij erin was geslaagd om mee te glippen met de juiste ontsnapping. Op drie kilometer en op de top van de laatste klim zat ik in de eerste tien van het peloton maar gezien mijn gebrekkige spurterstalenten werd ik nog een heel stuk teruggeslagen.
Volgende week rij ik niet bij gebrek aan koersen op zondag maar de laatste twee weekends in oktober gaan we nog op zoek naar de eerste overwinning van het seizoen. Na een seizoen van veel pech zou dit een mooie beloning zijn voor mijn telkens hard terug knokken.
INTERCLUB DIEGEM EN ZEMST LAAR: 8 en 9 september.
Dit weekend stond de dubbele interclub wedstrijd in Diegem en Zemst laar op het programma. Over beide wedstrijden kunnen we hetzelfde verhaal schrijven. Ondanks veel arbeid niet beloond voor de inspanningen. Telkens ik een poging ondernam werd die gecounterd en toen we in Zemst keihard in de achtervolgende groep aan het werken waren om bij de leiders te komen, reed het peloton een gat van meer dan 1 minuut dicht op ons. Moegestreden deed ik op het einde niet meer mee in de pelotonspurt wat ook de magere uitslag in de rangschikking verduidelijkt.
Hopelijk volgend weekend iets meer succes in Koksijde.
Hopelijk volgend weekend iets meer succes in Koksijde.
CRITERIUM TE BAVIKHOVE: 2 september 2012.
Vandaag hebben we ons een ingeschreven voor een criterium. Voor de tweemaal in mijn wielercarriere rij ik een criterium. Toch wel speciaal en je moet er toch wat ervaring mee hebben. Maar goed, voor mij was het een ideale training om terug op niveau te geraken na de dubbele valpartij in Luik en in Bretagne.
28 ronden van 2.2 km aan een hoog tempo. Ik draaide goed mee, ging enkele keren goed mee in de aanval maar mengde mij niet in de klassementsspurten omdat ik met mijn beperkte spurttalenten toch niet kon meedingen voor het eindklassement. Op drie ronden voor het einde zat ik rond positie 15 toen Aneca het hazepad koos. Ik zat te ver om te reageren, probeerde nog wel maar moest in de eindspurt het onderspurt delven. Ik werd slechts 18e terwijl Aneca de koers won. Conclusie van deze dag. Zeer goede training, heb een goeie wedstrijd gereden, mij ook een paar keer getoond. Beste man in koers volgens mij was E.Planckaert die verschillende malen in het offensief ging en ook verdiende om dit criterium te winnen. Maar soms wint niet de beste maar wel de slimste. Aneca had 25 ronden zich achteraan gehouden in het peloton, zich nergens mee gemoeid maar op 2.5 ronden van het einde plaatste hij een aanval. Het DJ Matic blok vond het niet nodig om te reageren en weg was hij!!! Soms frusterend om al je inspanningen nooit beloond te zien maar daarmee heb ik al moeten leren leven. Veel inspanning tijdens de koers en door gebrek aan spurterstalent niet steeds beloond met een uitstekend resultaat.
28 ronden van 2.2 km aan een hoog tempo. Ik draaide goed mee, ging enkele keren goed mee in de aanval maar mengde mij niet in de klassementsspurten omdat ik met mijn beperkte spurttalenten toch niet kon meedingen voor het eindklassement. Op drie ronden voor het einde zat ik rond positie 15 toen Aneca het hazepad koos. Ik zat te ver om te reageren, probeerde nog wel maar moest in de eindspurt het onderspurt delven. Ik werd slechts 18e terwijl Aneca de koers won. Conclusie van deze dag. Zeer goede training, heb een goeie wedstrijd gereden, mij ook een paar keer getoond. Beste man in koers volgens mij was E.Planckaert die verschillende malen in het offensief ging en ook verdiende om dit criterium te winnen. Maar soms wint niet de beste maar wel de slimste. Aneca had 25 ronden zich achteraan gehouden in het peloton, zich nergens mee gemoeid maar op 2.5 ronden van het einde plaatste hij een aanval. Het DJ Matic blok vond het niet nodig om te reageren en weg was hij!!! Soms frusterend om al je inspanningen nooit beloond te zien maar daarmee heb ik al moeten leren leven. Veel inspanning tijdens de koers en door gebrek aan spurterstalent niet steeds beloond met een uitstekend resultaat.
KOOIGEM: 1 september 2012.
33 renners aan de start in Kooigem waaronder enkele toppers. 12 ronden van 7.5 km moesten we afleggen met 12 maal de beklimming van Kooigem bos. De eerste twee ronden gebeurt er niet zo veel, enkele aanvalspogingen die in de kiem gesmoord worden. In de derde ronde gaan 6 man aan de haal. Die actie wordt beantwoord door opnieuw zes man die in de tegenaanval gaan. Ik zie beide aanvallen gebeuren maar blijf zitten in het wiel van S.Verscheure, zowel G.Bossuyt, C. Vanhoutteghem als Yserbeet blijven ook reactieloos. We kijken naar elkaar en al gauw loopt onze achterstand op tot 35 seconden, zeker als het zestal te samen komt en twaalf man sterk wordt.
Dan bij het ingaan van ronde 5 gebeurt een incident aan de aankomststreep. C. Vanhoutteghem rijdt op kop en gaat met een slingerbeweging van de kop en brengt daarmee de andere renners die achter hem rijden in gevaar. G.Bossuyt die net achter Vanhoutteghem rijdt maakt hem dit duidelijk door een tipje op de rug van Cedric. Deze laatste reageert zeer onsportief en rijdt Bossuyt zonder verpinken de dranghekkens in waardoor Gianni zwaar ten val komt. Alle andere renners moeten in de remmen en uitwijken waardoor onze achterstand op de ontsnapte twaalf oploopt tot meer dan vijftig seconden. Ondanks hevig reageren van zowel S.Verscheure, S.Dhont als mezelf komen we nooit meer in de buurt van de ontsnapte groep. We naderen nog wel tot op 25 seconden maar verder geraken wij niet meer.
Ik eindig op de 16 e plaats en de enige twee conclusies van de dag zijn dat we ons in slaap hebben laten wiegen en teveel naar elkaar gekeken hebben. Tweede vaststelling vandaag is het zeer onsportieve gedrag van C. Vanhoutteghem die gelukkig voor hem, enkel maar schaafwonden bij Gianni Bossuyt hebben teweeggebracht. Maar dergelijk gedrag hoort niet thuis op een wielerwedstrijd, sorry Cedric.
Dan bij het ingaan van ronde 5 gebeurt een incident aan de aankomststreep. C. Vanhoutteghem rijdt op kop en gaat met een slingerbeweging van de kop en brengt daarmee de andere renners die achter hem rijden in gevaar. G.Bossuyt die net achter Vanhoutteghem rijdt maakt hem dit duidelijk door een tipje op de rug van Cedric. Deze laatste reageert zeer onsportief en rijdt Bossuyt zonder verpinken de dranghekkens in waardoor Gianni zwaar ten val komt. Alle andere renners moeten in de remmen en uitwijken waardoor onze achterstand op de ontsnapte twaalf oploopt tot meer dan vijftig seconden. Ondanks hevig reageren van zowel S.Verscheure, S.Dhont als mezelf komen we nooit meer in de buurt van de ontsnapte groep. We naderen nog wel tot op 25 seconden maar verder geraken wij niet meer.
Ik eindig op de 16 e plaats en de enige twee conclusies van de dag zijn dat we ons in slaap hebben laten wiegen en teveel naar elkaar gekeken hebben. Tweede vaststelling vandaag is het zeer onsportieve gedrag van C. Vanhoutteghem die gelukkig voor hem, enkel maar schaafwonden bij Gianni Bossuyt hebben teweeggebracht. Maar dergelijk gedrag hoort niet thuis op een wielerwedstrijd, sorry Cedric.
BEKER VAN BELGIE: ADINKERKE TIJDRIT.
Vandaag stond de tijdrit voor de Beker van Belgie op het menu te Adinkerke. 21 km op volledig vlakke wegen en steeds een tijdrit waar de weersomstandigheden een belangrijke rol spelen. De voorbije twee jaar had ik telkens de weergoden tegen mij en ik hoopte dit jaar toch eens een goed resultaat neer te zetten in Adinkerke.
Ik voelde mij na mijn opwarming uitstekend en ging er met volle moed tegenaan. Ik zat direct in het goede ritme maar de wind blies vol in de zij. Zo erg zelfs dat ik soms schuin op mijn fiets moest gaan zitten om recht te blijven.
Toch heb ik een goed gevoel en mijn tegenstander die 1 minuut voor mij gestart was moest er vrij snel aan geloven. Ook de man die twee minuten voor mij gestart was, haalde ik in. Ik reed vlot en soepel en had de indruk dat ik een goede tijd ging neerzetten maar dit was buiten de windstoten gerekend.
Ik kom over de meet en zet een tijd neer van 25.57sec, heb op dat moment wel de snelste tijd maar weet dan al dat die tijd niet echt schitterend te noemen is, maar gezien de weersomstandigheden toch ook niet scherp.
En zoals elk jaar in Adinkerke doet de wind weer haar werk. De renners die achter mij starten rijden soms met wind die 5km/h minder hard blaast.. Dit heeft tot gevolg dat renners zich voor mij in de rangschikking plaatsen en ik uiteindelijk op een 22e plaats strand! Ik ben ontgoocheld vooral omdat ik zie dat ik ten opzichte van de Belgische toppers niet meer tijd verlies dan in de testtijdrit in Angreau waar ik vierde werd. Het scheelt om en bij de 30 seconden maar hier wordt ik letterlijk weggeblazen naar plaats 22. De zege gaat naar de Ier Ryan Mullem (goed voor een 2e plek op het EK) die een tijd van 24min03sec neerzet. Goed voor een gemiddelde van 47km/h!!
Ik neem afscheid van Adinkerke met een gevoel dat het hier in drie jaar tijdrijden nooit één keer heeft meegezeten qua weersomstandigheden.....Jammer maar helaas.
Ik voelde mij na mijn opwarming uitstekend en ging er met volle moed tegenaan. Ik zat direct in het goede ritme maar de wind blies vol in de zij. Zo erg zelfs dat ik soms schuin op mijn fiets moest gaan zitten om recht te blijven.
Toch heb ik een goed gevoel en mijn tegenstander die 1 minuut voor mij gestart was moest er vrij snel aan geloven. Ook de man die twee minuten voor mij gestart was, haalde ik in. Ik reed vlot en soepel en had de indruk dat ik een goede tijd ging neerzetten maar dit was buiten de windstoten gerekend.
Ik kom over de meet en zet een tijd neer van 25.57sec, heb op dat moment wel de snelste tijd maar weet dan al dat die tijd niet echt schitterend te noemen is, maar gezien de weersomstandigheden toch ook niet scherp.
En zoals elk jaar in Adinkerke doet de wind weer haar werk. De renners die achter mij starten rijden soms met wind die 5km/h minder hard blaast.. Dit heeft tot gevolg dat renners zich voor mij in de rangschikking plaatsen en ik uiteindelijk op een 22e plaats strand! Ik ben ontgoocheld vooral omdat ik zie dat ik ten opzichte van de Belgische toppers niet meer tijd verlies dan in de testtijdrit in Angreau waar ik vierde werd. Het scheelt om en bij de 30 seconden maar hier wordt ik letterlijk weggeblazen naar plaats 22. De zege gaat naar de Ier Ryan Mullem (goed voor een 2e plek op het EK) die een tijd van 24min03sec neerzet. Goed voor een gemiddelde van 47km/h!!
Ik neem afscheid van Adinkerke met een gevoel dat het hier in drie jaar tijdrijden nooit één keer heeft meegezeten qua weersomstandigheden.....Jammer maar helaas.
GAVERE VURSTE: 26 augustus: Beterschap op komst.
Vandaag gingen we richting Oost Vlaanderen voor een koers over 85 KM. 30 renners aan de start. De eerste ronden werden in een rustig tempo afgewerkt en niemand gaf de indruk om het initiatief te willen nemen. Een viertal renners probeerden in de eerste vijf ronden wat voorsprong te nemen maar meer dan 100 meter namen ze niet.
In ronde 7 ging één renner aan de haal, Van Betsbrugghe reageerde en ik vond het tijd om eveneens de benen te testen. Samen met Vandyck reden we het gaatje van 200 meter dicht op de twee leiders. Dit was het sein voor de definitieve afscheiding. Ik zette door en we namen met negen renners snel dertig seconden. Even spartelde het peloton nog tegen, ze kwamen terug tot op vijftien seconden maar een nieuwe versnelling vooraan gaf aan het peloton de doodsteek. In één ronde steeg onze voorsprong boven de minuut.
Vooraan gingen al bepaalde renners vrij vroeg denken aan de eindzege en wilden ze niet meer ronddraaien. Onze voorsprong was veilig en daarom besloot ik om zelf het initiatief te nemen en te proberen de groep nog uit te dunnen. Tot viermaal toe plaatste ik een demarrage maar telkens zat er iemand mee in mijn wiel en weigerde die over te nemen. Op twee ronden van het einde plaatste ik een nieuwe aanval maar Wesley Vandyck ging mee in mijn wiel. De rest van de kopgroep plooide zich tussen hun kader maar slaagden er toch in om terug te komen.
Negen man die de laatste ronde in gaan en één renner probeert er direct van door te gaan. Manolito Balcaen en mezelf overleggen even en Manolito zet zich op kop van de groep waardoor de voorsprong niet meer dan 100 meter wordt. Het plan was in de laatste smalle doorgang vanuit het wiel van Manolito te springen, naar de koploper te rijden terwijl Manolito in de smalle doorgang het gaatje ging laten vallen.
Alles verliep naar wens maar W.Vandyck smeet zich met doodsverachting voor mij en kwam op kop de laatste bocht uit. Door zijn manoeuver kon ik niet op de tweede plaats opdraaien, laat staan op plaats één. Het was onmogelijk om in de laatste 150 meter nog iemand te passeren. Wesley won de spurt, ik wordt derde.........
Jammer maar verdiende zege van Wesley. Ik mistte nog een paar procenten om de wedstrijd volledig naar mijn hand te zetten en de kers op de taart te zetten. Hoopvol is echter dat ik voel dat het opnieuw de goede richting uit gaat en dat de valpartijperikelen bijna tot het verleden horen.
In ronde 7 ging één renner aan de haal, Van Betsbrugghe reageerde en ik vond het tijd om eveneens de benen te testen. Samen met Vandyck reden we het gaatje van 200 meter dicht op de twee leiders. Dit was het sein voor de definitieve afscheiding. Ik zette door en we namen met negen renners snel dertig seconden. Even spartelde het peloton nog tegen, ze kwamen terug tot op vijftien seconden maar een nieuwe versnelling vooraan gaf aan het peloton de doodsteek. In één ronde steeg onze voorsprong boven de minuut.
Vooraan gingen al bepaalde renners vrij vroeg denken aan de eindzege en wilden ze niet meer ronddraaien. Onze voorsprong was veilig en daarom besloot ik om zelf het initiatief te nemen en te proberen de groep nog uit te dunnen. Tot viermaal toe plaatste ik een demarrage maar telkens zat er iemand mee in mijn wiel en weigerde die over te nemen. Op twee ronden van het einde plaatste ik een nieuwe aanval maar Wesley Vandyck ging mee in mijn wiel. De rest van de kopgroep plooide zich tussen hun kader maar slaagden er toch in om terug te komen.
Negen man die de laatste ronde in gaan en één renner probeert er direct van door te gaan. Manolito Balcaen en mezelf overleggen even en Manolito zet zich op kop van de groep waardoor de voorsprong niet meer dan 100 meter wordt. Het plan was in de laatste smalle doorgang vanuit het wiel van Manolito te springen, naar de koploper te rijden terwijl Manolito in de smalle doorgang het gaatje ging laten vallen.
Alles verliep naar wens maar W.Vandyck smeet zich met doodsverachting voor mij en kwam op kop de laatste bocht uit. Door zijn manoeuver kon ik niet op de tweede plaats opdraaien, laat staan op plaats één. Het was onmogelijk om in de laatste 150 meter nog iemand te passeren. Wesley won de spurt, ik wordt derde.........
Jammer maar verdiende zege van Wesley. Ik mistte nog een paar procenten om de wedstrijd volledig naar mijn hand te zetten en de kers op de taart te zetten. Hoopvol is echter dat ik voel dat het opnieuw de goede richting uit gaat en dat de valpartijperikelen bijna tot het verleden horen.
LANGEMARK: 21 augustus 2012: Nog niet fit.
Vandaag stond ik met veel vraagtekens aan de start te Langemark. De zware valpartij in Bretagne was qua letsels omzeggens geheeld maar door het langdurig op de grond liggen, wachtende op een ambulance, had ik last gekregen van een verkoudheid.
Antibioticakuur tot gevolg en dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor de conditie.
Onmiddellijk na de start werd er al gedemarreerd door M.Farazijn. De koers verliep snel in het begin en ik kreeg het goede ritme niet te pakken. Na amper vier ronden was de koers al gereden, 8 man gingen er vandoor en namen snel één minuut voorsprong.
Ik probeerde nog aan te pikken maar elke inspanning kon ik niet doortrekken. De benen begonnen wel goed aan te voelen maar ik voelde dat mijn ademhaling nog niet 100% was.
Ik nam nog het initiatief en reed met een zestal man weg uit het resterende peloton om zo de achtervolging in te zetten op de koplopers.
Ik eindigde uiteindelijk op een elfde plaats.
Na de wedstrijd besloot ik direct om af te zien van deelname aan de interclub in Meulebeke. Het heeft geen zin om deel te nemen aan dergelijke zware wedstrijd als je nog niet 100% fit bent. Je bent op die manier niet eerlijk met jezelf en ook niet met de ploeg en ploegmakkers............
Antibioticakuur tot gevolg en dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor de conditie.
Onmiddellijk na de start werd er al gedemarreerd door M.Farazijn. De koers verliep snel in het begin en ik kreeg het goede ritme niet te pakken. Na amper vier ronden was de koers al gereden, 8 man gingen er vandoor en namen snel één minuut voorsprong.
Ik probeerde nog aan te pikken maar elke inspanning kon ik niet doortrekken. De benen begonnen wel goed aan te voelen maar ik voelde dat mijn ademhaling nog niet 100% was.
Ik nam nog het initiatief en reed met een zestal man weg uit het resterende peloton om zo de achtervolging in te zetten op de koplopers.
Ik eindigde uiteindelijk op een elfde plaats.
Na de wedstrijd besloot ik direct om af te zien van deelname aan de interclub in Meulebeke. Het heeft geen zin om deel te nemen aan dergelijke zware wedstrijd als je nog niet 100% fit bent. Je bent op die manier niet eerlijk met jezelf en ook niet met de ploeg en ploegmakkers............
BK TIJDRIJDEN: 16 augustus 2012 : De gemiste kans!
Vooreerst proficiat aan A. De Gendt voor het behalen van de titel. Dit mag zeker gezegd worden maar als ik vanuit mijn zetel kijk naar de uitslag van het BK TIJDRIJDEN dan heb ik het enorm moeilijk met het feit dat ik door kwetsuur mijn kansen niet kon verdedigen. Als ik de tijden bekijk van vorige donderdag in Angreau en de resultaten van dit BK, dan is dit voor mij de gemiste kans van het seizoen om bepaalde mensen van mijn onderschatte kwaliteiten als wielrenner te overtuigen!!!!!! Blijkbaar heeft men altijd slechts oog voor bepaalde renners. Ik had mij in de kijker kunnen rijden maar zoals al tweemaal dit seizoen slaat het noodlot telkens toe op het moment dat ik in een uitstekende vorm verkeer. Jammer maar dit zal mijn lot zijn zeker.
RONDE DES VALLES: 11-12 AUGUSTUS 2012.
Na mijn schitterende vierde plaats op de testtijdrit in Angreau trok ik vol vertrouwen richting Bretagne, meer specifiek Hémonstoir voor de Ronde des Vallés. Een tweedaagse rittenwedstrijd met twee ritten in lijn en een individuele tijdrit. De tactiek was simpel, proberen mee te zijn in de juiste ontsnapping op dag 1, een dijk van een individuele tijdrit rijden op dag 2 in de voormiddag en dan in de namiddag attent rijden om het klassement te verdedigen.
We vertrokken met 122 renners voor een eerste rit van 102.5km. De ploeg had de opdracht gekregen om attent vooraan te koersen wat wij ook deden.
Bij een eerste aanval glipte ik mee met drie andere renners en we namen een voorsprong van om en bij de 25 seconden. We reden een vijftiental kilometer voorop maar het peloton liet niet begaan daar er een tussensprint in aantocht was. We werden terug gegrepen en direct na de tussensprint rijden negen man weg. Ik roep op de ploegmakkers om mee te springen maar niemand reageert!!!!! Dit tot mijn grote ergernis. Er stond niets anders op dan bondgenoten zoeken om de negen leiders terug te halen. We draaiden met een vijftal ploegen rond maar we kregen de achterstand niet gereduceerd onder de minuut.
En dan sloeg het noodlot opnieuw toe, ik zat op de tweede rij, rechts in het peloton, de renner voor mij schiet uit zijn klikpedaal en valt. Ik kan hem niet meer ontwijken en rij er zonder te remmen los over. Gevolg een salto van jewelste met nog een aantal renners die boven op mij vallen en tegen mijn rug rijden. Ik blijf half groggy liggen met enorm veel pijn in de linker kuit. Mijn fiets is total loss, gebroken in bijna twee stukken.
Ik krijg de eerste zorgen toegediend door de locale dokter en wordt afgevoerd met de ambulance richting het ziekenhuis.
Daar luid de diagnose: schaafwonden terug over mijn linker zijde (zelfde kant van vorige week) en een enorme bloeduitstorting thv de linker kuit. Deze baart ons het meeste zorgen en brengt mijn deelname aan het BK Tijdrijden in het gedrang. Ik kan moeilijk stappen en heb enorm veel pijn. Gelukkig heb ik steeds mijn prive verpleger bij me onder de vorm van mijn papa, die mij met de beste zorgen behandeld.
Besluit: de buitenlandse trip van meer dan 72O km verplaatsing heeft slechts 67 km geduurd. Mijn ambitie om hier te scoren door de aanwezigheid van een individuele tijdrit werd pijnlijk de grond ingeboord.
Diegene die nu nog zeggen tegen mij dat je vooraan in het peloton het minste kans op een valpartij hebt, zullen van mij een boze blik terugkrijgen. Zowel vorige week als deze week zat ik helemaal vooraan in het peloton en toch lig ik tegen de grond.
Veel geluk heb ik dit jaar nog niet aan mijn zijde gehad. Ondanks een sterk koersjaar slaat het noodlot regelmatig toe waardoor mijn goede prestaties niet in de verf gezet kunnen worden.
Nog 720 km naar huis en we kunnen werken naar de volgende wedstrijd toe.
We vertrokken met 122 renners voor een eerste rit van 102.5km. De ploeg had de opdracht gekregen om attent vooraan te koersen wat wij ook deden.
Bij een eerste aanval glipte ik mee met drie andere renners en we namen een voorsprong van om en bij de 25 seconden. We reden een vijftiental kilometer voorop maar het peloton liet niet begaan daar er een tussensprint in aantocht was. We werden terug gegrepen en direct na de tussensprint rijden negen man weg. Ik roep op de ploegmakkers om mee te springen maar niemand reageert!!!!! Dit tot mijn grote ergernis. Er stond niets anders op dan bondgenoten zoeken om de negen leiders terug te halen. We draaiden met een vijftal ploegen rond maar we kregen de achterstand niet gereduceerd onder de minuut.
En dan sloeg het noodlot opnieuw toe, ik zat op de tweede rij, rechts in het peloton, de renner voor mij schiet uit zijn klikpedaal en valt. Ik kan hem niet meer ontwijken en rij er zonder te remmen los over. Gevolg een salto van jewelste met nog een aantal renners die boven op mij vallen en tegen mijn rug rijden. Ik blijf half groggy liggen met enorm veel pijn in de linker kuit. Mijn fiets is total loss, gebroken in bijna twee stukken.
Ik krijg de eerste zorgen toegediend door de locale dokter en wordt afgevoerd met de ambulance richting het ziekenhuis.
Daar luid de diagnose: schaafwonden terug over mijn linker zijde (zelfde kant van vorige week) en een enorme bloeduitstorting thv de linker kuit. Deze baart ons het meeste zorgen en brengt mijn deelname aan het BK Tijdrijden in het gedrang. Ik kan moeilijk stappen en heb enorm veel pijn. Gelukkig heb ik steeds mijn prive verpleger bij me onder de vorm van mijn papa, die mij met de beste zorgen behandeld.
Besluit: de buitenlandse trip van meer dan 72O km verplaatsing heeft slechts 67 km geduurd. Mijn ambitie om hier te scoren door de aanwezigheid van een individuele tijdrit werd pijnlijk de grond ingeboord.
Diegene die nu nog zeggen tegen mij dat je vooraan in het peloton het minste kans op een valpartij hebt, zullen van mij een boze blik terugkrijgen. Zowel vorige week als deze week zat ik helemaal vooraan in het peloton en toch lig ik tegen de grond.
Veel geluk heb ik dit jaar nog niet aan mijn zijde gehad. Ondanks een sterk koersjaar slaat het noodlot regelmatig toe waardoor mijn goede prestaties niet in de verf gezet kunnen worden.
Nog 720 km naar huis en we kunnen werken naar de volgende wedstrijd toe.
TESTTIJDRIT ANGREAU 9 AUGUSTUS 2012.
Vandaag stond ik vol onzekerheden aan de start van de testtijdrit in Angreau. Na mijn valpartij van zondag jl waren nog niet alle letsels en pijnen uit mijn lichaam verdwenen. 42 renners waren aangekondigd maar slechts 33 stonden op het uitslagenblad! Blijkbaar was het selectieve golvend parcours en de afstand van 34.1 km voor sommigen er teveel aan en stuurden ze hun kat!
Ik vertrok om 18u.26 vvor mijn opdracht en voelde direct dat ik in het goede ritme zat. Na 10 kilometer had ik reeds mijn voorganger Dumomt in het vizier. Dit gaf mij een boost en ik reed er op vier kilometer voor het beeindigen van ronde 1 voorbij. Ik bleef de moeilijke steile stukken goed tempo rijden en ik klokte af na ronde 1 op 23 min.
Ronde 2 was de ronde waar je het verschil kon maken en op identiek dezelfde plaats als in ronde 1 kreeg ik de volgende renner in het vizier, mijn ex ploegmakker Loeters reed voor mij. Die moest er eveneens op 5 kilometer van het einde aan geloven. Drie minuten voor mij gestart. 200 meter voor Loeters L. reed een derde renner die in mijn vizier kwam. Ik wilde die eveneens inhalen maar ik strandde in zijn wiel op de eindmeet. Ik klokte op dit moment de beste tijd maar met nog 14 renners te gaan was het afwachten. De eerste man die onder mijn tijd dook was specialist Logier J.
Uiteindelijk werd ik vierde, 34 seconden achter de winnaar. Ik was dolblij met dit resultaat want ik heb bewezen dat ik ook kan hardrijden,ondanks het feit dat ik er nooit specifiek op train! Gisteren voor de eerste keer terug op tijdritfiets en vandaag vierde. Missie volbracht, ik beoogde een top vijftien plaats en dit is aardig gelukt.
Nu richting Bretagne voor de Ronde des Valles, een driedaagse etappewedstrijd met twee ritten in lijn en een individuele tijdrit.
Daarna het BK tijdrijden maar daar liggen we nog niet wakker van zoals sommigen.
Ik vertrok om 18u.26 vvor mijn opdracht en voelde direct dat ik in het goede ritme zat. Na 10 kilometer had ik reeds mijn voorganger Dumomt in het vizier. Dit gaf mij een boost en ik reed er op vier kilometer voor het beeindigen van ronde 1 voorbij. Ik bleef de moeilijke steile stukken goed tempo rijden en ik klokte af na ronde 1 op 23 min.
Ronde 2 was de ronde waar je het verschil kon maken en op identiek dezelfde plaats als in ronde 1 kreeg ik de volgende renner in het vizier, mijn ex ploegmakker Loeters reed voor mij. Die moest er eveneens op 5 kilometer van het einde aan geloven. Drie minuten voor mij gestart. 200 meter voor Loeters L. reed een derde renner die in mijn vizier kwam. Ik wilde die eveneens inhalen maar ik strandde in zijn wiel op de eindmeet. Ik klokte op dit moment de beste tijd maar met nog 14 renners te gaan was het afwachten. De eerste man die onder mijn tijd dook was specialist Logier J.
Uiteindelijk werd ik vierde, 34 seconden achter de winnaar. Ik was dolblij met dit resultaat want ik heb bewezen dat ik ook kan hardrijden,ondanks het feit dat ik er nooit specifiek op train! Gisteren voor de eerste keer terug op tijdritfiets en vandaag vierde. Missie volbracht, ik beoogde een top vijftien plaats en dit is aardig gelukt.
Nu richting Bretagne voor de Ronde des Valles, een driedaagse etappewedstrijd met twee ritten in lijn en een individuele tijdrit.
Daarna het BK tijdrijden maar daar liggen we nog niet wakker van zoals sommigen.
LUIK/ LA GLEIZE : 3 TOT 5 AUGUSTUS.
UITSTEKENDE DRIEDAAGSE PRESTATIE GENEKT DOOR MASSALE VALPARTIJ.
Rit 1 Aubel-Aubel:
95 km stonden op het programma met een tweetal beklimmingen die meetelden voor de bergprijs. Er waren 198 renners aan de start waaronder een groot aantal renners uit het buitenland: noren; russen; fransen; nederlanders,etc.
Er zijn verschillende ontsnappingspogingen maar uiteindelijk splitst het peloton zich snel en gaan een 65 renners ervan door en die nemen al snel een voorsprong op het peloton. In de eindfase valt die groep nog eens uiteen. Ik eindig in een groepje op 35 seconden van de winnaar met grote namen zoals Benoot, Havik en Deltombe. Ik had gans de dag attent gekoerst en werd beloond door mee te zitten in de goede ontsnapping.
Morgen staat een ploegentijdrit van 13 km op het programma en een namiddagrit van 96
Rit 2 A: ploegentijdrit: Thimister-Clermont.
Vandaag ploegentijdrit als eerste stuk van de dag. Een tijdrit over bijna 13 kilometer. We vertrekken maar na amper een drietal kilometer verliezen we al Jules en Matthias. We moeten met drie man verder. Dodelijk zeker als je weet dat andere ploegen al met één renner meer starten. Ik neem mijn verantwoordelijkheid en rij het grootste deel van de tijdrit op kop. In de minder belastende stukken neemt Arvid de kop en Seppe moet zich beperken tot aanklampen. We rijden uiteindelijk een tijd die even op plaats 1 komt maar die natuurlijk niet kan standhouden. Uiteindelijk stranden we op plaats 18 van 32 ploegen. Ik verlies om en bij de minuut ten opzichte van mijn directe concurrenten waardoor ik In het klassement een aantal plaatsen verlies en zak van plaats 31 naar 44, terwijl mijn directe concurrenten van voor de tijdrit doorstijgen binnen de top 10. Werk aan de winkel in de namiddag om die verloren plaatsen terug proberen goed te maken.
Rit 2B: Thimister-Thimister.
Ik zet mij direct attent vooraan in het voorste gedeelte van het peloton. De slechte ervaring in de Tour du Valromey op dag 2 speelt in mijn hoofd en ik wil niet opnieuw door pech teruggeslagen worden. De rit wordt in een vlot tempo afgewerkt en de klimmetjes verteer ik uitstekend. Het peloton valt opnieuw terug stukken en ik ga met een grote groep op weg. In de eindfase breekt mijn groep nog in twee stukken. Op vijfhonderd meter van de meet dacht ik dat we niet meer streden voor de eerste plaats en besluit ik wijselijk om me niet te mengen in een gevaarlijke spurt bergaf. Over de meet hoor ik dat we echter aan het spurten waren voor de zege. Jammer, niet dat ik kans maakte op de ritzege maar ik had mijn ploegmakker Arvid beter kunnen piloteren richting aankomst.
Toch kan ik tevreden terugkijken op mijn dag en mijn resultaten in de koers. Jammer dat we echter Matthias en Jules verliezen. Ik klim in de rangschikking terug naar plaats 31 op 1min28 van de leider. Jammer van het tijdsverlies in de tijdrit want anders stond ik zeker in de top 15. .
Rit 3: La Gleize-La Gleize: (104km)
De laatste rit start onder erbarmelijke omstandigheden. De regen valt met bakken uit de hemel. Als overmaat van ramp start ik nog in de achterste gelederen van het peloton.
Ik werk me op naar de voorste gelederen van het peloton, maar dan slaat het noodlot toe. Ongeveer een 40 tal renners gaan tegen de vlakte op een oliespoor. Ikzelf val op mijn linkerzijde en het overal schaafwonden. Mijn enkel is het ergste geraakt. Ligt helemaal open en is pijnlijk en opgezwollen. Ik moet de strijd staken met oa J.Logier. Ook K.Deltombe lag tegen de vlakte maar ik denk dat hij zijn weg kon verder zetten.
De eerste zorgen worden toegediend en ik besluit om zo vlug mogelijk naar Brugge te gaan voor kontrole van mijn enkel. Hopelijk valt alles mee maar deze valpartij crediteert wel de komende belangrijke veertiendagen met de testtijdrit, ronde de Valles en het BK Tijdrijden. Hopelijk valt alles goed mee......
Besluit: opnieuw rij ik een uitstekende rittenwedstrijd maar wordt ik niet beloond voor mijn prestatie met een mooie ereplaats.
95 km stonden op het programma met een tweetal beklimmingen die meetelden voor de bergprijs. Er waren 198 renners aan de start waaronder een groot aantal renners uit het buitenland: noren; russen; fransen; nederlanders,etc.
Er zijn verschillende ontsnappingspogingen maar uiteindelijk splitst het peloton zich snel en gaan een 65 renners ervan door en die nemen al snel een voorsprong op het peloton. In de eindfase valt die groep nog eens uiteen. Ik eindig in een groepje op 35 seconden van de winnaar met grote namen zoals Benoot, Havik en Deltombe. Ik had gans de dag attent gekoerst en werd beloond door mee te zitten in de goede ontsnapping.
Morgen staat een ploegentijdrit van 13 km op het programma en een namiddagrit van 96
Rit 2 A: ploegentijdrit: Thimister-Clermont.
Vandaag ploegentijdrit als eerste stuk van de dag. Een tijdrit over bijna 13 kilometer. We vertrekken maar na amper een drietal kilometer verliezen we al Jules en Matthias. We moeten met drie man verder. Dodelijk zeker als je weet dat andere ploegen al met één renner meer starten. Ik neem mijn verantwoordelijkheid en rij het grootste deel van de tijdrit op kop. In de minder belastende stukken neemt Arvid de kop en Seppe moet zich beperken tot aanklampen. We rijden uiteindelijk een tijd die even op plaats 1 komt maar die natuurlijk niet kan standhouden. Uiteindelijk stranden we op plaats 18 van 32 ploegen. Ik verlies om en bij de minuut ten opzichte van mijn directe concurrenten waardoor ik In het klassement een aantal plaatsen verlies en zak van plaats 31 naar 44, terwijl mijn directe concurrenten van voor de tijdrit doorstijgen binnen de top 10. Werk aan de winkel in de namiddag om die verloren plaatsen terug proberen goed te maken.
Rit 2B: Thimister-Thimister.
Ik zet mij direct attent vooraan in het voorste gedeelte van het peloton. De slechte ervaring in de Tour du Valromey op dag 2 speelt in mijn hoofd en ik wil niet opnieuw door pech teruggeslagen worden. De rit wordt in een vlot tempo afgewerkt en de klimmetjes verteer ik uitstekend. Het peloton valt opnieuw terug stukken en ik ga met een grote groep op weg. In de eindfase breekt mijn groep nog in twee stukken. Op vijfhonderd meter van de meet dacht ik dat we niet meer streden voor de eerste plaats en besluit ik wijselijk om me niet te mengen in een gevaarlijke spurt bergaf. Over de meet hoor ik dat we echter aan het spurten waren voor de zege. Jammer, niet dat ik kans maakte op de ritzege maar ik had mijn ploegmakker Arvid beter kunnen piloteren richting aankomst.
Toch kan ik tevreden terugkijken op mijn dag en mijn resultaten in de koers. Jammer dat we echter Matthias en Jules verliezen. Ik klim in de rangschikking terug naar plaats 31 op 1min28 van de leider. Jammer van het tijdsverlies in de tijdrit want anders stond ik zeker in de top 15. .
Rit 3: La Gleize-La Gleize: (104km)
De laatste rit start onder erbarmelijke omstandigheden. De regen valt met bakken uit de hemel. Als overmaat van ramp start ik nog in de achterste gelederen van het peloton.
Ik werk me op naar de voorste gelederen van het peloton, maar dan slaat het noodlot toe. Ongeveer een 40 tal renners gaan tegen de vlakte op een oliespoor. Ikzelf val op mijn linkerzijde en het overal schaafwonden. Mijn enkel is het ergste geraakt. Ligt helemaal open en is pijnlijk en opgezwollen. Ik moet de strijd staken met oa J.Logier. Ook K.Deltombe lag tegen de vlakte maar ik denk dat hij zijn weg kon verder zetten.
De eerste zorgen worden toegediend en ik besluit om zo vlug mogelijk naar Brugge te gaan voor kontrole van mijn enkel. Hopelijk valt alles mee maar deze valpartij crediteert wel de komende belangrijke veertiendagen met de testtijdrit, ronde de Valles en het BK Tijdrijden. Hopelijk valt alles goed mee......
Besluit: opnieuw rij ik een uitstekende rittenwedstrijd maar wordt ik niet beloond voor mijn prestatie met een mooie ereplaats.
SINT ULRIKS KAPELLE: 30 JULI 2012.
Vandaag opnieuw wedstrijd in Vlaams Brabant. Gisteren hadden we geleerd dat er op een totaal andere wijze gekoerst wordt in Vlaams Brabant dan bij ons in West Vlaanderen. Hoogstwaarschijnlijk door het meer heuvelachtige parcours is het moeilijker om weg te rijden met een beperkte groep. Vandaag niets anders dus, de eerste zeven ronden was het accordeon spelen, nu eens twee renners weg met honderd meter voorsprong, dan eens drie, dan eens vier maar telkens kwam alles terug samen. In ronde 8 begon het tempo serieus de hoogte in te gaan en ontsnapten er acht renners uit het peloton. Ik zag het gevaar en reageerde op deze uitval met in mijn zog een tiental renners. Wij sloten aan bij de acht renners en het tempo viel stil, vier renners slaagden er nog in om de aansluiting te maken, waaronder mijn teammaat Lode Nuyts. Het tempo ging gedurende ronde negen de hoogte in en de afscheiding met de rest van de groep was definitief. Al snel namen we één minuut voorsprong en we gingen met 22 man de laatste twee ronden in.
Alles bleef gesloten, bij het ingaan van de laatste ronde gingen twee renners aan de haal, ik twijfelde of ik nu mijn kaarten op tafel zou gooien of wachten. Ik besloot te wachten en de twee werden op vijf kilometer van het einde terug gegrepen. We vatten met 22 man de laatste beklimming aan voor de bergprijs. Vanaf de top was het nog een kleine kilometer tot aan de eindstreep. Tijdens de beklimming zorg ik ervoor dat ik mij in de voorste gelederen van de groep bevindt. Boven op de top van de beklimming valt het even stil en ik acht mijn moment gekomen. Ik demarreer en neem vijftig meter voorsprong. Ik blijf voorop tot in het zicht van de eindmeet, zelfs de omroeper van dienst ziet mij al als de overwinnaar maar de twee renners van Cube hebben andere intenties en rijden het gaatje van vijftig meter dicht. Op honderd meter van de meet dondert de groep over mij heen. Ik eindig ontgoocheld 16e..... Ik was er voor de derde keer in vijf wedstrijden enorm dicht bij maar weer lukt het niet. Dit is frusterend en balen!!!!!!!
Op naar de volgende rittenwedstrijd Luik/La Gleize. De conditie is terug op niveau zoals in de beginperiode van het seizoen. Een dipje door een virale infectie maar tot nu toe kan ik meer dan tevreden zijn met mijn seizoen.
Alles bleef gesloten, bij het ingaan van de laatste ronde gingen twee renners aan de haal, ik twijfelde of ik nu mijn kaarten op tafel zou gooien of wachten. Ik besloot te wachten en de twee werden op vijf kilometer van het einde terug gegrepen. We vatten met 22 man de laatste beklimming aan voor de bergprijs. Vanaf de top was het nog een kleine kilometer tot aan de eindstreep. Tijdens de beklimming zorg ik ervoor dat ik mij in de voorste gelederen van de groep bevindt. Boven op de top van de beklimming valt het even stil en ik acht mijn moment gekomen. Ik demarreer en neem vijftig meter voorsprong. Ik blijf voorop tot in het zicht van de eindmeet, zelfs de omroeper van dienst ziet mij al als de overwinnaar maar de twee renners van Cube hebben andere intenties en rijden het gaatje van vijftig meter dicht. Op honderd meter van de meet dondert de groep over mij heen. Ik eindig ontgoocheld 16e..... Ik was er voor de derde keer in vijf wedstrijden enorm dicht bij maar weer lukt het niet. Dit is frusterend en balen!!!!!!!
Op naar de volgende rittenwedstrijd Luik/La Gleize. De conditie is terug op niveau zoals in de beginperiode van het seizoen. Een dipje door een virale infectie maar tot nu toe kan ik meer dan tevreden zijn met mijn seizoen.
BORCHTLOMBEEK: 29 JULI 2012.
Vandaag wedstrijd in Vlaams Brabant op een golvend parcours. 13 ronden van 6.1 km. De wedstrijd vond een rustige start maar telkens er een uitvalpoging was, werd die telkens teruggefloten door het peloton. Zo probeerde ik in de eerste zes ronden om driemaal weg te rijden met een groepje maar telkens ging het feest niet door. In ronde 7 gingen zes man aan de haal waaronder mijn ploeggenoot Michiel, ik liet het gat vallen en ze reden weg van het peloton maar na één ronde was het feest voor Michiel ook voorbij. Op twee ronden van het einde was het peloton van ongeveer veertig renners nog tesamen en dacht ik dat we naar een massaspurt gingen. Vier man rijden langzaam weg en nemen een voorsprong van 25 seconden. Het peloton laat begaan tot ik plots mijn vader langs de weg zag nerveus worden!!!!!! Ik reageerde direct en met twee man in mijn zog zette ik in de laatste ronde de achtervolging in. Met rasse schreden naderde ik op de vier koplopers. Mijn twee metgezellen waren niet bij machte om over te nemen, ze konden enkel volgen en ik moest het gat proberen dicht te rijden in mijn ééntje. Ik kwam echter vijf seconden tekort aan de aankomst. Een Canadees won de wedstrijd voor zijn drie andere medevluchters. Ik eindigde vijfde en bleef met mijn twee metgezellen net uit de greep van het peloton.
Ik had mijn tegenactie net iets te laat ingezet en kwam eigenlijk de afstand te kort, dewelke vorige week te lang bleek te zijn om te winnen, een kleine honderd meter dus....... Jammer maar toch opnieuw een mooie ereplaats die de goede conditie van de laatste weken benadrukt.
Ik had mijn tegenactie net iets te laat ingezet en kwam eigenlijk de afstand te kort, dewelke vorige week te lang bleek te zijn om te winnen, een kleine honderd meter dus....... Jammer maar toch opnieuw een mooie ereplaats die de goede conditie van de laatste weken benadrukt.
BEKER VAN BELGIE : RENINGELST 25 JULI 2012.
Snikheet vandaag voor een wedstrijd over 122 km in Reningelst. Het was een tijdje geleden dat ik nog eens een beker van belgie mocht betwisten. Schandalig te noemen was de opstelling aan de start. Renners die reeds een kwartier stonden te wachten werden gewoon belachelijk gemaakt door enkele ploegen (dj matic, etc..) die zich gewoon twee minuten voor de start helemaal vooraan kwamen plaatsen!!!! Dit terwijl de verantwoordelijken van de wielerbond er weer bijstonden en er gewoon naar toe keken. Triestig want we waren nog geen vijf kilometer weg of J. Rickaert demarreert en direct in de tegenaanval gaan 10 man mee, maar liefst drie man van Balen BC en vier renners van DJ MATIC. Geen toeval als je zomaar vooraan mag starten.
Voor we goed en wel wisten waar we aan toe waren telden we al een achterstand van 50 seconden. Langs de smalle wegen opschuiven naar voor was geen evidentie.
Een eerste tegenprik kwam er van mijn ploegmakkers Seppe en Manolito om de achterstand te reduceren. Stilletjes aan kwam ik vooraan te zitten en probeerde ik nadat mijn ploegmakkers ingelopen waren om de achtervolging op gang te brengen. Verschillende malen trok ik een ontsnapping op gang, telkens namen we tien tot vijftien seconden op het peloton, kwamen we iets dichter bij de leiders maar telkens werden we ook terug gegrepen.
Eénmaal we echter in de laatste drie ronden kwamen zaten veel renners op hun limiet en opnieuw waagde ik een poging. Ditmaal lukte het om het peloton in verschillende stukken te trekken en we trokken met ongeveer 25 man in de aanval. Ondertussen had zich vooraan ook vanalles afgespeeld. Een valpartij in de kopgroep waarbij Pyferoen, Farazijn en Rickaert betrokken waren zorgde voor wat onevenwicht vooraan. Slachtoffer van de val was J.Rickaert die met een sleutelbeenbreuk werd afgevoerd. Op drie ronden van het einde waagde de belgische kampioen D.Vangestel zijn kans, Pyferoen sloop mee en de kopgroep spatte volledig uit elkaar. Ondertussen had ik opnieuw met een zestal man voor afscheiding gezorgd uit het 25 koppig peloton en naderden we tot op 35 seconden van de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde plaatste Vangestel zijn beslissende aanval en weg was hij. Bij Pyferoen ging het licht uit en de resterende achtervolgers van het eerste uur slorpten hem op. Ondertussen waren wij zeer dicht genaderd op deze groep en ik waagde mijn kans. Op mijn ééntje reed ik in de richting van de achtervolgend negenkoppig groepje. Net toen ik de aansluiting wilde maken tijdens de beklimming trok men opnieuw door vooraan en moest ik passen. Ik probeerde nog maar de inspanningen begonnen te wegen en op drie kilometer van het einde werd ik terug ingelopen door het peloton. Vangestel won de koers voor Seppe Verscheure , die nog solo op zoek ging naar de leider maar te laat kwam. M.Farazijn won de spurt van het overgebleven groepje van het eerste moment. Ik eindigde op plaats 27 en kan tevreden terug blikken op mijn wedstrijd. Mijn ploegmakker Thomas eindigt 20e. Wij bevestigen beiden daarmee onze goede conditie die we al lieten zien in Valromey. Jammer dan ook dat ik zondag, om welke reden dan ook, niet mag deelnemen aan de Ronde van Vlaanderen.
Voor we goed en wel wisten waar we aan toe waren telden we al een achterstand van 50 seconden. Langs de smalle wegen opschuiven naar voor was geen evidentie.
Een eerste tegenprik kwam er van mijn ploegmakkers Seppe en Manolito om de achterstand te reduceren. Stilletjes aan kwam ik vooraan te zitten en probeerde ik nadat mijn ploegmakkers ingelopen waren om de achtervolging op gang te brengen. Verschillende malen trok ik een ontsnapping op gang, telkens namen we tien tot vijftien seconden op het peloton, kwamen we iets dichter bij de leiders maar telkens werden we ook terug gegrepen.
Eénmaal we echter in de laatste drie ronden kwamen zaten veel renners op hun limiet en opnieuw waagde ik een poging. Ditmaal lukte het om het peloton in verschillende stukken te trekken en we trokken met ongeveer 25 man in de aanval. Ondertussen had zich vooraan ook vanalles afgespeeld. Een valpartij in de kopgroep waarbij Pyferoen, Farazijn en Rickaert betrokken waren zorgde voor wat onevenwicht vooraan. Slachtoffer van de val was J.Rickaert die met een sleutelbeenbreuk werd afgevoerd. Op drie ronden van het einde waagde de belgische kampioen D.Vangestel zijn kans, Pyferoen sloop mee en de kopgroep spatte volledig uit elkaar. Ondertussen had ik opnieuw met een zestal man voor afscheiding gezorgd uit het 25 koppig peloton en naderden we tot op 35 seconden van de leiders. Bij het ingaan van de laatste ronde plaatste Vangestel zijn beslissende aanval en weg was hij. Bij Pyferoen ging het licht uit en de resterende achtervolgers van het eerste uur slorpten hem op. Ondertussen waren wij zeer dicht genaderd op deze groep en ik waagde mijn kans. Op mijn ééntje reed ik in de richting van de achtervolgend negenkoppig groepje. Net toen ik de aansluiting wilde maken tijdens de beklimming trok men opnieuw door vooraan en moest ik passen. Ik probeerde nog maar de inspanningen begonnen te wegen en op drie kilometer van het einde werd ik terug ingelopen door het peloton. Vangestel won de koers voor Seppe Verscheure , die nog solo op zoek ging naar de leider maar te laat kwam. M.Farazijn won de spurt van het overgebleven groepje van het eerste moment. Ik eindigde op plaats 27 en kan tevreden terug blikken op mijn wedstrijd. Mijn ploegmakker Thomas eindigt 20e. Wij bevestigen beiden daarmee onze goede conditie die we al lieten zien in Valromey. Jammer dan ook dat ik zondag, om welke reden dan ook, niet mag deelnemen aan de Ronde van Vlaanderen.
KANEGEM: 22 JULI 2012.
Vandaag koers in Kanegem, dorp van wijlen B.Schotte. Ik reed hier vorig jaar een goede wedstrijd tot de ketting van mijn fiets het begaf en ik was gebrand op revanche.
58 renners namen de start. De eerste ronden werden wat speldeprikken uitgedeeld maar echte ontsnappingen waren er niet te noteren, enkel voor het nemen van de premies.
Op het einde van ronde drie achtte ik het moment om ook eens een premietje mee te graaien en ik plaatste op drie kilometer voor de streep een demarrage. Van beetsbrugge schoof mee in mijn wiel maar kon niet overnemen. Tot mijn verbazing namen we zonder echt door te rijden twintig seconden. Het signaal voor een achttal renners uit het peloton om te reageren. Ze sloten bij ons aan en ik keek vlug even rond, Planckaert, Allegaert, Rutsaert,etc..... leken mij de ideale renners om een lange vlucht mee op te zetten. Ik zette mij aan kop, trok door en spoorde de anderen aan om mee rond te draaien. We namen snel veertig seconden maar het peloton liet niet begaan. Vanhoutteghem, Noppe en anderen hadden de trein gemist en wilden kost wat kost de kopgroep terughalen. Ronde na ronde moesten wij een gevecht leveren om voorop te blijven, onze voorsprong slonk tot 25 seconden maar we konden tot de laatste ronde voorop blijven. In tegenstelling tot gisteren voelde ik mij nog behoorlijk fris, ondanks het vele werk dat ik verzet had in de ontsnappping en ook rekeninghoudende met het feit dat ik gisteren ook samen met mijn vluchtgezellen en harde strijd had moeten leveren tegen het peloton.
Ik wist dat ik in de spurt kansloos was en besloot om bij het ingaan van de laatste ronde een demarrage te plaatsen. Enkel E.Planckaert schoorf mee in mijn wiel maar weigerde over te nemen en we werden weer gegrepen door de andere metgezellen. Op één kilometer van de streep waagde ik een tweede ultieme jump . Op een licht oplopende strook plaatste ik mijn demarrage en al snel kon ik een vijftigtal meter voorsprong nemen. Niemand van de spurters leek geneigd om het gaatje dicht te rijden en zo zijn kansen in de spurt op de helling te plaatsen. Plots besloten toch twee renners om het gat dicht te rijden. Op amper 50 meter voor de streep werd ik door de jagende negenkoppige groep gegrepen. P.Allegaert won de spurt en de wedstrijd en ik werd nog zesde!!!!!!!
Ik was enorm ontgoocheld na de wedstrijd, tot tweemaal toe ga ik aan in de laatste ronde, eerst krijg ik geen medewerking en de tweede maal wordt ik op amper 50 meter van de streep gegrepen. Mijn eerste overwinning van het seizoen lag binnen handbereik maar het mocht weer niet zijn.......Volgende keer beter.
58 renners namen de start. De eerste ronden werden wat speldeprikken uitgedeeld maar echte ontsnappingen waren er niet te noteren, enkel voor het nemen van de premies.
Op het einde van ronde drie achtte ik het moment om ook eens een premietje mee te graaien en ik plaatste op drie kilometer voor de streep een demarrage. Van beetsbrugge schoof mee in mijn wiel maar kon niet overnemen. Tot mijn verbazing namen we zonder echt door te rijden twintig seconden. Het signaal voor een achttal renners uit het peloton om te reageren. Ze sloten bij ons aan en ik keek vlug even rond, Planckaert, Allegaert, Rutsaert,etc..... leken mij de ideale renners om een lange vlucht mee op te zetten. Ik zette mij aan kop, trok door en spoorde de anderen aan om mee rond te draaien. We namen snel veertig seconden maar het peloton liet niet begaan. Vanhoutteghem, Noppe en anderen hadden de trein gemist en wilden kost wat kost de kopgroep terughalen. Ronde na ronde moesten wij een gevecht leveren om voorop te blijven, onze voorsprong slonk tot 25 seconden maar we konden tot de laatste ronde voorop blijven. In tegenstelling tot gisteren voelde ik mij nog behoorlijk fris, ondanks het vele werk dat ik verzet had in de ontsnappping en ook rekeninghoudende met het feit dat ik gisteren ook samen met mijn vluchtgezellen en harde strijd had moeten leveren tegen het peloton.
Ik wist dat ik in de spurt kansloos was en besloot om bij het ingaan van de laatste ronde een demarrage te plaatsen. Enkel E.Planckaert schoorf mee in mijn wiel maar weigerde over te nemen en we werden weer gegrepen door de andere metgezellen. Op één kilometer van de streep waagde ik een tweede ultieme jump . Op een licht oplopende strook plaatste ik mijn demarrage en al snel kon ik een vijftigtal meter voorsprong nemen. Niemand van de spurters leek geneigd om het gaatje dicht te rijden en zo zijn kansen in de spurt op de helling te plaatsen. Plots besloten toch twee renners om het gat dicht te rijden. Op amper 50 meter voor de streep werd ik door de jagende negenkoppige groep gegrepen. P.Allegaert won de spurt en de wedstrijd en ik werd nog zesde!!!!!!!
Ik was enorm ontgoocheld na de wedstrijd, tot tweemaal toe ga ik aan in de laatste ronde, eerst krijg ik geen medewerking en de tweede maal wordt ik op amper 50 meter van de streep gegrepen. Mijn eerste overwinning van het seizoen lag binnen handbereik maar het mocht weer niet zijn.......Volgende keer beter.
VELDEGEM : 21 JULI 2012.
Vandaag rij ik na lange tijd weer een wedstrijd in West Vlaanderen. Ik ging met een goed gevoel richting Veldegem om mijn stijgende conditie te bevestigen.
We gingen met 39 renners van start maar het deelnemersveld vertoonde toch enkele kleppers waaronder Farazijn, Ryckaert, Pyferoen, Decoster en nog enkele andere namen die reeds dit jaar één of meerdere kermiskoersen op hun naam geschreven hadden. Tot mijn grote verbazing waren ook mijn ploegmakkers Manolito en Jules aanwezig in Veldegem, niettegenstaande ik dacht dat ze morgen de omloop het Nieuwsblad moesten rijden. In de eerste drie ronden probeerde M. Pyferoen om een afscheiding te creeren om zodoende met een selecte groep weg te rijden. Zijn poging mislukte en in ronde 4 achtte M.Farazijn het moment om aan te vallen. Met hem glipten M.Decoster en Vankeirsbilck mee. Ik zag de ontsnapping gebeuren en besloot om de achtervolging in te zetten met K. Nobus. Ik reed het gaatje dicht en in mijn zog kwam ook J.Ryckaert aansluiten, het sein voor mij om direct door te trekken en de ontsnapping verder te zetten. We namen snel 20 seconden, 30 seconden, 40 seconden maar het peloton liet niet begaan. Onder impuls van Pyferoen en Depypere bleven we op 40 seconden hangen. Onze voorsprong schommelde steeds tussen de 30 en 40 seconden, rondenlang werd er jojo gespeeld met het peloton tot op vier ronden van het einde wij het tempo serieus de hoogte injoegen en het peloton kraakte, we namen snel meer dan één minuut en de laatste twee ronden konden we met een gerust gemoed afwerken. J. Ryckaert liet niet meer toe dat we konden onstnappen ondanks nog een poging en we gingen met vijf man naar de streep. Daar ging Vankeirseblick vanop 300 meter aan, ideaal voor J.Ryckaert die M.Farazijn klopte in de spurt. Verder dan het achterwiel van M.Decoster raakte ik niet en ik eindigde als vijfde in deze wedstrijd. Moe maar voldaan en zeer tevreden over de manier van koersen. Dank ook aan de medevluchters voor het vlot ronddraaien gedurende een vijftiental ronden. Gemiddelde van dit kermiskoersje lag op 43.2 km!!!!! Dit bewijst dat wij onze plaats niet gestolen hebben en er keihard hebben moeten voor knokken om uit de greep van het peloton te blijven.
We gingen met 39 renners van start maar het deelnemersveld vertoonde toch enkele kleppers waaronder Farazijn, Ryckaert, Pyferoen, Decoster en nog enkele andere namen die reeds dit jaar één of meerdere kermiskoersen op hun naam geschreven hadden. Tot mijn grote verbazing waren ook mijn ploegmakkers Manolito en Jules aanwezig in Veldegem, niettegenstaande ik dacht dat ze morgen de omloop het Nieuwsblad moesten rijden. In de eerste drie ronden probeerde M. Pyferoen om een afscheiding te creeren om zodoende met een selecte groep weg te rijden. Zijn poging mislukte en in ronde 4 achtte M.Farazijn het moment om aan te vallen. Met hem glipten M.Decoster en Vankeirsbilck mee. Ik zag de ontsnapping gebeuren en besloot om de achtervolging in te zetten met K. Nobus. Ik reed het gaatje dicht en in mijn zog kwam ook J.Ryckaert aansluiten, het sein voor mij om direct door te trekken en de ontsnapping verder te zetten. We namen snel 20 seconden, 30 seconden, 40 seconden maar het peloton liet niet begaan. Onder impuls van Pyferoen en Depypere bleven we op 40 seconden hangen. Onze voorsprong schommelde steeds tussen de 30 en 40 seconden, rondenlang werd er jojo gespeeld met het peloton tot op vier ronden van het einde wij het tempo serieus de hoogte injoegen en het peloton kraakte, we namen snel meer dan één minuut en de laatste twee ronden konden we met een gerust gemoed afwerken. J. Ryckaert liet niet meer toe dat we konden onstnappen ondanks nog een poging en we gingen met vijf man naar de streep. Daar ging Vankeirseblick vanop 300 meter aan, ideaal voor J.Ryckaert die M.Farazijn klopte in de spurt. Verder dan het achterwiel van M.Decoster raakte ik niet en ik eindigde als vijfde in deze wedstrijd. Moe maar voldaan en zeer tevreden over de manier van koersen. Dank ook aan de medevluchters voor het vlot ronddraaien gedurende een vijftiental ronden. Gemiddelde van dit kermiskoersje lag op 43.2 km!!!!! Dit bewijst dat wij onze plaats niet gestolen hebben en er keihard hebben moeten voor knokken om uit de greep van het peloton te blijven.
Tour du Valromey: 12 tot 15 juli 2012:
RIT 1 BRIORD - LOYETTES 93.4 KM
We gingen met 25 ploegen van 5 renners van start voor deze vierdaagse rittenwedstrijd die de naam meekrijgt van "zwaarste rittenwedstrijd voor juniores van Europa". Na twee deelnames kan ik dit beamen. Geen enkele meerdaagse rittenwedstrijd kan tippen aan deze fysieke erg zware proef.
We vertrokken voor de eerste etappe met een valse noot, de organisatie stuurde ons de verkeerde weg op waardoor we rechtsomkeer moesten maken omdat we anders de eerste tussenspurt voor de groene trui niet zouden kunnen betwisten. Daardoor werd de rit met zes kilometer verlengd.
De wedstrijd startte zoals steeds nerveus en er waren enkele schermutselingen maar het tempo lag gans de wedstrijd ontzettend hoog. We legden deze rit af aan een gemiddelde van 44.4 km.
Net voor de beklimming van de eerste col van vierde categorie reden een tiental renners weg. Ik bevond mij vooraan in het peloton en twijfelde een moment om mee te glippen gezien het vroege tijdstip van de aanval en de dagen die ons nog te wachten stonden.
Ik bleef zitten en dit bleek achteraf de verkeerde beslissing te zijn. De ontsnapping hield stand tot aan de eindstreep.
Op tien kilometer van het einde hadden de vluchters een voorsprong van 2.min35 sec. Op vijf kilometer van de streep riep ik mijn ploegmakkers bij één om een treintje op te zetten om zodoende de achterstand te doen dalen. We kregen daarbij hulp van het team van Balen die ook niemand mee had in de ontsnapping. Op 500 meter van de meet stopten we onze actie omdat de eindspurt gevaarlijk was omwille van een bocht van 90° op 200 meter van de streep en een verkeersremmer op niet minder dan 100 meter van de streep. We spurten rustig mee en bolden als 60e over de eindstreep van deze eerste etappe. We verloren 1min57 seconden op de gele trui. De benen voelden goed aan en na de eerste rit had ik dan ook al direct de intentie om de volgende etappe in de aanval te trekken.
RIT 2: GROISSATY - SAINT MARTIN DE BAVEL 95 km.
Deze rit over 95 km was al van een ander kaliber dan de vorige rit. één col van derde, twee van tweede , en één van eerste categorie stonden op de dagschotel. De benen voelden goed aan en net voor de top van de col van derde categorie trok ik in de tegenaanval op een vijftal vroege vluchters. Ik kreeg tien man mee en we namen snel dertig seconden voorsprong. We bleven goed ronddraaien en net voor de beklimming van de col van tweede categorie kregen we de vijf leiders in het vizier maar kreeg het peloton ons ook terug in het vizier. Blijkbaar had een ploeg zich op kop van het peloton gezet en de achtervolging ingezet omdat ze niemand mee hadden in de kopgroep. We werden aan de voet van de col dan ook terug ingerekend door het peloton. Onmiddellijk trokken enkele renners door en moest ik mij even herzetten na de inspanning van de ontsnapping. Ik liet mij iets te ver terugzakken in het peloton en bij de afdaling van de col zat ik iets te ver naar achteren in het peloton. De afdaling langs smalle baantjes was amper drie kilometer lang en daarna begonnen we direct aan de beklimming van de col van eerste categorie. Door het langgerekt karakter van het peloton en het ontstaan van scheuren in de ketting moest ik een enorme inspanning leveren om terug vooraan in het peloton te geraken. Ik geraakte toch tot in de kop van het peloton tijdens de beklimming van de col maar moest op één kilometer van de top de tol betalen van mijn inspanning en moest een groepje van een vijftiental renners laten rijden.
In de afdaling kon ik niets van mijn achterstand goedmaken ook door het feit dat er links en rechts nogal wat renners in de fout gingen en ten val kwamen! Ikzelf kwam ook ten val maar dan ten gevolge van een manoeuver van een renner die buiten de bevoorradingszone een drinkbus aannam, uit balans geraakte en viel. Ik kon hem nog ontwijken maar moest daarvoor in het gras rijden en kwam ook ten val. Tot overmaat van ramp brak het peloton nog eens in twee stukken en toen ik na een serieuse inspanning terug kon aansluiten bevond ik mij met twee van mijn ploegmakkers in het achterste stuk van het peloton. Aan de meet verloor ik 3min40 op de groep met mijn twee andere ploegmakkers en 6min 40 op de ritwinnaar. Mijn moraal had een serieuze deuk gekregen want mijn doelstelling zijnde een top 25 plaats rijden was zeer ver weg. Ik stond na rit 2 op plaats 69 op 8min20 van de gele trui.
RIT 3: CHATILLON-EN-MICHAILLE - CHAVORNAY: 103KM.
Deze rit was een stuk zwaarder dan de vorige rit met niet minder dan drie beklimmingen van eerste categorie, nl de col de Richemond, col de Cuvillat en de col de la Rochette. Er zaten ook nog een tweetal klims in van drie kilometer die niet als col vermeld werden nl: col de la Cheminée en de col de la Lebe. Het peloton gooit op de Richemond er direct de beuk in. Op een afstand van 8 kilometer wordt een kloof van 50 seconden op twee vroege vluchters dichtgereden. Ik kon het tempo goed volgen en zat vooraan in de groep bij het overschrijden van de col. Mijn ploegmakkers hadden het iets lastiger en bevonden zich achteraan in het peloton. Met een rotvaart smeten we ons in de afdaling en opnieuw kwamen heel wat "gekken" ten val. Heel wat renners moesten ook in de afdaling de rol lossen.
Tijdens de beklimming van de col de Cuvellat reed een groep van 25 renners weg en kon ik met een groep van 12 renners op een kleine minuut de kloof beperken. Tijdens de afdaling van de col de la Cuvillat verloren we terrein op de koplopers omdat niet minder dan zeven renners die voor mij reden gewoon rechtdoor het bos inreden. Ook ik moest in de remmen en daardoor was de achtervolging wat gebroken.
Tijdens de beklimming van de laatste col, col de la Rochette kwam mijn ploegmakker Thomas aansluiten met nog enkele renners.
De laatste hindernis van de dag bevond zich op drie kilometer van de eindmeet. We moesten richting Chavornay en dit is aanvangsstrook voor de beklimming van de col de la Colombier. Ik had het parcours verkend en wist wat mij te wachten stond. Op 500 meter van de meet plaatste ik een demarrage, voldoende om eerste te worden van mijn groep van 25 renners. Ik eindig op plaats 33 op 4.min27 van de winnaar. Ik kan tevreden terug kijken op de rit van vandaag en mijn humeur ging er stukken beter uitzien met het oog op de laatste rit, de koninginnerit van deze ronde. Ik schuif op van plaats 69 naar plaats 50 in het algemeen klassement.
Deze rit had zijn tol geeist. Zo verloor ik ploegmakker Michiel die in de afdaling van de Cuvillat zwaar ten val was gekomen en onder een camionette van de verzorger van het Avia team terecht kwam. Gelukkig kwam Michiel ervan af met schaafwonden en een snijwonde aan zijn bil. Jammerlijk moest hij echter de strijd staken.
RIT 4: ARTEMARE - HAUTVILLE L. 106 KM.
Deze rit stond genoteerd als koniginnenrit. We vertrokken in Artemare en mochten direct de laatste 8 km van de vorige rit aanvangen. Dit betekende dus een heel stuk bergop rijden, eigenlijk tot en met de top van de eerste col van de dag, de col de Richemond.
Ik had mij vooraan in het peloton gehandhaafd omdat er steeds afscheiding kwam in de afdaling van de Richemond. Ook deze keer was het niet anders en een groep van een 35 man scheidde zich af. We gingen fors door en namen al rap een veilige voorsprong. De col du Cuvillat en de col de la Rochette brachten geen afscheiding. We reden met een 35 renners richting de laatste col van de dag nl de col de la Lebe, een beklimming van om en bij de twaalf kilometer. Tijdens die beklimming probeerde Van der Poel tot zeven maal toe om weg te geraken maar telkens konden we aanpikken. Op 500 meter van de top plaatste hij een nieuwe demarrage en de groep spatte uiteen in twee stukken, een vijftiental renners kon een 100 meter voorsprong nemen. Ikzelf zat op dat moment à bloc en kon niet direct reageren.
Ik dacht dat ik nog met mijn groep de aansluiting zou kunnen maken in de vallei maar de vijftien reden weg van ons.
De laatste drie kilometer was een dessertje met nog eens bergop tot aan de meet in hautville. Ik eindigde als 29e en was uiterst tevreden over mijn wedstrijd.
In het eindklassement eindig ik op een 36e plaats. Had ik op dag 2 geen tegenslag gekend, zou mijn eindklassement stukken hoger geweest zijn, maar in een ronde mag er niets verkeerd gaan of je mag een goed klassement vergeten.
Hopelijk draagt mijn prestatie bij tot een selectie voor de Ronde van Vlaanderen........ een wedstrijd die ik toch graag éénmaal zou rijden.
We gingen met 25 ploegen van 5 renners van start voor deze vierdaagse rittenwedstrijd die de naam meekrijgt van "zwaarste rittenwedstrijd voor juniores van Europa". Na twee deelnames kan ik dit beamen. Geen enkele meerdaagse rittenwedstrijd kan tippen aan deze fysieke erg zware proef.
We vertrokken voor de eerste etappe met een valse noot, de organisatie stuurde ons de verkeerde weg op waardoor we rechtsomkeer moesten maken omdat we anders de eerste tussenspurt voor de groene trui niet zouden kunnen betwisten. Daardoor werd de rit met zes kilometer verlengd.
De wedstrijd startte zoals steeds nerveus en er waren enkele schermutselingen maar het tempo lag gans de wedstrijd ontzettend hoog. We legden deze rit af aan een gemiddelde van 44.4 km.
Net voor de beklimming van de eerste col van vierde categorie reden een tiental renners weg. Ik bevond mij vooraan in het peloton en twijfelde een moment om mee te glippen gezien het vroege tijdstip van de aanval en de dagen die ons nog te wachten stonden.
Ik bleef zitten en dit bleek achteraf de verkeerde beslissing te zijn. De ontsnapping hield stand tot aan de eindstreep.
Op tien kilometer van het einde hadden de vluchters een voorsprong van 2.min35 sec. Op vijf kilometer van de streep riep ik mijn ploegmakkers bij één om een treintje op te zetten om zodoende de achterstand te doen dalen. We kregen daarbij hulp van het team van Balen die ook niemand mee had in de ontsnapping. Op 500 meter van de meet stopten we onze actie omdat de eindspurt gevaarlijk was omwille van een bocht van 90° op 200 meter van de streep en een verkeersremmer op niet minder dan 100 meter van de streep. We spurten rustig mee en bolden als 60e over de eindstreep van deze eerste etappe. We verloren 1min57 seconden op de gele trui. De benen voelden goed aan en na de eerste rit had ik dan ook al direct de intentie om de volgende etappe in de aanval te trekken.
RIT 2: GROISSATY - SAINT MARTIN DE BAVEL 95 km.
Deze rit over 95 km was al van een ander kaliber dan de vorige rit. één col van derde, twee van tweede , en één van eerste categorie stonden op de dagschotel. De benen voelden goed aan en net voor de top van de col van derde categorie trok ik in de tegenaanval op een vijftal vroege vluchters. Ik kreeg tien man mee en we namen snel dertig seconden voorsprong. We bleven goed ronddraaien en net voor de beklimming van de col van tweede categorie kregen we de vijf leiders in het vizier maar kreeg het peloton ons ook terug in het vizier. Blijkbaar had een ploeg zich op kop van het peloton gezet en de achtervolging ingezet omdat ze niemand mee hadden in de kopgroep. We werden aan de voet van de col dan ook terug ingerekend door het peloton. Onmiddellijk trokken enkele renners door en moest ik mij even herzetten na de inspanning van de ontsnapping. Ik liet mij iets te ver terugzakken in het peloton en bij de afdaling van de col zat ik iets te ver naar achteren in het peloton. De afdaling langs smalle baantjes was amper drie kilometer lang en daarna begonnen we direct aan de beklimming van de col van eerste categorie. Door het langgerekt karakter van het peloton en het ontstaan van scheuren in de ketting moest ik een enorme inspanning leveren om terug vooraan in het peloton te geraken. Ik geraakte toch tot in de kop van het peloton tijdens de beklimming van de col maar moest op één kilometer van de top de tol betalen van mijn inspanning en moest een groepje van een vijftiental renners laten rijden.
In de afdaling kon ik niets van mijn achterstand goedmaken ook door het feit dat er links en rechts nogal wat renners in de fout gingen en ten val kwamen! Ikzelf kwam ook ten val maar dan ten gevolge van een manoeuver van een renner die buiten de bevoorradingszone een drinkbus aannam, uit balans geraakte en viel. Ik kon hem nog ontwijken maar moest daarvoor in het gras rijden en kwam ook ten val. Tot overmaat van ramp brak het peloton nog eens in twee stukken en toen ik na een serieuse inspanning terug kon aansluiten bevond ik mij met twee van mijn ploegmakkers in het achterste stuk van het peloton. Aan de meet verloor ik 3min40 op de groep met mijn twee andere ploegmakkers en 6min 40 op de ritwinnaar. Mijn moraal had een serieuze deuk gekregen want mijn doelstelling zijnde een top 25 plaats rijden was zeer ver weg. Ik stond na rit 2 op plaats 69 op 8min20 van de gele trui.
RIT 3: CHATILLON-EN-MICHAILLE - CHAVORNAY: 103KM.
Deze rit was een stuk zwaarder dan de vorige rit met niet minder dan drie beklimmingen van eerste categorie, nl de col de Richemond, col de Cuvillat en de col de la Rochette. Er zaten ook nog een tweetal klims in van drie kilometer die niet als col vermeld werden nl: col de la Cheminée en de col de la Lebe. Het peloton gooit op de Richemond er direct de beuk in. Op een afstand van 8 kilometer wordt een kloof van 50 seconden op twee vroege vluchters dichtgereden. Ik kon het tempo goed volgen en zat vooraan in de groep bij het overschrijden van de col. Mijn ploegmakkers hadden het iets lastiger en bevonden zich achteraan in het peloton. Met een rotvaart smeten we ons in de afdaling en opnieuw kwamen heel wat "gekken" ten val. Heel wat renners moesten ook in de afdaling de rol lossen.
Tijdens de beklimming van de col de Cuvellat reed een groep van 25 renners weg en kon ik met een groep van 12 renners op een kleine minuut de kloof beperken. Tijdens de afdaling van de col de la Cuvillat verloren we terrein op de koplopers omdat niet minder dan zeven renners die voor mij reden gewoon rechtdoor het bos inreden. Ook ik moest in de remmen en daardoor was de achtervolging wat gebroken.
Tijdens de beklimming van de laatste col, col de la Rochette kwam mijn ploegmakker Thomas aansluiten met nog enkele renners.
De laatste hindernis van de dag bevond zich op drie kilometer van de eindmeet. We moesten richting Chavornay en dit is aanvangsstrook voor de beklimming van de col de la Colombier. Ik had het parcours verkend en wist wat mij te wachten stond. Op 500 meter van de meet plaatste ik een demarrage, voldoende om eerste te worden van mijn groep van 25 renners. Ik eindig op plaats 33 op 4.min27 van de winnaar. Ik kan tevreden terug kijken op de rit van vandaag en mijn humeur ging er stukken beter uitzien met het oog op de laatste rit, de koninginnerit van deze ronde. Ik schuif op van plaats 69 naar plaats 50 in het algemeen klassement.
Deze rit had zijn tol geeist. Zo verloor ik ploegmakker Michiel die in de afdaling van de Cuvillat zwaar ten val was gekomen en onder een camionette van de verzorger van het Avia team terecht kwam. Gelukkig kwam Michiel ervan af met schaafwonden en een snijwonde aan zijn bil. Jammerlijk moest hij echter de strijd staken.
RIT 4: ARTEMARE - HAUTVILLE L. 106 KM.
Deze rit stond genoteerd als koniginnenrit. We vertrokken in Artemare en mochten direct de laatste 8 km van de vorige rit aanvangen. Dit betekende dus een heel stuk bergop rijden, eigenlijk tot en met de top van de eerste col van de dag, de col de Richemond.
Ik had mij vooraan in het peloton gehandhaafd omdat er steeds afscheiding kwam in de afdaling van de Richemond. Ook deze keer was het niet anders en een groep van een 35 man scheidde zich af. We gingen fors door en namen al rap een veilige voorsprong. De col du Cuvillat en de col de la Rochette brachten geen afscheiding. We reden met een 35 renners richting de laatste col van de dag nl de col de la Lebe, een beklimming van om en bij de twaalf kilometer. Tijdens die beklimming probeerde Van der Poel tot zeven maal toe om weg te geraken maar telkens konden we aanpikken. Op 500 meter van de top plaatste hij een nieuwe demarrage en de groep spatte uiteen in twee stukken, een vijftiental renners kon een 100 meter voorsprong nemen. Ikzelf zat op dat moment à bloc en kon niet direct reageren.
Ik dacht dat ik nog met mijn groep de aansluiting zou kunnen maken in de vallei maar de vijftien reden weg van ons.
De laatste drie kilometer was een dessertje met nog eens bergop tot aan de meet in hautville. Ik eindigde als 29e en was uiterst tevreden over mijn wedstrijd.
In het eindklassement eindig ik op een 36e plaats. Had ik op dag 2 geen tegenslag gekend, zou mijn eindklassement stukken hoger geweest zijn, maar in een ronde mag er niets verkeerd gaan of je mag een goed klassement vergeten.
Hopelijk draagt mijn prestatie bij tot een selectie voor de Ronde van Vlaanderen........ een wedstrijd die ik toch graag éénmaal zou rijden.
Stage Vogezen + klimkoers in Harzé.
Sedert vorige maandag kon ik weer volop aan trainen denken nu het studeren voor enkele maanden de kast in mag. Ik vertrok op zaterdagmorgen richting Vogezen voor een vierdaags trainingsstage. Blijkbaar was ik niet de enige junior die zijn voorbereiding voor het tweede deel van het seizoen in de Vogezen ging voorbereiden. Ik zat in hetzelfde hotel met niemand minder dan J. Van Reyten, kwam G. Bossuyt en T. Vanbesien tegen tijdens mijn ritten. Het weer was verre van ideaal, regen en nog eens regen belemmerden een beetje het leuke aan een trainingsstage. Ik werkte intensief verschillende trainingen af van diverse uren. Dinsdag deed ik nog een ritje van 2 uur met een laatste beklimming en reisde in de namiddag af richting Theux waar ik mijn mama ging ophalen aan het bouwvallig station om dan samen in een hotel de wedstrijd van Harzé voor te bereiden.
De klimkoers van Harzé op woensdag was de afsluiter van een vijfdaagse trainingsstage en werd dan ook gezien als een trainingswedstrijd om te kijken hoever we stonden na onze ziekte-en rustperiode.
Aan de start stonden 167 renners; waaronder heel wat westvlamingen die het aandurfden om deze klimkoers te komen rijden want deze wedstrijd kan toch wel als één van de zwaarste van het seizoen genoemd worden.
Ik begon afwachtend aan de koers en liet mij meeslepen in het peloton. Ik zag Havik het hazepad kiezen, had wel even zin om mee te springen maar bedacht mij toch maar wijselijk . Ik wist dat de eerste schifting ging komen op de derde klim van de dag, nl de Xiefromont. Inderdaad kwamen daar heel wat renners in de problemen omwille van het stijgingspercentage van deze klim maar de schade viel al bij al nog behoorlijk mee. De derde en vierde klim volgden zeer snel op elkaar met amper een tussenpauze van één kilometer. Daar viel het peloton letterlijk en figuurlijk uit elkaar. Ik voelde mij behoorlijk goed en ging vlot mee met de kop van het peloton die uit ongeveer 60 renners bestond in de achtervolging op de drie leiders. Bij het ingaan van de drie plaatselijke rondes van elk 15 km met telkens twee serieuse beklimmingen waren nog slechts een 90 tal renners in koers. Er waren dan amper 58 kilometer afgelegd. De eerste ronde ging ik nog steeds vlot mee maar tijdens de tweede ronde kreeg ik het even moeilijk tijdens de beklimming van de eerste klim en moest ik het peloton van ongeveer een 40 tal renners laten gaan. Ik slaagde er echter nog in om in de laatste ronde terug aan te pikken maar opnieuw kreeg ik het lastig op de eerste klim en moest ik de groep definitief laten rijden. Ik reed op eigen tempo door en tijdens de laatste drie kilometer kwam ik terug in mijn ritme en slaagde er nog in om een heleboel renners die uit het peloton gelost waren te remonteren. In de laatste rechte lijn reed plots J.Logier zelfs nog voor mij, hij zag mij komen en kwam nipt voor mij over de streep. Ik werd 51e. Tot mijn grote verbazing eindigden slechts 63 renners deze koers!!!!! Ik was tevreden over mijn vormcurve die opnieuw de hoogte is ingegaan. We zijn klaar om volgende week het tweede deel van het seizoen aan te vangen met de Tour du Valromey, een vierdaagse rittenwedstrijd die bekend staat als de zwaarste ronde voor juniores.......... Laat ons het beste hopen voor het tweede deel van het seizoen.
De klimkoers van Harzé op woensdag was de afsluiter van een vijfdaagse trainingsstage en werd dan ook gezien als een trainingswedstrijd om te kijken hoever we stonden na onze ziekte-en rustperiode.
Aan de start stonden 167 renners; waaronder heel wat westvlamingen die het aandurfden om deze klimkoers te komen rijden want deze wedstrijd kan toch wel als één van de zwaarste van het seizoen genoemd worden.
Ik begon afwachtend aan de koers en liet mij meeslepen in het peloton. Ik zag Havik het hazepad kiezen, had wel even zin om mee te springen maar bedacht mij toch maar wijselijk . Ik wist dat de eerste schifting ging komen op de derde klim van de dag, nl de Xiefromont. Inderdaad kwamen daar heel wat renners in de problemen omwille van het stijgingspercentage van deze klim maar de schade viel al bij al nog behoorlijk mee. De derde en vierde klim volgden zeer snel op elkaar met amper een tussenpauze van één kilometer. Daar viel het peloton letterlijk en figuurlijk uit elkaar. Ik voelde mij behoorlijk goed en ging vlot mee met de kop van het peloton die uit ongeveer 60 renners bestond in de achtervolging op de drie leiders. Bij het ingaan van de drie plaatselijke rondes van elk 15 km met telkens twee serieuse beklimmingen waren nog slechts een 90 tal renners in koers. Er waren dan amper 58 kilometer afgelegd. De eerste ronde ging ik nog steeds vlot mee maar tijdens de tweede ronde kreeg ik het even moeilijk tijdens de beklimming van de eerste klim en moest ik het peloton van ongeveer een 40 tal renners laten gaan. Ik slaagde er echter nog in om in de laatste ronde terug aan te pikken maar opnieuw kreeg ik het lastig op de eerste klim en moest ik de groep definitief laten rijden. Ik reed op eigen tempo door en tijdens de laatste drie kilometer kwam ik terug in mijn ritme en slaagde er nog in om een heleboel renners die uit het peloton gelost waren te remonteren. In de laatste rechte lijn reed plots J.Logier zelfs nog voor mij, hij zag mij komen en kwam nipt voor mij over de streep. Ik werd 51e. Tot mijn grote verbazing eindigden slechts 63 renners deze koers!!!!! Ik was tevreden over mijn vormcurve die opnieuw de hoogte is ingegaan. We zijn klaar om volgende week het tweede deel van het seizoen aan te vangen met de Tour du Valromey, een vierdaagse rittenwedstrijd die bekend staat als de zwaarste ronde voor juniores.......... Laat ons het beste hopen voor het tweede deel van het seizoen.
WINGENE SINT JAN 24 JUNI 2012.
De examenperiode is sedert vrijdagmiddag achter de rug en we kunnen ons terug concentreren op het wielerseizoen. Door de virale luchtweginfectie ben ik een vijftal weken op de sukkel geweest maar nu kunnen we terug opbouwen naar het tweede deel van het seizoen. Het eerste treffen is Valromey en in die functie rij en train ik nu ook gedurende de komende drie weken.
In Wingene dachten we eventjes dat het maart was, hevige rukwinden en op het einde een ongelofelijke wolkbreuk maakten van dit treffen en helse onderneming.
We vertrokken met 43 renners voor 95 km en na enkele schermutselingen slaagde J.B Opsomer erin om drie ronden alleen voorop te blijven. Ik was met de intentie gestart om zo lang mogelijk mee te doen,gezien het feit dat de conditie ver van optimaal was na drie en een halve week van rust en weinig trainen. Halfweg wedstrijd gaf ik er een eerste lap op, nadat ik reeds verschillende malen kleine gaatjes had dichtgereden op renners die poogden te ontsnappen. Het peloton brak in twee stukken maar brak niet en een hergroepering kwam tot stand. Twee ronden later probeerde ik het opnieuw en ditmaal slaagde ik erin om een kopgroep van 17 renners te doen ontstaan. We reden weg van de rest en op vier ronden van het einde probeerden twee renners het hazepad te kiezen. Ze bleven lange tijd voorop maar in de voorlaatste ronde bracht ik met de laatste krachtinspanning de kopgroep terug bij elkaar. J.B Opsomer had een ronde mistelt en dacht dat hij won, met nog één ronde te gaan stak hij reeds zijn armen in de lucht tot grote verbazing van de lokale speaker. De laatste ronde ging in maar bij mij was het vet van de soep. In de laatste vijfhonderd meter plaatste een Brit een beslissende aanval, vijf man glipten mee maar bij mij was de kaars letterlijk en figuurlijk geblust en kon ik niet reageren. De brit won de spurt met zes en enkele seconden later eindigde ik 16e......... Ik was blij dat de conditie stukken beter was dan de week voordien in vergelijkbare weersomstandigheden. Had ik hier vandaag iets minder arbeid verricht in de eerste helft van de koers en het initiatief aan anderen gelaten, dan kon ik misschien aanspraak maken op de overwinning. Maar we focussen ons op half juli waar dan echt het tweede deel van het seizoen van start gaat.
ZEDELGEM 16 JUNI 2012.
na een rustperiode van drie weken tengevolge van mijn virale luchtweginfectie die mijn tweede periode van zes weken na de start van het wielerseizoen een beetje met ups and downs liet verlopen, had ik tijdens volle examensperiode eens zin om een wedstrijd te rijden, goed wetende dat dit riskant was na amper vier uur trainen in een periode van drie weken.
Wij starten met slechts 25 renners in Zedelgem waar een strakke wind de wedstrijd enorm zwaar ging maken.
Ik had mij voorgenomen om geen inspanningen te doen en mij gewoon te laten meeleiden in het peloton maar dit peloton was rap herleid tot amper 15 renners en toen een nieuwe aanval op gang getrokken werd, bleven we nog met acht renners over. Ik voelde duidelijk dat ik trainingsritme tekort had en moeite zou hebben om het tempo te volgen tot het einde. Gelukkig had ik geen last van mijn longen die gans mijn maand mei met wisselend succes liet verlopen. In ronde 11 was een nieuwe aanval ook voor mij er teveel aan en moest ik de rol lossen. Ik eindigde uiteindelijk als 11e in deze zeer lastige wedstrijd.
Alweer een les rijker, kan ik mij de komende week nog eens volop concentreren op mijn examens om dan aan de voorbereiding te beginnen voor de volgende zes weken die starten vanaf 4 juli en waar ik moet proberen om mijn 'mindere' maand mei te doen vergeten. Juni stond in het teken van de eindexamens en de rust, nu moet er terug gewerkt worden om de goeie resultaten van de eerste periode van zes weken terug op het palmares te zetten.
BELGISCH KAMPIOENSCHAP HEUSDEN ZOLDER 27 MEI 2012
Voor de eerste maal in mijn jonge wielerloopbaan had ik besloten om deel te nemen aan het Belgisch Kampioenschap. Ik had vorige week in de Ster der vlaamse Ardennen het nodige vertrouwen geput uit het feit dat de conditie na de viraleluchtweginfectie terug in stijgende lijn was.
Ik startte dan ook met de nodige ambitie, niet dat ik dacht dat ik bij de kanshebbers behoorde om de titel te pakken, maar ik wilde mij in de kijker rijden met het oog op volgend jaar.
Het was tropisch heet en dat is niet echt mijn favoriete weer maar dit geldt voor alle deelnemers. Ik voelde direct na twee ronden dat het voor geen meter liep, ik kreeg geen lucht en mijn hartslag sloeg op hol. Ik kon mij dan ook niet vooraan in het peloton handhaven en bengelde constant achteraan het peloton.
Het ging van kwaad naar erger en na tien ronden moest ik de rol lossen en de wedstrijd verlaten.
Beschamend optreden op mijn eerste Kampioenschap, het liep voor geen meter. Ik laat deze week de nodige medische testen passeren zodoende dat ik weet wat er aan de hand is. Mijn excuses tov mijn nieuwe ploegleider en gans de staf van mijn ploeg. Proficiat aan mijn ploegmakkers die de koers tot een goed einde brachten. Jullie hebben uitstekend gepresteerd.
Mijn grootste excuses moet naar mijn ouders gaan die zoveel energie in mijn 'koersgebeuren' steken en diep ontgoocheld richting Varsenare mochten rijden!
Ik startte dan ook met de nodige ambitie, niet dat ik dacht dat ik bij de kanshebbers behoorde om de titel te pakken, maar ik wilde mij in de kijker rijden met het oog op volgend jaar.
Het was tropisch heet en dat is niet echt mijn favoriete weer maar dit geldt voor alle deelnemers. Ik voelde direct na twee ronden dat het voor geen meter liep, ik kreeg geen lucht en mijn hartslag sloeg op hol. Ik kon mij dan ook niet vooraan in het peloton handhaven en bengelde constant achteraan het peloton.
Het ging van kwaad naar erger en na tien ronden moest ik de rol lossen en de wedstrijd verlaten.
Beschamend optreden op mijn eerste Kampioenschap, het liep voor geen meter. Ik laat deze week de nodige medische testen passeren zodoende dat ik weet wat er aan de hand is. Mijn excuses tov mijn nieuwe ploegleider en gans de staf van mijn ploeg. Proficiat aan mijn ploegmakkers die de koers tot een goed einde brachten. Jullie hebben uitstekend gepresteerd.
Mijn grootste excuses moet naar mijn ouders gaan die zoveel energie in mijn 'koersgebeuren' steken en diep ontgoocheld richting Varsenare mochten rijden!
STER DER VLAAMSE ARDENNEN VAN 17/19 MEI 2012
Rit 1: Opbrakel 115 km:
Voor de eerste maal nam ik deel aan de Ster van de Vlaamse Ardennen. Ik startte met enige ambitie daar vorige week de conditie terug in stijgende lijn was en ik meestal wel goed rij in een ronde wedstrijd. We kregen een hellend parcours voor de wielen geschoven en op het einde van de eerste ronde, testte ik de benen. We gingen met vijf in de aanval en bleven echter maar een kleine drie kilometer voorop. Het peloton reageerde direct op onze uitval en onze solo was van korte duur. Ik posteerde mij in de voorste gelederen van het peloton en liet alles zijn gang gaan. Mijn ploeggenoten zaten eveneens goed vooraan zodanig dat we attent konden zijn moest er zich een afscheiding van een aantal renners zich voordoen. Toch slaagde mijn klasgenoot Jan Logier met nog vijf metgezellen om het hazepad te kiezen. Ze namen al vlug 1 minuut voorsprong. En twintigtal man ging echter in de tegenaanval en naderde met rasse schreden op de ondertussen vijf leiders. Niemand van onze ploeg zat echter mee in de achtervolging. We kregen 9 beklimmingen van La Houppe voorgeschoteld. 4x de korte kant en 5x de lange kant. Bij het ingaan van ronde 6 plaats zet ik me op kop in de afdaling richting La Houppe. Ik nam een aantal risico's en reed alleen weg. In de aanloop naar La Houppe kwam Mathias aansluiten met nog 5 metgezellen. Ik nam La Houppe volledig voor mijn rekening. Ik vroeg om over te nemen maar niemand kon dit. Mijn tempo lag voor sommigen waarschijnlijk iets te hoog. Jammer genoeg moest Mathias dan de rol lossen. In mijn ééntje reed ik ongeveer vijftig seconden dicht op de twintigkoppige leidersgroep en sloot op het einde van de tweede grote ronde aan. De twee resterende ronden gebeurde er niets meer, enkel kwamen nog een 25 tal renners uit de achtergrond terug waaronder mijn ploeggenoot Michiel Huybrechts. Ik probeerde nog iets te ondernemen op de laatste beklimming van La Houppe maar kon geen schifting meer doorvoeren.
In de laatste drie kilometer ging Ruben Pols solo ervandoor en niemand reageerde. Pols won de wedstrijd en in de laatste rechte lijn kwamen nog heel wat renners van de kopgroep ten val in de spurt voor de tweede plaats. Ook mijn ploegmakker Michiel kwam ten val en kwam er gelukkig van af met enkele schaafwonden. Ik werd twintigste en had daarmee een goede start genomen in deze rittenwedstrijd.
RIT 2 Ploegentijdrit:
DAG 2 begon met een ploegentijdrit over 10 km. Wij hadden dit met de ploeg nog nooit samen geoefend en dit leidde toch tot enige stress. We namen echter een blitzstart omdat Mathias Bille, Yannick, Seppe en Manolito zich te pletter reden om Michiel en mezelf te beschermen. We reden op sommmige momenten boven de 57 km per uur op een erg golvend parcours. De beste tijd stond op dat moment op 13.45.
Op het moment dat mijn ploegmakkers hun taak beeindigd hadden namen Michiel en ik de taak over. We gaven alles en Seppe had alle moeite van de wereld om aan te klampen maar hij hield stand. We finishen in een tijd van 13.30, de beste tijd op dat moment. Uiteindelijk werden we 5e in de ploegentijdrit. Een schitterend resultaat rekening houdende met het feit dat we dit nog nooit eerder samen geoefend hadden. Zelfs onze ploegleider was in de wolken met onze prestatie!!! Prachtig ploegspel waardoor Michiel en mezelf onze goede rangschikking konden behouden, ja zelfs verbeteren. Bedankt jongens!!!
Rit 3: Erwetegem 93.5 km
Deze rit werd als veel gemakkelijker voorgesteld dan de rit in Opbrakel. Niets bleek minder waar. We krijgen opnieuw enkele serieuse kuitenbijters voorgeschoteld en met de ploegentijdrit van s'morgens nog in de benen was de rit van deze namiddag ook niet van de poes. Jan Logier had na zijn mislukte tijdrit een punt gemaakt van de bolletjes trui en trok vroeg in de wedstrijd in de aanval. Uiteindelijk leverde die aanval hem ook de bolletjes trui op maar kwam de samensmelting na enkele ronden opnieuw tot stand. Ik besloot om ook even te proberen maar al snel werd mij duidelijk dat ontsnappen zeer moeilijk zou worden vandaag. Op twee ronden van het einde slaagden echter drie man om weg te rijden. Ze namen snel één minuut en bij het ingaan van de laatste ronde van 11.5 km bedroeg hun voorsprong 50 seconden. Ik besprak de situatie met mijn ploegmakkers en besloot om een poging te doen om de voorsprong te doen slinken. Matthias Bille, Manolito, Yannick en Michiel legden er samen met mij serieus de pees op. Seppe kreeg op een slecht moment een lekke band en moest zich eerst terugvechten in de groep. We kregen steun van Balen BC en op drie kilometer van de eindstreep waren de drie leiders eraan voor de moeite. We gingen naar een massaspurt maar net zoals gisteren slaagde Ruben Pols erin om het peloton te ontlopen. Hij won met luttele seconden voorsprong op het peloton. Ikzelf zat ingesloten en de laatste bocht op 15O meter van de eindstreep deed mij in de remmen gaan om geen risico's te nemen in functie van de laatste rit.
Opnieuw leverden wij een schitterende collectieve prestatie. De klassering van MIchiel en mezelf werd door mijn ploegmakkers veilig gesteld. Opnieuw bedankt jongens voor jullie steun. Op naar de laatste rit van deze lastige ronde. Misschien kunnen we morgen onze schitterende groepsprestatie een extra kleurtje geven.
RIT 4: Michelbeke:
Vandaag stond de laatste rit op het programma, een rit van 110 km met 7 maal de beklimming van de Langendries. Ik had mij voorgenomen om aan te vallen vanaf de tweede ronde. Ik stond dertig seconden achter op leider Pols en had niets meer te verliezen, werd ik nu 16 of 23e, dat maakte niets meer uit.
Mijn plan werd enigzins verstoord door mijn slechte plaatsing aan de start. Ik stond niet echt in de eerste gelederen en moest mijn weg naar voor maken langsheen smalle baantjes. Toen ik mij enigzins vooraan nestelde waren al een tiental renners er vandoor gegaan en hadden die al een aanzienelijke voorsprong op het peloton. Mijn ploegmakker Matthias Bille was in de tegenaanval gegaan en ik wachte nog even om mijn aanvalsplan te beginnen. Op het einde van ronde twee, achtte ik het moment aangebroken en plaatste ik een eerste demarrage. Onmiddellijk kwam er reactie uit het peloton van R. Pols, die blijkbaar de rangschikking goed van buiten geleerd had en zelf reageerde op mijn aanval. Mijn aanval werd tenietgedaan in de lange afdaling richting aankomstlijn.
Tussen ronde twee en ronde vier probeerde ik nog een viertal keer om uit de greep van het peloton te geraken maar telkens werd er gereageerd vanwege wielerploeg Parike . In ronde vier liet ik mij wat ver terugzakken maar werd op schitterende wijze naar voor gebracht door Matthias Bille aan de voet van de Langendries. Ik plaatste opnieuw (voor de vijfde maal) een demarrage en kreeg vijf man in mijn wiel mee. Ik naderde tot op twintig seconden van de koplopers maar geen enkele medevluchter kon of wilde overnemen in de beklimming van de Langendries. We kregen de leiders in het vizier maar ook het peloton zat niet stil en we gingen richting een algemene hergroepering. In ronde vijf probeerde mijn ploegmakker Seppe er vandoor te gaan, dewelke hem ook lukte met Vankeirsebilck. Hij nam al snel dertig seconden maar moest dan de rol lossen, werd ingelopen door zes achtervolgers, het peloton en moest uiteindelijk leeggestreden de strijd staken. In de voorlaatste ronde plaatste ik opnieuw een demarrage met de bedoeling om de sprong te maken naar een groepje die weggereden was, maar opnieuw werd ik gecounterd door het peloton. Geen enkele meter vrijheid werd mij gegund, frusterend, maar de aandachtige toeschouwers zullen wel gezien hebben dat ik alles geprobeerd heb om weg te geraken!!
De leiders bleven uit de greep van het peloton en De Sy slaagde er nog in om solo de klus te klaren en hij won de wedstrijd. Er reden nog een paar groepjes weg uit het peloton waar ik uiteindelijk gefrusteerd finishte op de 56e plaats.
Ik eindig op plaats 23 in het eindklassement maar kan tevreden terugkijken op de Ster der Vlaamse Ardennen. Mijn conditie is terug op peil na periode van ziekte en ik ondervind steeds meer en meer dat ik een ronderenner ben. Enkel nog eens het geluk hebben dat mijn aanvalslust beloond wordt met een zege.........
Op naar het Belgisch Kampioenschap!
Voor de eerste maal nam ik deel aan de Ster van de Vlaamse Ardennen. Ik startte met enige ambitie daar vorige week de conditie terug in stijgende lijn was en ik meestal wel goed rij in een ronde wedstrijd. We kregen een hellend parcours voor de wielen geschoven en op het einde van de eerste ronde, testte ik de benen. We gingen met vijf in de aanval en bleven echter maar een kleine drie kilometer voorop. Het peloton reageerde direct op onze uitval en onze solo was van korte duur. Ik posteerde mij in de voorste gelederen van het peloton en liet alles zijn gang gaan. Mijn ploeggenoten zaten eveneens goed vooraan zodanig dat we attent konden zijn moest er zich een afscheiding van een aantal renners zich voordoen. Toch slaagde mijn klasgenoot Jan Logier met nog vijf metgezellen om het hazepad te kiezen. Ze namen al vlug 1 minuut voorsprong. En twintigtal man ging echter in de tegenaanval en naderde met rasse schreden op de ondertussen vijf leiders. Niemand van onze ploeg zat echter mee in de achtervolging. We kregen 9 beklimmingen van La Houppe voorgeschoteld. 4x de korte kant en 5x de lange kant. Bij het ingaan van ronde 6 plaats zet ik me op kop in de afdaling richting La Houppe. Ik nam een aantal risico's en reed alleen weg. In de aanloop naar La Houppe kwam Mathias aansluiten met nog 5 metgezellen. Ik nam La Houppe volledig voor mijn rekening. Ik vroeg om over te nemen maar niemand kon dit. Mijn tempo lag voor sommigen waarschijnlijk iets te hoog. Jammer genoeg moest Mathias dan de rol lossen. In mijn ééntje reed ik ongeveer vijftig seconden dicht op de twintigkoppige leidersgroep en sloot op het einde van de tweede grote ronde aan. De twee resterende ronden gebeurde er niets meer, enkel kwamen nog een 25 tal renners uit de achtergrond terug waaronder mijn ploeggenoot Michiel Huybrechts. Ik probeerde nog iets te ondernemen op de laatste beklimming van La Houppe maar kon geen schifting meer doorvoeren.
In de laatste drie kilometer ging Ruben Pols solo ervandoor en niemand reageerde. Pols won de wedstrijd en in de laatste rechte lijn kwamen nog heel wat renners van de kopgroep ten val in de spurt voor de tweede plaats. Ook mijn ploegmakker Michiel kwam ten val en kwam er gelukkig van af met enkele schaafwonden. Ik werd twintigste en had daarmee een goede start genomen in deze rittenwedstrijd.
RIT 2 Ploegentijdrit:
DAG 2 begon met een ploegentijdrit over 10 km. Wij hadden dit met de ploeg nog nooit samen geoefend en dit leidde toch tot enige stress. We namen echter een blitzstart omdat Mathias Bille, Yannick, Seppe en Manolito zich te pletter reden om Michiel en mezelf te beschermen. We reden op sommmige momenten boven de 57 km per uur op een erg golvend parcours. De beste tijd stond op dat moment op 13.45.
Op het moment dat mijn ploegmakkers hun taak beeindigd hadden namen Michiel en ik de taak over. We gaven alles en Seppe had alle moeite van de wereld om aan te klampen maar hij hield stand. We finishen in een tijd van 13.30, de beste tijd op dat moment. Uiteindelijk werden we 5e in de ploegentijdrit. Een schitterend resultaat rekening houdende met het feit dat we dit nog nooit eerder samen geoefend hadden. Zelfs onze ploegleider was in de wolken met onze prestatie!!! Prachtig ploegspel waardoor Michiel en mezelf onze goede rangschikking konden behouden, ja zelfs verbeteren. Bedankt jongens!!!
Rit 3: Erwetegem 93.5 km
Deze rit werd als veel gemakkelijker voorgesteld dan de rit in Opbrakel. Niets bleek minder waar. We krijgen opnieuw enkele serieuse kuitenbijters voorgeschoteld en met de ploegentijdrit van s'morgens nog in de benen was de rit van deze namiddag ook niet van de poes. Jan Logier had na zijn mislukte tijdrit een punt gemaakt van de bolletjes trui en trok vroeg in de wedstrijd in de aanval. Uiteindelijk leverde die aanval hem ook de bolletjes trui op maar kwam de samensmelting na enkele ronden opnieuw tot stand. Ik besloot om ook even te proberen maar al snel werd mij duidelijk dat ontsnappen zeer moeilijk zou worden vandaag. Op twee ronden van het einde slaagden echter drie man om weg te rijden. Ze namen snel één minuut en bij het ingaan van de laatste ronde van 11.5 km bedroeg hun voorsprong 50 seconden. Ik besprak de situatie met mijn ploegmakkers en besloot om een poging te doen om de voorsprong te doen slinken. Matthias Bille, Manolito, Yannick en Michiel legden er samen met mij serieus de pees op. Seppe kreeg op een slecht moment een lekke band en moest zich eerst terugvechten in de groep. We kregen steun van Balen BC en op drie kilometer van de eindstreep waren de drie leiders eraan voor de moeite. We gingen naar een massaspurt maar net zoals gisteren slaagde Ruben Pols erin om het peloton te ontlopen. Hij won met luttele seconden voorsprong op het peloton. Ikzelf zat ingesloten en de laatste bocht op 15O meter van de eindstreep deed mij in de remmen gaan om geen risico's te nemen in functie van de laatste rit.
Opnieuw leverden wij een schitterende collectieve prestatie. De klassering van MIchiel en mezelf werd door mijn ploegmakkers veilig gesteld. Opnieuw bedankt jongens voor jullie steun. Op naar de laatste rit van deze lastige ronde. Misschien kunnen we morgen onze schitterende groepsprestatie een extra kleurtje geven.
RIT 4: Michelbeke:
Vandaag stond de laatste rit op het programma, een rit van 110 km met 7 maal de beklimming van de Langendries. Ik had mij voorgenomen om aan te vallen vanaf de tweede ronde. Ik stond dertig seconden achter op leider Pols en had niets meer te verliezen, werd ik nu 16 of 23e, dat maakte niets meer uit.
Mijn plan werd enigzins verstoord door mijn slechte plaatsing aan de start. Ik stond niet echt in de eerste gelederen en moest mijn weg naar voor maken langsheen smalle baantjes. Toen ik mij enigzins vooraan nestelde waren al een tiental renners er vandoor gegaan en hadden die al een aanzienelijke voorsprong op het peloton. Mijn ploegmakker Matthias Bille was in de tegenaanval gegaan en ik wachte nog even om mijn aanvalsplan te beginnen. Op het einde van ronde twee, achtte ik het moment aangebroken en plaatste ik een eerste demarrage. Onmiddellijk kwam er reactie uit het peloton van R. Pols, die blijkbaar de rangschikking goed van buiten geleerd had en zelf reageerde op mijn aanval. Mijn aanval werd tenietgedaan in de lange afdaling richting aankomstlijn.
Tussen ronde twee en ronde vier probeerde ik nog een viertal keer om uit de greep van het peloton te geraken maar telkens werd er gereageerd vanwege wielerploeg Parike . In ronde vier liet ik mij wat ver terugzakken maar werd op schitterende wijze naar voor gebracht door Matthias Bille aan de voet van de Langendries. Ik plaatste opnieuw (voor de vijfde maal) een demarrage en kreeg vijf man in mijn wiel mee. Ik naderde tot op twintig seconden van de koplopers maar geen enkele medevluchter kon of wilde overnemen in de beklimming van de Langendries. We kregen de leiders in het vizier maar ook het peloton zat niet stil en we gingen richting een algemene hergroepering. In ronde vijf probeerde mijn ploegmakker Seppe er vandoor te gaan, dewelke hem ook lukte met Vankeirsebilck. Hij nam al snel dertig seconden maar moest dan de rol lossen, werd ingelopen door zes achtervolgers, het peloton en moest uiteindelijk leeggestreden de strijd staken. In de voorlaatste ronde plaatste ik opnieuw een demarrage met de bedoeling om de sprong te maken naar een groepje die weggereden was, maar opnieuw werd ik gecounterd door het peloton. Geen enkele meter vrijheid werd mij gegund, frusterend, maar de aandachtige toeschouwers zullen wel gezien hebben dat ik alles geprobeerd heb om weg te geraken!!
De leiders bleven uit de greep van het peloton en De Sy slaagde er nog in om solo de klus te klaren en hij won de wedstrijd. Er reden nog een paar groepjes weg uit het peloton waar ik uiteindelijk gefrusteerd finishte op de 56e plaats.
Ik eindig op plaats 23 in het eindklassement maar kan tevreden terugkijken op de Ster der Vlaamse Ardennen. Mijn conditie is terug op peil na periode van ziekte en ik ondervind steeds meer en meer dat ik een ronderenner ben. Enkel nog eens het geluk hebben dat mijn aanvalslust beloond wordt met een zege.........
Op naar het Belgisch Kampioenschap!
PK RUDDERVOORDE 13 MEI 2012.
Het Provinciaal Kampioenschap was zo een koers die alle kanten uitkon. Ik had woensdag jl nogmaals het parcours verkend samen met mijn klasgenoten Jan Logier, Lorenzo Blomme, Diego Clarysse. In tegenstelling tot woensdag was het vandaag zonnig en was de wind ook afwezig waardoor de natuurlijke selectie moeilijker zou worden. Vele renners hadden hier kans om de titel te pakken ondanks de handvol namen die in de kranten steeds vooruitgeschoven werden als topfavorieten. Ik had mij voorgenomen om dezelfde tactiek toe te passen zoals in Morvan en de grote namen het initiatief te laten nemen. Attent volgen was de boodschap. In ronde één werden al een stuk of dertig renners uitgeschakeld door een valpartij en werd het grote peloton herleid tot een aanvaardbaar aantal renners die langs de kleine baantjes moesten rijden.
Ik zat samen met mijn ploegmakkers vooraan in de groep en hield alles netjes in de gaten. Het was niet aan mij om initiatief te nemen omdat de wedstrijd 118 km lang was en men mij anders terug ging op de vingers tikken omdat ik te vroeg in de wedstrijd in de aanval trek.
Ik zie in de beginfase enkele pogingen waar ook een paar ploegmaats van mij bij betrokken zijn, waaronder Mathias en Manolito. Er rijden een tiental renners weg waaronder ploegmaat Manolito. Cedric, Mathias en mezelf beperken ons tot het beschermen van de vlucht van onze ploegmakker en reageren verschillende malen op diverse uitvallen tot het stilvalt in het peloton en de kopgroep snel 1min20 neemt.
Dit blijft een drietal ronden zo, tot het peloton plots wakker schiet en onder impuls van enkele renners wordt de achterstand snel gereduceerd tot ongeveer 35 seconden. Ik beperk mij tot attent voorin zitten maar rij niet mee in functie van mijn ploegmaat.
In een tweetal schuifjes rijden echter een vijftiental renners weg uit het peloton naar de leiders. Ik hou echter de grote tenoren zoals een Farazijn, Pyferoen, Ryckaert en Deltombe nauwlettend in de gaten. Geen enkele van die renners heeft echter zin om te reageren en zo ontstaat een kopgroep van om en bij de dertig renners die snel een half minuutje nemen. Ik probeer meerdere malen de sprong te maken en nochtans met de grote namen. Ik probeerde het met Miel Houfflyn en later met Benjamin Declercq en ook meerdere malen met schoolmaatje Jan Logier. Maar het haalde niets uit. Onder impuls van Pyferoen, Deltombe en mezelf wordt op een bepaald moment de alarmklok geslagen en zetten wij de achtervolging in. Drie genoemde renners roteren vlot en op de helling in de Vrijgeweidestraat rij ik de laatste 100 meter op de dertig leiders terug dicht. Op het moment van de aansluiting demarreren vooraan een vijftiental renners. In plaats van direct door te schuiven en in de tegenaanval te gaan besluit ik om te wachten , net zoals de grote tenoren. Dit bleek achteraf de foute beslissing te zijn. Klasgenoot en vriend Jan Logier gaat wel door en kan de aansluiting maken met de koplopers. Zowel Kevin Deltombe, Jonas Rickaert, Miel Pyfferoen en ik proberen samen nog te kloof te overbruggen. Maar blijkbaar was er iedere keer ons achterwiel erg populair.. Met nog twee ronden voor de boeg had ik het idee dat alles terug ging samen komen en ging ik een ultieme aanval plaatsen op vijf kilometer van de eindmeet. Maar net zoals vele namen ging ons idee de mist in en bleven de vijftien voorop. Seppe Verscheure won de spurt en werd provinciaal kampioen. Ikzelf ging in de laatste ronde samen met Miel Pyferoen op zoek naar de vijf renners die ontsnapt waren uit ons peloton. Wij namen een achttal namen mee in ons kielzog waaronder J. Rickaert, Vanhoutteghem,etc....
Ik werd uiteindelijk 27e......... Achteraf bekeken zat er meer in, gezien de manier van rijden van de grote tenoren maar zoals gezegd, dit is achteraf en de beste stuurlui staan steeds aan wal.
Na de wedstrijd had ik een tevreden gevoel omdat de conditie terug in stijgende lijn gaat na de virale luchtweginfectie die mij twee weken lang niet over al mijn mogelijkheden liet beschikken. Ik kijk uit naar de Ster van de Vlaamse Ardennen. Ook nog proficiat aan mijn vroegere ploeggenoot Jonas Dejonckheere met zijn mooie 8e plaats en vriend en schoolgenoot Lorenzo Blomme met zijn derde plaats bij de tweedejaars juniores.
Het Pk is een wedstrijd zoals een ander en tenslotte moet ik niet lang blijven stilstaan bij deze wedstrijd. Ik heb gedaan wat ik moest doen, attent rijden, af en toe zelf eens in de aanval gaan en indien nodig rijden in functie van de ploeg. Conclusie: het was moedertjesdag en had thuis nog een cadeautje voor mijn lieve mama en da is tenslotte waar het om gaat............... de rest is bijzaak.
Zoals mijn papa zei in de nabespreking van de wedstrijd. Sommige jongens worden met een minimale prestatie de hemel ingeprezen en bij anderen duurt het iets langer voor men het inziet dat je iets kan. Blijkbaar behoor ik tot de tweede groep en worden mijn prestaties in de koers niet naar waarde geschat, enkel het resultaat telt blijkbaar.
Ik zat samen met mijn ploegmakkers vooraan in de groep en hield alles netjes in de gaten. Het was niet aan mij om initiatief te nemen omdat de wedstrijd 118 km lang was en men mij anders terug ging op de vingers tikken omdat ik te vroeg in de wedstrijd in de aanval trek.
Ik zie in de beginfase enkele pogingen waar ook een paar ploegmaats van mij bij betrokken zijn, waaronder Mathias en Manolito. Er rijden een tiental renners weg waaronder ploegmaat Manolito. Cedric, Mathias en mezelf beperken ons tot het beschermen van de vlucht van onze ploegmakker en reageren verschillende malen op diverse uitvallen tot het stilvalt in het peloton en de kopgroep snel 1min20 neemt.
Dit blijft een drietal ronden zo, tot het peloton plots wakker schiet en onder impuls van enkele renners wordt de achterstand snel gereduceerd tot ongeveer 35 seconden. Ik beperk mij tot attent voorin zitten maar rij niet mee in functie van mijn ploegmaat.
In een tweetal schuifjes rijden echter een vijftiental renners weg uit het peloton naar de leiders. Ik hou echter de grote tenoren zoals een Farazijn, Pyferoen, Ryckaert en Deltombe nauwlettend in de gaten. Geen enkele van die renners heeft echter zin om te reageren en zo ontstaat een kopgroep van om en bij de dertig renners die snel een half minuutje nemen. Ik probeer meerdere malen de sprong te maken en nochtans met de grote namen. Ik probeerde het met Miel Houfflyn en later met Benjamin Declercq en ook meerdere malen met schoolmaatje Jan Logier. Maar het haalde niets uit. Onder impuls van Pyferoen, Deltombe en mezelf wordt op een bepaald moment de alarmklok geslagen en zetten wij de achtervolging in. Drie genoemde renners roteren vlot en op de helling in de Vrijgeweidestraat rij ik de laatste 100 meter op de dertig leiders terug dicht. Op het moment van de aansluiting demarreren vooraan een vijftiental renners. In plaats van direct door te schuiven en in de tegenaanval te gaan besluit ik om te wachten , net zoals de grote tenoren. Dit bleek achteraf de foute beslissing te zijn. Klasgenoot en vriend Jan Logier gaat wel door en kan de aansluiting maken met de koplopers. Zowel Kevin Deltombe, Jonas Rickaert, Miel Pyfferoen en ik proberen samen nog te kloof te overbruggen. Maar blijkbaar was er iedere keer ons achterwiel erg populair.. Met nog twee ronden voor de boeg had ik het idee dat alles terug ging samen komen en ging ik een ultieme aanval plaatsen op vijf kilometer van de eindmeet. Maar net zoals vele namen ging ons idee de mist in en bleven de vijftien voorop. Seppe Verscheure won de spurt en werd provinciaal kampioen. Ikzelf ging in de laatste ronde samen met Miel Pyferoen op zoek naar de vijf renners die ontsnapt waren uit ons peloton. Wij namen een achttal namen mee in ons kielzog waaronder J. Rickaert, Vanhoutteghem,etc....
Ik werd uiteindelijk 27e......... Achteraf bekeken zat er meer in, gezien de manier van rijden van de grote tenoren maar zoals gezegd, dit is achteraf en de beste stuurlui staan steeds aan wal.
Na de wedstrijd had ik een tevreden gevoel omdat de conditie terug in stijgende lijn gaat na de virale luchtweginfectie die mij twee weken lang niet over al mijn mogelijkheden liet beschikken. Ik kijk uit naar de Ster van de Vlaamse Ardennen. Ook nog proficiat aan mijn vroegere ploeggenoot Jonas Dejonckheere met zijn mooie 8e plaats en vriend en schoolgenoot Lorenzo Blomme met zijn derde plaats bij de tweedejaars juniores.
Het Pk is een wedstrijd zoals een ander en tenslotte moet ik niet lang blijven stilstaan bij deze wedstrijd. Ik heb gedaan wat ik moest doen, attent rijden, af en toe zelf eens in de aanval gaan en indien nodig rijden in functie van de ploeg. Conclusie: het was moedertjesdag en had thuis nog een cadeautje voor mijn lieve mama en da is tenslotte waar het om gaat............... de rest is bijzaak.
Zoals mijn papa zei in de nabespreking van de wedstrijd. Sommige jongens worden met een minimale prestatie de hemel ingeprezen en bij anderen duurt het iets langer voor men het inziet dat je iets kan. Blijkbaar behoor ik tot de tweede groep en worden mijn prestaties in de koers niet naar waarde geschat, enkel het resultaat telt blijkbaar.
ZERKEGEM 6 MEI 2012:
1 jaar terug was ik hier aan het feest maar vandaag waren mijn ambities mentaal wel aanwezig maar de benen voelden zwaar aan na de beker van Belgie wedstrijd van gisteren in Wortegem Petegem. Toen ik de deelnemerslijst zag, wist ik dat het enorm moeilijk zou worden om mijn prestatie van vorig jaar over te doen. Er stonden heel wat kleppers aan de start die gisteren niet gekoerst hadden en dus veel frisser waren dan mezelf.
De eerste twee ronden gingen we zoals gewoonlijk snel van start met enkele schuchtere pogingen maar in de derde ronde kozen Jan Logier, Glenn Cauwelier en Nicolas Cleppe het hazepad. Ik besloot om de sprong te maken en sloot als vierde man aan. We zetten door en hadden snel 30 seconden voorsprong. We konden de voorsprong behouden tot in het begin van ronde 9, er kwam reactie uit het peloton en we waren eraan voor de moeite.
Ogenblikkelijk kwam er een nieuwe aanval en bij mij was het vet van de soep. Ik kon mij enkel nog handhaven in de groep maar was niet meer bij macht om te reageren op de uitvallen die kwamen. Blijkbaar moesten alle jongens die gisteren Wortegem Petegem reden in de laatste vier ronden de rol lossen. Zelfs de "man van het voorjaar" en vriend Kevin Deltombe gaf er twee ronden voor het einde de brui aan. Ook klasgenoot Jan Logier moest in de laatste ronde het achtervolgend groepje laten gaan maar werd nog knap veertiende. Ikzelf eindigde op de 24e plaats op 60 renners. De laatste twee weken laten de mooie ereplaatsen het een beetje afweten maar ik voel mij nog steeds goed en zie de volgende drie weken hoopvol tegemoet met het PK, de Ster van de Vlaamse Ardennen en misschien het Belgisch Kampioenschap als ik geselecteerd wordt.
De eerste twee ronden gingen we zoals gewoonlijk snel van start met enkele schuchtere pogingen maar in de derde ronde kozen Jan Logier, Glenn Cauwelier en Nicolas Cleppe het hazepad. Ik besloot om de sprong te maken en sloot als vierde man aan. We zetten door en hadden snel 30 seconden voorsprong. We konden de voorsprong behouden tot in het begin van ronde 9, er kwam reactie uit het peloton en we waren eraan voor de moeite.
Ogenblikkelijk kwam er een nieuwe aanval en bij mij was het vet van de soep. Ik kon mij enkel nog handhaven in de groep maar was niet meer bij macht om te reageren op de uitvallen die kwamen. Blijkbaar moesten alle jongens die gisteren Wortegem Petegem reden in de laatste vier ronden de rol lossen. Zelfs de "man van het voorjaar" en vriend Kevin Deltombe gaf er twee ronden voor het einde de brui aan. Ook klasgenoot Jan Logier moest in de laatste ronde het achtervolgend groepje laten gaan maar werd nog knap veertiende. Ikzelf eindigde op de 24e plaats op 60 renners. De laatste twee weken laten de mooie ereplaatsen het een beetje afweten maar ik voel mij nog steeds goed en zie de volgende drie weken hoopvol tegemoet met het PK, de Ster van de Vlaamse Ardennen en misschien het Belgisch Kampioenschap als ik geselecteerd wordt.
BEKER VAN BELGIE: WORTEGEM PETEGEM 5 MEI 2012
Wortegem Petegem was voor mij vandaag een onbekende wedstrijd, daar ik die vorig jaar links liet liggen om in mijn eigen Varsenare de wedstrijd te gaan betwisten. Met negen maal Nokere berg op het programma leekt het een zware wedstrijd te worden. De wind en de regen gingen ervoor zorgen dat de wedstrijd zwaar en selectief ging worden.
We namen de start met 181 renners in een winderig, regenachtig en koud Wortegem Petegem. Na enkele kilometers ging Enzo Demasure aan de haal. Ik wilde eens de benen testen daar ik gans de week gesukkeld had met een virale luchtweginfectie en reed vlot richting Enzo. Samen gingen we goed ronddraaien en namen al gauw dertig seconden, daar de officiele wagen tussen ons en het peloton kwam rijden. We gingen vlot door maar na de doortocht aan de streep vonden we het beiden zinloos om door te gaan. We hadden de ontsnapping op gang gezet in de hoop dat we met een tiental renners voorop gingen geraken om een lange ontsnapping op touw te zetten. Met twee doorgaan was zelfmoord plegen, we werden dan ook net voor de tweede doortocht op Nokere berg terug gegrepen door het peloton. Het verdere wedstrijdverloop werd gekenmerkt door een reeks van kleine ontsnappingen die nooit langer dan één ronde stand hielden. Bij het ingaan van de laatste ronde was het overblijvend peloton klaar om op een massaspurt af te stevenen. In de laatste kilometers slaagden er echter nog twee renners in om zich af te scheiden en te spurten voor de zege. Degroeve T. won de spurt van een leeggestreden Mertz R.
Het aanstormende peloton kwam te laat en in de laatste 300 meter gebeurde er vooraan in het peloton nog een valpartij waardoor heel wat renners in de remmen moesten en de spurt enigzins verstoord werd. Ik eindigde op een 57 e plaats, enerzijds door de valparij en anderzijds ook door het feit dat ik in een massaspurt niets te zoeken heb. Ik eindigde tot mijn eigen verrassing als eerste renner van mijn ploeg.
Op naar morgen; Zerkegem, de koers die ik vorig jaar won en dus goede herinneringen aan over hou................
We namen de start met 181 renners in een winderig, regenachtig en koud Wortegem Petegem. Na enkele kilometers ging Enzo Demasure aan de haal. Ik wilde eens de benen testen daar ik gans de week gesukkeld had met een virale luchtweginfectie en reed vlot richting Enzo. Samen gingen we goed ronddraaien en namen al gauw dertig seconden, daar de officiele wagen tussen ons en het peloton kwam rijden. We gingen vlot door maar na de doortocht aan de streep vonden we het beiden zinloos om door te gaan. We hadden de ontsnapping op gang gezet in de hoop dat we met een tiental renners voorop gingen geraken om een lange ontsnapping op touw te zetten. Met twee doorgaan was zelfmoord plegen, we werden dan ook net voor de tweede doortocht op Nokere berg terug gegrepen door het peloton. Het verdere wedstrijdverloop werd gekenmerkt door een reeks van kleine ontsnappingen die nooit langer dan één ronde stand hielden. Bij het ingaan van de laatste ronde was het overblijvend peloton klaar om op een massaspurt af te stevenen. In de laatste kilometers slaagden er echter nog twee renners in om zich af te scheiden en te spurten voor de zege. Degroeve T. won de spurt van een leeggestreden Mertz R.
Het aanstormende peloton kwam te laat en in de laatste 300 meter gebeurde er vooraan in het peloton nog een valpartij waardoor heel wat renners in de remmen moesten en de spurt enigzins verstoord werd. Ik eindigde op een 57 e plaats, enerzijds door de valparij en anderzijds ook door het feit dat ik in een massaspurt niets te zoeken heb. Ik eindigde tot mijn eigen verrassing als eerste renner van mijn ploeg.
Op naar morgen; Zerkegem, de koers die ik vorig jaar won en dus goede herinneringen aan over hou................
TESTTIJDRIT BORLO: 01 mei 2012.
Testtijdrit in Borlo. Na de mindere prestatie in Opoeteren was ik gebrand op een revanche alhoewel een lichte verkoudheid toch enige twijfels zaaide .
Ik vertrok met een goed gevoel richting start na mijn opwarming en moest direct na de start een moeilijke strook verteren. Direct licht hellend en wind op kop. Ik had mij voorgenomen om dit gedeelte met de nodige reserve aan te vatten. Ik verloor daar wat tijd op mijn directe concurrenten maar naarmate de wedstrijd vorderde geraakte ik goed in mijn ritme en was de trein vertrokken. De eerste ronde klokte ik af op een tijd van 14.02 ongeveer een 20 seconden boven de tijd van de favorieten. De tweede ronde is meestal altijd mijn beste ronde en ik naderde met rasse schreden op mijn voorganger. Ik kreeg hem in het vizier en dit gaf mij de nodige moraal om hem voor het einde van de wedstrijd in te halen en ter plaatse te laten. Ik naderde meter per meter en op een bepaald moment bevonden de beide ploegwagens zich achter mij om mij naar voor te stuwen. Rik had zijn microfoon overbelast en had assistentie gekregen van Ivo om de nodige richtlijnen naar mij te roepen. Op ongeveer 2 km van de eindstreep had ik mijn tegenstander op 50 meter voor mij. Ik reed ernaar toe en op ongeveer 1 km voor het einde van de wedstrijd stond ik op het punt om hem voorbij te steken. Op dat moment kwamen we echter aan een bocht naar links die je normaal vol kan nemen, daar er zich nog een kleine helling achter bevond en het noodzakelijk was om de snelheid erin te houden.
Op het moment dat ik de bocht aansneed en mij naast mijn tegenstander bevond, gooide die de deur dicht waardoor ik diep in de remmen moest en bijna volledig tot stilstand kwam!!!! Ik moest mij terug volledig op gang trekken en verloor daardoor kostbare seconden. Weinig sportief gebaar van mijn tegenstander die het blijkbaar moeilijk had met het feit dat hij ingelopen werd. Als toetje bleef hij ook nog in mijn wiel hangen en werd verschillende malen door de commissaris op de moto aangemaand om afstand te houden maar dit gebeurde niet, erger nog in de laatste bocht wilde hij mij terug voorbij gaan en nam hij de binnenbocht waardoor ik terug in de remmen moest en moest uitwijken.
Uiteindelijk klokte ik af op een tijd van 28.21 goed voor een 18e plaats. Veel beter resultaat dan in Opoeteren maar toch ook een beetje ontgoocheling door het feit dat ik op plaats 14 amper acht seconden verloor. Wat indien mijn voorganger mij niet tot tweemaal toe gehinderd had..................
Ik vertrok met een goed gevoel richting start na mijn opwarming en moest direct na de start een moeilijke strook verteren. Direct licht hellend en wind op kop. Ik had mij voorgenomen om dit gedeelte met de nodige reserve aan te vatten. Ik verloor daar wat tijd op mijn directe concurrenten maar naarmate de wedstrijd vorderde geraakte ik goed in mijn ritme en was de trein vertrokken. De eerste ronde klokte ik af op een tijd van 14.02 ongeveer een 20 seconden boven de tijd van de favorieten. De tweede ronde is meestal altijd mijn beste ronde en ik naderde met rasse schreden op mijn voorganger. Ik kreeg hem in het vizier en dit gaf mij de nodige moraal om hem voor het einde van de wedstrijd in te halen en ter plaatse te laten. Ik naderde meter per meter en op een bepaald moment bevonden de beide ploegwagens zich achter mij om mij naar voor te stuwen. Rik had zijn microfoon overbelast en had assistentie gekregen van Ivo om de nodige richtlijnen naar mij te roepen. Op ongeveer 2 km van de eindstreep had ik mijn tegenstander op 50 meter voor mij. Ik reed ernaar toe en op ongeveer 1 km voor het einde van de wedstrijd stond ik op het punt om hem voorbij te steken. Op dat moment kwamen we echter aan een bocht naar links die je normaal vol kan nemen, daar er zich nog een kleine helling achter bevond en het noodzakelijk was om de snelheid erin te houden.
Op het moment dat ik de bocht aansneed en mij naast mijn tegenstander bevond, gooide die de deur dicht waardoor ik diep in de remmen moest en bijna volledig tot stilstand kwam!!!! Ik moest mij terug volledig op gang trekken en verloor daardoor kostbare seconden. Weinig sportief gebaar van mijn tegenstander die het blijkbaar moeilijk had met het feit dat hij ingelopen werd. Als toetje bleef hij ook nog in mijn wiel hangen en werd verschillende malen door de commissaris op de moto aangemaand om afstand te houden maar dit gebeurde niet, erger nog in de laatste bocht wilde hij mij terug voorbij gaan en nam hij de binnenbocht waardoor ik terug in de remmen moest en moest uitwijken.
Uiteindelijk klokte ik af op een tijd van 28.21 goed voor een 18e plaats. Veel beter resultaat dan in Opoeteren maar toch ook een beetje ontgoocheling door het feit dat ik op plaats 14 amper acht seconden verloor. Wat indien mijn voorganger mij niet tot tweemaal toe gehinderd had..................
BEKER VAN BELGIE: KORBEEK LO 29 APRIL 2012.
Vandaag stond mijn eerste wedstrijd voor de beker van Belgie op het programma te Korbeek Lo. Ik had slechte herinneringen aan die koers vorig jaar en ging dus met gemengde gevoelens richting Korbeek Lo.
Net als vorig jaar begon de voorbereiding tot de wedstrijd weer slecht. De officials slaagden er opnieuw niet in om tijdens de verzetcontrole het principe toe te passen van: 'wie laatst toekomt, gaat ook achteraan gaan aanschuiven. Zo kwamen nog 40 renners laattijdig aan, schoven gewoon vooraan aan met als gevolg dat men de lijnen voor de verzetskontrole opnieuw moest tekenen omdat men er niet in slaagde om de renners achteruit te krijgen. Normaal want de jongens die op tijd voor de verzetskontrole toegekomen waren, zouden moeten wijken voor de 'slimme' laatkomers.
We vertrokken voor een rit van 114 km en de eerste 30 km gebeurde er bitter weinig, buiten enkele massale valpartijen waardoor heel wat renners uitgeschakeld werden.
Na ongeveer 35 km ging ik met Maxime Farazijn en Joachim Vanreyten aan de haal, we fietsten zo een tiental kilometer op kop, hadden een mooie voorsprong maar plots was het peloton daar terug en werden we ingerekend, net voor de kasseistrook die in de grote ronde aanwezig was.
Rechts van me zag ik een groep van een vijftien renners vertrekken. Ik moest nog even bekomen van mijn inspanning maar riep naar mijn ploegmakkers dat we ons moesten organiseren om die groep terug te halen. Blijkbaar hadden die de boodschap niet goed begrepen en er volgde geen reactie.
Net voor het ingaan van de drie plaatselijke rondes, ging ik in de tegenaanval, opnieuw met mijn twee companen van de eerste aanval maar opnieuw kregen we geen vrijgeleide van het peloton. Ondertussen had de kopgroep al een voorsprong van 35 seconden op het peloton.
Op drie ronden van het einde ging een tweede groep van ongeveer 10 renners in de tegenaanval, ik mistte de trein en ging opnieuw in de tegenaanval met vijf renners + drie renners van Balen, waaronder opnieuw joachim Vanreyten. Ik keek achter mij en we hadden een kloof met het peloton maar in de verte zag ik een teamgenoot die probeerde de sprong naar mijn groep te maken. Enkele kilometers verder werden we teruggegrepen door het peloton.
De leiders waren gaan vliegen, het peloton slaagde er nog in om een stuk van het achtervolgende groepje te grijpen en we gingen naar een groepsspurt voor de twintigste plaats ongeveer. Met de testtijdrit van dinsdag in Borlo in mijn achterhoofd besloot ik om mij niet te mengen in de pelotonspurt. Ik eindigde dan ook op de 89 plaats in deze wedstrijd. Ik hou een goed gevoel over aan mijn wedstrijd , heb het verschillende malen geprobeerd maar telkens zat het geluk niet mee om uit de greep van het peloton te blijven. Volgende keer beter..............
Net als vorig jaar begon de voorbereiding tot de wedstrijd weer slecht. De officials slaagden er opnieuw niet in om tijdens de verzetcontrole het principe toe te passen van: 'wie laatst toekomt, gaat ook achteraan gaan aanschuiven. Zo kwamen nog 40 renners laattijdig aan, schoven gewoon vooraan aan met als gevolg dat men de lijnen voor de verzetskontrole opnieuw moest tekenen omdat men er niet in slaagde om de renners achteruit te krijgen. Normaal want de jongens die op tijd voor de verzetskontrole toegekomen waren, zouden moeten wijken voor de 'slimme' laatkomers.
We vertrokken voor een rit van 114 km en de eerste 30 km gebeurde er bitter weinig, buiten enkele massale valpartijen waardoor heel wat renners uitgeschakeld werden.
Na ongeveer 35 km ging ik met Maxime Farazijn en Joachim Vanreyten aan de haal, we fietsten zo een tiental kilometer op kop, hadden een mooie voorsprong maar plots was het peloton daar terug en werden we ingerekend, net voor de kasseistrook die in de grote ronde aanwezig was.
Rechts van me zag ik een groep van een vijftien renners vertrekken. Ik moest nog even bekomen van mijn inspanning maar riep naar mijn ploegmakkers dat we ons moesten organiseren om die groep terug te halen. Blijkbaar hadden die de boodschap niet goed begrepen en er volgde geen reactie.
Net voor het ingaan van de drie plaatselijke rondes, ging ik in de tegenaanval, opnieuw met mijn twee companen van de eerste aanval maar opnieuw kregen we geen vrijgeleide van het peloton. Ondertussen had de kopgroep al een voorsprong van 35 seconden op het peloton.
Op drie ronden van het einde ging een tweede groep van ongeveer 10 renners in de tegenaanval, ik mistte de trein en ging opnieuw in de tegenaanval met vijf renners + drie renners van Balen, waaronder opnieuw joachim Vanreyten. Ik keek achter mij en we hadden een kloof met het peloton maar in de verte zag ik een teamgenoot die probeerde de sprong naar mijn groep te maken. Enkele kilometers verder werden we teruggegrepen door het peloton.
De leiders waren gaan vliegen, het peloton slaagde er nog in om een stuk van het achtervolgende groepje te grijpen en we gingen naar een groepsspurt voor de twintigste plaats ongeveer. Met de testtijdrit van dinsdag in Borlo in mijn achterhoofd besloot ik om mij niet te mengen in de pelotonspurt. Ik eindigde dan ook op de 89 plaats in deze wedstrijd. Ik hou een goed gevoel over aan mijn wedstrijd , heb het verschillende malen geprobeerd maar telkens zat het geluk niet mee om uit de greep van het peloton te blijven. Volgende keer beter..............
TESTTIJDRIT OPOETEREN 21 APRIL 2012.
Vandaag stond de testtijdrit in opoeteren op het programma.
Na mijn uitstekend resultaat in het provinciaal kampioenschap ging ik met enige ambitie richting Opoeteren. Ik wilde een goed resultaat neerzetten om te tonen dat tijdrijden mij ligt, ongeacht het feit dat ik er eigenlijk nooit specifiek op train.
De weersomstandigheden waren ergerlijk, we moesten ons verkleden in een bosrijke omgeving en ondanks de pogingen van Geert om onze tent droog te houden kwam het water en het slijk van alle kanten.
Tijdens de opwarming had ik een goed gevoel en om 14U.4O stond ik klaar om de 29.4 km af te werken.
Maar al na enkele kilometers voelde ik dat het voor geen meter liep, de ademhaling en hartslag waren uitstekend maar de benen wilden aan geen kanten mee, het draaide gewoon vierkant, ik geraakte nooit in het goede ritme en zag mijn voorganger steeds verder van mij wegrijden. Ik kon zelfs niet uitlopen op mijn ploegmakker die één minuut na mij gestart was!!!!! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt in een tijdrit.
Ik probeerde nog mijn best te doen maar het liep voor geen meter. Ik eindigde op een beschamende 34e plaats en moet zelfs mijn ploegmakker Tom voor mij dulden op een 32e plaats als niet specialist in tijdrijden.
Een totale offday zou ik zeggen, maar blijkbaar waren de weersomstandigheden en het parcours toch ook niet echt op maat van vele westvlaamse renners, gezien de resultaten.
Geen excuus, het was slecht, en de reden is mij totaal niet duidelijk. Niet te lang blijven bij stilstaan want volgende week gaan we opnieuw koersen in Korbeek Lo en enkele dagen later wacht de tweede nationale testtijdrit in Borlo. Daar moet ik revanche nemen op mezelf voor deze beschamende prestatie van vandaag.
Na mijn uitstekend resultaat in het provinciaal kampioenschap ging ik met enige ambitie richting Opoeteren. Ik wilde een goed resultaat neerzetten om te tonen dat tijdrijden mij ligt, ongeacht het feit dat ik er eigenlijk nooit specifiek op train.
De weersomstandigheden waren ergerlijk, we moesten ons verkleden in een bosrijke omgeving en ondanks de pogingen van Geert om onze tent droog te houden kwam het water en het slijk van alle kanten.
Tijdens de opwarming had ik een goed gevoel en om 14U.4O stond ik klaar om de 29.4 km af te werken.
Maar al na enkele kilometers voelde ik dat het voor geen meter liep, de ademhaling en hartslag waren uitstekend maar de benen wilden aan geen kanten mee, het draaide gewoon vierkant, ik geraakte nooit in het goede ritme en zag mijn voorganger steeds verder van mij wegrijden. Ik kon zelfs niet uitlopen op mijn ploegmakker die één minuut na mij gestart was!!!!! Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt in een tijdrit.
Ik probeerde nog mijn best te doen maar het liep voor geen meter. Ik eindigde op een beschamende 34e plaats en moet zelfs mijn ploegmakker Tom voor mij dulden op een 32e plaats als niet specialist in tijdrijden.
Een totale offday zou ik zeggen, maar blijkbaar waren de weersomstandigheden en het parcours toch ook niet echt op maat van vele westvlaamse renners, gezien de resultaten.
Geen excuus, het was slecht, en de reden is mij totaal niet duidelijk. Niet te lang blijven bij stilstaan want volgende week gaan we opnieuw koersen in Korbeek Lo en enkele dagen later wacht de tweede nationale testtijdrit in Borlo. Daar moet ik revanche nemen op mezelf voor deze beschamende prestatie van vandaag.
CRITERIUM K.T.A BRUGGE 18 APRIL 2012.
Vandaag stond in plaats van een duurtraining het jaarlijks criterium van mijn school op het programma. De deelname van de wielerschool uit Ronse en enkele jongens van de Brugse velosport maakte het voor mij nog aangenamer. We hadden dit jaar echter pech voor onze wedstrijd, vijf minuten voor aanvang van de race viel het water met bakken uit de hemel en dit duurde tot ongeveer 15 minuten voor het einde van de race. We gingen met een dertigtal renners van start en ogenblikkelijk werd de pees erop gelegd voor een tochtje van veertig kilometer. Ik hield met rustig achterin maar na een ronde of vijf wilde ik toch eens de beentjes testen en reed ik twee ronden eenzaam alleen op kop. Mijn eerste intervalblokje zat er op.
Het werd een spervuur van aanvallen in dit leuke criterium en halfweg koers reed een zeskoppige groepje weg, gevolgd door vier achtervolgers. Ik zat rustig in het peloton te rijden en vond het na een tijdje toch eens nodig om tot enige actie over te gaan. Ik besloot om een tweede intervalletje te doen in voorbereiding van de testtijdrit van zaterdag. In amper vier kilometer slaagde ik erin om achtereenvolgens de achtervolgers in te halen en daarna de koplopers te vervoegen. Zo ontstond door mijn actie een kopgroep van een achttal renners want een tweetal renners moesten de rol lossen.
We reden weg van het resterende peloton en op zes ronden van het einde probeerde ik een derde intervalblokje te plaatsen maar Wesley gooide roet in het eten en de groep kwam terug samen. Michael Cools was de volgende die aan een soloavontuur dacht en hij slaagde ook in zijn opzet. Het "scholenspel" kon beginnen. Wij moesten als KTA leerlingen de benen stil houden en de drie renners in de kopgroep van de wielerschool van Ronse moesten nu proberen om het gat terug dicht te rijden.
We gingen de laatste ronde in en Michael reed nog altijd solo, op 1 kilometer van de eindstreep achte ik het moment gekomen om nog een laatste intervalblokje te plaatsen en ik demareerde, achter de rug van Bjarne Vanderbeken, met Wesley in mijn wiel en nog een renner van Ronse wielerschool. We naderden snel op Michael en ik moest even de remmen dichtknijpen om de renner van Ronse niet terug te brengen en dan in de spurt de wedstrijd te verliezen. Mijn leraar wielrennen Sam zou me dit nooit vergeven. De renner van Ronse kon echter mijn tempo niet volgen en bij het ingaan van de laatste rechte lijn had ik nog vijftig meter achterstand op Michael. Dit bleek voor hem voldoende om de wedstrijd te winnen alhoewel ik nog naderde tot op ongeveer 20 meter. Wesley legde beslag op plaats twee en ik op drie alhoewel we beiden zonder spurten met de armen in de lucht over de streep reden!! De drie plaatsen op het podium waren voor de KTA wielrenners van mijn school en daar was het deze namiddag tenslotte om te doen...... een mooi cadeau voor onze leraar wielrennen Sam die zich een gans jaar met veel enthousiasme voor ons inzet. Ik denk dat we hem op die manier een attentie teruggegeven hebben........
Het werd een spervuur van aanvallen in dit leuke criterium en halfweg koers reed een zeskoppige groepje weg, gevolgd door vier achtervolgers. Ik zat rustig in het peloton te rijden en vond het na een tijdje toch eens nodig om tot enige actie over te gaan. Ik besloot om een tweede intervalletje te doen in voorbereiding van de testtijdrit van zaterdag. In amper vier kilometer slaagde ik erin om achtereenvolgens de achtervolgers in te halen en daarna de koplopers te vervoegen. Zo ontstond door mijn actie een kopgroep van een achttal renners want een tweetal renners moesten de rol lossen.
We reden weg van het resterende peloton en op zes ronden van het einde probeerde ik een derde intervalblokje te plaatsen maar Wesley gooide roet in het eten en de groep kwam terug samen. Michael Cools was de volgende die aan een soloavontuur dacht en hij slaagde ook in zijn opzet. Het "scholenspel" kon beginnen. Wij moesten als KTA leerlingen de benen stil houden en de drie renners in de kopgroep van de wielerschool van Ronse moesten nu proberen om het gat terug dicht te rijden.
We gingen de laatste ronde in en Michael reed nog altijd solo, op 1 kilometer van de eindstreep achte ik het moment gekomen om nog een laatste intervalblokje te plaatsen en ik demareerde, achter de rug van Bjarne Vanderbeken, met Wesley in mijn wiel en nog een renner van Ronse wielerschool. We naderden snel op Michael en ik moest even de remmen dichtknijpen om de renner van Ronse niet terug te brengen en dan in de spurt de wedstrijd te verliezen. Mijn leraar wielrennen Sam zou me dit nooit vergeven. De renner van Ronse kon echter mijn tempo niet volgen en bij het ingaan van de laatste rechte lijn had ik nog vijftig meter achterstand op Michael. Dit bleek voor hem voldoende om de wedstrijd te winnen alhoewel ik nog naderde tot op ongeveer 20 meter. Wesley legde beslag op plaats twee en ik op drie alhoewel we beiden zonder spurten met de armen in de lucht over de streep reden!! De drie plaatsen op het podium waren voor de KTA wielrenners van mijn school en daar was het deze namiddag tenslotte om te doen...... een mooi cadeau voor onze leraar wielrennen Sam die zich een gans jaar met veel enthousiasme voor ons inzet. Ik denk dat we hem op die manier een attentie teruggegeven hebben........
INTERCLUB POMMEROEUL 15 APRIL 2012.
Hier klikken om te bewerken.
Na een weekend van kermiskoersen met twee uitstekende resultaten moesten we ons vandaag terug concentreren op het 'grote' werk. Een interclub van 127 km in Pommeroeul met zeer veel wind en een heuvelachtig parcours. Ik kreeg weer de opdracht mee van mijn ploegleider om mij in de beginfase rustig te houden maar attent op de eerste rij te zitten. Ik zag de vroege vlucht vertrekken met o.a mijn klasgenoot Jan Logier maar hield de benen stil, alhoewel deze iets anders wilden. De negenkoppige kopgroep vertrok na een goeie twintig kilometer voor een vlucht van om en bij de zeventig kilometer. Ze kregen al snel een ruime voorsprong van meer dan twee minuten op ongeveer 50 kilometer van het einde. Ik probeerde zelf een paar keer om de tegenaanval op gang te trekken maar de wind en weinig enthousiasme in het peloton noodzaakten mij om mijn pogingen te staken, solo of met enkele renners was het onbegonnen werk om de tegenaanval op te zetten. Plots kwam er toch wat vaart in het peloton en net voor het ingaan van de vijf lokale ronden van acht kilometer hadden wij het verschil teruggebracht tot 1.40. Net voor de laatste kilometer van de grote ronde gingen een drietal renners in de tegenaanval, er kwam beweging in het peloton en mijn ploegmaten kwamen vooraan postvatten om de jacht te openen. Ik zette mij op kop van het peloton op een zeer lastige strook net na de aankomststreep, licht hellend en met de wind op kop zette ik door; ik keek achterom en zag dat mijn goede vriend Kevin Deltombe in mijn wiel zat, samen reden we het gat met de drie achtervolgers dicht en met zes man zetten we de achtervolging in op de negen leiders. Wij naderden met rasse schreden en na het beeindigen van de eerste lokale ronde bedroeg het verschil nog 45 seconden, we kwamen een ronde verder tot op 25 seconden en in de voorlaatste ronde smelte de leidergroeps en ons achtervolgersgroepje te samen. We gingen met elf leiders de voorlaatste ronde in maar uit het peloton kwam er reactie van tien renners. We hielden een voorsprong van 15 seconden bij het ingaan van de laatste ronde en op ongeveer vijf kilometer van het einde kwamen ook die tien renners aansluiten.
Drie renners konden zich in de laatste vijfhonderd meter nog afscheiden en spurten dan ook voor de zege. Ikzelf had niet meer de punch om een uitval te wagen, ik had teveel gegeven in de achtervolging op de leiders. De spurt werd ingezet en ik eindigde uiteindelijk op een 14e plaats op 198 renners.
Opnieuw een bevestiging van mijn goede vorm en een morele opsteker want na twee en een half jaar HARD werken om mij tussen de grote jongens te nestelen ben ik daar vandaag uiteindelijk in geslaagd. Door verstandiger te koersen ben ik nu scherp op de belangrijke momenten. Ik kon perfect het tempo van de 'grote' namen in ons peloton volgen en was tevreden met het resultaat. Liever had ik natuurlijk top tien gereden of een gooi gedaan naar de dagwinst, maar je kan niet alles willen!!!! Ik denk dat ik mag stellen dat ik samen met Kevin de koers in de plaatselijke ronden de nodige panache gegeven heb.
Op naar de testtijdrit in Opoeteren waar we gaan proberen om een goed resultaat neer te zetten.
Drie renners konden zich in de laatste vijfhonderd meter nog afscheiden en spurten dan ook voor de zege. Ikzelf had niet meer de punch om een uitval te wagen, ik had teveel gegeven in de achtervolging op de leiders. De spurt werd ingezet en ik eindigde uiteindelijk op een 14e plaats op 198 renners.
Opnieuw een bevestiging van mijn goede vorm en een morele opsteker want na twee en een half jaar HARD werken om mij tussen de grote jongens te nestelen ben ik daar vandaag uiteindelijk in geslaagd. Door verstandiger te koersen ben ik nu scherp op de belangrijke momenten. Ik kon perfect het tempo van de 'grote' namen in ons peloton volgen en was tevreden met het resultaat. Liever had ik natuurlijk top tien gereden of een gooi gedaan naar de dagwinst, maar je kan niet alles willen!!!! Ik denk dat ik mag stellen dat ik samen met Kevin de koers in de plaatselijke ronden de nodige panache gegeven heb.
Op naar de testtijdrit in Opoeteren waar we gaan proberen om een goed resultaat neer te zetten.
WESTKERKE 9 APRIL 2012.
Vandaag stond Westkerke op het menu, de thuiskoers van mijn vriend Lorenzo Blomme. We mochten ons ,zoals elk jaar, klaarmaken in de garage van Lorenzo's ouders en gelukkig maar want het weer was niet om aan te zien, regen en wind a volonté.
Er stonden 33 renners aan de start voor een koers over 19 ronden. Direct al drama na twee bochten voor Lorenzo. Hij haperde met zijn wiel in de snelbinder van een collega en trok daardoor bijna alle spaken uit zijn wiel waardoor hij genoodzaakt werd om op te geven. Zijn droom om in zijn thuiskoers te schitteren was na amper 500 meter voorbij!! Op het einde van de eerste ronde demarreerde C.Aneca en hij reed direct een 100 tal meter voor het peloton uit. Ik liet hem zijn gang gaan maar in ronde twee plaatste ik een tegenaanval en kreeg ik vier metgezellen mee die meehielpen om de afstand naar Ciske te overbruggen.
Oude bekende van de wedstrijd in Vladslo van zaterdag waren Bjarne Vanderbeken en Tjorven Desplenter. We vonden ogenblikkelijk de goede samenwerking en namen snel een 25 seconden op het jagende peloton. Dit bleef rondenlang zo en het peloton putte moed uit het feit dat ze ons steeds voor zich uit zagen rijden op de meer dan twee kilometer lange weg waar de wind pal op kop blies.
Op acht ronden van het einde brak bij het peloton de veer, slechts één renner probeerde nog de afstand te overbruggen maar bleef steken op 35 seconden. Ondertussen werd de kopgroep gereduceerd tot vier man: Aneca, Vanderbeken,Geerts en mezelf.
We gingen de laatste ronde in en ik overwoog een solojump maar de wind en een attente Aneca verhinderde mijn plan.
Op naar de laatste lange rechte lijn waar de wind enorm op kop waaide, ik moest op kop vertrekken met Ciske in mijn wiel. Hij counterde mijn aanval, ging over me en op het moment dat ik wilde schakelen mistte ik mijn shifter door verkleumde handen en trapte ik zodoende te klein om hem nog te remonteren. Ciske Aneca won de wedstrijd en ik werd tweede!!! Bjarne wordt derde en Geerts vierde.
Ik kon tevreden zijn met mijn weekend maar er zat veel meer in. In Vladslo zat ik gevangen tussen de Aviatoren en vandaag had ik de benen om te winnen maar mijn vingers beslisten er anders over.
We zijn tevreden met ons huidig vormpeil en trekken vol vertrouwen naar de interclub van Pommereuil volgend weekend.
Er stonden 33 renners aan de start voor een koers over 19 ronden. Direct al drama na twee bochten voor Lorenzo. Hij haperde met zijn wiel in de snelbinder van een collega en trok daardoor bijna alle spaken uit zijn wiel waardoor hij genoodzaakt werd om op te geven. Zijn droom om in zijn thuiskoers te schitteren was na amper 500 meter voorbij!! Op het einde van de eerste ronde demarreerde C.Aneca en hij reed direct een 100 tal meter voor het peloton uit. Ik liet hem zijn gang gaan maar in ronde twee plaatste ik een tegenaanval en kreeg ik vier metgezellen mee die meehielpen om de afstand naar Ciske te overbruggen.
Oude bekende van de wedstrijd in Vladslo van zaterdag waren Bjarne Vanderbeken en Tjorven Desplenter. We vonden ogenblikkelijk de goede samenwerking en namen snel een 25 seconden op het jagende peloton. Dit bleef rondenlang zo en het peloton putte moed uit het feit dat ze ons steeds voor zich uit zagen rijden op de meer dan twee kilometer lange weg waar de wind pal op kop blies.
Op acht ronden van het einde brak bij het peloton de veer, slechts één renner probeerde nog de afstand te overbruggen maar bleef steken op 35 seconden. Ondertussen werd de kopgroep gereduceerd tot vier man: Aneca, Vanderbeken,Geerts en mezelf.
We gingen de laatste ronde in en ik overwoog een solojump maar de wind en een attente Aneca verhinderde mijn plan.
Op naar de laatste lange rechte lijn waar de wind enorm op kop waaide, ik moest op kop vertrekken met Ciske in mijn wiel. Hij counterde mijn aanval, ging over me en op het moment dat ik wilde schakelen mistte ik mijn shifter door verkleumde handen en trapte ik zodoende te klein om hem nog te remonteren. Ciske Aneca won de wedstrijd en ik werd tweede!!! Bjarne wordt derde en Geerts vierde.
Ik kon tevreden zijn met mijn weekend maar er zat veel meer in. In Vladslo zat ik gevangen tussen de Aviatoren en vandaag had ik de benen om te winnen maar mijn vingers beslisten er anders over.
We zijn tevreden met ons huidig vormpeil en trekken vol vertrouwen naar de interclub van Pommereuil volgend weekend.
VLADSLO 7 APRIL 2012.
17 ronden van 5.1 km stonden op de menu in Vladslo. Het was koud en de wind blies nogal hevig. 50 renners aan de start waaronder een aantal bekende namen. De eerste ronden werden er enkele aanvallen gelanceerd maar die liepen telkens op niets uit. De wind stond slecht over het parcours en wegrijden met een kleine groep was mijn inziens niet mogelijk, zeker niet in de aanvang van de wedstrijd.
Na een vijftal ronden achtte ik het moment gekomen en samen met Enzo Demaseure trok ik door. Het peloton scheurde in zijn voegen en ik slaagde erin om met 13 renners weg te rijden. We zetten onze inspanning verder en na een ronde hadden we reeds 35 seconden, een ronde verder hadden we reeds 1.15 seconden. Toen ik even de medevluchters bekeek, niet de eerste de beste: Demaseure, Desplenter, Vandewalle, Blomme, Colpaert, Vanderbeken, Dejonckheere,Aneca, Depypere, Levrouw, Vanhaverbeke en de Noor Jensen.
4 man van AVIA in de kopgroep, geen sinecure om daar van weg te rijden. Op zes ronden van het einde begonnen de Aviatoren met hun ploegtactiek en telkens moesten we met enkelen de aanvallen pareren. Op drie ronden van het einde demarreerden een viertal renners, maar alles kwam opnieuw terug samen. In al dat aanvalgeweld moesten nog vier renners de rol lossen en gingen we met 10 man richting aankomst.
Eén man, Vanhaverbeke Julien slaagde erin om zich op 300 meter van de aankomst nog los te werken en won de wedstrijd, Lorenzo Blomme probeerde hem te counteren maar werd op de meet geklopt door Aneca, ikzelf spurtte naar een vijfde plaats, wat een uitstekend resultaat was gezien het vele werk dat ikzelf met een paar metgezellen gedurende de ontsnapping had verzet om de kopgroep bij elkaar te houden.
Na een vijftal ronden achtte ik het moment gekomen en samen met Enzo Demaseure trok ik door. Het peloton scheurde in zijn voegen en ik slaagde erin om met 13 renners weg te rijden. We zetten onze inspanning verder en na een ronde hadden we reeds 35 seconden, een ronde verder hadden we reeds 1.15 seconden. Toen ik even de medevluchters bekeek, niet de eerste de beste: Demaseure, Desplenter, Vandewalle, Blomme, Colpaert, Vanderbeken, Dejonckheere,Aneca, Depypere, Levrouw, Vanhaverbeke en de Noor Jensen.
4 man van AVIA in de kopgroep, geen sinecure om daar van weg te rijden. Op zes ronden van het einde begonnen de Aviatoren met hun ploegtactiek en telkens moesten we met enkelen de aanvallen pareren. Op drie ronden van het einde demarreerden een viertal renners, maar alles kwam opnieuw terug samen. In al dat aanvalgeweld moesten nog vier renners de rol lossen en gingen we met 10 man richting aankomst.
Eén man, Vanhaverbeke Julien slaagde erin om zich op 300 meter van de aankomst nog los te werken en won de wedstrijd, Lorenzo Blomme probeerde hem te counteren maar werd op de meet geklopt door Aneca, ikzelf spurtte naar een vijfde plaats, wat een uitstekend resultaat was gezien het vele werk dat ikzelf met een paar metgezellen gedurende de ontsnapping had verzet om de kopgroep bij elkaar te houden.
PK TIJDRIJDEN RUDDERVOORDE 3 APRIL 2012.
Vandaag stond het Provinciaal Kampioenschap tijdrijden in Ruddervoorde op het programma. Na Moerkerke en Morvan de derde belangrijke afspraak, die in mijn agenda met stip vermeld stond.
Mijn vorige twee deelnames aan het Provinciaal Kampioenschap waren niet slecht maar nu ook niet om naar huis over te schrijven. Nochtans is tijdrijden een discipline waar ik van hou en waar ik dan ook graag aan deelneem, zonder mijn trainingsschema daar specifiek aan aan te passen.
Ik had een top vijf plaats vooropgesteld als streefdoel.
Ik was reeds om 14U.30 aanwezig in de tent van onze ploeg en werd daar door onze verzorger Geert en ploegleider Rik met de nodige zorg benaderd.
Ik moest om 17U.10 starten, bereidde mij op dezelfde manier voor zoals de vorige edities en voelde de adrenaline in mijn aderen stromen toen ik klaarstond voor mijn twee ronden van om en bij de acht kilometer.
Vijf, vier,drie,twee, één...... en weg was ik voor een race tegen de klok. Ik zat direct in het goede ritme en werd uitstekend begeleid door mijn ploegleider. De eerste bocht was een beetje aarzelend maar éénmaal daarna draaide ik de grote molen rond en na een vijftal kilometer kreeg ik de ploegwagen van Avia in het vizier. Ik focuste mij op deze wagen en bij het ingaan van de tweede ronde was ik nog een goeie twee honderd meter achter. Mijn eerste ronde klokte ik af op 1O.15.32". Ik zette mijn inspanning door tijdens de tweede ronde, had nog steeds een goed ritme en mijn ploegleider stuwde mij vooruit in het zicht van die witte ploegwagen.
Ik finishte in een tijd van 21.06 en stond daarmee op een tweede tussentijd achter een verrassende Cauwelier die een tijd realiseerde van 20.55. Enkele minuten na mijn finish zette S. Verscheure de beste tijd neer nl 20.48.
Er kwamen nog een tiental renners achter Seppe en ik stond op plaats 3, een podiumplaats. Uiteindelijk kon ik mijn podiumplaats behouden en mocht ik voor de eerste keer het podium betreden. Ik was zeer tevreden met mijn prestatie!!!!! Ik bewees met Morvan en vandaag met het PK tijdrijden dat de vormcurve stijgende is. Toch hangt een podium soms ook af van een tikkeltje geluk. De twee pechvogels en tevens grote favorieten voor dit evenement waren Jonas Rickaert (pech) en Jan Logier (blessure) die een ongelukkige dag beleefden en naast de prijzen grepen.
De bloemen waren voor mijn mama die fier als een gieter de bloemen aan iedereen liet zien en de nodige felicitaties in ontvangst nam. Ja, mama's he!!!!
Mijn vorige twee deelnames aan het Provinciaal Kampioenschap waren niet slecht maar nu ook niet om naar huis over te schrijven. Nochtans is tijdrijden een discipline waar ik van hou en waar ik dan ook graag aan deelneem, zonder mijn trainingsschema daar specifiek aan aan te passen.
Ik had een top vijf plaats vooropgesteld als streefdoel.
Ik was reeds om 14U.30 aanwezig in de tent van onze ploeg en werd daar door onze verzorger Geert en ploegleider Rik met de nodige zorg benaderd.
Ik moest om 17U.10 starten, bereidde mij op dezelfde manier voor zoals de vorige edities en voelde de adrenaline in mijn aderen stromen toen ik klaarstond voor mijn twee ronden van om en bij de acht kilometer.
Vijf, vier,drie,twee, één...... en weg was ik voor een race tegen de klok. Ik zat direct in het goede ritme en werd uitstekend begeleid door mijn ploegleider. De eerste bocht was een beetje aarzelend maar éénmaal daarna draaide ik de grote molen rond en na een vijftal kilometer kreeg ik de ploegwagen van Avia in het vizier. Ik focuste mij op deze wagen en bij het ingaan van de tweede ronde was ik nog een goeie twee honderd meter achter. Mijn eerste ronde klokte ik af op 1O.15.32". Ik zette mijn inspanning door tijdens de tweede ronde, had nog steeds een goed ritme en mijn ploegleider stuwde mij vooruit in het zicht van die witte ploegwagen.
Ik finishte in een tijd van 21.06 en stond daarmee op een tweede tussentijd achter een verrassende Cauwelier die een tijd realiseerde van 20.55. Enkele minuten na mijn finish zette S. Verscheure de beste tijd neer nl 20.48.
Er kwamen nog een tiental renners achter Seppe en ik stond op plaats 3, een podiumplaats. Uiteindelijk kon ik mijn podiumplaats behouden en mocht ik voor de eerste keer het podium betreden. Ik was zeer tevreden met mijn prestatie!!!!! Ik bewees met Morvan en vandaag met het PK tijdrijden dat de vormcurve stijgende is. Toch hangt een podium soms ook af van een tikkeltje geluk. De twee pechvogels en tevens grote favorieten voor dit evenement waren Jonas Rickaert (pech) en Jan Logier (blessure) die een ongelukkige dag beleefden en naast de prijzen grepen.
De bloemen waren voor mijn mama die fier als een gieter de bloemen aan iedereen liet zien en de nodige felicitaties in ontvangst nam. Ja, mama's he!!!!
TOUR DU NIVERNAIS MORVAN 31 MAART 2012.
Vrijdagmorgen 30 maart moest ik een dagje verstek laten gaan op school (wat ik natuurlijk niet erg vond) om met de ploeg te vertrekken in Menen voor de gerenomeerde Tour du Nivernais Morvan, een internationale Franse ééndagswedstrijd.
Om 11u. vertrokken we richting Cosne Cours sur Loire of anders gezegd voor een 485 km lange autorit naar onze bestemming.
Nadat we rond Parijs wat verkeershinder hadden ondervonden, kwamen we in ons hotel aan zonder verdere noemenswaardige problemen. Leuk en mooi hotelletje waar we met de renners Ivar, Arvid, Cedric, Seppe en mezelf de wedstrijd perfect konden voorbereiden.
Zaterdagmorgen na het ontbijt gingen we met de ploeg nog wat losrijden en rond de klok van 11u.30 trokken we richting startplaats.
115 renners aan de start van deze 109 km tellende rit.
We vertrokken via een geneutraliseerde start maar vanaf de officiele start werd er ogenblikkelijk koers gemaakt met als gevolg dat de deur achteraan het peloton meer dan open stond. Vele renners konden in het aanvangsmoment het verschroeiende tempo niet volgen en moesten dan ook professioneel lossen.
Wij verloren in de aanvangsfase juist voor de klim van de eerste heuvel Cedric Defreyne met materiaalpech. Cedric deed er nog alles aan om terug te komen maar slaagde daar niet in wegens te kleine wegen en teveel auto's die niet in de mogelijkheid waren om aan de kant te gaan staan.
Seppe moest ook lossen wegens een bloedneus. Een probleem waar hij al een tijdje mee sukkelt. Hij slaagde er nog in om terug te komen tussen de wagens naar het peloton maar moest dan later zijn inspanning bekopen en hij moest opnieuw de rol lossen.
Ondertussen waren 7 man weggereden met als bekendste naam Bossuyt van Avia. Het peloton liet begaan. Ik kon ondanks de richtlijnen van mijn ploegleider het niet nalaten om alleen in de tegenaanval te gaan, tot tweemaal toe,.........Ja het kriebelde weer maar ik besefte al snel dat dit een onbegonnen opdracht was en ik liet mij terug inlopen.
Het parcours was lastig en selectief en krachten sparen voor de lokale ronden was hier de opdracht. Tegen alle verwachtingen in bleven de 7 leiders lang voorop tot op het moment dat de fransman Bossis het hazepad koos en Bossuyt met hem meesprong. De twee leiders bleven voorop rijden en op drie kilometer van het einde hadden ze nog voorsprong van 40 seconden. Het peloton bleef echter jagen op de twee leiders en op 1 km van de streep bedroeg de voorsprong nog slechts 20 seconden.
Na overleg met ploegmaat Ivar besliste ik om de spurt aan te trekken voor de derde plaats en plaatste mij op kop van het peloton op 400 meter van de streep. Toen we echter de bocht naar de laatste rechte lijn opdraaiden zag ik de twee leiders voor ons uit rijden, ze hadden hooguit nog 50 meter voorsprong!!!
Ik zette mijn inspanning verder, met de bedoeling dat Ivar uit mijn wiel kon komen maar de laatste 100 meter gingen lichtjes bergop en niemand kwam naast mij rijden, tot mijn grote verbazing kwam er niemand meer naast me. Door de verbazing plaatste ik geen jump op het einde en dit kostte mij hoogstwaarschijnlijk de derde plaats. Ik eindigde 4e, Ivar 8e en Arvid 13e. We eindigen 2e in het ploegenklassement na het Avia team.
Uitstekend resultaat van de ploeg want hadden we geen pech gehad met Seppe en Cedric zat er misschien wel een eerste plaats in in het ploegenklassement.
Ik reed na de wedstrijd nog een recuperatietraining van één uur richting hotel van mijn ouders in Pouilly sur Loire waar we na een lekker avondmaal nog de nacht doorbrachten om dan op zondagmorgen terug te keren richting Varsenare .
Om 11u. vertrokken we richting Cosne Cours sur Loire of anders gezegd voor een 485 km lange autorit naar onze bestemming.
Nadat we rond Parijs wat verkeershinder hadden ondervonden, kwamen we in ons hotel aan zonder verdere noemenswaardige problemen. Leuk en mooi hotelletje waar we met de renners Ivar, Arvid, Cedric, Seppe en mezelf de wedstrijd perfect konden voorbereiden.
Zaterdagmorgen na het ontbijt gingen we met de ploeg nog wat losrijden en rond de klok van 11u.30 trokken we richting startplaats.
115 renners aan de start van deze 109 km tellende rit.
We vertrokken via een geneutraliseerde start maar vanaf de officiele start werd er ogenblikkelijk koers gemaakt met als gevolg dat de deur achteraan het peloton meer dan open stond. Vele renners konden in het aanvangsmoment het verschroeiende tempo niet volgen en moesten dan ook professioneel lossen.
Wij verloren in de aanvangsfase juist voor de klim van de eerste heuvel Cedric Defreyne met materiaalpech. Cedric deed er nog alles aan om terug te komen maar slaagde daar niet in wegens te kleine wegen en teveel auto's die niet in de mogelijkheid waren om aan de kant te gaan staan.
Seppe moest ook lossen wegens een bloedneus. Een probleem waar hij al een tijdje mee sukkelt. Hij slaagde er nog in om terug te komen tussen de wagens naar het peloton maar moest dan later zijn inspanning bekopen en hij moest opnieuw de rol lossen.
Ondertussen waren 7 man weggereden met als bekendste naam Bossuyt van Avia. Het peloton liet begaan. Ik kon ondanks de richtlijnen van mijn ploegleider het niet nalaten om alleen in de tegenaanval te gaan, tot tweemaal toe,.........Ja het kriebelde weer maar ik besefte al snel dat dit een onbegonnen opdracht was en ik liet mij terug inlopen.
Het parcours was lastig en selectief en krachten sparen voor de lokale ronden was hier de opdracht. Tegen alle verwachtingen in bleven de 7 leiders lang voorop tot op het moment dat de fransman Bossis het hazepad koos en Bossuyt met hem meesprong. De twee leiders bleven voorop rijden en op drie kilometer van het einde hadden ze nog voorsprong van 40 seconden. Het peloton bleef echter jagen op de twee leiders en op 1 km van de streep bedroeg de voorsprong nog slechts 20 seconden.
Na overleg met ploegmaat Ivar besliste ik om de spurt aan te trekken voor de derde plaats en plaatste mij op kop van het peloton op 400 meter van de streep. Toen we echter de bocht naar de laatste rechte lijn opdraaiden zag ik de twee leiders voor ons uit rijden, ze hadden hooguit nog 50 meter voorsprong!!!
Ik zette mijn inspanning verder, met de bedoeling dat Ivar uit mijn wiel kon komen maar de laatste 100 meter gingen lichtjes bergop en niemand kwam naast mij rijden, tot mijn grote verbazing kwam er niemand meer naast me. Door de verbazing plaatste ik geen jump op het einde en dit kostte mij hoogstwaarschijnlijk de derde plaats. Ik eindigde 4e, Ivar 8e en Arvid 13e. We eindigen 2e in het ploegenklassement na het Avia team.
Uitstekend resultaat van de ploeg want hadden we geen pech gehad met Seppe en Cedric zat er misschien wel een eerste plaats in in het ploegenklassement.
Ik reed na de wedstrijd nog een recuperatietraining van één uur richting hotel van mijn ouders in Pouilly sur Loire waar we na een lekker avondmaal nog de nacht doorbrachten om dan op zondagmorgen terug te keren richting Varsenare .
WEVELGEM 25 MAART 2012.
Vandaag moesten we in opdracht van de ploegleiding het criterium in Wevelgem gaan afwerken. We verzamelden om 11u.30 aan de kleedkamers van het zwembad met de ganse ploeg.
De ploegleiding deelde de opdrachten uit voor wat het wedstrijdverloop betrof en we vertrokken met zes ploegmaten voor 17 rondes van om en bij de drie kilometer. In totaal tekenden 32 renners present voor dit criterium.
De start werd gegeven en ik vertrok vanop de eerste rij maar geraakte moeilijk in mijn klikpedaal waardoor ik in de achterste gelederen van het peloton verzeilde. Ik zette onmiddellijk door om mijn positie vooraan terug in de nemen. Bij het begin van ronde twee werden de drie jongens die lichtjes voorop reden terug ingelopen door het peloton. Ik achtte het moment rijp om mijn eerste demarrage te plaatsen maar zoals steeds liet het peloton mij niet vertrekken. Ik werd terug ingelopen en op dat moment sprong Jonas Rickaert, C.Noppe en T. Notredame weg samen met mijn nieuwe ploeggenoot Mathias. Wij hielden onze benen stil, de andere jongens moesten reageren want ik had een ploegmaat mee vooraan. Tot mijn grote verbazing werden we na de bocht met de feit geconfronteerd dat Mathias toch niet bij de drie leiders had kunnen blijven waardoor ik genoodzaakt was om een tegenaanval op gang te brengen. Samen met Mathias Bille gingen we in de tegenaanval maar de leiders hadden ondertussen al 25 seconden genomen.
We slaagden er niet in om maar één meter van onze achterstand goed te maken, ondanks het vlot ronddraaien met Mathias Bille. Onze twee andere metgezellen lieten zich niet van hun beste kant zien waardoor we terug werden ingelopen door het peloton en de drie vogels gaan vliegen waren.
Ik probeerde nog verschillende malen weg te rijden,vnl samen met Mathias Bille maar telkens werden onze aanvallen gecounterd vanuit het peloton!!!!
Bij het ingaan van de voorlaatste ronde probeerden Mathias en ik nogmaals om afstand te nemen van het peloton door in de achtervolging te gaan op twee ontsnapte mannen die probeerden voor de derde plaats te strijden. C.Noppe had ondertussen na lekke band de strijd moeten staken.
We bleven voorop tot het ingaan van de laatste rechte lijn en werden dan gecounterd door het peloton. Voor ons zat de kans op een mooie ereplaats erop en was het aan onze spurters om de derde plaats binnen te halen. Dit lukte niet, Ivar werd vijfde en Mathias zevende.
Ikzelf moest opnieuw vrede nemen met een zestiende plaats.................
De ploegleiding deelde de opdrachten uit voor wat het wedstrijdverloop betrof en we vertrokken met zes ploegmaten voor 17 rondes van om en bij de drie kilometer. In totaal tekenden 32 renners present voor dit criterium.
De start werd gegeven en ik vertrok vanop de eerste rij maar geraakte moeilijk in mijn klikpedaal waardoor ik in de achterste gelederen van het peloton verzeilde. Ik zette onmiddellijk door om mijn positie vooraan terug in de nemen. Bij het begin van ronde twee werden de drie jongens die lichtjes voorop reden terug ingelopen door het peloton. Ik achtte het moment rijp om mijn eerste demarrage te plaatsen maar zoals steeds liet het peloton mij niet vertrekken. Ik werd terug ingelopen en op dat moment sprong Jonas Rickaert, C.Noppe en T. Notredame weg samen met mijn nieuwe ploeggenoot Mathias. Wij hielden onze benen stil, de andere jongens moesten reageren want ik had een ploegmaat mee vooraan. Tot mijn grote verbazing werden we na de bocht met de feit geconfronteerd dat Mathias toch niet bij de drie leiders had kunnen blijven waardoor ik genoodzaakt was om een tegenaanval op gang te brengen. Samen met Mathias Bille gingen we in de tegenaanval maar de leiders hadden ondertussen al 25 seconden genomen.
We slaagden er niet in om maar één meter van onze achterstand goed te maken, ondanks het vlot ronddraaien met Mathias Bille. Onze twee andere metgezellen lieten zich niet van hun beste kant zien waardoor we terug werden ingelopen door het peloton en de drie vogels gaan vliegen waren.
Ik probeerde nog verschillende malen weg te rijden,vnl samen met Mathias Bille maar telkens werden onze aanvallen gecounterd vanuit het peloton!!!!
Bij het ingaan van de voorlaatste ronde probeerden Mathias en ik nogmaals om afstand te nemen van het peloton door in de achtervolging te gaan op twee ontsnapte mannen die probeerden voor de derde plaats te strijden. C.Noppe had ondertussen na lekke band de strijd moeten staken.
We bleven voorop tot het ingaan van de laatste rechte lijn en werden dan gecounterd door het peloton. Voor ons zat de kans op een mooie ereplaats erop en was het aan onze spurters om de derde plaats binnen te halen. Dit lukte niet, Ivar werd vijfde en Mathias zevende.
Ikzelf moest opnieuw vrede nemen met een zestiende plaats.................
KRUISEIK/ WERVIK 24 MAART 2012
Vandaag stond er in Kruiseik een wedstrijd van 82 km op het programma. 45 renners aan de start waaronder toch enkele belangrijke namen. Ik startte in tegenstelling tot vorige week op de eerste rij.
Reeds in de eerste ronde wilde ik het kaf van het koren scheiden en ik plaatste een eerste demarrage na drie kilometer. Ik reed solo naar het einde van de eerste ronde en kon zo een premie meegraaien. Ik kreeg in ronde twee het gezelschap van Tjorven Desplenter en een derde renner. We reden nog tot in ronde vier op kop van de wedstrijd en haalden een maximale voorsprong van 25 seconden. In ronde vier werden we ingelopen en ogenblikkelijk plaatste dj matic renner Noppe en Lorenzo Blomme een nieuwe demarrage. Ik was opnieuw verplicht om uit mijn pijp te komen en het gat dicht te rijden. Gans het peloton volgde zonder dat ik ook maar wat medewerking kreeg. Duidelijk dat bepaalde renners enkel rijden om het eindresultaat en nooit geen koers willen maken. Ik besloot daarom ook om de benen stil te houden.
Ondertussen ontsnapten terug een achttal renners maar ik liet nu het initiatief aan de andere renners om het gat dicht te rijden. We lieten de afstand nooit te ver oplopen en op drie ronden van het einde bleven nog een drietal renners over van de acht ontsnapte renners. Diego Clarysse en een renner van de Brugse velo plaatsten een tegenaanval en slaagde erin om de kloof met de drie leiders te dichten. Telkens ik probeerde om weg te geraken uit de peloton werd ik gecounterd door andere renners maar niemand wilde meewerken in de achtervolging.
Bij het ingaan van de laatste ronde reden vijf renners voorop met een voorsprong van 25 seconden gevolgd door een groep van acht renners en daarna het peloton waar ik mij in bevond.
Ik plaatste een ultieme demarrage uit de groep in de hoop nog voorin te geraken. Ik reed een tijdrit van ongeveer vijf kilometer en reed in één ruk voorbij de groep van acht renners. De leiders kwamen in het vizier maar ik strandde op 15O meter van de vijf leiders toen op één kilometer van de streep ik plots een kramp in mijn rechter been kreeg. Noodgedwongen moest ik mijn strijd staken, werd teruggegrepen door de acht en moest uiteindelijk tevreden zijn met een vijftiende plaats.
Conclusie van het verhaal: blijkbaar rijden veel renners rond met één gedachte, het eindresultaat en willen ze niet helpen om de koers te maken. Ik heb een andere ingesteldheid en dit gaat dan soms ten koste van een dichte ereplaats!!!! Maar dit is mijn mentaliteit, ik kan het niet laten om koers te maken en moest opnieuw ondervinden dat te wild spelen met mijn krachten op het einde van de rit cash betaald wordt.
Morgen gaan we naar Wevelgem voor een criterium van 60 km en proberen we opnieuw om ons in de kijker te rijden.
Reeds in de eerste ronde wilde ik het kaf van het koren scheiden en ik plaatste een eerste demarrage na drie kilometer. Ik reed solo naar het einde van de eerste ronde en kon zo een premie meegraaien. Ik kreeg in ronde twee het gezelschap van Tjorven Desplenter en een derde renner. We reden nog tot in ronde vier op kop van de wedstrijd en haalden een maximale voorsprong van 25 seconden. In ronde vier werden we ingelopen en ogenblikkelijk plaatste dj matic renner Noppe en Lorenzo Blomme een nieuwe demarrage. Ik was opnieuw verplicht om uit mijn pijp te komen en het gat dicht te rijden. Gans het peloton volgde zonder dat ik ook maar wat medewerking kreeg. Duidelijk dat bepaalde renners enkel rijden om het eindresultaat en nooit geen koers willen maken. Ik besloot daarom ook om de benen stil te houden.
Ondertussen ontsnapten terug een achttal renners maar ik liet nu het initiatief aan de andere renners om het gat dicht te rijden. We lieten de afstand nooit te ver oplopen en op drie ronden van het einde bleven nog een drietal renners over van de acht ontsnapte renners. Diego Clarysse en een renner van de Brugse velo plaatsten een tegenaanval en slaagde erin om de kloof met de drie leiders te dichten. Telkens ik probeerde om weg te geraken uit de peloton werd ik gecounterd door andere renners maar niemand wilde meewerken in de achtervolging.
Bij het ingaan van de laatste ronde reden vijf renners voorop met een voorsprong van 25 seconden gevolgd door een groep van acht renners en daarna het peloton waar ik mij in bevond.
Ik plaatste een ultieme demarrage uit de groep in de hoop nog voorin te geraken. Ik reed een tijdrit van ongeveer vijf kilometer en reed in één ruk voorbij de groep van acht renners. De leiders kwamen in het vizier maar ik strandde op 15O meter van de vijf leiders toen op één kilometer van de streep ik plots een kramp in mijn rechter been kreeg. Noodgedwongen moest ik mijn strijd staken, werd teruggegrepen door de acht en moest uiteindelijk tevreden zijn met een vijftiende plaats.
Conclusie van het verhaal: blijkbaar rijden veel renners rond met één gedachte, het eindresultaat en willen ze niet helpen om de koers te maken. Ik heb een andere ingesteldheid en dit gaat dan soms ten koste van een dichte ereplaats!!!! Maar dit is mijn mentaliteit, ik kan het niet laten om koers te maken en moest opnieuw ondervinden dat te wild spelen met mijn krachten op het einde van de rit cash betaald wordt.
Morgen gaan we naar Wevelgem voor een criterium van 60 km en proberen we opnieuw om ons in de kijker te rijden.
IC MOERKERKE/DAMME 18 MAART 2012.
Eindelijk was het zover; de kasseienklassieker van Moerkerke. Een wedstrijd die ik vorig jaar reeds met veel plezier reed en waar ik dit jaar mijn zinnen op gezet had. Hier begon voor mij eigenlijk het seizoen om mee te dingen naar een mooie ereplaats. Ik had mij gedurende de week goed voorbereid en was nog tweemaal het parcours gaan verkennen. Vooraan starten en maken dat ik vooraan in de groep zat op het einde van de lange kasseienstrook aan Maleveld was de opdracht. Het begon alvast weer ongelofelijk slecht. In plaats van vooraan te staan aan de start, wat oorspronkelijk gelukt was, vonden de juryleden van de wielerbond het nog noodzakelijk om verzetcontrole te houden. Resultaat: allemaal omkeren en uiteindelijk stond ik rond de 160e plaats op de startgrid, dit tot ergernis van mijn ploegleider die hoogstwaarschijnlijk niet gezien had dat we rechtsomkeer moesten maken.
De opdracht was simpel: zo snel mogelijk vooraan geraken en liefst voor de drie kasseienstroken aan Oedelemberg. Na de start begon ik ogenblikkelijk aan een inhaalbeweging en bevond mij reeds thv de 80e plaats bij het overrijden van de kasseistrook in Donck.
Het peloton spatte een eerste maal volledig uit elkaar thv Oedelemberg en we reden met een goeie 90 man richting Maleveld. De rest van het peloton was dan al geklopt, na amper 18 km!
op de kasseien van Maleveld, 1.8 km lang bevond ik mij wat achterin het eerste peloton en wist ik dat ik vooraan moest zitten op het einde van de kasseistrook. Ik deed dan ook een ongelofelijke inspanning om mij naar de voorste gelederen van het peloton te werken. En ja hoor, er reed op dat moment een groep van om en bij de 22 man weg. Ik zette mijn inspanning verder en slaagde erin om achteraan de groep aan te pikken. Daar maakte ik de blunder van de wedstrijd, doordat ik een lange inspanning geleverd had op de kasseien om vooraan te geraken, bleef ik in laatste positie ziiten maar in de pijpeweg richting Damme blies de wind zijdelings en werd er een waaier getrokken. De renner voor mij moest de rol lossen, ik kon niet direct passeren, moest nog wat bekomen van de inspanning en toen ik de aansluiting probeerde te zoeken bedroeg de afstand een kleine 40 meter. Ondanks de snelheid van 52 km slaagde ik er niet meer in om de aansluiting te vinden. Ik moest mijn inspanning staken en wachten op een 15 tal renners om de achtervolging op de koplopers te beginnen. Ik had al snel door dat ik vooraan het meeste kopwerk voor mijn rekening moest nemen en zeker toen een paar renners mij vroegen om minder snel te rijden had ik snel door dat ik de trein gemist had. Ik probeerde nog wel maar één tegen 22 man was onmogelijk. We hielden de achterstand nog rond de 30 seconden tot aan het ingaan van de lokale ronden. Dan brak ook bij mij de veer en liet ik tot grote ergernis van mijn vader mijn kop hangen. Ik had op dat moment nog uitzicht op een top 25 plaats!!!!!
De rest van de wedstrijd is kort samen te vatten. De 22 renners waren gaan vliegen en de rest van de nog in koers zijnde renners( ongeveer 85 man) streden voor de eer. Ik eindigde uiteindelijk op een magere 42 plaats in een wedstrijd waar veel meer in zat. De conditie is zeer goed maar de resultaten blijven voorlopig uit. Kop op en naar het volgende weekend waar Wervik en Wevelgem wachten.
De opdracht was simpel: zo snel mogelijk vooraan geraken en liefst voor de drie kasseienstroken aan Oedelemberg. Na de start begon ik ogenblikkelijk aan een inhaalbeweging en bevond mij reeds thv de 80e plaats bij het overrijden van de kasseistrook in Donck.
Het peloton spatte een eerste maal volledig uit elkaar thv Oedelemberg en we reden met een goeie 90 man richting Maleveld. De rest van het peloton was dan al geklopt, na amper 18 km!
op de kasseien van Maleveld, 1.8 km lang bevond ik mij wat achterin het eerste peloton en wist ik dat ik vooraan moest zitten op het einde van de kasseistrook. Ik deed dan ook een ongelofelijke inspanning om mij naar de voorste gelederen van het peloton te werken. En ja hoor, er reed op dat moment een groep van om en bij de 22 man weg. Ik zette mijn inspanning verder en slaagde erin om achteraan de groep aan te pikken. Daar maakte ik de blunder van de wedstrijd, doordat ik een lange inspanning geleverd had op de kasseien om vooraan te geraken, bleef ik in laatste positie ziiten maar in de pijpeweg richting Damme blies de wind zijdelings en werd er een waaier getrokken. De renner voor mij moest de rol lossen, ik kon niet direct passeren, moest nog wat bekomen van de inspanning en toen ik de aansluiting probeerde te zoeken bedroeg de afstand een kleine 40 meter. Ondanks de snelheid van 52 km slaagde ik er niet meer in om de aansluiting te vinden. Ik moest mijn inspanning staken en wachten op een 15 tal renners om de achtervolging op de koplopers te beginnen. Ik had al snel door dat ik vooraan het meeste kopwerk voor mijn rekening moest nemen en zeker toen een paar renners mij vroegen om minder snel te rijden had ik snel door dat ik de trein gemist had. Ik probeerde nog wel maar één tegen 22 man was onmogelijk. We hielden de achterstand nog rond de 30 seconden tot aan het ingaan van de lokale ronden. Dan brak ook bij mij de veer en liet ik tot grote ergernis van mijn vader mijn kop hangen. Ik had op dat moment nog uitzicht op een top 25 plaats!!!!!
De rest van de wedstrijd is kort samen te vatten. De 22 renners waren gaan vliegen en de rest van de nog in koers zijnde renners( ongeveer 85 man) streden voor de eer. Ik eindigde uiteindelijk op een magere 42 plaats in een wedstrijd waar veel meer in zat. De conditie is zeer goed maar de resultaten blijven voorlopig uit. Kop op en naar het volgende weekend waar Wervik en Wevelgem wachten.
IC Ieper 11-03-2012
Vandaag trokken we naar Ieper, om voor mij de eerste Interclub van het seizoen te rijden. Veel verwachtte ik er niet van. Het parcour lag me niet echt. Maar toch probeerde ik er het beste van te maken. Een kleine 89km moest er worden afgelegd. Om 12u45 gingen we van start onder een aangenaam zonnetje. Het was nerveus koersen richting de heuvelzone, maar ik kon me toch iedere maal vooraan handhaven. Ik ging in sommige ontsnappingen mee maar ging nooit voluit omdat ik wist dat de kans zeer klein was dat er in het begin van de koers een groepje ging wegrijden. Ik spaarde zoveel mogelijk de krachten tot aan de Mesenberg. Daar plaatste ik een eerste serieuze aanval. Ik hoopte op een afscheiding met een groepje maar alles kwam terug samen in de smalle wegen. De aanloop naar de Monteberg en Kemmelberg gebeurde heel nerveus. Ik probeerde nog eens weg te rijden met Jan Logier maar het peloton anticipeerde snel. De Monteberg viel echt goed mee, ik reed vlot naar boven met de voorenste troepen. Het meeste schrik had ik voor Kemmelberg. De verhouding tussen ik en de Kemmelberg is zoals water en vuur. Maar tot mijn eigen verwondering reed ik hem uitstekend naar boven! Ik hoopte dat er nu wel een afscheiding zou zijn en dat was er ook maar omdat er bijna geen wind stond kwam alles toch terug samen. Dus gebeurde het scenario die ik absoluut niet wou. Met de hele groep gingen we naar de meet. Ik kon mij niet goed positioneren en besloot dan maar om geen risico's meer te nemen en de massaspurt te laten voor wat hij was. Liever recht blijven, dan vallen en de rest van mijn seizoen naar de vaantjes! Maxime Farazijn maakt zijn favorietenrol waar en wint! Ikzelf ben wat ontgoocheld over het koersverloop want ik voelde mij echt wel goed. Conclusie: de conditie is op punt aan het komen, nu enkel nog wat geluk!
Harelbeke 03-03-2012
Voor mij was het vandaag de eerste wedstrijd van het seizoen. De bedoeling was om wat snelheid op te doen en niets te forceren. Want deze winter werd er bewust op de kilometers getraind en niet op snelheid. In Harelbeke reden de juniores de afwachtingskoers van de Vlaamse Pijl voor Elite. Het was toch even wennen om een ander truitje aan te trekken, maar het voelde goed! Om 13u20 moesten we van start gaan om 7 ronden van 11,3km, totaal 80km af te leggen. In het begin testte ik even de benen en voelde dat ze goed waren. Ik wou zelf top 10 rijden. Ik ging in iedere groep mee maar niets bleek stand te houden.. In ronde drie reed dan toch de beslissende groep weg. Ik zag het gebeuren en reed er vlot naartoe. 13 man sterk, waar veel teamblokken zaten. 5Nederlanders van dezelfde ploeg, 3 man van Dj Matic, 2 man van Gaverzicht, en dan nog ik en 2 enkelingen. We bouwden stelselmatig onze voorsprong uit. We draaiden goed samen en konden zo onze kilometers vlot afmalen. In de laatste ronde demareerden de Nederlanders en Dj matic elk om z'n beurt. Ik wou niets aan het toeval overlaten en reageerde op alles. Ik kon ook niets meer doen want ik zat in de tang van de teams. Op de laatste stroken tegen wind demareerde een Nederlander die al 22km aan het slepen was en die zogezegd piepedood zat.. Niet dus.. Hij bleef voorop met op het einde 5 sec voorsprong. Ikzelf werd 6e. Ik hou er een goed gevoel aan over en zie dat de conditie goed is. 1 minpuntje van de wedstrijd was dat er geen bevoorrading was toegelaten. Drank is toch wel belangrijk, zeker bij de junioren. Op naar de Interclub in Ieper.
